رواية منقذي الامير الفصل الخامس 5 بقلم آية طه

رواية منقذي الامير الجزء الخامس

رواية منقذي الامير البارت الخامس

رواية منقذي الامير الحلقة الخامسة

ياسر:انت عرفت منين؟
سمير:دا كل اللى همك عرفت منين وانت مقولتليش ليه.
ياسر:انا رجعت تعبان امبارح ومكنتش قادر وقولت هقولك لما اجى النهارده.
سمير:وانت مقولتش اهو وسالتك ومقولتش حاجه.
ياسر:ما انا لما اقعدت مع نفسي قولت الموضوع مش مستاهل يعنى والعربيه كويسه الحمدلله.
سمير:انت عايز تضرب صح عربيه ايه اللى بتتكلم فيها انا بتكلم عليك انت تولع العربيه هتكون اهم منك يعنى.
ياسر:صلي على اانبي كدا فى قلبك انت حبيبى ياعم سمير والله انا كويس وعدت على خير الحمدلله.
سمير:ضحكت عليا بااكلمتين دول صح.ماشي ياياسر بس بعد كدا متخبيش عليا حاجه تانى مفهوم.
ياسر:والله مااقصد اخبي عليك ياعم سمير بس انت عارف الموضوع حساس يعنى اقولك ايه بس ربنا يستر على ولايانا.
سمير:ربنا يسترها يابنى على العموم خد دول.
ويمد يده بمبلغ من النقود.
ياسر باستغراب:ايه دول؟
سمير:دا مبلغ كدا بعته الاستاذ محمد ابو الانسه ملك مكافأه ليك علي اللى حصل امبارح وكدا وانك ساعدته بنته.
يتعصب ياسر كثيرا ويقول:ايه دا ياعم سمير انت بتشتمنى ولا ايه يعنى.
سمير:وانا مالى يابنى هو اللى بعتهم وبعدين انت محتاجهم بردو بصراحه بقى.
ياسر:حتى لو ياعم سمير حتى لو تقبلهم منه ليه وانت عارف ان انا مش هاخدهم ومحتاج ايه وبتاع ايه بس.
سمير:اهدى بس كدا يابنى واقعد نتكلم بالعقل كدا.
يجلس ياسر على الكرسي.
سمير:انت عايش عيشه مش عيشتك اصلا ولا انت متعود عليها ولا تعرف عنها حاجه ورافض مساعده اى حد وانا مقدر السبب اللى انت بتعمل كدا علشانه وانا شايف اد ايه انت بتعانى وانا بساعدك على اد ما اقدر بردو بس لو كان ياسر هنا كان اخد المبلغ دا علشان هيبقى عارف اد ايه هو محتاجه مش انت يا امير باشا اسمحلى بقى انى قولت كدا.
يقوم ياسر مسرعا ناحيه الباب ويغلقه ويرجع يقول:ايه اللى انت بتقوله دا مش كان بينا اتفاق ان الكلام دا ميطلعش برا احنا الاتنين.
سمير:اسف ياباشا انا اضطريت اقول كدا انا شايفاك رافض اى مساعده وعايش حياه مش حياتك واد ايه انت بتعانى انت اصلا مش بتنام ولا بتاكل كويس زى ما انت متعود يعنى.
امير:انت ناسى انا ابقى ايه ومين يعنى قله النوم والاكل جزء من التدريب اللى انا اخدته وبعدين انا استاهل كدا والحياه دى اللى كان عايشها احسن منى في ايه.
سمير:لا يابنى انت ملكش ذنب فى اللى حصل وبطل بقى تشيل الهم والذنب على حاجه ملكش يد فيها وبعدين ياسر متعودعلى الحياه دى من صغره معلش يعنى ياباشا سامحنى فى الكلمه مش مولود وفى بوقه معلقه دهب زى حضرتك كدا.
امير:ماشي انا جاى من خلفيه تانيه ومستوى تانى علشان كدا باحتاج مساعدتك صح ولا ايه وبلاش بقى كلمه باشا دى انت زى والدى ياعم سمير ويمكن اصلح منه كمان.
سمير:الله يعزك يابنى بس علشان انا بساعدك بقولك خد المبلغ دا يساعدك فى اى حاجه تخص طلبات الحجه او علاجها.
امير:انا مش هقبل الفلوس دى حتى لو كان ياسر ممكن يقبلهم عادى بس انا كرامتى لا تسمح انى اخد تمن رجولتى وشهامتى ياعم سمير ولو على الحجه فانا الحمد لله بخلص الشفت هناعندك وانزل على الشغل التانى او باخد شيفت زياده علشان المصاريف وانا مش هخليها تحس انها محتاجه حاجه ابدا.
سمير:اللى تشوفه يابنى انا كنت عايز اساعد مش اكتر هى صحيح لسه متعرفش انك مش ياسر ابنها.
امير:لا الحمدلله انا بعمل اللى كان ياسر الله يرحمه بيعمله والشكر فى،دا يرجع لياسر كان بيحكيلى على كل حاجه وربنا بشكره انها فاقده للبصر مش هتعرف تشوفنى اي نعم هى فى الاول شكت شويه بس بعدين بدأت تقتنع الحمدلله.
سمير:ربنا معاك يابني ويقويك.
امير:عن اذنك بقى ياعم سمير اروح استلم من زميلى واشوف شغلى وانت ياعم سمير بعد اذنك رجع الفلوس دى لصاحبها.
وخرج امير من المكتب وقام سمير بعمل مكالمه هاتفيه.
سمير:مساء الخير يا استاذ محمد.
محمد:مساء النور ياسمير عملت ايه؟
سمير:زى ماقولت لحضرتك رفض ياخدهم واتعصب وزعل جامد.
محمد:كنت حاولت معاه ياسمير انت عارف الموضوع دا عندى مهم اد ايه.
سمير:عارف حضرتك بس ياسر مش من النوع دا ومش كل حاجه ولا اي حاجه تعرف تدفعها بالفلوس استاذ محمد.
محمد:لا طبعا اعرف بقولك ايه هو لو مرضاش ياخد الفلوس ابعته يتوظف عندى فى المصنع ماشي.
سمير:ماهى هى حضرتك مش هيرضا بردو.
محمد:متقولش انه مصنعي وانا هخلى حد من HR يقابله ومش هيجيب اسمى خالص.
سمير:حاضر هحاول معاه يا استاذ محمد يارب يوافق مش علشان خاطر حاجه علشان انا عارف هو محتاج وظيفه زى دى اد ايه.
وتنهى المكالمه ويأتى ياسر ويدخل على سمير المكتب.
ياسر:انا خلصت الشفت بتاعى اتفضل ايراد اليوم فى حد استأذن اخد مكانه ولا اروح الشغل التانى.
سمير:تعالى يا ياسر يابنى اقعد انا عندى ليك خبر حلو.
ياسر:ياريت عم سمير قول.
سمير:متقولش لحد من زمايلك ماشى انا شفتلك وظيفه وظيفه مناسبه ليك فى كل حاجه وقتا ومرتبا ومكانا وكل حاجه.
ياسر بفرحه:بجد ياعم سمير اللهى ربنا يكرمك يارب وظيفه ايه دى بقى.
سمير:مش هتروح لبعيد سواق بردو بس فى مصنع ملابس.
ياسر:تمام ماشي فين.
اعطاه سمير عنوان المصنع والمعاد الذى يذهب فيه.
سمير:يلا روح بقى ونام كويس علشان تروح المقابله بكرا كويس.
واعطاه ايراد اليوم وخرج ياسر ورجع على البيت.دخل البيت ينادى كالعاده:ياست الكل…ياست الكل.
لتخرج له ايمان وتضع إصبعها على فمها 🤫وتقول:ششششش….طنط ماجده نايمه.
ياسر:اه صح انا ماخدتش بالى من الساعه.
شكرا يا ايمان على قاعدتك مع امى بس انتى ليه قاعده لحد دلوقتى وهى نايمه كتر خيرك مش عايز اتعبك اكتر من كدا.
ايمان بدلع:لا شكر ايه مفيش شكر ولا حاجه الله يعلم انا بحب طنط ماجده اد ايه وبعدين انا كنت طالعه دلوقتى.
ياسر:تمام تصبحى على خير يا ايمان.
فيذهب ناحيه الباب ليفتحه لتمسك بيده ايمان وتتكلم بدلع مفرط:مش عايزنى احضرلك العشا ولا اعملك حاجه.
يسحب ياسر يده من يدها ويقول:شكرا يا ايمان بس وجودك هنا فى الوقت المتاخر دا وامى نايمه كمان وحالتها الصحيه وكدا ميصحش وبعدين انا بعرف اعمل لوحدى شكرا.
ايمان:ومين هيقدر يتكلم معايا ولا معاك ولا يعمل حاجه فى وجودك يا امير باشا.
وهنا يتحول عين ياسر الى الاحمرار من الغضب ويضع يده على فمها ويجرها ناحيه الباب بعيدا.