رواية عذراء في الحب الفصل الأول 1 بقلم جروح لا تنتهي

رواية عذراء في الحب البارت الأول

رواية عذراء في الحب الجزء الأول

رواية عذراء في الحب الحلقة الأولى

عائله القناوى
جواد القناوى : ابن عمدة اهدى قرى قنا شديد الشخصيه جامد فالتعامل يحب زوجته وليس له اولاد عمرة ٣٧سنه
مرام : ابنت خال جواد وزوجته تحب المال اكثرمن اى شئ ولا تهتم سوى بجمالها
حنين القناوى: اخت جواد من الجامعه مخطوبه لابن عمها وتحبه كثيرا مرحه وخجوله
معاذ القناوى: خطيب حنين ويحبها بشدة محامى
خلف القناوى : عمدة البلد وابو جواد رجل يتميز بالحكمه والطيبه ويحب اولادة بشدة
هنيه القناوى: ام جواد امرأه تحب اولادها وتسعى لسعادتهم وطيبه القلب
محسن القناوى: الاخ الاصغر لجواد يدرس فى كليه الهندسه يحب اخيه بشدة
*******”***************
عائله المنصورى
عائشه المنصورى: ٢٥سنه فتاه طيبه مرحه ولكن الحياه اطفأت الشعله بداخلها لتصبح ام لطفله عمر سنه وهى ما زالت عذراء فالحب
خالد المنصورى: ابن عم عائشه وزوجها يريد المال دائما والسيطرة على اموال عمه
منيرالمنصورى : والد عائشه جامد الشخصيه وقاسى دائما ولكنه لم يكن كذلك من قبل
معتز: اخو عائشه الكبير يحبها بشدة ويريد دائما اسعادها
رنيم : زوجه معتز فتاه طيبه بشدة تحب الجميع وتبحث على سعادة الجميع من القاهرة
سهير: ام عائشه امراه حنونه وتحب اولادها بشدة
ايمن : اخو عائشه مستهتر وانانى ودائما يبحث على سعادة الخاصه
جود: ابنه عائشه سنه عمرها
*********************”
فارس : صديق جواد المقرب ومدير شركاته فالقاهرة وبئر اسراره كان رائد فالمخابرات
#الفصل_االاول
فى احدى قرى اسيوط فى منزل يظهر عليه الفخامه
سهير بخوف : يلا يا بتى يلا خدى بتك وامشى من هنا واوعاكى ترجعى
عائشه بدموع: ماما بس
سهير: من غير بس ابوكى راح يرجعك للمنيل خالد اهربى يا روحى وخلى بالك من نفسك وخدى الفلوس دى معاكى وديرى بالك على روحك وعلى بتك
عائشه : هروح فين بس
رنيم : اى مكان يا عيشه اى مكان اهم حاجه ترتاخى من الجخيم لو رجعتى لخالد تانى تبقى كتبتى نهايتك
سهير: خودى تلفونك سرقته يلا روحى يا روحى
عائشه وهى بتحضن امها: هتوحشينى يا ماما خلى بالك من نفسك هلى بالك منها يا رنيم
رنيم بدموع: حاضر فى عنيا بس خلى بالك من نفسك وانا هبقى احاول اطمن عليكى لما الامور تهدى
سهير : عمك خضرك هيستناكى قدام المكنه روخى هناك وهو هياخدك يوصلك المحطه وادلى على اى مكان بعيد
عائشه : حاضر
سهير بدموع: مع السلامه يا قلب ستك منه لله ابوكى منه لله
رنيم : يلا يا ماما نرجع قبل ما حد ياخد باله
سهير : يلا يا بتى يلا
********””$$$$$$$$$$$$$$$$
عائشه وصلت لعم خضر
خضر بقلق: حدا شافك يا بنتىـ
عائشه : لا يا عمى اطلع عالمحطه بسرعه
فتحت التليفون ولقت رسايل كتير من صحبتها حنين
لسه هترد لقتها بترن عليها
عائشه : الو
حنين : عيشه حبيبتى اخيرا كنت هموت عليكى قافله لى اول ما جالى رساله انوا اتفتح رنين انتى اى حصلك.
عائشه ابتسمت على حب صحبتها : اهدى يا حنين انا انا هربت من البيت
حنين : اى بتقولى اى
عائشه بدموع : لو فضلت كنت هموت يا حنين
حنين : اهدى هتروحى فين
عائشه : مش عارفه مش عارفه
حنين بتفكير: طب اركبى قطر قنا وتعالى وانا هتصرف
عائشه : لا مينفعش
حنين قاطعتها : قنا بعيدة عن اسيوط واهلك مش هيسكتوا تعتلى وهنلتقى الحل باذن الله
عائشه : حاضر
******””””””*************”*****”””$
بعد مرور عدة ساعات
منير بغضب: وين راحت بتك يا سهير
سهير بخوف : معرفش يا حاج معرفش
ايمن : انا هقلب عليها الدنيا وهجيبها لو فاخر البلاد
منير : وانتى يا رنيم متعرفيش
رنيم بتوتر: لا يا بابا الحاج انا اهر مرة شفتها عالعشا ومشفتهاش تانى
معتز بص على امه ومراته بنظرات شك بس سكت ومرضبش يتكلم
خالد جه : وين مرتى يا عمى كيف يعنى هربت
منير : مهو بسببك يا بهيمه انت
خالد : يووووه ياوعمى منا قلت هصلح كل حاجه
منير : خد ايمن وروح دور على مرتك وبتك ورجعهم غوروا غوروا من وشى
***************###########
فى قنا فى قصر العمدة
حنين : محسن اتصرف
محسن : طب انا هروح اجيبها من المحطه وانتى هتعملى اى هتقولى اى
حنين : مش عارفه بس لازم اساعدها
محسن : عندى فكرة انتى بتقولى انها دكتورة بيطريه
حنين: ايوة
محسن : دكتور المزرعه مشى وابيه كان عايز دكتور فانتى قوليلهم ان ليكى صديقه كانت محتاجه شغل وطلبتيها تيجى نجرب شغلها اى رايك
حنين : هى فكرة حلوة بس ابيه هيوافق
مخسن : دى عليكى ادلعى على بوكى وقوليه انها صديقتك ومحتاجه الشغل
حنين : ربنا يستر
الخدامه : يلا يا ست حنين الفطار جهز
محسن : اجمدى كدا .
عالفطار
حنين بتوتر : بوى كان فى واحدة صديقه ليا محتاجه شغل وانا قلتلها تاجى المزرعه
جواد : تاجى المزرعه لى عاد
حنين بخوف : اصلها دكتورة بيطريه
جواد : من متيتا بنشغل حريم هنا
حنين برجاء: لو سمحت يا ابيه هى محتاجه الشغل دة صدقنى
جواد لسه هيتكلم قاطعه والدة
خلف : ادام محتاجه الشغل تشتغل ونشوف شغلها
جواد : كيف يا بوى
خلف : البنته محتاجه الشغل وقصدت اختك عيب
مرام : والله عشنا وشفنا
محسن : طب عن اذنكوا اانا
خلف : لوين
محسن : هجيب صديقه حنين من المحطه
جواد : محطه هى من وين
حنين بخوف: اسيوط
جواد بغضب : كومان
خلف بهدوء : روح يا ولدى وانت يا جواد هدى حالك يا ولدى مش اكدة
حنين : ابيه صدقنى هى متفوقه جدا و
جواد قاطعها : لما نشوف
“******************
فالمحطه
مخسن واقف ولمح عائشه
محسن: مدام عائشه
عائشه باستغراب : نعم
محسن : انا محسن اخو حنين
عائشه : ازى حضرتك بس
محسن : حنين ورتنى صورتك عشان كدا عرفتك
عائشه : اه
محسن : هاتى البنوته الحلوة دى
عائشه : لا ملوش داعى انا شيلاها
محسن : بصى اعتبرينى اخوكى الصغير وتعالى بقه عشان هعرفك احنا اتفقنا على اى
محسن ……..
عائشه : طب لو عرفوا
محسن : ان شاء الله محدش هيعرف حاجه
عائشه: بجد مش عارفه اشكرك انت وحنين ازاى
مخسن : قلتلك اعتبرينى اخوكى
بعد مدة وصلوا القصر
الكل كان قاعد مستنى
حنين بفرحه : عيشه وطلعت تجرى عليها حضنتها بشوق وفرحه ولهفه وكمان عيشه نفس الوضع
الكل كان مصدوم من الجميله اللى واقفه قدامهم وكمان من البنوته الصغيرة
حنين : دى عائشه اللى حكتلكوا عنها
مرام بغيظ : ومين اللى شايلها يا محسن دى كومان
محسن : دى جود بنت عائشه
جواد باصص على البنت وامها : وكمان متجوزة
حنين بسرعه : لا مطلقه
خلف : نورتى يا بتى
عائشه : نور حضرتك انا بجد مش عارفه اشكركوا ازاى
هنيه : ولا شكر ولا حاجه انتى زى بتنا
عائشه : شكرا لحضرتك
هنيه : اعتبرينا اهلك بقه بلاها حكى حضرتك وحضرتك دة
مرام بغيظ : وانتى عتحكى مصرى احسن من المصراويه
حنين : عيشه كانت عايشه بمصر فترة طويله
مرام : ايوا وحضرتها هتنام فين اكدة
عائشه : انا قلت لمحسن يشفلى مكان استأجرة واقعد فيه
خلف : كيف دة له انتى تعيشى اهنه معنا
عائشه : لا شكرا بس معلش كفايه اللى عملتوه معايا انا اى مكان اجرة مش مشكله عندى
مرام: مهو مينفعش يا عمى تقعد حدانا واحنا معنا رجاله ولا اى
جواد : هى تقعد فالبيت اللى بالمزرعه عشان تبقى جنب المزرعه
عائشه : مفيش مشكله
هنيه : روحى يا بتى مع جواد هيوريكى المزرعه وغيرى خلكاتك وتعالى عشان تتغدى معانا
عائشه : ملوش لزوم
خلف : لاه متقوليش اكدة انتى هتاجى كل يوم تتغدى معانا
عائشه ببسمه : بجد شكرا
مرام : محسن يوديها اشمعنا جواد
جواد بغيظ : مرام بكفياكى حديد ماسخ
اتفضلى
واخد عائشه وجود وراحوا المزعه
جواد : دة البيت هو محتاج تنضيف شوى
عائشه : مفيش مشكله
جواد : تعالى اوريكى المزرعه
اخدها ولففها فالمزرعه كلها وانبسطت بيها جدا
جواد : غيرى هدومك وتعالى عشان نتغدى
عائشه : حاضر بس بعد اذنك ممكن تمسك جود شوى بس خمس دقايق
جواد بفرحه داخليه : مش مشكله وشالها وهى دخلت وبدا يتكلم معا جود : كيفك يا حلوة انتى انتى جميله قوى واسمك جميل كومان البنت بدأت تضحك معاه وهو بيلعبها
جود : با با با باااا
عائشه طلعت ولقتهم مبسوطين جواد اول ما شافها سكت
عائشه بتاخد جود : شكرا
جواد : خليها انا شايلها
عائشه : عشان متتعبكش
جواد : له متخفيش يلا
“**************””” $$$$$$$$$$$
وصلو القصر
مرام بغيظ : من ميتا الرجاله بتشيل العيال يا واد عمتى
عائشه بتوتر: انا اسفه بس وبتاخد جود
جواد بغيظ: مفيهاش حاجه ان اشيل عيله صغيرة وثانيا الكل بيشيل العيال يا بنت خالى بس احنا معندناش عيال نشيلها
مراد بدموع مصطنعه : بتعايرنى بتعايرنى يا جواد انى مجبتلكش العيل اللى نفسك فيه
خلف : بكفياكوا حديت ماسخ يلا عالغدا
قعدوا وبيتغدو وجواد بيسرق نظرات لجود كل شوى وكل ما يبصلها تضحكله وعائشه ملاحظه دة
مرام : وانتى مطلقه من ميتا وليه
عائشه شنقت وبتكح : كح كح
حنين : اشربى يا حبيبتى وبصت لمرام اعتقد دى حياه شخصيه محدش يدخل فيها مش اكدة يا مرات اخوى
جواد : حنين اتكلمى زين
مرام بمكر: كنا عنطمن بس مش قصدنا حاجه
هنيه : خلاص يا ولاد كملوا وكل
بعد الغداء
عائشه : طب انا هستأذن عشان هروح انضف المكان اللى هقعد فيه
جواد : احم انا كلمت واحدة جت نضفتها ليكى
مرام بغيظ: ومن امته دة ان شاء الله
جواد بغضب: مرام احكى زين
مرام : انا طالعه يا عمه
عائشه بتوتر: طب انا همشى انا عن اذنكوا
محسن : انا هوصلك
عائشه : ملوش لازوم
جواد : استنى انا هوصلك لانى عايز اشوف الاسطبل بالمرة
خلف : روخى يا بتى ديرى بالك على حالك لو عوزتى اى حاجه الغفير عنديكى يجبلك اللى عايزاه
عائشه ببسمه : شكرا لحضرتك بجد
خلف ببسمه: ماتقوليش الحكى دة عاد انتى زى بتى
جواد : يلا
وصلوا المزرعه
عائشه : شكرا لحضرتك
جواد من غير ما يبصلها : العفو
عائشه دخلت وبدأت تظبط الدنيا عندها ولقت مونه فالبيت
عائشه : المونه دى ان شاء الله هتكفينى كام يوم
صباح يوم جديد فالمزرعه
الباب بيخبط
عائشه فتحت : اتفضلى
روحيه : ازيك يا ست الدكتورة انا بشتغل عن الست حنين وهنيه هما بعتونى اخد الست الصغيرة عشان تروحى شغلك
عائشه : اه حنين كلمتنى دقيقه هجهزهالك
بعد مدة عائشه راحت المزرعه
عائشه : تمام التطعيمات لازم تكون جاهزة عشان اديهملهم
سيد : حاضر يا دكتورة
عائشه : تمام وعايزة كمان حد ينضف تحتيهم لان الوساخه اللى تحتيهم ممكن تجبلهم امراض كتير
سيد : ماشى حاضر من عيونى
عائشه : يسلموا يا عم سيد الا قلى يا عم سيد هو مين اللى شغال فالارض دة
سيد: دا جواد بيه
عائشه بنظرة اعجاب : جواد بيه
سيد : ايوة هو اللى بيشتغل بايدة فالارض ويد بيد مع العمال
عائشه : طب عن اذنك
عائشه راحت عندة وماشيه
جواد بيمسح عرقه لقاها جيه عليه
جواد بغضب : لسه هيزعق فيها لقاها وقعت فالطين طلع يجرى عليها
جواد : انتى اى جابك هنا
عائشه بزعل طفولى: كنت عايزة اتفرج عالارض بس وقعت عااااااا
جواد ببسمه داخليه على طفولتها : هاتى يدك
شدها وقومها
جواد : مينفعش تيجى هنا هنا فى رجاله كتير بتشتغل ما ينفعش تيجى وسطيهم
عائشه لسه هتتكلم سمعت صوت سيد
سيد: الحق يا جواد بيه الفرسه عتولد
جواد بخضه : بتقول اى انا جى
عائشه : استنى جيه معاك
وراحوا عند الفرسه
جواد : وضع الفرس مقلوب
سيد: هى لو فضل اكدة هتموت
عائشه : عن اذنكوا بس وبتزيح جواد
جواد: هتعملى اى
عائشه بفخر : هعمل شغلى
بعد مدة
جواد : كيف عملتيها
عائشه بتعب : شغلى بس لو ماسعدتنيش ان اشد الفرس انا اللى هتشفط
سيد : ضحك
جواد بضحك : طب اوعى
عائشه : مينفعش شد معايا بس
جواد وعائشه : شدوا بعزمهم ووقعوا والفرس وقع عليهم
عائشه : هو يوم منيل من الاول
جواد بضحك: شكرا
عائشه ببسمه لابتسامته : بتضحك عشان الفرسه ولدت
جواد بلا وعى : بضحك عشانك
عائشه : عشانى
جواد وعى للى قاله : احم اتفضلى روحى غيرى هدومك اللى اتوسخت دى ويلا نروح عشان الجماعه اكيد مستنيينا عالغدا
عائشه : حاضر