رواية صديق من عالم آخر الفصل الثاني 2 بقلم ميمو أحمد
 |
| رواية صديق من عالم آخر الفصل الثاني 2 بقلم ميمو أحمد |
رواية صديق من عالم آخر الفصل الثاني 2 بقلم ميمو أحمد
شعاع : قاعد فوق الشجره و اول ما شافها فرح و فضل يضحك عليها و هى عماله تدور عليه وتبص ع الشجره وبعدين سرح معاها وهى بتقرا قران
ميرال : خلصت و فضلت تتأمل ف السما
شعاع : قعد جنبها وسند ع الشجره * تعرفى ان صوتك ما شاء الله بيريح الاعصاب اوى
ميرال : شهقت بخضه * ايه يا عم انت بتطلع منين
شعاع : بضحك * اسف مش قصدى اخضك بس انتى اللى خفيفه
ميرال : ما طبيعى قاعده سرحانه اكيد هتخض وبعدين انت بتظهر فجأه المره دى بقى جيت منين
شعاع : من فوق الشجره برضو
ميرال : لا بقى انا متأكده انك مكنتش ع الشجره
شعاع : ايه ده بقى ده ف ناس بدور عليا * وغمزلها بمشاكسة
ميرال : اتكسفت * احم لا وانا هدور عليك ليه انا بصيت ع الشجره عادى وانا ماشيه ومكانش ف حد
شعاع : ما هو مش لازم تشوفينى يعنى
ميرال : انت مين و عاوز منى ايه
شعاع : انا شعاع و مش عاوز حاجه انا بس بحب اسمع صوتك وانتى بتقرى قران
ميرال : طيب وانا خلصت عن اذنك بقى
شعاع : انتى بتيجى هنا كل يوم ف نفس الوقت ؟!
ميرال : بتسأل ليه
شعاع : عشان استناكى
ميرال : هو انت فاضى معندكش شغل ولا دراسه ولا اهل يسألو فيك
شعاع : بأستمتاع حط ايده ورا راسه وسند ع الشجره و فرد رجله ع الارض و مبتسم * اه فاضى مفيش ورايا اى حاجه و بايت ع الشجره من امبارح
ميرال : ده بجد !! معندكش بيت تقعد ف و اهل يقلقو عليك
شعاع : تؤتؤ
ميرال : ازاى بقى !!
شعاع : لو عاوزانى احكيلك يبقى تعالى اقعدى و وافقى اننا نبقى اصدقاء
ميرال : لا طبعا ومش عاوزاك تحكيلى سلام يا استاذ شعاع
شعاع : بأبتسامه * سلام يا غزال يا صغنن هستناكى بكره
ميرال : سمعاه و هى ماشيه بس مردتش و ابتسمت و دخلت البيت
اسر : رجعتى بدرى يعنى !!
ميرال : عادى زهقت قولت اجى اتفرج معاك ع الكرتون
اسر : ماشى تعالى اقعدى بقى عشان انام ع رجلك
ميرال : قعدت جنبه * اتفضل نام ياعم .. عملت الهوم وورك بتاعك و ذاكرت ؟
اسر : اه اول ما رجعت من المدرسه ذاكرت و عملت الهوم وورك
ميرال : مين اشطر كتكوت نااو
اسر : اناااا
ميرال : شطووور * باست راسه * هى ماما هتيجى امتى بقى
اسر : مش عارف
ميرال : طب تعالى اقعد معايا وانا بذاكر
اسر : هتخلينى العب ع فونك
ميرال : امممممم ماشى
اسر : هييييييه يلا نطلع
ميرال : خدته و طلعت اوضتها * اتفضل يا استاذ اسر الفون اهو اقعد هنا و متعملش دوشه بقى
اسر : حاضر
ميرال : قعدت ع السرير و فردت الكتب قدامها و بدأت تذاكر شويه وافتكرت شعاع لما قالها انه بايت ع الشجره ف بصت ع يمينها ناحية البلكونه ع الشجره مش شايفاه دققت اكتر برضو مش شايفه حد خالص ع الشجره .. شكله بيسرح بيا ما هو مفيش حد برضو يبات ع شجره و انا زى الهبله صدقت خلينى اركز ف مذاكرتى احسن
شعاع : قاعد فوق الشجره و باصص ع بيتها و عمال يفكر هيقولها حقيقته ازاى و هى هيكون رد فعلها ايه
( بعد ساعتين )
– سمعو صوت جاى من تحت
ميرال : اسورى انزل شوف دى ماما ولا بابا
اسر : حاضر * خرج و بص من ع السلم لقاها مامتهم * مااامااا جت مااامااا جت * نازل بيجرى ع السلم
سميه مامتهم : بضحك * ع مهلك يا حبيبى عشان متقعش
اسر : نزل من ع السلم و حضنها * اتأخرتى ليه
سميه : نزلت لمستواه و حضنته و باسته * عشان تيته كانت تعبانه شويه .. اختك جت من الجامعه ؟
اسر : اه بتذاكر فوق
سميه : ماشى يا بطل تعالى بقى معايا نعمل الاكل عقبال ما بابا يجى و ميرا تكون خلصت مذاكره
اسر : ماشى * دخلو المطبخ
( المغرب )
سميه : اطلع يا اسر نادى اختك عشان تاكل
اسر * حاضر * طلع لاخته * ميراااا يلا عشان ناكل
ميرال : حاضر يا حبيبى * ونزلو
محمد باباهم : ها يا ميرا فكرتى هتعملى مشروع التخرج عن ايه
ميرال : لا والله يا بابا لسه
محمد : طيب لو عاوزانى اساعدك قولى
ميرال : الهى تنستر يا حج بس انا عاوزه اعتمد ع نفسى بس اكيد طبعا لو حاجه عطلت فيها هجيلك
محمد : بضحك * ماشى يا حجه
ميرال : العيال هناك عمالين يقرو عليا فاكرين انك عشان بدرس ف الجامعه هتنجحنى بقى و كده ميعرفوش انك هتطردنى لو مجبتش تقدير كويس عشان برستيجك قدام زمايلك هناك
محمد : بضحك * طب لما انتى تجيبى بعد الشر تقدير مش حلو شكلى هيبقى وحش هناك .. ازاى ابقى دكتور ف الجامعه و بنتى تجيب تقدير وحش شكلى هيبقى ايه قدامهم .. يرضيكى حد يقول كلمه مش كويسه ع ابوكى
ميرال : لا طبعا يا حج اطرد بنتك و اتبرى منها عشان محدش يتكلم عليك
محمد : طب يلا يا لمضه قومى اعملينا حاجه نشربها
ميرال : حاضر
( ف نهاية اليوم )
ميرال : طلعت اوضتها * لما نبص ع الاخ نشوفه قاعد ع الشجره ولا .. طب ما الشجره فاضيه اهيه .. نفهم من كده ايه انك تبطلى هبل يا ميرال ومتصدقيش الناس بسرعه كده تانى وتخشى تتخمدى عشان الكليه
( ف الجامعه )
سلمى : ميرال انتى هتبقى ورايا ف اللجنه مع بعضينا بقى
ميرال : مش فاهمه
باقى صحابها : ايوه يا ميرال انتى الوحيده اللى بتذاكرى فينا خليكى معانا بقى
ميرال : انتو قصدكو يعنى انى اغششكو
صحابها : اااه
ميرال : لا طبعا مينفعش انتو لسه قدامكو وقت تقدرو تذاكرو و تلمو المنهج
سلمى : لا مش هنلحق انتى تغششينا اسهل
ميرال : قولت لا حرام يعنى انا اعمل مجهود وانتو تاخدوه ع الجاهز كده ما تذاكرو
سلمى : طبعا ما باباكى دكتور ف الجامعه اكيد جبلك الاسئله وقايلك متقوليش لحد .. انتى فاكره نفسك ايه انتى ولا حاجه اساسا .. انتى انسانه خبيثه و متكبره و مغروره .. فاكره ان مفيش حد زيك انتى واحده معقده و مش بتحبى غير نفسك ومحدش بيحبك اصلا انا مشوفتلكيش صحاب من اول ما دخلنا الكليه دى * و مشيو
ميرال : مصدومه من اللى سمعته و الكليه كلها تقريبا بتتفرج عليها راحت خدت حاجاتها بهدوء وقامت مشيت , مرضيتش تدخل البيت و راحت ع الجنينه و حطت شنطتها عند الشجره و بتدور ع مكان ف الجنينه مفهوش ناس , راحت وقفت قدام بحيره وبدأت تصرخ و تعيط * اااااااااااااااااه يااااااااااااااااااارب ليييه كده انا مش بأذى حد ومش وحشه مع حد و بساعد الكل ااااااااااااااااااااااه * قعدت ع الارض و هى منهاره
شعاع : فرح لما شافها دخلت الجنينه بس لقاها حطت الشنطه و راحت عند البحيره تعيط و تصرخ اتخض و راحلها وقعد جنبها * مالك !!
ميرال : عماله تعيط و بصه قدامها و مردتش
شعاع : متكلمش تانى و سابها براحتها
ميرال : بعد فتره * قالتلى انتى متكبره ومغروره و خبيثه ومعقده ومفيش حد بيحبك .. عشان موافقتش اغششها هى وصحابها ف الامتحان , عشان مرضتش اغضب ربنا
شعاع : هييحححح بصيلى
ميرال : اتعدلت وبصتله
شعاع : انتى شايفه ان اللى عملتيه ده غلط
ميرال : لا
شعاع : طيب هل انتى فيكى الصفات اللى قالتها دى ؟
ميرال : لا
شعاع : طيب ايه اللى مزعلك دلوقتى
ميرال : كلامها وجعنى و الكليه كلها كانت بتتفرج عليا مبحبش حد يقول حاجه مش فيا
شعاع : رد فعلها ده طبيعى للى زيها , اللى عندهم امراض نفسيه مش سويين من جوه هى شايفاكى احسن منها ف كل حاجه فطلعت النقص اللى جواها فيكى
ميرال : بدأت تعيط تانى * انا معنديش صحاب هى عندها حق انا محدش بيحبنى , من اول سنه ف الكليه حاولت اصاحب بس معرفتش مش لاقيه حد شبهى .. كل ما بحاول اخد ع الجو بلاقى نفسى مخنوقه .. لما باجى اقعد مع مجموعة بنات بحسنى غريبه وسطهم قولت عادى عشان معرفهمش و كده , قعدت يومين تلاته اسبوع برضو احساس الخنقه و الغربه بيزيد جوايا , عارف لما تروح تقعد مع ناس و تحس نفسك مخنوق وغريب ف وسطهم و الهوا بيتسحب من المكان كله و مش قادر تتنفس فتقوم تمشى , انا كده مش لاقيه حد شبهى و ارتحله فقولت خلاص مش مشكله خلينى لوحدى .. بس بقيت بتعامل مع الكل ف حدود الدراسه .. اللى بيحتاج منى حاجه بساعده مش بتأخر ع حد و اول ما بخلص بروح ع طول , معنديش حد ادردش معاه معنديش حد احكيله اللى مضايقنى معنديش حد لما افرح يفرح معايا .. عندى معارف كتير بس انا لوحدى * و كملت عياط
شعاع : اضايق اوى عشانها ومش عارف يعمل ايه * انتى مش لوحدك انتى معاكى ربنا احسن من اى حد و معاكى ماما وبابا واخوكى
معندكيش صحاب عشان ربنا باعد عنك الناس الوحشه .. لسه مجاش حد كويس يستاهل يكون معاكى , انك تبقى لوحدك احسن بكتير من ان يبقى ف ناس حواليكى بيمثلو الحب عليكى عشان عاوزين منك مصلحه واول ما ياخدو مصلحتهم منك يسبوكى زى ما حصل انهارده
ف احمدى ربنا مليون مره انك لوحدك مش معاكى صحبه كدابه .. انتى حد نضيف و قلبه ابيض لسه متلوثش من الدنيا و اللى زيك بقو قليلين اوى فمتزعليش ان ربنا حميكى ومش مخلى اى حد وحش يقرب منك يا غزال
ميرال : هديت و ارتاحت من كلامه و مسحت دموعها و ابتسمت * شكرا
شعاع : ع ايه
ميرال : ع انك سمعتنى و فهمتنى
شعاع : موافقه اننا نكون اصدقاء و وقت زعلك او فرحك تحكيلى و اكون جنبك ………
يتبع……
لقراءة الفصل الثالث : اضغط هنا
لقراءة باقي فصول الرواية : اضغط هنا
نرشح لك أيضاً رواية النصيب للكاتبة ياسمين الشريف
