رواية ست الحسن الفصل الرابع عشر 14 بقلم أمل نصر

رواية ست الحسن الجزء الرابع عشر

رواية ست الحسن البارت الرابع عشر

رواية ست الحسن الحلقة الرابعة عشر

معتصم اتكلم وهو مش مصدق : ايه بتجولى سمعينى تانى !
بدور كررت وبتحدى : بجولك نفوضها سيره وارجعلك شبكتك
فجأه وشه اتقلب وبقى شكله مخيف
– انتى واعيه للى بتجوليه ولا دريانه بكلامك
بدور اتكلمت بقوه : ايوه ياسيدى دريانه وبكامل عجلى و بجولك خلينا نفك الشبكه الزفت دى
من غير مايدرى مسكها من دراعها
– انتى اتهبلتى ولا اتجنيتى ولا جرى حاجه فى مخك انتى نسيتى يابت ” راجح” . دا انا ابيعك واشتريكى انت وناسك كلهم
– سيب يدى يابارد ياعديم الرجوله ياللطخ
معتصم بجنان : انا مش راجل بابت ال..
نيره اللى جات تجرى من مكانها مسكت فيه بشراسه
– سيب يدها انت اتهبلت ولا اتجنيت بجولللك سيييب
ساب ايدها بالعافيه وهو عينه بطق شرار
بدور اللى مسكت دراعها تدللكه .
– جاك ضربه فى يدك
معتصم بحمقه : ماتخلنيش امد يدى عليكى
نيره زاحته بايدها وهى بتتكلم بعصبيه
– تمد يدك على مين ؟ انت اتهبلت ولا اتجنيت ولا فاكرها ملهاش ناس ياك يردوك .
معتصم بغباء : نااس !! ناس ميين ياسنيوره . هو انتو كنتوا تحلموا تناسبونا . دا انا ابويا اللى عملكم سعر لما فكرنا نناسبكم
قبل ماتتكلم ” بدور” وتعرفه مقامه الرد جه من ” نيره”
– ماشى يا” معتصم ” بس خليك كد كلامك ده وكد الفضايح اللى عملتهالنا دلوك
– فضايح
قالها ” معتصم ” مخضوض لما بص حواليه و لاقى الدنيا اتزحمت بالطالبات والناس اللى وقفت تتفرج
فلم نفسه ومشى وهو بيبرطم بالكلام.
– ماشى . ماشى يا” بدور”
بمجرد ما مشي “بدور ” انهارت من العياط فى حضن بنت عمها والبنات اصحابها وقفوا جمبها يهدوها
“نيره” بطبطب عليها وهى منفعله
– خلاص ماتزعليش ياحبيبتى اهو غار فى ستين داهيه ودينى ماهسكت على حصل
………………………………
– شايف بتضحك وتهزر مع الواد ده الغريب دا ازى وعند انا تصدرلى الوش الخشب
قالها الولد لصاحبه وهو بيشاورلوا بعينه على ” نهال” و” رائف”
صاحبه : ما يمكن مستتجله دمك يامحمود . اصل الدنيا جبول برضك
محمود : وانا مش جبلانى ليه انشاء الله ناجص ولا معيوب .
صاحبه : وانا مالى ياعم انت هاتحط غلبك فيا
محمود : هاتجن يااخى . كل ما اكلمها تكشر فى وشى وانا بصراحه هاموت عليها
صاحبه : خلاص حاول معاها تانى
محمود : ححاول و لازم يبجالى صرفه مش هاجعد اتفرج عليها وبس
…………………………..
عند ” نهال” و” رائف” اللى مابطلش اسئله عن ” نوها”
– ايوه ياعنى ابوها من عيلة مين بالظبط
نهال مستغربه : يابنى انت مالك بعيلتها ولا عيلة ابوها
رائف بملاوعه وهزار : وااه مش اطمن عليكى ياغزاله شارده انتى
نهال ومش قادره تمسك نفسها من الضحك والهزار
– غزاله شارده . والنعمه انت مخك ضارب . . يابنى انت متعرفش تتكلم جد شويه
رائف بجديه : ماشى نتكلم جد . عامله ايه فى الدراسه . ماشيه كويس ولا بتخلى ” مدحت ” اخويا يساعدك
نهال منفعله : يساعد مين . انا مش محتاجه مساعده من حد يابابا
رائف مستغرب : خبر ايه يابت . متعصبه ليه كده
نهال بانفعال اكتر : بت لما تبتك . انا دكتور محترمه يافاشل انت
رائف بضحك : هههه ماشى يادكتوره يامحترمه
.الفون رن قبل ماترد عليه من تانى .. بصت لقت نمرته
نهال : ودا عايز ايه ده ؟
رائف بسؤال : مين ؟
– دا اخوك الدكتور
قالتها وبعدين ردت على الفون قدام نظرات ” رائف ” المستغربه
– الو السلام عليكم
مدحت : انتى مااتصلتيش ليه تبلغبنى ان المحاضره اتلغت
نهال وهى مستفزه : طب اديك عرفت ايه اللى حصل يعنى
مدحت : مااشى يانهال . وانتى فين دلوكت . فى المكتبه ولا خرجت مع اصحابك ولا بتعملى ايه ؟
نهال كانت هاتفرقع منه وهى بتتكلم
– يعنى هاكون فين يعنى . جاعده مع ……
مكملتش لما لاقت ” رائف” بيشاولها بلأ عشان ماتقولوش
مدحت : جاعده مع مين ؟
نهال منفعله منه : مع البنات ياسيدى عايز ايه ؟
مدحت :طيب انا ساعه كده وهاخلص الكشف اللى عندى فى المستشفى وهاعدى عليكى اخدك
نهال بملل : ياواد عمى انا همشى مع البنات مش محتا..
قاطعها ” مدحت” : اجفلى يا” نهال” واسمعى الكلام
قفل السكه بعدها عشان يستفز نهال بزياده قدام نظرات الذهول من ” رائف” اللى فورا اتكلم بعد المكالمه
– هو ايه الحكايه؟
نهال : الحكايه ياسيدى . اخوك محكم رايه انه يوصلنى فى الروحه والرجعه ومطلعش مشوار الا لما اقوله عشان انا جال ايه بجيت مسؤليته هنا
رائف بذهول : مسؤليته…
قالها وبعدها كمل بخبث
– ايه رأيك ” نهال ” بدل ماتستنيه . اخدك انا نروحله المستشفى . اللى ان شاء الله هتبقى دكتوره فيها . اصل انا بصراحه عايز اعمله مفاجأه
نهال بتفكير : طب والبنات همشى من غير مااستأذنهم انا تجريباً مجعدتش خالص معاهم النهارده
رائف : اتصلى بيهم
نهال : لا ماينفعش انا هاروحلهم المكتبه وبعدين اجى اروح معاك
رائف : ماشى جومى على طول
بمجرد ماقامت ” نهال” قام الولد المدعو ” محمود” وراها
……………………………
– هانروح لجدى ليه بس يا” نيره”
نيره بتصميم : عشان يتصرف . جدى لايمكن يعدى الموضوع دا على خير
بدور : انا خايفه ابويا يزعل منى
نيره : ماتبجيش هبله انتى رايحه لجدك مش لحد غريب
بدور : لكن يا” نيره” .
نيره : خلاص يابدور احنا وصلنا . والنعمه لو اخويا ” رائف” جاعد . لكان عرفه مجامه دلوك
…………… . …………..
بثينه : اه ياخاينه ياقليلة الاصل هاتمشى وتسيبنا
نوها بدراما : سيبيها دى خلاص نسيتنا
نهال بابتسامه جميله : بصراحه انا مبجتش اتشرف بيكم
نوها : مابجتيش تتشرفى بينا . خبر ايه يابت ” نعمات” انتى ماصدجتى ولا ايه
نهال : ايه
ضحكوا التلاته مع بعض وبعدها اتكلمت ” بثينه” بجديه : خلينا نتكلم جد وقولى انتى ليه عايزه تروحى
نهال : بصراحه نفسى اشوفوا بلبس المستشفى واشوفوا كده وهو بيكشف على المرضى
نوها بمكر : ماانتى بتجولى انك مش طايجاه ولا طايجه تحكماتوا فيكى
نهال بارتباك : يخرب بيتك ايه دخل ده بده . اوعى يابت انا ماشيه واد عمى ” رائف” شدد عليا متأخرش .. ياللا بجى سلام
البنات : سلام
………………………………….
بعد ماخرجت ” نهال” من مبنى المكتبه فوجئت بشخص وقف قدامها قطع عليها الطريق . رفعت عينها لقته هو نفسه اللى بيدايقها من ساعة مادخلت الكليه
– انت اتجننت ياجدع انت ولا ايه
محمود بتناحه : فى ايه انتى كل ماتشوفينى تكشرى
فى وشى
نهال بعصبيه : لا انت فاكرنى هاضحكلك . غور من وشى مش ناجصه استظرافك انا
حبت تمشى اصدرلها تانى
– ماانتى بتضحكى من الصبح ولا جات عند انا و هاتعملى فيها مؤدبه
وقبل ماترد لقت رائف بيمسكه من ياقت قميصه وبصوت يخوف
– من هى اللى هاتعمل فيها مؤدبه ياروح……
محمود : انت جيت ياحلو . طب شيل يدك عن جميصى بدل مااجطعهالك
رائف بتريقه : تجطهالى . لو راجل ورينى هاتجطعهالى ازاى ….
…………………………………….
صباح بانفعال وصوت عالى : بجى الواد اللى ميسواش نكله فى سوج الرجاله يعمل كده يابوى
الجد ” ياسين ” للبنات : انتوا متأكدين من اللى بتجولوه ده
نيره : والله ياجدى احنا ماكدبنا فى كلمه
الجد ” ياسين ” : يابت الكلام دا كبير
بدور : ياجد انا مكدبتش انا بجولك اللى حصل
صباح : بتجولك مد يدو عليها يابا وهانها هى وناسها
فجأه دخل عليهم بشراره وناره ومن غير مايسلم حتى
– الكلام اللى سمعته دا صح
الجد ” ياسين ” :كلام ايه ياولدى
وبهدوء يسبق العاصفه بص لبدور واتكلم
– الود ده مد يدوا عليكى
صباح : استنى يا ” عاصم ” ياولدى افهم الاول
عاصم بعصبيه : انا مش عايز افهم . انا تحكولى اللى حصل بالظبط وحالا