رواية عائش الفصل السابع 7 بقلم ندى أبواليزيد
رواية عائش الجزء السابع
رواية عائش البارت السابع
رواية عائش الحلقة السابعة
كبير الحرس بنظره خبيثه: ده انا هخلى بالى منهم كويس اووى
رجع كبير الحرس وإلى معاه للبيت وطبعا كان بيفكر هيعمل معاهم ايه
دخل البيت عشان يشوفهم لقى عائشه عماله تعيط عشان هم سافروا ومش هتشوفهم لمده وطبعا كلهم حواليها وبيعملوا كل حاجه عشان تفرح
كبير الحرس: السلام عليكم ورحمه الله وبركاته
الكل: وعليكم السلام ورحمه الله وبركاته
مصطفى: وصلوا الحمد لله
كبير الحرس: الحمد لله وصلتهم وركبوا الطياره
حمزه: يوصلوا بالسلامه بإذن الله
كبير الحرس: بإذن الله
دلوقتى بقا جدكم وصانى عليكم لحد ما يرجع عشان كده فيه شويه تغيرات هتحصل
عمر: وايه هى التغيرات كده
كبير الحرس: هتعرفوا كل حاجه دلوقتى
هخلى الشغالين يعملوا الأكل ليكم وبعد كده هنتكلم اتفضلوا على السفره
وفعلا الكل اتجه للسفره عشان يأكلوا وعندهم فضول رهيب يعرفوا فى ايه
كبير الحرس: خلصتوا
عمرو: الحمد لله
كبير الحرس: طب يلا كلكم غيروا هدومكم وانزلوا فى الجنينه انا فى انتظاركم
وخرج كبير الحرس
عائشه: مصطفى هو فى ايه
مصطفى: انا مش عارف والله بس تعالوا نطلع نغير وننزل وبعدها نشوف
وفعلا كله طلع يغير هدومه ونزلوا الجنينه
♡♡♡♡♡♡
كبير الحرس: جاهزين
مصطفى: المفروض بس هو فى ايه احنا مش فاهمين حاجه
كبير الحرس: جدكم سيبكوا أمانه وانا لازم احافظ على الأمانه دى كويس
تعالى يا مصطفى امسك المسدس واضرب على الازايز دى
مصطفى وهو مستغرب: وانا اضرب ليه
كبير الحرس: ازاى تبقى حفيد كبير البلد ومبتعرفش تضرب نار امسك
مصطفى مسك المسدس وبدأ يصوب وضرب واحده من 5 أزايز
كبير الحرس: امسك سلاحك كويس واضرب كده
مسك كبير الحرس ايد مصطفى وصوب ناحيه الأزايز وكلهم اتكسروا
كبير الحرس: هو ده الضرب سن نمله الدبانه وتشوف اتجاه الهواء وتظبط النشان كويس وتضرب يلا نعيد تانى
وفعلا اتحطت ازايز تانيه ومصطفى ضرب عليها وكان فرحان اووى ان مستواه بيتقدم
عائشه: هيييه هيييه اضرب يا مصطفى شاااطر
كبير الحرس: يلا يا حمزه دورك
حمزه راح ومسك سلاح تانى: يلا
كبير الحرس: يلا جاهز اضرب
عاااش
كبير الحرس: يلا يا عمر انت وعمرو
راحوا ومسكوا مسدسات تانيه
كبير الحرس: جاهزين اضربوا
انا اديت لكل واحد فيكم سلاح لأن من النهارده ده السلاح الخاص بيكم وكل يوم هنطلع نضرب بيه
يلا يا عائشه تعالى
عائشه: هييه يلا انا عايزه اضرب ذيهم
مصطفى: مش هينفع يا عائشه انتى لسه صغيره
كبير الحرس: متخافش عليها هى شاطره وانا معاها يلا يا عائشه امسكى مسدسك ايوه كده
يلا واحد اتنين تلاته
عائشه: هييه هيييه جبت واحده
كبير الحرس: يلا تانى ايوه كده يلا كمان
عائشه: انا فرحانه اووى بجد
كبير الحرس انا كده قدرت ادربكم على اول مهاره لازم تكون معاكم
يلا دلوقتى هعلمكم ازاى تنضفوا سلاحكم وتحافظوا عليه
وبدأ كبير الحرس يعلمهم ازاى ينضفوا السلاح وازاى يفكوه ويرجعوا يركبوه تانى
والكل مبسوط وفرحان لأنهم كان نفسهم يتعلموا ضرب النار بس جدهم مكنش بيرضى
كبير الحرس: يلا ادخلوا البيت وارتاحوا لان بكره قدامنا حاجات كتيره اووى نعملها
الكل: حاضر وطلعوا وهم متحمسين اووى لبكره
عمرو: يا ترى هنعمل ايه بكره
حمزه: مش عارف الصراحه
عمر: مش بعيد نتعلم حاجه جديده
مصطفى: دماغ كبير الحرس مختلفه مفيش حد فينا هيعرف هو بيفكر فى ايه
بس لازم تخلوا بالكم ممكن يخلينا نعمل اى حاجه فلازم تكونوا جاهزين لأن اختبار
مصطفى: هى فين عائشه
لقوها نايمه على الكنبه من التعب
حمزه بضحك: جدعه والله فى ثانيه نامت
مصطفى وهو بيشلها: يلا احنا كمان نطلع ننام لأن بكره يوم طويل
الكل: يلا
كل واحد فيهم راح على اوضته عشان يرتاح ومصطفى راح على اوضه عائشه حطها على السرير برفق وغطاها وقعد جمبها شويه
مصطفى: تعرفى إن انتى جميله اووى مش متخيل فى يوم ان حد يجى يطلب ايدك وتتجوزى عمرى ما هسمح بكده ابدا
وحط ايده على وشها يشيل شعرها يرجعوا ورا ودنها زميل على جبينها وباسها
مصطفى: تصبحى على جنه يا عائش
عائشه ابتسمت وهى نايمه
مصطفى خرج راح لأوضته عشان يرتاح بس بيقول جوه نفسه هو انا بحبها ولا ايه أكيد لا صح عائشه اختى الصغيره
قلبه: متنكرش ان من ساعه ما دخلت عليكم البيت وحبيتها من اول نظره ليها
عقله: لا هو بيحبها ذى اخته ومتعلق بيها بزياده مش أكتر
قلبه: انا متأكد انه بيحبها مش ذى اخته
عقله: اطلع منها انت بس هى اخته وبس
مصطفى: ششششش خلاص الأيام هى الى هتثبت اذا كنت بحبها ولا لا
ونام مصطفى من كتر التفكير
♡♡♡♡♡♡
بيييييب بيييييب تووووووت توووووووووت
الكل إلى فى البيت صحى مفزوع من الاصوات العاليه دى
عائشه بخضه: فى ايه
حمزه: ايه الاصوات دى
مصطفى: انزلوا بسرعه
نزلوا لقوا كبير الحرس والحراس الباقين فى البيت تحت وماسكين آلات موسيقى بأصوات مزعجه
مصطفى: فى ايه
كبير الحرس: صباح الخير عليكم
عمر: فى حد بيصحى حد كده
كبير الحرس: ما دى طريقه صحيان إلى بيبقوا موجودين فى المعسكر
عمرو: معسكر ايه
كبير الحرس: معسكر التدريب عايزين تبقوا رجاله بجد ولا ايه
كلهم بصوا لمصطفى ومصطفى بصلهم بمعنى مش انا قولتلكم مفيش حد يقدر يفهم دماغه
حمزه: طب احنا عايزين نفطر
كبير الحرس: وتفضلوا المطبخ جوه اهو اعملوا الفطار لنفسكم
عمر: ايييه اومال الشاغلين راحوا فين
كبير الحرس: اديتهم اجازه ومرتباتهم ثابته
عائشه: بس احنا مش بنعرف نعمل أكل
كبير الخرس: فى المعسكر لازم تتصرفوا عشان تقدروا تعيشوا
مصطفى بتحدى: هنعمل بنفسنا
كبير الحرس: قدامك نص ساعه وتخرجوا للجنيه يلا اتحركوا
عائشه: احنا مش هنعرف نعمل حاجه
حمزه: ايه يا عم انت هتعمل بنفسنا دى هو احنا بنعرف حتى نعمل شاى
مصطفى: وايه يعنى نتعلم ونأكل نفسنا افرض مكانش فيه خدامين كنا هناكل ازاى وكانوا الجماعه سافروا
عمر: طب هاتوا النت وهنعرف نعمل أكل
عمرو: هو النت مش شغال ليه
حمزه: الحقوا النت مفصول ومش بس النت ده الكهرباء كلها هو فى ايه
مصطفى بتحدى: ده احنا بقينا فى معسكر بجد جهزوا نفسكم اووى عشان لازم نكون قدها
وفعلا كلوا إلى قدروا يعملوه وخرجوا للجنينه
♡♡♡♡♡♡
كبير الحرس: احنا خلاص بقينا فى معسكر هنا هتقدروا تعتمدوا على نفسكم تحت اى ضغط وأى ظرف وتقدروا تتصرفوا فى اى موقف
يلا جاهزييين
مصطفى: استفسار صغير عائشه هتبقى معانا ليه
كبير الحرس: مفيش فرق بين عائشه وبينكم كله هيتحط تحت الضغط وكله هيتعلم يكون قد كل الظروف
وفعلا كبير الحرس بدأ يدربهم على ضرب النار تانى وطرق الدفاع عن النفس وازاى يقدروا يأكلوا نفسهم ويرتبوا بيتهم علمهم كل حاجه لحد ما بقوا قد المسؤوليه فعلا
كبير الحرس: النهارده رجوع جدكم من السعوديه مين عايز يروح يجبهم معايا
الكل: كلنا
حمزه: بس مصطفى عشان هو الكبير هو إلى هيروح
عمر: ايوه واحنا هنفضل هنا نظبط كل حاجه
عمرو وعائشه: واحنا كمان هنفضل عشان نساعد بعضنا
كبير الحرس: انا فرحان اووى بيكم فعلا بقيتوا قد المسؤوليه يلا يا مصطفى
مصطفى: اعملوا كل حاجه كويسه عايزينهم لم يجوا يفتخروا بينا
الكل: من عنينا
راح مصطفى وكبير الحرس للمطار ومصطفى هو إلى كان سايق العربيه وصلوا المطار وكانوا فى انتظار وصول الطياره
فى البيت
عائشه: يا ترى نعملهم أكل ايه بقا
عمر: انا بقول نعملهم رقاق باللحمه المفرومه ومكرونه بشاميل
عمرو: ونعملهم محاشى بقا وبط وحمام
حمزه بضحك: يااه لم ندبس فى عمايل كل الأكل ده
عائشه: كل حاجه جاهزه فاضل التحضير وكلنا مع بعض هنعمل كل حاجه بسرعه
حمزه: إذا كان كده يلا بينا
وفعلا بدأو يحضروا كل حاجه
عمر: خلاص قربنا نخلص اهو
عمرو بضحك: ده انا هعمل فرح
وبعد مده بسيطه
حمزه: الحمد لله كل حاجه بقت جاهزه
عائشه: يلا نطلع نغير هدومنا ونظبط نفسنا كده عشان يبقى شكلنا حلو
عمر: يلا بينا
عمرو بجوع : ايه مش هناكل من الحلويات دى
حمزه مسكه من قفاه: عارف لو قربت من الأكل هناكلك كلنا
عمرو بضحك: ياااه عليك ده انا بهزر
حمزه: ايوه كده يلا بينا
طلعوا كلهم فوق وكل واحد دخل اوضته
بس عائشه وهى داخله اوضتها وبتفتح الباب بقا فى حد بيشدها لجوه جامد وبيكتفها
…ايه يا حلوه ايه الحلاوه دى
عائشه بخوف: انت مين
…انا مش لوحدى انا والمجموعة إلى معايا كنا جايين نسرق الصراحه بس لم شوفتك غيرت رأيى
عائشه بصراخ: إلحقووووونى
يتبع…
لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا
لقراءة الرواية كاملة اضغط على : (رواية عائش)
