رواية غزل الفصل الرابع والعشرون 24 بقلم هايدي أحمد
رواية غزل الجزء الرابع والعشرون
رواية غزل البارت الرابع والعشرون
رواية غزل الحلقة الرابعة والعشرون
بصله جاسر بصدمه من كلامه وبص للسواق عشان ياخده يرجعه العربيه
– متخافش يا حبيبي ماما غزل مش هتمشى مين قالك كده مش انت لما بطنك بتوجعك بتروح للدكتور اهو ماما غزل كده هى كويسه و هتروح معانا يلا يا حبيبي روح مع عمو سامى و استنانا عشان نروح
كان جاسر متابع والده وكلامه و بيتمنى الأمور تبقى بسيطه كده زى الكلام بعدها مشى داوود مع السواق وفضل جاسر ووالده مستنين الدكتور يطلع من العمليات وحازم استأذن من جاسر يمشى و هيرجع تانى اما جاسر ووالده كانوا قاعدين كل واحد فى جمب لعند ما قطع الصمت جاسر وهو باصص فى الفراغ قدامه
=انت الى وصلتنى لهنا
بص والده ليه بإستغراب من كلامه بصله جاسر
=ايوه انت الى وصلتنى للى انا حاسه دلوقتى
سابه جاسر وقام مشى ووالده بينادى عليه عشان يستنى بس مسمعهوش وكمل مشى لبرا اما والده بقى مستغرب من كلامه الى قاله ومش فاهم قصده
…………………………………………………………………………..
-ها خلصتم يا ابنى
-ايوه يا حازم باشا المكتب مفيهوش حاجه اتسسبت فى حريق بس لقينا بواقى الازاز ده
-ايه دول ..طب وديهم على المعمل الجنائى يتحللوا لعند ما اشوف الكاميرات الى حوالين القسم
-حاضر يا فندم
راح حازم يفرغ الكاميرات الى حوالين القسم وفى كل الجهات لعند ما شاف الولدين الى رموا الحاجه بس كانوا متخفيين وبعد ما خلصوا ركبوا موتسيكل ومشيوا بسرعه
-كبر الصورة دى عايز اعرف نمرة الموتسيكل ده… تقلبوا الدنيا عليه سامعين
……………………………………………………………………………
كان جاسر واقف قدام المستشفى بيدخن وباصص فى الفراغ بعد شويه جه حازم
-ايه مالك واقف بره ليه
=مفيش ها عملت ايه
-زى ما اتوقعت بفعل بفاعل وبندور عليهم
=عليهم ..هم كام واحد
-اتنين ملثمين وبندور على الموتوسيكل الى كانوا راكبينه
اتكلم جاسر وهو بيجز على سنانه
=يتجابوا من تحت الارض النهارده قبل بكره
-متقلقش هيكونوا فى القسم النهارده
=لا..دى تصفية حساب تبعى انا
بصله حازم بفهم وهز راسه
بعد شويه دخلوا يسألوا على غزل كانت خرجت من العمليات واتنقلت لأوضه الانعاش راح جاسر للدكتور الى متابع حالتها يساله عنها
-اتفضل يا استاذ حضرتك زوج المدام غزل
=ايوه حضرتك طلبتتى
-انا طبعا كنت هبلغ عن الحادثه دى بس بما ان حضرتك ضابط تقدر تتعامل مع ده لان الدخان او الغاز نفسه عباره عن سم
=ايوه متفهم احنا لسه بنحقق فى الموضوع ..طب هى حالتها مستقرة دلوقتى
-للأسف لا هى اتعرضت لتسمم وتورم فى الرئة وده بسبب كميات الغاز الكتير الى استنشقتها احنا عملنا الازم وحطيناها تحت المراقبه لانها معرضه للدخول فى غيبوبة
=طب اقدر ادخل اشوفها
-للأسف ده ممنوع دلوقتى لازم نستنى على الاقل ٢٤ ساعه لان اى تصرف مننا ممكن يرجعنا لنقطة الصفر فمن الافضل اننا نمنع الزيارة على الاقل دلوقتى
اتنهد جاسر بضيق وحاول يتكلم بطريقه طبيعيه
=تمام يا دكتور بعد اذنك
طلع جاسر من عند الدكتور وهو متضايق
-خير يا جاسر هى كويسه
=الدكتور قال انها..تحت المراقبه ال٢٤ ساعه الجايين وممنوع عنها الزيارة
اتكلم والد جاسر بقلق
-طب ليه مانع الزيارة لما هى بقت كويسه
عشان الاكسجين وخصوصا انها متسس.ممه فده هيأثر عليها
-خير ان شاء الله يا جاسر
=تسلم يا حازم تعبتك معايا اوى النهارده تقدر تروح انت
-ايه تروح دى انت بتطردنى ولا ايه وبعدين تعبتنى فى ايه ده ولا حاجه جمبك يا صاحبي بس ابقى خف ايدك عليا ها
ابتسم جاسر عليه وهو مش قادر يبقى على طبيعته معاه فجه حازم طبطب على كتفه يطمنه
-ما تاخد عمى وتروحوا ترتاحوا شويه
=لا انا عايزك تاخده انت وتروحوا يلا
-هنسيبك هنا ازاى لوحدك
=متقلقش يلا امشوا انتم
سابهم جاسر وفضل حازم يقنع فى والد جاسر عشان يروحوا وجاسر هيفضل هنا وخصوصا عشان داوود ميفضلش لوحده فى البيت
عدى يومين كاملين على غزل ولسه مفاقتش وحالتها مش مستقره واليومين دول عدوا على جاسر ببطئ ومكانش بيروح شغله وكل شويه يسأل الدكتور عليها وحازم كان بيجى يقعد معاه لعند ما دخلوا فى اليوم التالت وجاسر زهق وراح للدكتور تانى
-اتفضل يا استاذ جاسر
=حضرتك قولتلى ٢٤ ساعه من تلت ايام ولسه مفيش نتيجه
-يا استاذ جاسر انا فهمت حضرتك ان الوضع مش مستقر واحتمال انها تدخل فى غيبوبه فمن الافضل اننا نستنى لعند ما حالتها تستقر وننقلها أوضه عاديه
=طب انا عايز اطمن عليها على الاقل او اشوفها حتى لو
خمس دقايق
-صدقنى يا استاذ مينفعش ده ف ….
=هو ايه الى مينفعش بقولك هشوفها خمس دقايق واطلع مش هيحصل مشكله عشان خمس دقايق
-يا فندم ارجوك تهدى قولت لحضرتك مينفعش
اتعصب جاسر اكتر وقام
=وانا قولت هشوفها يعنى هشوفها انا مش مطمن للى بتقوله
مشى جاسر بعصبيه والدكتور جرى وراه عشان يلحقه قبل ما يدخلها ونده على الامن وجم مسكوه قبل ما يدخل عند غزل وجه والده وحازم
=سبنى منك ليه انتم اتجننتم هتندموا على الى بتعملوه ده
بدأ يخاف الامن بسبب نظرات جاسر ليهم وبسبب جسمه الرياضى
جه حازم بسرعه وزعق فيهم
-نزل ايدك منك ليه ده الرائد جاسر الإيبارى ده يوديكم فى داهيه متلعبوش فى عداد عمركم
خافوا الأمن ونزلوا ايديهم بسرعه وبصوا للدكتور لانهم مش هيعرفوا يعملوا حاجه
=قلت هدخل وابقوا شوفوا مين الى هيمنعنى
-يا فندم قلت حضرتك مينفعش لو سمحت يا فندم -حضرتك والده
-ايوه
-حضرتك انا فهمته انه ممنوع الزيارة وان ده خطر على حياة المريضه بس مش راضى يسمع منى وعايز يدخل بالعافيه ارجوك اتصرف معاه والا هضطر اعمل ضده محضر
-انت مسمعتش بقولك رائد محضر ايه
-حضرتك مش هتفرق رائد ولا عقيد القانون هو القانون دى حياة مريض ومسئوله منى
-جاسر فيه ايه هو شغل عيال الدكتور بيقولك خطر عليها طب حتى عشانها هى ايه عايز تموتها
جاسر بص لوالده شويه بدون تعبير وجمود وسابهم ومشى فراح وراه حازم
بص عليه والده بقلة حيله وشكر الدكتور ومشى
خرج جاسر وهو بيضغط على ايده بغضب وطلع سجا،ير
جه حازم من جمبه وهو بيهديه
-انا عارف انت مصمم تشوفها ليه صدقنى متقلقش هتبقى كويسه انت ملكش ذنب صدقنى كله قضاء وقدر من ربنا ربك الى عايز كده عمرك ما كنت هتنقذها طلاما ربك ليه حكمه تانيه اسمع منى ينفع الفيلم الهندى الى عملته جوه ده ههه يابنى روق كده هنستنى زى ما قال الدكتور ابن ال..ده وان شاء الله تبقى كويسه
بص جاسر قدامه وهو بيتنهد وبيدخن وفيه كذا حاجه فى دماغه
.…………………………………………………………….
=امم يعنى فى غيبوبه
-هو مش بالضبط بس الى وصلنى انها مفاقتش يبقى اكيد غيبوبه بس انا مش عارف ايه الى حصل بالضبط خلاها توصل للمستشفى
=بسيطه نعرف من خالو
-عرفت ان جاسر مبيروحش البيت قاعد جمبها
بصتله مايا بضيق من كلامه وبعدين عنيها لمعت وابتسمت بخبث
-الابتسامه دى وراها مصيبه
=لا لا مصيبه ولا حاجه دى انسانيه
-انسانيه برضه
=ايوه طبعا واحد مرراته تعبانه وابنى خالى لازم اقف جمبه طبعا يلا قوم البس عشان هنروح المستشفى
-لا بقولك ايه طلعينى انا من الموضوع ده خالص ده لو شافنى احتمال يحبسنى
=انشف كده مالك هيعملك ايه يعنى فى المستشفى وبعدين مش هيبقى فاضيلك عشان انا هكون معاه
يلا يلا قوم عشان منتاخرش اصل زيارة المريض واجب
-ونعم الزيارة
……..……………………………………………….……………………..
فضل جاسر قاعد يحرق فى سجا.ير وحازم معاه لعند ما جه والده عليهم وكان متضايق
-ينفع الى حصل جوه ده وشاطر بس تقول الرائد والضابط دى تصرفات ضابط دى ولا تصرفات بلطجيه بصله جاسر ومردش عليه
وحازم قام يهدى والد جاسر
-يا عمى انا عارف ان تصرفنا غلط بس برضه نعذره الدكتور قال يوم واحد واحنا فى اليوم التالت ده معناه ان فيه حاجه غلط
-فيه حاجه غلط يبقى نتكلم بالعقل مش بالدراع ثم هو قال ان فيه خطر عليها يبقى نستنى عايز تضيع ده كله ونرجع للصفر
=انا مغلطتش ومحدش يزود معايا كلام والا هقوم اكسر المستشفى دى كلها وبرضه هدخل اشوفها ومحدش هيمنعنى
اتنهد والده بقلة حيله
-ربنا يهديك يابنى ربنا يهديك
سابهم ومشى وجاسر اخد نفس من السيجارة ورماها بعصبيه وحازم قعد جمبه تانى
-ايه ده شوف مين جاى
بص جاسر بعدم اهتمام وكانت مايا جايه لابسه لبس بيظهر مفاتنها ووراها يوسف وهو متوتر من مقابلة جاسر
-هى دى بنت عمتك الرقا…احم هى كان اسمها مايا صح
=امم وده الخرو*ف اخوها
اخدت بالى خلاص
جت مايا وهى مبتسمه
-جاسر عامل ايه وحش…احم الف سلامه عشان ..غزل هى ..كويسه دلوقتى
=اه كويسه انتم بقى..عرفتم منين
-ااا..من خالو طبعا اصل مامى كانت بتتطمن عليكم وكده وخالو قالها
=ااه خالو
بص جاسر ليوسف بضيق الى كان بيتهرب من نظراته وهو متوتر
=طب يا جماعه شكر الله سعيكم اتفضلوا
-لا طبعا انا هفضل معا..قصدى يعنى هنتطمن الاول عليها وبعدين نمشى ولا عندك مانع
=المستشفى عندكم انتم حرين يلا يا حازم
اخدت مايا بالها من حازم وهو بيقوم وقعدت تبصله من تحت لفوق وهى بتفصصه وطبعا حازم كان متجاهلها تماما وده من لبسها
-يلا يا كبير
دخل جاسر وحازم وطبعا مايا شدت يوسف بسرعه واخدته عشان يلحقوهم ودخلوا
وصل جاسر عند والده ولقى فيه ممرضه بتجرى لجوه اوضة غزل فأتخض وجرى يشوف فيه ايه بس منعوه من الدخول
=اوعى انت وهو انا عايز ادخل
-مينفعش يا استاذ ده فيه خطر على المريضه
=بقولك وسع من وشى ايه ايه الى بيحصل
خرجت ممرضه من جوه
-فى ايه ايه الدوشه دى حضرتك عايز ايه
=المريضه الى جوه مالها بتجروا ليه
-للاسف المريضه قلبها وقف واحنا بنحاول نسعفها
=ايه …..
يتبع….
لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا
لقراءة الرواية كاملة اضغط على : (رواية غزل)
