رواية سيوف الفارس الفصل الرابع 4 بقلم يارا حسنين

رواية سيوف الفارس الجزء الرابع

رواية سيوف الفارس البارت الرابع

رواية سيوف الفارس الحلقة الرابعة

*تانى يوم راح يتدرب قبل العملية*
امير : مهاب عاش من شافك والله ايه اخبارك
مهاب : تمام انت ايه اخبارك
امير : زى ما انت شايف
مهاب : عملت ايه فى القضية إلى معاك
امير : ادينى و صلت لمكان الخلية و هنقتحم بأذن الله انت بتعمل ايه هنا صحيح!!
مهاب : انا اتنقلت هنا يا معلم فترة كدا وراجع شغلى تانى و احب اقولك انى هبقى معاك النهاردة عشان زميلك مش هيقدر يجى
امير : طب كويس *بضحك*
مهاب : كويس اه ما هما مورهمش غيرى تقريبا سيبك انت من الكلام دا تعالى بقا نشوف سيادتك لسة زى ما انت ولا قدراتك خلاص *ابتسم باستفزاز*
*ابتسم امير و راح اتدرب هو و مهاب*
*امير و مهاب صحاب و اتقابلوا فى عملية و اشتغلوا عليها مع بعض زمان و من ساعتها و هما صحاب*
*بدأوا بتنفيذ العملية و محاوطين المكان و مستنين الأمر بالاقتحام و تجار المخدرات وصلوا و بيستلموا امير أعطى الإشارة و اقتحموا المكان و قبضوا على الكل امير اتفاجئ لما شافه*
امير : انت !!
سيف : اه شوفت بقا *ضحك بخبث* متقلقش دوركوا جاى
امير : مش لما تطلع منها الاول خدوا الواد دا *قبضوا عليهم*
امير * وصل مكان شغله وقابل مديره*
: مبروك ياعم استلم مكافئتك بقا
امير: خير يارب*ابتسم*
: ليك اسبوع إجازة افرح بقا
امير : شكرا يا فندم *فى نفسه اسبوع لا كتير بجد*
: يلا روح من هنا بقا
امير : تمام يا فندم
*خرج من شغله و راح على بيته الجديد واتصل بفارس و قاله على إلى حصل*
امير : خلى بالك عشان تقريبا مش هيعدى الموضوع على خير
فارس : ماشى ياعم يلا روح بقا نام ما انت بتروح من هنا وانا ببدأ انزل الشغل
امير : سلام هروح انام فعلا
*نزل من عربيته و شافها بتركب الموتوسيكل بتاعها قرب منها*
امير : هى الموتوسيكلات احلوت كدا ليه*ضحكوا الاتنين*
سارة : اه بدأنا بقا *بصوت واطى*
امير : انتى ساكنة هنا ولا ايه
سارة : اه
*ابتسم بخبث وهى لحظت دا*
سارة : عن اذنك بقا عشان ورايا شغل
امير : ماشى يا قمر
سارة : افندم
امير : لا مفيش سلام انا بقا*راح ناحية بيته و فتح باب العمارة و بصلها و هى ركبت الموتوسيكل و بتلقائية بصتله و ابتسم لانه كان متأكد انها هتبصله و ضحك وهى استغربت دا لبست الخوزة و راحت على بيت وعد تفطر معاها*
سارة : هتعدى على المستشفى الاول
وعد : اه نخليها تفطر هى كمان
سارة : طب يلا بينا
*راحوا المستشفى و اطمنوا عليها و حالتها مستقرة و تقدر تروح*
وعد : خلاص واحنا راجعين من الشركة هنعدى عليكى و نروح
فاطمة : ماشى يا حبيبتى يلا عشان متتأخروش
سارة : سلام يا جميل
*مشيوا و راحوا على الشركة و كل واحدة راحت على شغلها دخلتله و كان لسة مجاش راحت عملتله قهوة زى ما بيشربها و حطتهاله على المكتب و لقيت المكتب مش متظبط بتلقائية منها عدلت المكتب و بقت الدنيا مترتبة رفعت أيدها و ابتسمت كأنها عملت انجاز جت تخرج لقيته دخل المكتب و قفل الباب و اتفاجئ بيها موجودة قبليه و افتكر اول مقابلة فابتسم و دخل و قعد على كرسيه بص على المكتب المترتب بطريقة حلوة إلى لفتت نظره شافته مستغرب*
وعد : انا إلى رتبته هو مش عاجب حضرتك
فارس : لا عاجبنى كويس انك عملتى كدا انا كنت تايه فى الملفات دى كلها *شاف القهوة على المكتب فابتسم و قام من مكتبه و قرب منها و هى بتبعد على قد ما تقدر لحد مالقت الحيطة وراها*
فارس : مين قال انى عايز قهوة
وعد : حضرتك كل يوم بتطلب قهوة الصبح فقولت اجبها لحد ما حضرتك تيجى *بتتكلم بتوتر و عينيها راحة جاية فى أرجاء المكتب* حضرتك عايز حاجة تانية
فارس *سكت معرفش يقول ايه هى الوحيدة إلى بتخليه مش عارف يقول ايه عينيهم اتقابلوا اخيرا سرح فى عينيها فى عالم لوحده*
*بعدته عنها بايديها حست بقشعريرة فبعدت بسرعة*
وعد : لو حضرتك عايز حاجة انا فى مكتبى*وخرجت بسرعة*
فارس : بقا لون عينك عسلى *ضحك بصوته بعد ما هربت من المكتب*
*قعد على مكتبه و شرب بوق من القهوة و ابتسم*
*قعدة فى مكتبها سرحانة لقت سارة فوق دماغها*
سارة: الجميل سرحان فى ايه
وعد : لا مفيش خير يا وش المصايب فى ايه
سارة : انا وش المصايب انا*تصنعت الزعل* صلحينى بقا
وعد : اخلصى يابت ورايا شغل
سارة : طب والله منا حكيا
وعد : طب يلا امشى من هنا
سارة : امممممم
وعد : العفريت دا طلع صعب اووى انا بفكر استقيل
سارة : اممممممممم
وعد : ماما كان عندها حق أننا رخميين*ضحكوا و سمعوا صوت نهلة و قربت منهم*
نهلة : ايه الى بيحصل هنا انتوا فاكرين نفسكوا فين
وعد : فى ايه حضرتك
نهلة : ايه المياصة و قلة الأدب دى احنا فى شركة محترمة مش ف….
سارة : ماتحترمى نفسك يا بت انتى هو احنا عشان ساكتين فتقلى ادبك علينا
نهلة : ايه دا انتى فاكرة نفسك فين، انتى تقوليلى انا احترمى نفسك لااا دا انتى زودتيها اووى
*صوتهم عالى خرج فارس على صوتهم وشافهم بيتخانقوا واول ما شافوه سكتوا*
فارس : حد يفهمنى ايه الى بيحصل حالا*صوته عالى*
نهلة: يا فندم الاتنين دول عمالين يضحكوا من الصبح و الكل بقا مستغرب المفروض انهم بنات فيحترموا نفسهم جيت اتكلم معاهم احذرهم قاموا قلوا ادبهم عليا
*ربع أيده و بصلها مستنى ردها*
وعد : الكلام دا محصلش لأن سارة لسة جايالى من دقيقتين بظبط و مكناش بنضحك لو عايز تتأكد ممكن تسأل إلى كانوا موجودين
فارس *بص لسارة*: وحضرتك ايه ردك
سارة : إلى قالته وعد صح و بالإضافة كمان استاذة نهلة هى إلى جت و قلت ادبها علينا
نهلة : برضو تقولى قليت ادبى
فارس : بس انتى وهى انتوا التلاتة على مكتبى حالا *اتعصب وعالى صوته دخلوا وراه و سارة و نهلة ناقر ونقير و قفوا قصاده استنوه يتكلم*
فارس : اول واخر مرة يا نهلة ياريت متتكررش
نهلة : حاضر يا فندم
فارس : وانتوا
الاتنين : حاضر يا فندم
فارس : على شغلكوا اتفضلوا وعد استنى
فارس: حضرى نفسك عشان وراكى سفرية الاسبوع الجاى
وعد : ….