رواية نوح الفصل الخامس 5 بقلم أماني السيد

رواية نوح الجزء الخامس

رواية نوح البارت الخامس

رواية نوح الحلقة الخامسة

شمس : شريف مش معنى انى وافقت على اللى انت عامله تفتكر انى هشتغلكم خدامه
شاديه: انتى موافقتيش بمزاجك يا حلوه انتى عارفه ان موافقتك دى زيها زى قلتها مالهاش لازمه
شمس : انا بعمل كده عشان عايزه ابسطه
شريف : طيب يا شمس كملى جميلك وهاتى اى حاجه ناكلها يلا يا شمس إحنا جعانين
نظرت له شمس مطولا
شمس : حاضر ادخل يا شريف ادخل و انا هجبلك اكل
دخلت شمس جابت طبق جبنه ومربى يكفوا شخص واحد ودخلته ليهم الأوضه
شريف : ايه ده
شمس : ايه الاكل اللى انت شاريه بفلوسك جبتلكم منوا تتعشوا عن اذنك بقى انا بكره ورايا مشاوير كتير
شريف: انتى بتهزرى يا شمس مافى جوه لحمه وفراخ وحمام واكل حلو معملتيش منه ليه
شمس: اولا الأكل ده انا جايباه بفلوسى عشان أكل ثانيا المفروض العروسه هى اللى بتعمل العشا بتاع الفرح ثالثا انا مش ملزمه انى اطبخلكم وغير كده الاكل ده بفلوسى هتاكلها منه ايه تحب اول يوم تأكل ضرتى وحبيبت عمرك من فلوسى وانا اللى اصرف عليكوا انا عملت باصلى اهو وجبتلك تاكل يلا باى وسابته ومشيت
دخل شريف لشاديه بالاكل
شاديه: إيه ده فين العشا انا جعانه
شريف: مافيش غير ده
شاديه: يعنى ايه الكلام ده يا شريف انا عايزه اكل اتصرف
شريف : مهى دخلت تنام وقالتلى انها مش عامله حسابها عشان العشا بيكون على العروسه
شاديه: خلاص انا هاكل وانت روح شوفلك حاجه تاكلها فى المطبخ
اخدت شاديه الاكل واكلته كله وشريف بيبصلها بحب انهم اخيرا تحت سقف بيت واحد وفى اوضه واحده
قررت شاديه بداخلها ان ترد هذا الموقف لشمس وتزيد من كيدها لها
فاصبحت تضحك بصوت عالى على مغازله شريف لها وتتجول فى المنزل بحريه ولكن شمس اغلقت الباب جيدا وخلدت للنوم سريعا بسبب اجهادها في العمل
فى اليوم التالى نهضت شمس باكرا وذهبت للعمل لأن اليوم الاجتماع مع نوح بيه وسوف تسلمه الميزانية الخاصة بالحفل
نوح : ممتاز يا شمس انتى تقريبا مسجله كل حاجه حتى المراضيات للعمال
شمس: اكيد طبعا طالما مصروفات لازم تتسجل وحضرتك تكون على علم بيها
نوح : اتفضلى دى دعوه ليكى كل الموظفين هياخدوا دعوات لفردين
شمس : تمام شكرا لحضرتك
خرجت شمس من عند نوح واخذت نفس عميق واخرجته فوجودها معه يزيد من ضربات قلبها ويقلل من تنفسها
ذهبت شمس لمكتب صفا واتفقوا انهم بعد العمل سيذهبوا لشراء ملابس تناسب الحفل
انتهى اليوم وشعرت شمس بجوع شديد
صفا: مالك يا شمس
شمس : انت جعانه اوى تعالى ناكل
صفا : معقول هتاكلى بره البيت اول مره تعمليها ومش هتاكلى مع شريف
شمس: غالبا لازم اتعود اصل العروسه الجديدة جت جه بيها امبارح شايلها وفرحان بيها لا وكان عايزنى احضرلهم عشا العرايس كمان
صفا: أوعى تكون حضرتى
شمس: لا دخلتلهم جبنه ومربى
صفا: كنتى نفضتيلهم
شمس: هو جوزى لسه وانا حضرت على اده بس
صفا: وهى بقت مراته تشيل شيلته بقى
شمس: انا هعمل كده هركز فى شغلى ونفسي بس لحد ما اشوف اخرتها معاه ايه
تناولت صفا وشمس الغداء وذهبت شمس للمنزل وكانت تحمل شنطه كبيرة بها فستان الحفل ووجدت المنزل فى حالة من الفوضى وصوت ضحك قادم من غرفة الجلوس
ذهبت لغرفة الجلوس وجدت زوجها يجلس ويشاهد التليفزيون ويجلس شاديه على قدميه ويطعمها بنفسه احست شمس بوجع في قلبها لم تشعر به من قبل لهذه الدرجة هى كانت مهمشه فى حياته انه لا يراني زوجه على الاطلاق نظر لها شريف
شاديه : ايه ده شمس انتى هنا معلش بقى لما اتاخرتى طلبنا اكل على ادنا واتغدينا اصل ملقناش حد يعملنا اكل اتصرفى انتى بقى او هتلاقى جبنه ومربى فى التلاجه كليهم
تجاهلت شمس جميع كلمات شاديه ونظرت لشريف
شريف: ايه ده شمس انتى جيتى اتاخرتى ليه
شمس: كنت بحضر لحلفت الشركه بكره وحدفتله الدعوه بتاعته
دى دعوتك بعتوهالك معايا هتكون فى فندق. قالتله الكلام ده ودخلت غرفتها حتى لم يسالها اذا تناولت طعامها ام لا ..
شاديه: الله بقولك يا شيرى انا لازم اروح الحفلة دى تعالى بقى ننزل نجيب فستاه عشان نروحها
شريف: انا فلوسى تمشينا لاخر الشهر بالعافيه يا شاديه انا صرفت كل فلوسى على شبكه وفرح وغيرت اوضه النوم غير الهدايا والفساتين
شاديه: يعنى يرضيك مراتك تروح بفستان جديد وانا لأ قول انك ابتديت تحنلها من اول يوم
شريف: لا يا حبيبتي طبعا بس هى جايباه بفلوسها وغير كده انتى فساتينك حلوه ولسه ماتلبستش أصلا
شاديه: بقى كده يا شريف اوعى سبنى بقى
شريف : اهدى بس عايزانى اعمل ايه غير انى اشترى فستان جديد
شاديه: متخلهاش تحضر
شريف: ماينفعش طبعا شغلها ده أساسى ليها وهى بتصرف منه على البيت معايا
شاديه: عندك حق خلاص لقتها روح هاتلى الفستان اللى هى اشترته ده انا البسه وهى اكيد عندها غيره او وقتها هتضطر تروح تشترى غيره اكيد معاها فلوس
شاديه: ماشى يا حبيبتي حاضر
قام شريف واتجه لغرفه شمس وجد الباب مغلق من الداخل
فتحت شمس الباب
شمس: نعم
شريف: ليه معملتيش حساب شاديه فى فستان زيك
شمس: متجبلها انت وانا مالى هى مراتى
شريف: لأ مراتى انا اعتبريها زى اختك واديها الفستان الجديد ده تلبسه والبسى انتى واحد تانى او انزلى اشتريلك واحد تانى
كل ده تحت انظار شاديه
هنا ضحكت شمس بعلو صوتها
شمس: ايه ده هو انت جايبلى الجعانه دى عشان اصرف عليكوا ماتلم نفسك يا شريف.
شريف بزهول : ايه طريقتك دى احترمى نفسك وعشان قلت ادبك دى بقى هاخد الفستان غصب عنك وهديهولها وانتى مش هتروحى
شمس : زقته واضح انك ماتعرفش يا شريف انا بقى وضعى ايه فى الشركه وعلاقاتى وصلت لفين اصلك يا غلبان نسيت تسال انا اترقيت وبقيت ايه بس خلى الناس هى اللى تقولك انما انا بحذرك كلمه كمان اقسم برحمه اهلى لاخليهم يرفدوك من الشركه واخلى نوح يعمل كده بنفسه وانت عارف لما حد نوح بيطرده بيحصل بعدها ايه استحاله اى شركة تانيه تقبله فلم نفسك بقى يا شريف وخد الجعانه دى من منها وسبنى عشان عايزه انام
شريف: بقى كده يا شمس ماشى
مشى شريف وراح غرفته هو وشاديه ودمه محروق
شاديه: انت هتسبها كده
شريف: عايزانى اعملها ايه
شاديه: كنت ضربتها قلمين على الكلام اللى قالته ده
شريف: عشان تنفذ تهديدها صح
شاديه: اديك قولت تهديد ومش هتعرف تعمل حاجه
شريف: انتى ماتعرفيش شمس مابتهددش بتنفذ على طول واول مره تكلمنى بالطريقة
شاديه: طيب هنعمل ايه
شريف: اتصرفى وانا هعوضك لما اقبص
بعد ما اغلقت شمس غرفتها حست براحه انها استطاعت ان تقف أمامه دون ضعف هى من اليوم لا تعتبره زوج مره اخرى هى من ضحت لأجله ودائما ما تسأله عن مايسعده لكى تفعله له
هو يفعل ما كانت تفعله هى لكن لغيرها تزكرت يوم فرحههم كم كان صامت بارد المشاعر لم يطعمها ولو مره او يسألها ماذا تريد خمنت ان هذا طبعه لكن الذى أمامها شخص اخر غير زوجها
عند نوح فى القصر كانوا يتناولون الغداء
إلهام: نوح بيه لو سمحت كفايه كده على هيثم وخرجه انت قلت ٣ ايام عدى اكتر من اسبوع
نوح : مهو التلات ايام عقابه للسرقة وباقى الايام دى عقابه على انه رفع صوتى عليه
شذى : لو سمحت يا نوح انا اول مره اطلب منك طلب سيبه خلاص هو أكيد اتعلم من غلطه
نوح : هسيبه انهارده وهيطلع بليل
الرفاعي: بكره الحفله كل حاجه جاهزه ولا فى حاجة ناقصه
نوح : مش أنا اللى اتسال سؤال زى ده
الرفاعي: كلمنى عدل يا نوح متنساش انى ابوك واللى انت فيه ده بسببى
نوح : لأ بسبب خالى اخو امى هو اللى اخدنى في بيته بعد مانت طردتنى انا واختى فاكر هو اللى لمنا وصرف علينا
الرفاعي: منا رحتلك واخدتك بنفسى ورضيتك
نوح : بعد ايه ها بعد ايه بعد ماكسرت جوانا حاجز كبير وخلتنا اليوم ده منعتبركش ابونا وعشان تكيدنا رحت كتبت الفرع الرئيسي باسم عيل مالوش لازمه وقع الشركه لولا الديون اللى سببت ان الشركه كانت هتتباع فى مزاد علنى وانا اشترتها كان زمان اسمك فى الأرض
اوعى تكون فاكر انى عملت كده عشانك لا انا عملت كده عشان نفسى عشان مبقاش اكبر رجل اعمال وشركه ابوه بتقع هتبقى عيبه فى حقى
الرفاعي: ورجعتهالك باسمك
نوح : دى فلوسى انت ماجبتش عليا
الرفاعي: والفلوس دى جبتها منين
نوح : مش هريحك
الرفاعي: انت عرفت مكان امك صح
نوح : برضو مش هقولك وياريت تطلقها بقى وتسيبها
الرفاعي بعد سماع كلمة الطلاق اصبح فى حالة غضب غير مبرره
انت مالك اطلقها ولا لأ هى مراتى وهتفضل مراتى وهلاقيها يا نوح
نوح: ابقى ورينى بقى وسابه وقام من على السفره وطلع غرفته وهو بيصفر
تاني يوم كان يوم الحفل
شريف وشاديه لبسوا وخبط شريف على شمس عشان يروحوا الحفله طلبت منه شمس يروح هو لواحده وهى هتحصله عشان هتتاخر شويه
عند اميره كانت تجلس مع مرفت وقاموا بتجهيز نفسهم فمن يراهم يقسم انهم اخوات ليس أم وبنتها
دخل نوح واتفاجئ من امته وجمالها واخته سواء في لبس او ميكب
نوح : انتوا عايزينى اتخانق انهارده صح ايه الجمال ده طب لو حد بصلكوا كده ولا كده اعمل انا أيه
اميره: الناس عارفه احنا مين ونخص مين واستحالة حد يبصلنا
نوح : طيب يلا بينا
ذهب نوح الحفل برفقة امه واخته
وذهبت شمس بمفردها
ورفاعى مع شاديه وابنته