رواية حياة غزل الفصل السابع 7 بقلم ندى محمد
رواية حياة غزل الجزء السابع
رواية حياة غزل البارت السابع
رواية حياة غزل الحلقة السابعة
غزل:اسر يلا نقوم نمشي
اسر باستغراب:طيب يلا
اسر لمح سيليا وزياد كانو مع بعض ف بعدين فهم
غزل ماشيه وعينيها ليها دموع
اسر وقفها:غزل متفكريش فيهم دول شويه عيال متربوش دخلوا حياتنا
غزل فتحت ف العياط بعدين اسر خدها ف حضنه وهي بتعيط
غزل ارتاحت جدا لدرجه انها نامت ف حضنه(بتتلكك البت دي)
بعدين اسر طلعها اوضتها ودخل اوضته وناموا وعدى اسبوع وكانت سفريه حلوه جدا
روحوا وغزل رجعت الجامعه وبقى عادي بالنسبالها
سهيله:ايه ياغزاله
غزل:ازيك ياسوسو عامله ايه
سهيله: الحمدلله بخير
سيليا جت قعدت جمب سهيله وبثت لغزل بقرف
غزل:عن اذنك ياسهيله
وغزل دخلت المحاضره وكان اسر موجود وهو بيشرح
بنت:اه يااسر لو تعرف بحبك قد ايه يخربيته قمر
البنت التانيه:اه هو قمر اوي فعلا
غزل بصت وراها:هو نتو ممكن تسكتوا مش فاهمه حاجه منكوا واظن أن نتو جايين تتدرسوا مش تعجبوا بالدكتور بتاعكو وعيب اوي اللي بتعملوه ده
غزل كان صوتها بدأ يعلى
البنت:نعم نعم ياحبيبتي مالك محموقاله (يارب تكون مكتوبه صح😂)كده ليه
اسر: بسنت نتي ويارا اتفضلوا اطلعوا بره
بسنت:بس نا معملتش حاجه هي اللي كانت بتزعق
اسر:وممكن تفهميني بقى كانت بتزعق ليه مش عشان كنتو بتتكلموا
يارا: يادكتور اول م سمعتنا فضلت تزعق وتقولنا عيب واديتنا درس ف الاخلاق
غزل:طب قوليله ليه عملت كدا ونتو كنتو بتقولو ايه
بسنت:اظن اني موجهتلكيش كلام
اسر:كانت بتقول ايه ياغزل
غزل:البنت دي كانت بتقول اه يااسر لو تعرف بحبك قد ونت قمر اوي واللي جمبها بتقول اه فعلا قمر اوي
غزل كانت بتتكلم بتريقه وأسر ماسك الضحكه
اسر بيتصنع الغضب:اطلعوا بره واستنوني عند عميد الكليه
بسنت ويارا لسه هيتاسفوا راح اسر زعق وطردهم
وكملوا المحاضره
غزل خلصت وطلبت من اسر يوصلها عشان الكاوتشات بتاعة عربيتها فست😂 وأسر اللي عمل كدا اصلا عشان تركب معاه
غزل:بجد كانو بنات ملزقه اوي ويقولو عليك كدا ليه يعني ايه القرف ده
اسر:مالك مضايقه ليه
غزل بدموع:عشان نا بغير عليك وبح
اسر:سكتي ليه كمليها
غزل بتهته:ا ا لا ولا حاجه
اسر بضحك:على فكره ونا كمان
غزل بصدمه:ونت كمان ايه
اسر:بموت فيكي
غزل اتكسفت ووصلت راحت نزلت وجريت على الفيلا
اميره:مالك يالولو فرحانه ليه فرحيني معاكي
غزل:قال أنه بيحبني ياماما
اميره: هو مين ده
غزل:اسر ياماما اسر
أميرة باستغراب:مش ده اللي اعترضي انك تتجوزيه
غزل:ياماما مكنتش لسه عرفته
اميره:ربنا يخليكم لبعض ياحبيبتي
تاني يوم غزل راحت كافيه وكان عيد الفلانتين
واحد غمى عنيها وغزل حطت ايديها وبتشيلها وكانت فاكره أنه اسر
غزل:نت هنا بتعمل ايه
زياد:غزل سامحيني
غزل:اسامحك اسامحك ع ايه ولا ايه نت كنت هتضيعني
زياد:والله العظيم كان غصب عني سيليا اللي قالتلي اعمل كدا
غزل بصدمه:سيليا
زياد:اه والله سامحيني ونبي
غزل:نا اسفه بس نا دلوقتي بنت مخطوبه ومعلش امشي عشان خطيبي ميجيش ويشوفك اهو جه
زياد بص. وراه لقى اسر
زياد:هو ده خطيبك
غزل راحت على اسر و انكچته :اه
اسر:نت عايز ايه يلا نت مش كفاك اللي عملناه فيك
(سليم قبض على زياد وروقوه بس زياد خرج بكفاله)
زياد:نا عايز مراتي
غزل بضحك:تصدق ضحكتني
زياد:……………..
غزل بصدمه:اييه
يتبع…
لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا
لقراءة الرواية كاملة اضغط على : (رواية حياة غزل)
تعليق واحد