رواية أنتي نبض قلبي الفصل التاسع عشر 19 بقلم عائشة أحمد

فى الجامعه 

مليكه بدموع : انا مش عارفه اعمل اى 

منى: انتى مكبرة الموضوع يا مليكه 

مليكه : بس انا محتجاه جنبى الفترة دى هو مقدرش ان انا محتجاه ووافق ان هو يسافر

منى اخدتها فى حضنها : معلش يا حبيبتى كل حاجه هتتصلح 

وفجأه سمعوا صوت مراد الغاضب 

مراد : مليكه 

مليكه بخوف : نعم 

مراد قرب منها : ممكن افهم ازاى تخرجى من غير اذنى

مليكه بجمود: مكنتش موجود ورنيت عليك ومردتش وكان لازم اجى اخد الملازم 

مراد بغضب : ولو كان ممكن تخلى منى تجبهالك

مليكه : اه يعنى انت عايز تحبسنى مش كدا

مراد بغضب: مليكه اركبى العربيه حالا لاما هتصرف تصرف نندم عليه 

مليكه خافت وركبت العربيه وروحوا ومراد شادد مليكه وراه والكل نادى عليه بس مردش على حد 

دخلوا الاوضه 

مراد : اول واخر مرة تعملى التصرف دة 

مليكه : تصرف اى بقلك رنيت عليك بس حضرتك مردتش عليا وثانيا انت قررت تسافر وكان دورى بس ان اسمع القرار دة 

مراد : مليكه مدخليش الامور فى بعض

مليكه بصوت عالى: لا هدخل انت مش حاسس بيا بقلك محتجاك جنبى فالوقت دة بس انت ولا همك اى حاجه 

مراد : وانا جنبك بس مضطر للسفر ولازم اسافر 

مليكه : الكلام مش هيجيب نتيجه معاك 

مراد : وبعدين انتى ازاى تطلبى من بابا عربيه 

مليكه بصدمه : مين قالك كدا

مراد : مش لازم تعرفى مين قالى

مليكه بضحك ودموع فى عنيها : طبعا اكيد دكتورة جيهان وحضرتك صدقتها مش كدا

مراد: انا بسألك 

مليكه : انت كان لازم تعرف الجواب من غير ما تسأل خيبت ظنى عن اذنك وسابته ومشت 

مراد بغضب مسك قزازة البرفان وزفها فالمرايه وكسرها 

مليكه كانت خرجت وسمعت اللى حصل بس داست على قلبها ومشت 

.########################

مليكه راحت قعدت فى اوضه تقى 

تقى : طب قوليلى اى حصل 

مليكه بدموع : مفيش 

تقى : طب بطلى عياط بقه اكيد اتخانقتى انتى وابيه 

مليكه : تقى ممكن اريح شوى هنا وابقى صخينى كمان ساعه 

تقى : اكيد 

#############$$$$$$$$$$$$

المساء 

كانوا قاعدين بيتعشوا 

مراد نزل من فوق ومعاه شنطته 

خالد : رايح فين يا مراد

مراد وهو بيبص على مليكه : مسافر امريكا 

اياد : مجبتلناش سيرة الموضوع دة وازاى هتسيب مليكه وحدها

مراد : الموضوع جه فجأه ومليكه مش لوحدها انتو معاها 

مليكه رفعت وشها وماسكه نفسها بالعافيه 

جيهان : يلا يا مراد انا جاهزة 

مليكه بغضب: نعم انتى رايحه فين 

جيهان بخبث: هسافر مع مراد 

مليكه بصت لمراد اللى عارف هى بتفكر فى اى ومش قادر يتكلم 

مليكه : عن اذنكوا 

خالد : استنى يا مليكه انتى مأكلتيش 

مليكه : شبعت يا بابا الحمدالله وسابتهم وطلعت جرى على اوضتها 

###########$$$#$#$#######$

مراد سافر هو وجيهان ومليكه بقت مقهورة وبتحاول تعدى الفترة دى 

وقررت متكلمش مراد خالص وتستنى ان هو يكلمها بس للاسف هو كمان مستنى ان هى تكلمه وهو كان بيتصل على تقى يعرف اخبارها منها وبتعملةاى فالامتحانات ومليكه كانت بتطمن عليه من جلال 

اما اياد فحبه بيزيد اضعاف اضعاف لرهف ولطفله اللى فى بطنها ورهف اتعلقت بيه وعلاقتها بحماتها اتحسنت جدا ومليكه كمان سهير قربت منها وحاولت تعوضها عن غياب مامتها

وسمر بتحاول تقرب من عمر اللى بيصدها عالطول بس هى اتعلمت ازاى تصبر عشان توصل للى عايزاه 

.#####$$$$$$$#######

مر الشهر ونص 

فى الجامعه 

منى : اخيرا خلصنا 

مليكه : الحمدالله 

منى : يا مليكه انتى من ساعت ما مراد مشى وانتى بقيتى زى الميته 

مليكه : انا من غيرة ميته 

منى : طب هتعملى اى فخبر حملك اللى مخبياه عن الكل 

مليكه حطت ايدها على بطنها وابتسمت: محدش هيعرف الا بعد مراد ما يعرف 

منى : ربنا يسعدكوا 

#################$$$$$$$$$$$$

فى المخابرات 

سمر: انت لى بتعمل كدا معايا

عمر ببرود : بعمل اى 

سمر : بتعاملنى وحش وبتجنبنى 

عمر: دة اللى عندى 

سمر: عمر انا عارفه انك مجروح منى بس صدقنى كان غصب عنى 

عمر بغضب: غصب عنك لما تخدعينى بحبك وتقربى منى ولما تخلينى احبك تتخلى 

سمر بدموع : غصب عنى كان لازم اعمل كدا كان ممكن يقتلوك المهمه اللى كنت فيها سيادة اللوا خلانى قطعت علاقتى مع الكل 

عمر : مكنش لازم تعملى كدا كنتى عرفينى كنت هكون جنبك 

سمر: خوفت عليك خوفت تموت 

عمر: لا متخافيش انتى قتلتينى يوم ماسبتينى 

سمر : انا اسفه يا عمر 

عمر: مبقاش يفرق اسفك عن اذنك 

####################$$$

الفيلا 

الكل بيجهز لرجوع مراد ومليكه فى اوضتها وقاعدة زعلانه ودخلت تقى عليها 

تقى : مالك يا مليكه 

مليكه ببسمه : مفيش 

تقى : انتى مش فرحانه ان ابيه راجع 

مليكه : اكيد فرحانه 

رهف : بس خايفه من المقابله هتكون ازاى 

مليكه بتنهيدة : اه 

رهف : سيبى مشاعرك هى اللى هتتكلم عنك اطلقى ليها العنان واتصرفى على حسب رغبتها 

تقى : يلا بقه اجهزى 

مليكه : ماشى 

###########$$$$$$$$$$

بعد مدة الكل كان متجمع تحت مستنى مراد يرجع 

ومليكه قاعدة متوترة ونفسها تشوفه لان هو وحشها قوى 

وفجأه سمعوا صوت العربيه 

بعد دقائق دخل مراد واول ما دخل هى رجعت لورا والكل راح سلم عليه وكان بيدور عليها بعنيه وقلبه نفسوا يشوفها قبل عنيه 

وبعد ماسلم عليهم بيدور عليها 

تقى : وراك اهى 

مراد لف وعنيه وقعت فى عنيها ومن غير مقدمات شدها لحضنه وكان هيكسر ضلوعها من شدة اشتياقه له وهى اخيرا حست بالراحه وكان الاتنين غابوا عن الدنيا والكل باصص عليهم وفرحان 

عمر بهزار: احم يا جماعه احنا جعانين 

مليكه اتكسفت وخبت وشها فى صدر مراد اللى مش عايز يبعدها عنه وراحوا وقعدوا عالسفرة وهو ماسك ايدها 

جيهان بخبث: بجد كانت سفريه تجنن اتفسحنا كتير 

مليكه اتغاظت منها واضايقت وقررت تقوم من عالاكل : عن اذنكوا 

فوزيه : رايحه فين يا بنتى انتى مكلتيش على فكرة يا مراد مليكه مكنتش بتاكل خالص

مراد مسك ايديها : لى يا حبيبتى 

مليكه ببرود شدت ايديها : كنت مضغوطه من الامتخانات عن اذنكوا 

مراد حس ان فيها حاجه : عن اذنكوا هشوف مليكه 

.######$$$$$$$$

مراد دخل وكانت واقفه وراح حضنها من الخلف : فيكى اى 

مليكه بعددت عنه : ماليش وسابته ومشت 

مراد مسك ايديها : مليكه اى اللى حاصل انا لسه راجع اى حصل عشان تتعاملى معايا كدا 

مليكه بغضب: خصل اى ابدا محصلش حاجه غير انى قضيت شهر ونص بعيد عن جوزى اللى حتى مهنش عليه يكلمنى يطمن عليا او اطمن عليه وانا هنا مضغوطه وحزينه وهو كان بيتفسح فى امريكا ولا انا على باله فى انى كنت عايزاك تبقى معايا معايا انا انا كان من حقى اكون انا اللى معاك الوقت اللى قضيته معاها كان حقى انا كنت محتجاك كنت محتجاك جنبى جنبى انا 

مراد بغضب: اولا انا كنت مضطر اسافر وثانيا انا مخرجتش اى حته لان مكنش لاى حاجه معنى من غيرك هى خرجت وانا كنت فى اوضتى ومش بخرج وكنت بطمن عليكى من جلال وتقى لانى كنت مضايق منك بس انتى مش هامك غير نفسك عايزانى موجود جنبك طب لى انتى مكلمتنيش عشان كنتى بتعاقبينى على سفرى ورجعتلك اهو بس انتى فتحتى اللى فات بتلومينى على عدم وجودى جنبك ومش مقدرة ان انا كنت مجبور انى اسافر ياريتنى ما رجعت ولسه هيمشى لف وشه وهيفتح الباب 

مليكه : مراد 

مراد : نعم 

مليكه: انا حامل 

مراد لف ليها بذهول وقرب منها انتى اى 

مليكه : حامل 

مراد: ازاى دة حصل 

مليكه باستغراب : نعم 

مراد : لازم ينزل 

مليكه بغضب : انت بتقول اى انت اكيد مجنون مستحيل 

تحت الكل سامعهم ولما بدأ الصوت يعلى 

خالد : لا انا لازم اعرف اى بيحصل والكل طلع فوق وسمعوا كلامهم

خالد : انت اتجننت اى اللى بتقوله دة 

مراد بغضب: اللى سمعتوه انا مش عايز اطفال 

مليكه قعدت عالسرير وبتبكى 

اياد : انت مجنون يعنى اى مش عايز اطفال 

مراد مسك مليكه من دراعها وشدها : بقول ان الطفل دة هينزل 

مليكه ببكاء: اه مراد سيبنى هقع سيب ايدى 

خالد : الحق اخوك يا اياد بسرعه 

مراد شادد مليكه وجررها وراه وهى بتحاول تبعد ايدة وكان جلال داخل ووقفه 

جلال : اى اللى بيحصل 

مراد : ابعد يا جلال 

مليكه : جلال الحقنى خليه يسبنى 

جلال : بيحاول يبعد مراد عن مليكه 

وقدر يبعدة بالعافيه 

مراد بغضب: مين قالك ان انا عايز اطفال انا مش عايز منك اطفال 

مليكه بصدمه : مش عايز منى انا 

مراد : ايوة والطفل دة لازم ينزل 

مليكه بصراخ : لا يا مراد مش هتخلى عن ابنى 

مراد : اختارى بينى وبينه 

وفجأه سمعوا صوت قلم على وش مراد رن فى ارجاء الفيلا

يتبع..