رواية اكتشفت زوجي في الاتوبيس الفصل السابع والعشرون 27 بقلم دعاء عبد الرحمن

رواية اكتشفت زوجي في الاتوبيس الجزء السابع والعشرون

رواية اكتشفت زوجي في الاتوبيس البارت السابع والعشرون

رواية اكتشفت زوجي في الاتوبيس الحلقة السابعة والعشرون

ومازالت منى تكمل قصتها فتقول
صحوت على صوت طرقات خفيفه على باب الغرفه يأتى من وراءه صوت أدهم وهو ينادى ..منى ..منى
منى :ايوه ايوه
أدهم:يالا الناس اتصلوا وجايين فى السكه يالا علشان نلحق نفطر
أنتهيت من حمامى وخرجت لاجهز الفطار سريعا ولكنى وجدته قد سبقنى وأعده
وجالس ينتظرنى وهو يقلب قنوات التلفاز
منى:انا كنت هخلص وأحضره
أدهم:يا ستى مفيش فرق بينا يالا بقى بسرعه علشان تلحقى تلبسى قبل ما يهجموا علينا
منى:هما جايين بدرى كده ليه
أدهم:ده العادى عندنا فى مصر..يسهروا العريس والعروسه وفى الاخر يطبوا عليهم بدرى
منى:على فكره بقى دى عادات مالهاش اى لازمه
أدهم :صحيح مفيش حاجه فى السنه اسمها صباحيه…وبعدين كده بيحرجوا العرسان
نفرض نايمين الصبح ولا حاجه هيقوموا ازاى بدرى
منى بانفعال :قصدك ايه يعنى..قصدك ان انا نكدت عليك وانك مش زى باقى العرسان
أدهم سكت لبرهه ثم قال بصوت منخفض فيه بعض الصرامه
:أولا انا مكنتش اقصد…… ثانيا محبش مراتى تتعصب عليا وخصوصا من غير سبب
أنهينا الفطار ورفعت مكان الطعام ..سمعته ينادينى :منى
منى:نعم
أدهم: لو سمحتى بعد كده متبقيش تقفلى الباب عليكى بالمفتاح
منى بحذر:ليه
أدهم:علشان انا امبارح فضلت اخبط عليكى بعد ما رجعت من صلاة الفجر وكنت بصحيكى علشان تصلى وكنتى نايمه محستيش طبعا
منى:لو مقفلتش مش هبقى مطمنه
أدهم أحمر وجهه وهو يقول:أنتى لازم تطمنى علشان انا وعدتك لكن لازم تعرفى كويس ان انا لو عايزك الباب والمفتاح بتوعك دول مش هيقفوا قدامى ..
وتركنى وذهب للشرفه فشعرت بأنى أخطأت جدا وذهبت اليه لاعتذر منه
منى:انا اسفه مكنش قصدى
أدهم:مفيش حاجه أدخلى البسى يالا الناس على وصول ولا عاوزاهم يجوا يلاقوكى بالبجامه التفت فى طريقى لغرفتى ….أستوقفنى صوته وهو يقول
لو سمحتى يا منى لو والدتك ولا منال سألوكى على حاجه تردى عادى جدا ها
أمبارح كانت ليلة دخلتنا ..محدش يعرف اتفاقنا ده خالص فاهمه
منى:يعنى أكدب
أدهم:لا يا ستى متكدبيش بس كل البنات لما بتسألوا فى الحكايه دى ببتكسف ومش بترد اعملى كده وخلاص
دخلت غرفتى لابدل ملابسى وأضع بعض المساحيق على وجهى لاظهر بمظهر العروس
كانت زياره قصيرة مليئه بالكلمات المستترة بين السطور تغطيها الضحكات والبهجه وفعلت كما قال لى أتكسفت ومردتش
وأدهم أقنعهم بتصرفاته انها كانت ليله عاديه فكان يجلس بجوارى ويضع يده على كتفى ويجذبنى تحت ذراعه بخفه وينادينى بحبيبتى وروحى وكأننا علاقتنا حميمية
وعندما غادروا نظر أدهم لى وقال: انا اسف
تعجبت جدا مفيش حاجه حصلت قلت:ليه
قال:علشان يعنى كنت باخدك فى حضنى قدامهم وبتصرف معاكى كده..بس ده والله علشان بس ميلاحظوش حاجه مش أكتر
فتعجبت أكثر وأكثر هل لهذه الدرجه لا يريد ان يحنث وعده معى ولا حتى بهذه الاشياء البسيطه
منى:لا مفيش حاجه عادى يعنى انا مزعلتش
أدهم: طب كويس يالا بقى
منى:يالا ايه
أدهم:انتى يا بنتى مش عندك مذاكره انتى مش طالبه فى الجامعه ولامعاكى اعداديه وضحكوا عليا يالا علشان تذاكرى ولا عاوزه تسقطى ويقولوا عليا انا السبب
ثم تابع….صحيح نسيت اقولك .انا هرجع شغلى بكره ان شاء الله علشان تبقى على راحتك فى البيت وخالى بالك انتى كمان هتروحى كليتك علشان تبدأى المذاكره من الاول كده وانا يا ستى هوصلك الصبح ولو خلصتى قبل الساعه اربعه خدى تاكسى ..اتفقنا
منى:طب والناس فى الشغل هيقولوا ايه
أدهم بابتسامه :متخديش فى بالك.. محدش يقدر يكلمنى فى الحاجات الشخصيه دى…شكلك لسه متعرفيش جوزك كويس
قلت فى سرى وكمان شخصيته قويه فى شغله….. طيب
عكفت على دراستى وانا احمد الله سبحانه وتعالى انهم اجلوا الفرح لبعد الامتحانات مش علشان خاطرى لا علشان الناس كلت وشهم اول ما قالوا يا فرح علشان بابا
بس انا هذاكر كده ازاى وانا لسه فى اول السنه انا مش متعوده على كده انا متعودش أذاكر اخر شهر بس
وفعلا كل يوم ننزل سوا ولو خلصت بدرى ارجع فى تاكسى بس مبقتش أشوف سماح خالص فى الكليه ..احسن برضه ده انا لو شفتها هخنقها على اللى كانت هتعمله فيا
طبعا مشاعر اتصلت بيا قبل ما تسافر للعمرة وسلمت عليا بس انا صممت اشوفها قبل ما تسافر أتقابلنا فى الجامعه وحكتلها كل حاجه من ساعة ما دخلت شقتى لحد ما شوفتها وطبعا كالعاده هزئتنى ونزلت فيا نصايح وانا كالعاده خدتها على قد عقلها ووصتها تدعيلى عند الكعبه
فى اليوم التالى رجعت بدرى وعملت الغداء لكن أدهم أتأخر
غريبه مع ان مواعيده مظبوطه أتصلت بيه قالى هاجى بالليل ..
منى:ايه بالليل ده كتير اوى
أدهم:ايه هوحشك ولا حاجه
منى:انا بخاف اقعد لوحدى بالليل
أدهم :متخافيش اقفلى الباب عليكى كويس بس محطيش المفتاح فى الباب علشان اعرف ادخل ..معلش النهارده بس اصلى عندى شغل كتير
صليت العشاء وفضلت ابص عليه من الشباك اتأخر اوى وانا خايفه
أوبااااااا الكهرباء قطعت
حسيت قلبى وقع فى رجلى وجسمى قشعر الدنيا ضلمه كحل نورت لنفسى بالموبايل بس برده مش شايفه غير بسيط اوى ..ينهار ابيض مفيش شمع مفيش كشاف
فجأه سمعت صوت الباب بيتفتح أتسمرت مكانى من كتر الرعب
حتى سمعته المطمئن ينادى:منى انتى فين
منى:انا هنا عند الشباك
أقترب مني وهو يقول معلش يا حبيبتى معملتش حسابى خالص ان الكهرباء ممكن تقطع مفيش شمع فى البيت…لم أشعر بنفسى الا وانا ألتصق به وانا ارتجف
أدهم:ايه يا حبيبتى انا اسف والله مكنتش اعرف انك بتخافى كده ..طب اهدى شويه أذكرى الله يالا قولى حسبى الله لا اله الا هو عليه توكلت وهو رب العرش العظيم لما تبقى خايفه قولى الدعاء ده
مازال الخوف يتملكنى فلم اتركه ابدا
أخذنى على الاريكه وجلسنا سويا وانا ممسكه به وهو يحتضنى تحت ذراعه بقوة جعلتنى اشعر بشىء من الامن
ظل يقرأ لى بعض آيات القرآن حتى ذهبت فى نوم عميق
أستيقظت قبل الفجر على صوته ايضا ولكنه كان يصلى القيام
وقد عادت الكهرباء وانا نائمه فى فراشى كالطفله التى نامت بين يدى اباها فحملها الى فراشها فى هدوء فعدت للنوم مرة اخرى
فى صباح اليوم التالى ايقظنى وهو جالس على طرف الفراش وقال مبتسما:صباح الخير
منى:صباح النور ….هو ايه اللى حصل امبارح؟
*****************