رواية جواز بالاكراه الفصل الرابع 4 بقلم فرحة حاتم

رواية جواز بالاكراه الجزء الرابع

رواية جواز بالاكراه البارت الرابع

رواية جواز بالاكراه الحلقة الرابعة

بتلاقى الباب بيتكسر جامد وبيظهر منه شخص
منه بدموع: ولله ماقتلته ده هوا بيقاطعها قبل ماتكمل كلام
شخص: عارف يلا تعالى بس قبل ماحد يشوفنا
وبيمسك اديها ويخرج بيها
بتفضل منه ساكته طول الطريق
شخص: ممكن اعرف انتى ساكته ليه
منه بسرحان وحزن: هقول ايه يعنى
شخص: لا مش خايفه انى ممكن اأذيكى يعنى او اعمل فيكى حاجه
منه بحزن: عادى يعنى مابقتش فارقه هتعمل فيه ايه اكتر ماتعمل فيه
شخص ييبصلها بحزن بس بيحاول يداريه: طب مش عايزه تعرفى اسمى ايه ولا انتى عاجبك وضع الغموض ده بمرح عشان يخفف عنها
بتبصله وبتسكت
شخص: طيب ي ستى هعتبر دى موافقك اولا انا اسمى محمد وثانيا بقى انا واخدك لحد بيحبك اوى
منه باستغراب: مين ده البيحبنى انا اصلا مافيش حد بيحبنى
محمد: هتعرفى اول مانوصل
تسريع الاحداث
بعد ما منه ومحمد وصلو
محمد: مش عايزه تشوفى مين البيحبك
منه: اه هوا فين
بيشاولها بمعنى انها تيجى وراه بتلاقى منه راجل بشوش باين. عليه الطيبه
بتفضل منه تبصله وساكته بيشاورلها تقعد جمبه
الراجل الكبير: اقعدى ي بنتى جمبى ده انا كان نفسى اشوفك من زمان
منه باستغراب: حضرتك مين وقصدك بايه كنت مستنينى
الراجل الكبير: انا ابقى عمك اخو ابوكى
منه بصدمه: ازاى عمى انا اعرف انه بابا ملهوش اخوات
الراجل الكبير بتعب: بصى ي بنتى انتى باين عليكى تعبانه وانا مش هكدب عليكى انا برضو تعبان نكمل كلامنا بكره
ويشاورل لمحمد خدها ي محمد وديها اوضتها
محمد: تعالى ي منه
بتمشى منه وراه ف صمت
محمد: مالك حاسك مصدومه
منه بهدوؤ: لا مفيش بس عايزه ارتاح شويه
بيبصلها محمد وبيهز راسه وقبل مايمشى بيبص لمنه
محمد: ع فكره انتى حلوه اوى عن ماكنت اتوقع وبيقفل الباب ويمشى
بتبص منه ف اثره بصدمه سرعان مابتنام