رواية وحيدة أنا الفصل الخامس 5 بقلم راندا رمضان

رواية وحيدة أنا الجزء الخامس

رواية وحيدة أنا البارت الخامس

رواية وحيدة أنا الحلقة الخامسة

ام عمرو. ضغطها ارتفع وبصت لعمرو واغمى عليها
عمرو . ماما … ماما
وحيدة. خدناها انا وعمرو على المشفى والدكتور قال إن هى مريضة سكر وهى مخدتش الأنسولين من فترة ودخلت فى غيبوبة كان عمرو مصدوم ازاى امه عندها السكر وهو مش عارف واى قصة العلاج اللى هى بتاخده دا وحس إن الدنيا ضاقت بيه وبقا مخنوق ونسينا قصة الورقة وبقا يوم يروح الشغل ويوم لا وأحيانا بيسهر برا وندى دخلت فى حالة اكتئاب وبقت بتعيط كل شوية وزعلانة وكانت بتروح لمامتها على المستشفى وتحكى ليها اللى بيحصل وانا كنت مواظبة على الشغل كل يوم على شان المصاريف وكنت بجهز ليهم الاكل مرة ندى تاكل ومرة تقول مش جايلى نفس ومرة عمرو ياكل وعشرة يلف ف الشارع لعند ما حياتهم انقلبت رأس على عقب
وحيدة. ندى تعالى العشاء
ندى كلى انتى ي وحيدة مش جيلى نفس
وحيدة. رنيت على عمرو .. . الحق ي عمرو ندى تعبانة
عمرو . خليكى معاها ي وحيدة مش تسبيها وانا جاي خمس دقايق وهكون موجود
وحيدة. معرفش اللى عملته صح والا لا بس كان لازم المهزله دى تنحل
عمرو . ندى مالك تعبانه تعالى نروح للدكتور
ندى . تعبانة اى ي عمرو انا الحمد لله بخير
عمرو . انتى عارفة ان دى مش حاجة هزار
وحيدة. اه عارفة وعارفة كمان إن وضعكم دا مش ينفع مش معنا ان مامتكم دخلت فى غيبوبة تخلوا حياتكم بالمنظر دا وكمان انت أخوها الكبير المفروض تاخد بالك منها مش تتخلى عن مسئوليتك ومبقتش بتروح شغلك ودراستك كمان شوية هتبدء وسيبك من الزفت اللى انت بقيت بتشربه دا…. افهم بقا
عمرو. بعصبية وتزعيق ألزمى حدودك وانتى بتكلمينى ومتنسيش إن انتى السبب فى اللى انا فيه
وحيدة. معرفش جبت الجرأة دى ازاى ورحت جبت مياه وكبيتها على راسه … فوق ي عمرو … فوق بقا وحس شوية
عمرو. انا لو مش امى مربيانى كنت مديت أيدى عليكى دلوقتى خدى حاجتك دى من هنا ومبقتش عاوز اشوفك فى البيت هنا واطلعى من حياتنا
ندى . اى الكلام اللى بتقوله دا ي عمرو .. انت واعى على نفسك دى وحيدة
وحيدة . طلعت على شقتى فوق .. بس فعلا المرة دى انا مبقاش ليا علاقة بيهم وبعد الكلام اللى سمعته بحاول افوقه جه هو وفوقنى انا معرفش انا لى متعلقة بيه كدا وهو اصلا مش بيحبنى .. خلاص اهدى كدا وبطلى عياط انتى عملتى اللى عليكى وقعدت اهدى فى نفسى
ندى. انا هطلع اقعد مع وحيدة فوق وياريت تحس على دمك شوية وتيجى ورايا تصالحها..
عمرو. دخلت استحميت مكان هدومى اللى مبلوله وطلعت فوق عند وحيدة وندى … ولما طلعت ندى نزلت
عمرو . انا آسف مكنتش اقصد .. كانت قاعدة على الارض فى اوضتها والدموع فى عيونها كانت حبساها .. قعدت جمبها وسندت راسها على كتفى
عمرو . مش تحبسيهم طلعيهم … طلعى زعلك عليا انا مكنش قصدى … مقدرش على زعلك
وحيدة. اتعدلت من على كتفه اقولك حاجة بتفكرني بأبويا حتى انت كمان بدأت تتحول زيه بحاول اخليك تفوق انت لو واعى شوية على نفسك هتلاقى انك دمرت حياتك
عمرو. لا ي وحيدة مش انا اللى دمرت حياتى انتى اللى دمرتيها .. دمرتيها لما دخلتى عليها .. دمرتينى لما خلتينى حبيتك بجد و كسرتينى وقولتى إن انتى كدابة
وحيدة . انا مش كدابة ي عمرو انا قولتلك إن انا كنت مضطرة ولولا دخول امك فى الغيبوبة دى كان زمانك مدمر اكتر دلوقتى
عمرو. انتى قولتى قبل كدا ان انتى بتساعدينى فهمينى بقا بتحمينى من مين
وحيدة . انت لسة مفوقتش من صدمتك الأولى… عاوز تاخد التانية … وروحت قايمة من جنبه
عمرو . يعنى اى كلامك دا وقولى مش تعامليني كأنى عيل صغير فهمينى الحوار
وحيدة. إن كنت عاوز تفهم على عينى ي عمرو انت عارف مين ابوك واسمه اى
عمرو. بطلى هبل اكيد عارف ابويا
وحيدة. لا مش ده باباك ي عمرو انت ابوك أحمد مش محمد اللى هو ابويا انا كمان