رواية عذراء في الحب الفصل الثالث عشر 13 بقلم جروح لا تنتهي

رواية عذراء في الحب البارت الثالث عشر

رواية عذراء في الحب الجزء الثالث عشر

رواية عذراء في الحب الحلقة الثالثة عشر

جواد بصدمه : مرااااام
عائشه طلعت تجرى عليها جواد شالها واخدها فالعربيه وعيشه ركبت معاه
ووصلوا المستشفى
الدكتور : عالعمليات بسرعه بسرعه
جواد واقف والكل جة ووصل المستشفى وعائشه بتبص على جواد كل شوى وعايزة تخده فى حضنها
خلف : اى اللى حصل يا ولدى
ظابط شرطه : جواد بيه ممكن حضرتك تقلنا اى اللى حصل عشان نقظر نوصل للى عمل كدا
جواد بشر : مش وقته يا حضرة الظابط اطمن على مرتى الاول وبص على عيشه اللى بصت عالارض
بعد مدة الدكتور خرج والكل جرى عليه
جواد: خير يا دكتور
الدكتور بحزن : البقاء لله
الكلمه وقعت عالكل زى الصاعقه
ناهد بصراخ : بتيييييييييي
الكل انهار فالمستشفى
خلف : لا اله الا الله لا اله الا الله
جواد سابهم ومشى
مضى اليوم ومرام ادفنت صباح يوم جديد
الكل حزين وفارس نزل عالطول بعد ما جمع المعلومات ولكن بعد فوات الاوان
فارس: شد حيلك يا جواد ربنا يرحمها
جواد : يارب
فارس : الشرطه قبضت على خالد ومندور هربان
جواد بغضب : ودينى ما هرحمه
بالداخل الكل قاعد حزين وعائشه وحنين رجعت من شهر العسل وبتسلم على عائشه
حنين وهى بتحضنها : عامله اى
عائشه : بخير
ناهد بغيظ : طبعا بخير امال ايه بتى ماتت بسببها وسابتلها الجمل بما حمل تعيش مبسوطه
هنيه : عيب يا ناهد متقليش اكدة
ناهد : له هقول ايوة هى السبب مش طليقها اللى قتل بتى وتلاقيها متفقه معاه
حنين : عيب يا مرات خالى
عائشه لقت الناس بتدأت تتوسوس ويتساهروا عليها سابتهم وطلعت اوضتها تليفونها رن برقم فارس
عائشه : الو
فارس : عامله اى
عائشه : الحمدالله
فارس : المعلومات مبقاش ليها فايدة بس انا هقلهالك لانى هوصلها لجواد
عائشه : قول
فارس: فاكرة الحادثه اللى حصلتلك لما اشتغلتى فالمزرعه اللى سالتك عليها
عائشه: ايوة
فارس: مرام اللى كانت مدبراه عماد صبحى وصل للولد اللى كان فالكاميرا واعترف ومش بس كدا قال ان مرام طلبت منه يوصل لاهلك ويجيبهم البلد
عائشه بحزن : وهى السبب فانها ماتت
فارس : ازاى
عائشه : اتفقت مع خالد ومندور عليا وكان ناويين وقصت له ما حدث فى ذاك اليوم
فارس بحزن : ربنا عاقبها
عائشه بتنهيدة : ربنا يرحمها بس فارس لو سمحت مش عايزة جواد يعرف اى حاجه من الحاجات دى
فارس : لى
فارس: هى ماتت خلاص وحسابها عند ربنا والميت مايجوزعليه الا الرحمه
فارس : حاضر سلام
عائشه : سلام
مر شهر من حزن جواد على فقدان مراته وابنه اللى لسه ما اتخلقش ومحاوله عائشه التقرب منه ولكنه يرفض تقربها
صباح يوم جديد
عالفطار
لين : كدا يا جواد خلاص باقى اسبوع عالافتتاح
جواد : ان شاء الله
عائشه : ربنا يتمم الامور بخير
لين : مرسى
عائشه بصت على جواد اللى مرضش عليها
لين بدلال : جواد سمعت ان عندكوا خيول ممكن تودينى اشوفها
جواد : اكيد بعد الفطور نروح
عائشه بغيظ : عن اذنكوا سابتهم وطلعت كل دة تحت انظار فارس اللى عارف صاحبه بيفكر فأى
جواد : هطلع اغير وانزل
لين : متتأخرش
جواد طلع فاوضه عائشه اللى اول ما شافته طلعت تجرى عليه : جواد
جواد : هلبس وهنزل
عائشه بغيرة : انت هتاخدها برضوا الاسطبل
جواد ببرود ايوة
عائشه : هاجى معاكوا
جواد : لا
عائشه : يعن اى لا انا هاجى معاكوا
جواد : وانا قلت لا
عيشه عرفت انها مش هتنفع الطريقه دى فقررت تجرب طريقه تانى قربت منه وبتمشى ايدها على وشه جواد انت واحشتنى اوى وقربت من شفايفه وبتبوسها وهو كمان لس فجاه بعدها عنه وزاحها بعيد
عائشه بصدمه : جواد
جواد بغضب : اياكى تقربى منى تانى فااااهمه
عائشه بخضه ،: انت بتقول اى
جواد بسخريه : اى واحشتك بعد ما ماتت ولا هو دة اللى انتى كنتى مستنياه بتقربى دلوقتى بعد اى
عائشه بصدمه : جواد انت بتقول اى
جواد : اللى سمعتيه انتى كنتى بتغيرى منها وعشان كدا كنتى مش مخليانى اقرب منك لانها قعدت يوم معايا فالمزرعه وبعد ما ماتت بتقربى مش هو دة اللى انتى عايزاه بس لا مش انا اللى وقت ما تعوزى تقربى تقربى تبعدى تبعدى ومتنسيش ان هى بسببك ماتت رمى الكلمة دى وسابها ومشى وهى واقفه مصدومه من اللى حصل واللى قاله جواد
عائشه بصدمه : انت بتتهمنى انى السبب فى موتها يا جواد
مر اليوم وجاء المسا
جواد دخل والكل كان متجمع
حنين : ابيه هى عيشه مالها
جواد : مالها
هنيه : من الصبح يا ولدى مخرجتش من اوضتها ولا كلت حتى لقمه
جواد حس ان هو زودها معاها فالكلام : احم طب هاتى اى حاجه وانا هطلع اشوفها
حنين : دقيقه انا كنت مجهزاله صنيه العشا ومرضتش
جواد : هاتيها جواد اخد الصنيه وطلع عندها فوق لقاها قاعدة فالبلكونه وشاردة
جواد حط الصنيه عالترابيزة : مكلتيش لى
عائشه فاقت على صوته وقامت : مش جعانه وسابته ومشت راح وراها
جواد : كيف مش جعانه بيقولوا مكلتيش حاجه من الصبح
عائشه قعدت عالسرير : لو سمحت سبنى براحتى وشدت الغطا ودموعها نزلت وغطت وشها جواد قلبه وجعه عليها دخل غير وطلع نام عالسرير وحس بانها بتعيط وكاتمه نفسها قام وساب الاوضه وخرج
مر اسبوع
وجه يوم الافتتاح
حنين : اى رأيك يا معاذ فالفستان دة
معاذ : هياكل من عليكى حته
هنيه بضحك : والنبى عيونك هى اللى هتاكل منيها حته
معاذ : اكدة يا مرات عمى
حنين : خليه يما مش جوزى
هنيه شايفه حزن عائشه اللى بان عليها قوى حطت ايدها على رجالها : مالك يا بتى
عائشه ببسمه : مليش يا ماما
حنين : ايوة صح بقالك فترة اكدة حزينه ومش عيشه اللى نعرفها فيكى اى
عائشه بصوت مخنوق : مفيش بجد
جواد كان داخل وسمع اللى حصل
حنين : ابيه جه واكيد عارف اى اللى فيكى
هنيه : مالها مرتك يا ولدى كانت زى الودة المفتحه دلوقتى بقت دبلانه ومعتقلش فيها اى
عائشه لنفسها : هيقلك اى اذا كان هو السبب فدبلان الوردة
جواد : معرفش مالها
هنيه حسه من وقت موت مرام ان فى حاجه بينهم مش طبيعيه
هنيه : خد مرتك هتلها فستان تلبسه عالافتتاح
جواد لسه هيتكلم عائشه قاطعته
عائشه : لا يا ماما حازم ابن عمتى جبلى فستان وهو راجع من مصر
جواد بغيظ : ويجبهولك بأماره اى ان شاء الله
عائشه ببرود : بأمارة انه فكر فيا وعارف انى مبنزلش فقرر يجبلى حاجه البسها وسابته ومشت كل دة تحت انظارهم وهما واقفين بس هو طلع وراها
هى دخلت ولقت بنتها صحب وقاعدة بتلعبها وفجأه الباب اتفتح وجواد دخل وبصوت عالى
جواد : قصدك اى اى الكلام اللى قلتيه تحت دة
عائشه : وطى صوتك عشان البنت متتخضش
جواد قرب منها ومسكها من دراعها وضغط عليه ؛ انتى ازاى تخليه يجبلك لبس معندكيش راجل ياك
عائشه وهى بتنزل ايدة : انا مطلبتش من حد حاجه ومقلتلوش يجيب بس الراجل منه لنفسه حب يجبلى حاجه احضر بيها وهو عارف انى مبنزلش
جواد بغيظ : اياك تلبسيه اياك
عائشه بتحدى : هلبسه يا جواد هلبسه
جواد بصلها كتير : لما نشوف وسابها ومشى
*************************
تحت
محسن : اى يا حاج هنروح نخطب رنا امته يا حاج
خلف : لما نشوف اخوك يا ولدى الاول
جواد : دخل عليهم فالوقت اللى انت عايزة يا حاج معنديش مشكله
محسن : يبقى بعد الافتتاح عالطول
جواد بضحك : متسربع كدا لى
محسن : انا ما صدقت ابوك وافق
جواد : ماشى ا خوى
فارس : جواد
جواد : نعم
فارس،: قبضوا على مندور
جواد عنيه قلبت شرار : امته
فارس : انهاردة الصبح
خلف : خليه ياخد جزاءة
مر النهار وجه وقت الحفله الكل قاعد تحت مستنى عائشه تنزل
لين بغيظ: هى اخرت كدا لى
حنين : انا هطلع اش ولم تكمل لرؤيتها له تنزل
حنين : بسم الله ما شاء الله
الكل لف وجواد اتصدم من اللى قدامه كانت لابسه فستان ضيق من فوق ونازل بوسع ولافه طرحه وحاطه ميك اب سهرة كانت ايه من الجمال
محسن صفر : اى الجمال دة بس
لين : يلا عشان اتأخرنا هى نزلت ومسكت ايد جواد
وراحوا الحفله
عائشه قاعدة هى وجواد على ترابيزة
جواد : برضوا نفذتى اللى بدماغك
عائشه ببرود :والله معنديش بديل عشان البس غيرة
جواد بصلها وعنيه بطلع شرار وهى حاسه بكدا بس مش قادرة تبصله
لين : جواد تعال اعرفك على بابى
جواد قام معاها وساب عيشه وحدها وهى فضلت باصه عليه ومش منزله عنيها من عليه
حازم : هتكليه بعنيكى
عائشه ببسمه : حازم الف مبروك
حازم : الله يبارك فيكى وقعد مالك
عائشه بتوتر : مالى انا كويسه
حازم : عيشه انا اعرفك اكتر من نفسك انا اللى مربيكى انتى فيكى حاجه غلط
عائشه ببسمه تدارى الوجع : لا انا كويسه
جواد لاحظ وجود حازم واضايق جدا وندم ان هو سابها وقام : عن اذنكوا
لين : جواد استنى ممكن نتكلم سوا محتجاك
جواد بتنهيدة : اتفضلى
لين : تعالى برة فالهدوء
خرجوا وعائشه شافتهم وقررت تخرج وراهم
جواد : خير
لين بتوتر: جواد انا مش عارفه ابدأ ازاى ومنين ومش عارف هتفكر فيا ازاى
جواد : خير يا لين فى اى
لين بتنهيدة : جواد انا بحبك
الكلام وقع على جواد زى الصاعقه وعلى عائشه اللى سمعت الكلام
جواد بصدمه : اى
لين بتوتر:بحبك من اول ما شفتك بحب اهتمامك بمراتك بحب شخصيتك بحب كل حاجه فيك معرفش هتقول اى بس صدقنى انا بحبك وهعمل المستحيل عشان اسعدك
عائشه سمعت الكلام دة ومشت
جواد : انا معرفش اقلك اى بس انا يعنى بحب مراتى ومش عايز غيرها فى حياتى اعذرينى انا مذ عارف اقول اى انتى صدمتينى بالكلام دة
لين بحزن : عادى دى مشاعرى وانا حبيت اعبر عنها يمكن تدينى فرصه
جواد بتنهيدة : صدقينى انا قلبى ملك لمراتى بس هظلمك معايا وانا مرضاش لحد بالظلم
لين : انا هدخل عن اذنك
بالداخل عائشه قاعدة مخنوقه وتعبانه وجواد وصل لعندها وهى قامت : انا عايزة اروح
جواد : لى فيكى حاجه
عائشه بخنقه : لا بس راسى مصدعه وتعبانه لو مش هتروحنى انا هشوف حد يروحنى
جواد : لا هروحك
وبالفعل خرجوا الاتنين من الحفله وروحوا البيت واول ما وصلوا عائشه طلعت تجرى على فوق ودخلت الحمام وبتغسل وشها او بالاصح دموعها وقررت قرار
جواد طلع وراها وهى خرجت وراحت عند جواد وقربت منه وبتبوسه : جواد انت واحشنى اوى
جواد مستغرب : انتى كويسه
عائشه بوجع : ايوة وبتحاول تغريه بس هو مش عايز يقرب منها وبيبعد عنها
جواد : انتى اكيد تعبانه تعالى ارتاحى وسابها ومشى وهى فضلت باصه عليها واخدت قرارها
عائشه : انا بقيت عليك للنهايه يا جواد بس انت اللى مستغنى