رواية لن اعشق سواك الفصل العاشر 10 بقلم منى مرزوق

رواية لن اعشق سواك الجزء العاشر

رواية لن اعشق سواك البارت العاشر

رواية لن اعشق سواك الحلقة العاشرة

ٱيه بصرخه : ايه؟ انت بتقول ايه يا دكتور؟
الدكتور : من فضلك اهدي مينفعش كده
( كل ده و نور ساكته و مش بتتحرك و باصه للدكتور و دموعها نازله)
ٱيه : نور يا نور ردي عليا انتي كويسه يا نور
الدكتور : انا مقدر احساسك و صدقيني انا مكنتش حابب اصدمك بس في الحالات دي المريض لازم يكون على علم بحالته لان ده بيساعدنا في علاجه اسرع
نور مش بتتكلم و بتقوم من مكانها و بتخرج من اوضة الكشف و ٱيه بتقوم بسرعه وراها
ٱيه : نور استني يا حبيبتي طب استني انتي بتجري ليه
بتنزل ٱيه ورا نور و بتمسك ايدها و بتقولها و دموعها على خدها : انتي رايحه فين يا نور؟
نور وهي بتمسح دموعها : سيبيني يا ٱيه ارجوكي
ٱيه : لا مش هسيبك ولا عمري هسيبك نور انتي قويه و هتبقى كويسه، نور انتي اللي بتقوي كل اللي حواليكي يعني انتي مصدر قوتنا ولا يمكن تكوني ضعيفه
نور : خلاص يا ٱيه خلاص كده خلصت
ٱيه و هي منهاره في العياط : لااا يا نور لاا اوعي تقولي كده عشان خاطري يا نور انا اللي معنديش حد اقرب منك انا وانتي اللي طول عمرنا اخوات مش اصحاب انا مبعرفش ٱخد خطوه واحده في حياتي وانتي مش معايا فيها، ولو مش عشاني يبقى عشان عمر يا نور عمر اللي روحه فيكي و عايش عشانك
نور : عمر! اوعى يا ٱيه عمر ياخد خبر بالموضوع
ٱيه : ازاي يا نور؟ عمر لازم يعرف عشان ده اكتر وقت لازم يكون فيه جنبك
نور : لا يا ٱيه لا عشان خاطري
ٱيه : اللي تشوفيه يا نور حاضر
نور : و اوعي تقولي لأي حد ولا حتى احمد
ٱيه : ماشي يا حبيبتي، طب دلوقتي هتعملي ايه؟
نور : هروح انا عايزه اروح
ٱيه : طيب يلا بينا هوصلك
نور : لا يا ٱيه معلش خليني اروح لوحدي
ٱيه : ازاي يا نور انا لازم اطمن عليكي
نور : ارجوكي يا ٱيه معلش سيبني اروح لوحدي
ٱيه : طيب يا حبيبتي على راحتك
( بترجع نور البيت و اول ما بتفتح باب الشقه بتلاقي عمر في الصاله)
عمر : حمدالله على السلامه كويس انك متأخرتيش عشان تسمعي ٱخر الاخبار و…….. ايه ده انتي معيطه؟
نور : ايه؟! لا ده انا بس اصل ٱيه كانت متضايقه و متخانقه مع احمد و كان…… ( بيقاطعها عمر)
عمر : و من امتى خناقات ٱيه و احمد بتخليكي تعيطي؟ ولا تتأثري للدرجه دي، نور في ايه؟
نور : مفيش والله بس اصل الخناقه المره دي كانت كبيره شويه و ٱيه كانت منهاره
عمر : لا حول ولا قوة الا بالله، طب انا هكلم احمد النهارده و اشوف دنيته ايه
نور : لا بلاش يا عمر لو سمحت عشان ٱيه موصياني مكلمهوش و حتى مكانتش عايزاني احكيلك عشان متكلموش
عمر : طيب ماشي بس ارجوكي انتي بلاش تضايقي نفسك كده و بإذن الله هيتصالحوا ما انتي عرفاهم
نور : بإذن الله
عمر : طب يلا اتفضلي اطلعي غيري هدومك و اغسلي وشك عشان الغدا اللي عاملهولك ميبردش
نور : حاضر بس هي ايه الاخبار اللي كنت عايز تقولهالي؟
عمر : المؤتمر ياستي اللي المفروض نسافر عشانه اتأجل اسبوعين
نور : بجد؟ طب كويس عشان يبقى عندك وقت اكبر تخلص فيه كل حاجه محتاجها للسفر
عمر : والله ده على حظك انتي عشان تجهزي كل حاجه محتاجاها و احنا مسافرين عشان ميبقاش ليكي حجه
نور : مسافرين؟
عمر : ايه ناويه ترجعي في كلامك و نعيده من الاول تاني؟
نور : لا ابدا، انا هطلع اغير هدومي
( بتطلع نور لاوضتها و بيدخل عمر المطبخ يجهز الاكل و فجأة صوت تليفون نور بيرن)
عمر : هي ماخدتش تليفونها معاها فوق! اما اشوف مين يا رب تكون ٱيه يمكن اعرف اهديها عشان تخلي نور تهدى
( بيمسك عمر التليفون و بيلاقي الاتصال من رقم غريب مش متسجل)
بيرد عمر : الو
– الو، مش ده رقم مدام نور علي؟
عمر : ايوه يا افندم
– طب بعد اذن حضرتك ممكن اكلمها؟
عمر : مين حضرتك
– هو حضرتك تقربلها
عمر : ايوه انا جوزها
– اه تمام، انا يا افندم ممرضه من مستشفى الندا اللي مدام نور كانت فيها من شويه
عمر : نعم! مستشفى؟
– ايوه يا افندم عشان تستلم الاشعه، و عموما المدام مشيت بسرعه و الدكتور كان عايز يعرف منها هتبدأ معاه جلسات العلاج من امتى؟
عمر : علاج ايه يا استاذة فهميني
– جلسات العلاج الكيماوي يا افندم
عمر : ايه؟ انتي بتقولي ايه؟
يا افندم ده علاج المرض اللي عند زوجة حضرتك
عمر : مرض ايه؟ ارجوكي انجزي قبل ما افقد اعصابي
– يا افندم زوجة حضرتك عندها ورم في جزع المخ