رواية ذات 17 عاما ولكن الفصل السابع 7 بقلم آية طه

رواية ذات 17 عاما ولكن الجزء السابع

رواية ذات 17 عاما ولكن البارت السابع

رواية ذات 17 عاما ولكن الحلقة السابعة

ايه اللى ممكن يتعمل وايه اللى لا مش عيل صغير انا علشان اروح اعمل مشاكل وبعدين انا متخطتيش حدودوي معها.
جاسر:لا تخطيت امال الضحك والصوت العالى والبوسه دى ايه وهو يمرر يده على خده بعصبيه. بقلم ايه طه
فريد:ياااسلاااام هو انا علشان قاعدين بنهزر ونضحك يبقى اتعديت حدودوى وبعدين انا مالى ومال البوسه هى اللى عطتنى مش انا كنت اعمل ايه يعنى اضربها ياحرام عليك ياجاسر بجد والله من كتر القفله على نفسك بقيت عامل زى اهل الكهف وافكارك بقيت متاخره اوى حاول تشم نفسك وتطلع برا دايره بتاعتك. بقلم ايه طه
وذهب لغرفته ولكن توقفه صفعه قلم من جاسر على وجهه.
جاسر:انت صح قليل الربايه ولازم تتربى علشان تبقى تتكلم مع اخوك الكبير كدا.
الجد ورهف ونرمين طلعو على صوت جاسر العالى.
فريد وهو يضع يده على وجهه مكان الصفعه:انا بحترمك ياجاسر واكبر دليل انى مش هرد على القلم اللى انت عطهولى علشان انت اخويا الكبير.وسابه ومشى.
الجد:انت اتجننيت ياجاسر بتمد ايدك على اخوك. بقلم ايه طه
جاسر:هو قليل الادب ياجدى حضرتك مشفتش كان بيكلمنى ازاى.
الجد:والله عال ودا مبرر انك تمد ايديك عليه اتفضل امشي من وشي ياجاسر ومش عايز اشوف وشك غير وانت مصلح الهباب اللى انت عملته دا فاهم.
جاسر:جدو اهدى بس ……
.قاطعه الجد:انا مش بعيد كلامى مرتين غور من وشي ولما انت تتربي تبقى تربي اخوك الصغير.
مشي جاسر وهو متعصب.نظرالجد لنرمين:اطلعى خدى بخاطر ابنك وهديه.
ذهبت نرمين لغرفه فريد ونزلت رهف لجدها وهى بتبكى. بقلم ايه طه
رهف:انا السبب ياجدو انا عايزة اقعد فى بيت لوحدى انا وبابا برا البيت دا انا من ساعه ماجيت وكل المشاكل حصلت.
الجد:طبطب عليها اهدى ياحبيبتى ايه اللى خلاكى تقولى كدا.
حكلت له رهف على اللى حصل.
الجد:انتى مغلطيش،يابنتى ولا فريد اللى غلط جاسر بس هو الوحيد اللى غلطان والظاهر كدا من كتر دلعى فيه دا اللى حصل.
رهف:لا متقولش كدا ياجدو ابيه جاسر بيحبك اوى وكمان بيحب فريد اوى هو ممكن بس كان فيه حاجه مزعلاه وكدا بس لكن هو مش هيقدر على زعلك ولا على زعل فريد صدقنى.
الجد:متشغليش انتى بالك بالموضوع دا ومش عايزة اسمع منك مرة تانيه انك تطلعى من البيت سامعه. بقلم ايه طه
رهف:ايوة ياجدو بس.
الجد:من غير بس وانا مش بحب اعيد كلامى مرتين ماشي.
رهف:حاضر ياجدو.
وصعدت رهف لغرفه فريد وطرقت على الباب سمعت صوت ياذن لها بالدخول.دخلت رهف.
نرمين:انتى جايه هنا ليه ياوش النحس من ساعه ماجيتى والبيت كله مش مرتاح علشان كدا امك ارتاحت لما سبتهيا ومشيت اكيد كنتى نحساهم هناك بردو. بقلم ايه طه
فريد:امى من فضلك ايه الكلام دا لوسمحتى ياامى قولى لحد من الخدم يطلعلى الفطار هنا مش عايز انزل.
نرمين:حاضر ياحبيبى.ونظرت لرهف:انتى هتفضلى واقفه كدا كتير ولاعايزة تسد نفسه على الاكل انا مصدقت انى راضي ياكل.
رهف وعيونها مليانه دموع:انا اسفه ياطنط انا همشي انا كنت جايه بس علشان اعتذر من فريد على اللى حصل واقوله ملهوش لزوم نخرج وانه يقعد يرتاح عن اذنكم. بقلم ايه طه
وخرجت رهف مسرعه لغرفتها ارتمت على السرير وهى تبكى بشده وتقول:الله يسامحك ياامى على اللى عملتيه فيا وتبكى بحزن وتقرر تمسك موبيلهاوتتصل بجاسر ولكن الهاتف لم يجيب كررت الاتصال ولكن لم يجيب ايضا.
حل الليل ولم ياتى جاسر ولم يطلع فريد من غرفته.
وقفت رهف فى الشرفه تتامل السماء وتبكى على حالها وعلى وضعها حتى تسمع صوت سياره جاسر لتنزل بسرعه.تقابله على باب المنزل لينظر لها جاسر بعصبيه ويمسك دراعها بقوه ويدفعها داخل المنزل.
رهف:ااااه اه فى ايه ياابيه انت بتوجعنى.
جاسر:انتى يابت عايزة ايه انتى ازاى تطلعي من اوضتك كدا اصلا. بقلم ايه طه
تنظر رهف لملابسها بخجل فانها نسيت تبدل ملابسها كانت ترتدى بنطلون برموده وتي شيرت كت وربطت شعرها بطريقه عشوائيه.
لترجع تنظر له بخجل وهى تدع يدها على كتفها:والله نسيت اغير انا اسفه انا بس كنت عايزة الحقك مش اكتر.
خلع جاسر الجاكت ولبسها:انا لو شفت المنظر دا تانى اى كان السبب ايه مش هيحصلك كويس فاهمه. بقلم ايه طه
وترك ذراعها بعنف فخبطت فى الكنبه.
رهف بالم:اه ماشي خلاص فاهمه.
جاسر:كنت عايزة ايه.
رهف وهى تحبس الدموع:لا ابدا كنت عايزه اعتذر من حضرتك على اللى حصل انا عارفه انى السبب علشان اصريت اخرج مع فريد وحضرتك قولت لا بس كنت تعاقبنى انا مش فريد وانا والله قولت لجدو ان انا وبابا ناخد شقه على ادنا نعيش فيها بس هو رفض وانا من ساعه ماجيت والمشاكل بتحصل وانا مش عايزة كدا فوعدك انى مش هطلع من اوضتى اصلا غير لضروريات ومش هتعامل مع حد خالص وهتجنب الكل علشان متحصلش مشاكل تانى بسببى.بس والنبى صالح اخوك دا مخرجش من اوضته من ساعتهاوجدك كمان اعصابه تعبت من اللى حصل وانا حاولت ارن عليك كذا مره علشان تيجى بدرى وتصلح الوضع بس حضرتك مكنتش بترد على العموم خلاص انت جيت وبعد اذنك.
يمسك جاسر بيدها:ياسلام تقولى اللى عندك وتمشي ليه الخدام بتاع ابوكى انا.
رهف:والله مقصدى انا بس….
جاسر:بس ايه انتى فعلا معاكى حق انتى السبب فى اللى حصل النهاردة مش علشان الهبل اللى انتى بتقوليه دا علشان حاجه واحده بس انك مش بتسمعى الكلام.
رهف بخوف:بس انا والله ياابيه انا انا …..
جاسر:انا قولتلك ايه قبل كدا مش قولتلك انتى كبرتى وبطلى شغل العيال دا حصل ولا لا وهو يرج فيها. بقلم ايه طه
رهف بالم:ااه حصل وانا التزمت والله ومعملتش،حاجه.
جاسر:لا والله امال البوسه اللى عطتيها لفريد دى ايه.
رهف:فريد زى اخويا وانا مقصدش،حاجه خلاص مش هعمل كدا تانى.
جاسر:اه بس هو مش اخوكى هو ابن عمك يبقى علشان كدا وائل كان بيضيقك اكيد كنتى بتتعملى معاه كدا ولما هو زودها انتى متقبلتيش ولا كنت بتتقلى ولا ايه بالظبط.
رهف وهى تبكى:انت عرفت منين الموضوع دا بس والله العظيم مش دا اللى حصل هو اللى بنى ادم حقير وزباله انا مليش ذنب وانا اخلاقي متسمحش بكدا ارجوك بقى سبنى انت بتوجعنى بقى سبنى.
تركها جاسر مرميه على الارض:انتى عقابك انك متخرجيش من اوضتك حتى الاكل والشرب هيطلعولك لفوق وانا هقول كدا للخدم ولا عصيت كلامى المرة دى متلوميش غير نفسك سامعه. بقلم اين طه
رهف:سامعه بس بابا انا لازم اشوفه.
جاسر:اعتبرى نفسك ياشاطرة انك لسه مسافره وانا هبقى افهمه انك مشغوله بحاجات المدرسه.
رهف:وانا هفضل كدا لحد امتى.