رواية الإجبار الفصل الثاني 2 بقلم فاطمة الدمرداش
 |
| رواية الإجبار الفصل الثاني 2 بقلم فاطمة الدمرداش |
رواية الإجبار الفصل الثاني 2 بقلم فاطمة الدمرداش
عمرو :وانا بموت فيكي ي مى
الام:ضربته بالقلم اياك تنطق اسم مى تانى على لسانك
عمرو :بضحك القلم كان ممكن ارده بس لا مش هعمل كدا ي حماتى
الام :جاتك نيلة
عمرو :مسك الام من دراعها بكره هنجيب الدهب
الام :هاته لنفسك م عندناش بنات لجواز
عمرو :ماهو مش بمزاجكو
الام شدت ايدها :ولا بمزاجك
عمرو :انا نفسى اعرف فيا اى وحش عشان رافضين يعنى
الام :محدش قال انك وحش
ي عمرو كل حاجه نصيب وهى مش موافقه
عمرو :طيب ادينى فرصه انتى وهى
مش يمكن تغيروا رأيكم
مى:بص ي عمرو انا مش من نصيبك هتلاقى بنات احسن منى
عمرو :بس انا مش هلاقى احسن منك ي مى
مى :خلاص ي عمرو تقبل بالله عليك
بتمنى تكون فهمت وانت ربنا يكرمك ببنت الحلال
وكل واحد من طريق
مى: انا من الاخر رافضه
الفكره اساسا عايزة اكمل تعليمى
عمرو:تمام انا مستعد استناكِ
مى :مسكت راسها
عمرو انت هتجننى قلتلك مش عايزاك
عمرو :قعد وحط رجل ع رجل
مش انت سبب رافضك انك عايزة تكملى تعليم
انا هستناكِ
مى :انا مستحيل اتجوزك
عمرو :انت بس متوترة شويه بس لكن كلها يومين ولما هتفكرى هتوافقى
الام بنفاذ صبر :ي اخى انت اى مش بتحس ماقلنا مش عايزينك
عمرو :اوووف منك انتِ ملكيش دعوة
انا ومى انتِ اى الدخلك
مى :وانا بقولك للمره الاف مش عايزاك ي عمرو
عمرو :ببرود قولى عمرو كدا تانى
مى :كانت هتموت من القهر
طلعت ع اوضتها
عمرو :احلام سعيدة ي قمر
الام:حسبى الله ونعم الوكيل فيك
عمرو :معلش هنسامحك المره دى
الام دخلت على مى لقيتها بتبكى
الام :خدتها ف حضنها محدش يقدر يغصبك ع حاجه
مى :هو احنا لييه بيحصل معانا كدا هو عشان ابويا مات
الكل شغال يودى فينا شمال ويمين
الام:وانا روحت فين ي مى
وبعدين امسحى دموعك كدا ف خبر هيفرحك شويه
مى :مسحت دموعها بسرعه اى
الام:انا بعت الشقه الف البرج
واشتريت شقه محدش يعرف مكانها
مى :بجد
الام:ايوا انا نقلت كل حاجه كانت ف البرج هناك من اسبوعين
واحنا ملناش غير حاجات بسيطه هنا غير الهدوم بس
ودى حاجه ساهله
مى :طيب هنروح امتى وهنفلت ازى منهم
الام:هنقول اننا رايحين عند بيت ابويا زيارة
وهدومنا هنحطهم ف شنطتين
وهنطلع ع الشقه الجديدة هى مكانها بعيد جدا عن هنا
مى:حضنتها الحمد لله بجد فرحت ي ماما
وبالفعل تانى يوم مكنش حد خالص ف البيت واخدو كل حاجتهم وطلعوا ع الشقه الجديدة
ايمان :ام عمرو
مالك ي ود
عمرو :مى وامها مش موافقين عليا
ايمان وهى طول هى وبنتها المعفنه مش كفايه انهم مقعدينها بعد ماجوزها مات
متقدرش ترفص اصلا بكره نروح احنا وعمك حازم وهيوافقوا بالجزمه
قال يرفضوا قال
انا عارفها مرات عمك دى عقربه
وطالما انت قلت عايز مى هجوزهالك
عمرو :بجد ي ست الكل
ايمان ايوا :طبعا هجوزهالك وبكره هتشوف
نرجع لعند مى وامها
الجدة اتصلت انتوا فين
نسمه ام مى
والله احنا رايحين عند بيت ابويا زيارة
الجدة طيب ربنا معاكوا
كنت عايزاكى ف موضوع عمرو ومى
نسمه مى مش موافقه
الجدة وانا عارفه حبيت اطمن مى انهم ميقدرش هو العقربه امه يعملو حاجه وهى رافضه الموضوع يبقى الكل يحترم دا
مى :خدت الفون من امها وبفرحه شكر ا اوى ي تيتا
الجدة:عيب ي بنتى دا حقك
مى :بدموع بحبك اوى ي تيتا
الجده وانا بموت فيكى
تانى يوم راحت ايمان عند الجدة
قوليلى ف نسمه وبنتها
الجدة طيب قولى صباح الخير الاول داخله كدا لييه
إيمان كنت عايزة اقول بس مين يصطبح بوشك ويظهرله خير
الجدة من يومك ناقصه ي مرات ابنى
والبدورى عليها هى وبنتها مش موجودين
وشهادة لله مافيش احسن من نسمه ف حريم اولادى كلهم
ست اصيله مش زيكوا
ايمان راحت فين
الجدة وانت مالك
ايمان بقولك راحت فين ي ست ي عجوزة
الجدة راحت عند بيت ابوها وهطول الغيبه
ايمان هى فاكره لما تستخبا عند بيت ابوها دا هيخوفنا ولا هيمنع جواز عمرو من مى
