رواية زواج عنيف الفصل الثامن عشر 18 بقلم منار مجدي
رواية زواج عنيف الجزء الثامن عشر
رواية زواج عنيف البارت الثامن عشر
رواية زواج عنيف الحلقة الثامنة عشر
ولاء:ماشيه ازاى للأبد
ملك ضحكت:ولاء انتى صدقتى انا طالعه انام بس حاسه ان ريحانه هتوحشنى أوى وحاسه انى ماشيه للأبد اكيد مش ماشيه للأبد.بجد
ولاء ضحكت بس جواها قلقانه:اه مانا بقول
ملك:تعالى هنام جمبك انتى وعمتو انهارده وهحكيلكم حكايه
ولاء:اشطا تعالى عمتو لسه صاحيه اصلا
ملك طلعت معاهم وحمزه كان مستنيها بس اول ما سمعها بره خرج بقلها داخله مع ولاء اوضه مامته رجع تانى وهو مقرر هيسامحها على طول عشان لو مكنتش هى كدبت الكدبه ديه كان عمره ما اتجوزها وحبها وكمان كان عمره ما رجع لمامته المفروض يشكرها مش يزعل منها.
عند ملك
نامت فى النص بين عمتها وولاء
ملك:كان فى زمان اميره قويه جدا ودائما بتدافع عن شعبها لحد ما فى يوم دخل فارس القلعه الاول كانت بتكره بس مع الوقت اكتشفت انها بتحبه بس هى كانت بتعامله وحش اوى والفارس فضل زعلان منها ومش عايز يسامحها وهى حاولت تصالحه بجد حاولت بس بس(بصيت عليهم لقيتهم نايمين) بس هو مش مسامحها وهى قررت انها تبعد عنه عشان مضايقهوش ابدا.
باست رأسهم وقامت براحه
ملك كنت هنام جمبكم بس لازم أودعه عمرى ما نشوفه تانى.
عند حمزه كان الأول منتظرها لكن ملك اتأخرت جامد فنام
ملك دخل الساعه واحده بعد نص الليل لقيته نايم
لفت جمبه ولعبت فى شعره وباست جبهته وقامت اخدت دش وغيرت وجهزت شنطتها وخرجت نامت عقبال ما جدها ينام عشان جدها بيصحى الوقت ده ومش بينام غير بعد الفجر
بس معرفتش تنام قربت من حمزه وحطيت إيديها على وشه وقربت لشفا’يفه وطبعت شفا’يفها عليها فاق حمزه فى الوقت ده شدها لحضنه وكمل هو لحد الاخر
الساعه:الخامسه صباحا.
ملك كانت بتلبس وهى كاتمه صوت عياطها وقامت بصيت عليه لآخر مره وشديت شنطتها ومشيت
بعد فتره كبيره قام حمزه وهو مبتسم وفاكر كل حاجه ومبسوط بص جمله ملقهاش قام شاف نفسه حط ايديه على شعره وهو مبتسم ومبسوط دخل الحمام واخد دش وبص فى الساعه:هى راحت فين الضهر كده انا لسه جعان(ضحك) بس لمح ورقه على الكوميد قرب واخظها يقرها بابتسامه
حمزه:اكيد ملك عامله مفاجأة (بس اتصدم لما قراها)
( انا بحبك وعمرى ما حبيت قد ما حبيتك انت حبى الحقيقى الاول والاخير والوحيد لكن انا نسيت انى مش مكتوبلى قصه حب نسيت نفسى وحلمت احلام اكبر منى انا بجد اسفه عشان خبيت عليك الحقيقه عارفه انك عمرك ما هتسامحنى وانا كمان مش هسامح نفسى هعاقب نفسى ليك متقلقش عشان استاهل اسفه بجد اتمنى مع الوقت تسامحنى عشان لو مت اكون ميته ومحدش زعلان منى ارجوك حاول تسامحنى بس هطلب طلب صغير مع أنه مش من حقى بس خلى بالك من عمتو وجدو وولاء دول طيبين اوى ودافع عنهم مكانى ممكن عشان مش هتشوفونى تانى بجد مش هتشوفنى تانى .
سلام يا اجمل حب فى حياتى يابو عيون زرق.
(Your Wife ملك
حمزه حس أن الكون بيلف بيه لحد ما سمع صوت زعيق جدو
خرج يشوفه
الجد بزعيق وهو ماسك ورقه :ملك فين يا حمزه حفيدتى فين رد عليا متسكتش
ولاء بدموع وماسكه ورقه غيرها:قولنا انك عارف مكانها ارجوك
حمزه هز رأسه بلا
الجد:انا السبب انا السبب كله بسببى
ولاء:يا جدو أهدى ارجوك اكيد حمزه هيتصرف وهيلقيها مش كده
حمزه هز رأسه ونزل جرى ركب عربيته ومشى
حمزه:يا ترى انتى فين يا ملك
افتكر كلامه ليها لما قالها:متعمليش كده تانى مبقتش طايقك
حمزه بدموع:لا يا ملك انا كداب والله ارجعى مش هعرف اعيش من غيرك يا ملكتى ارجوكى ارجعى متعمليش كده انا إلى غلطان كان المفروض مقولش كده او على الاقل اقولك انى سامحتك لما جيتيلى بليل بس انا فضلت ساكت انا إلى غلطان ارجعيلى واوعدك.هصحح الغلط.ده يا ملك ازاى مش فهمتى انى معرفتش ازعل منك اصلا وده الى كان مضايقنى انى حتى الزعل مش عارف ازعل وكنت مسامحك من البدايه بس اتمديت انا اسف بس ارجعى.
وصل الميتم مسح.دموعه ونزل
حسين شافه داخل ومتوتر:مالك يا حمزه وهى ملك فين مجتش معاك
حمزه:لا هى مش هنا
حسين:لا هى جت امبارح لعبت معانا ومشيت ليه فى حاجه
حمزه اتحرك:لا متقلقش سلام.
حسين:سلام.
حمزه:راحت فين بس ياربى
ركب وكلم نادر
نادر:يا صباحو عنب
حمزه:ملك عندك
نادر بخضه:لا ليه مالها ملك
حمزه:مش لقيها مشيت وسابتنى
نادر:ايه ملك مشيت ازاى وليه
حمزه:عشان اتخانقنا بس والله كنت هصالحها بس هى مشيت
نادر:طيب أهدى وانا هشوف حلا لو تعرف حاجه وهبلغك
حمزه:وعرفنى يا نادر لو عرفت حاجه سلام
نادر:تمام سلام
حمزه راح الجيم وملهاش أثر وراح المقبره وبرضو ملهاش اى أثر جيه فى دماغه المطار وراح وبرضو اسمها مش موجود فى سجلات الطيران بقا ماشى يدور فى كل مكان ممكن الواحد يتخيله لحد ما غلب حماره ورجع الفيلا
الجد:لقيتها يا بنى
حمزه:لا يا جدو
الجد:تعال يا حبيبى قولى ايه حصل وريح قلبى الله يخليك
حمزه:مش ملك قالتلك فى الورقه
الجد:لا كتبت بس( الحقيقه لازم تبان فى الاخر ولازم كل واحد يتحمل نتيجتها وانى هوحشها وهى هتتحمل نتيجه غلطها معاك)
حمزه:ملك قالتلى الحقيقه يا جدو
الجد بتوتر:حقيقه حقيقه ايه
حمزه ابتسم بسخرية:حقيقه انا باباها عايش ومفيش ورث وله حاجه
الجد:بص يا بنى ده مش غلطه ملك ده كله بسببى انا انا إلى كدبت وانا إلى خططت ملك ملهاش اى ذنب والحقيقه انها اتراجعت كذا مره وانت الى أجبرتها تكمل بس والله يا بنى انا عملت كده عشان تفضل معانا وجنبنا يا حبيبى.
حمزه باس ايد جده:يا حبيبى انا مصدقك ومش زعلان خلاص اهم حاجه ملك لازم نلقيها
الجد:مش هتلقيها يا بنى صدقنى حفيدتى زكيه جدا هتروح مكان محدش يعرفه غيرها ومحدش يعرف يجيبها غير لما هى تقرر تظهر صدقنى ديه حفيدتى
حمزه:هنلقيهاةيا جدو صدقنى حتى لو فضلت عمرى كله ادور عليها
فى مكان ما في محافظه مطروح
ملك قعده قدام البحر مبتسمه ودموعها نازله
…:ايه هو سابك وله ايه
…:وله يهمك يا جميل احنا هنا وهنبسطك اوى
ملك شمرت:انا اصلا عايزه اطلع زهقى من الصبح
قامت وعرفتهم شغلهم لحد ما هربو
ملك:مبيجوش غير بالعين الحمرا
رجعت ملك الشاليه بتاعها إلى على البحر ونامت وابتسم واحمرت لما افتكرت ليله عمرها ودمعت بس بسرعه قامت وراحت لميس ملاكمه متعلق وقعدت تدرب
عند حمزه نام على سريره بإرهاق بعد رحله بحث كبيره
حمزه:كانى كنت فى حلم وصحيت على كابوس بس انا هفضل وراه لحد ما ارجعه حلم جميل
غمض عينيه شاف ظلها وهى بتحضنه:حموزى مش جعان.
حمزه بابتسامه:جعان اوى.فتح عينيه ملقهاش
نام تانى بزعل
عند ملك وهى بتدرب جامد تعبت فوقفت وسندت رأسها على الكيس وغمضت عينيها حسبت بحمزه بيحضنها من ضهرها وبيدفن رأسه في رقبتها:انا جعان
ملك ابتسمت:طب ما تاكل هو انا ماسكاك
فتحت عينيها ملقتش حد قعدت في الأرض وهى مبتسم وبعدين عيطت جامد.
بعد شهرين
حمزه:برضو مفيش اى اخبار عنها
نادر:صدقنى معرفش بس الى اعرفه ان حلا بتشوفها لكن فين وامتى مش بتعرف
حمزه:تفتكر لو سالتها هترضا تجاوبنى
نادر:مش عارف بس حاول
حمزه:طيب ادعيلى
راح حمزه ومعروف عن حلا فى فتره الحمل بيبقا مزاجها متقلب وبتض’رب اى حد بيضايقها باى حاجه جنبها
حمزه:حلا
حلا:اهلا حمزه
حمزه:اهلا متعرفيش فين ملك الله يخليكى يا حلا قوليلى
حلا:معرفش للاسف لو اعرف مخليش عليك ابدا.
حمزه:لا انا واثق انك عارفه ومش عايزه تقوليلى
حلا:يابنى لو عارفه هخبى عليك ليه
حمزه:عشان صاحبتها
حلا:ويرضيك اخو’ن صاحبتى
حمزه:لا
حلا:يبقا العب بعيد يا شاطر عشان بدأت اتعصب
حمزه:حلا عشان خاطر العيش الملح إلى بينا قوليلى على مكانها
حلا مسكت تحفه من جمبها وقالت بصوت عالى:معرفش دلوقتى ابعد عن وشى
نادر بضحك:تعال يا حمزه مبتهزرش هتعملها بجد
عند ملك
ملك:وحشتنى يا برو
زياد:وانتى اكتر
ملك:كنت زهقانه اوى هنا
زياد:صديقك جيه وكل حاجه هتتصلح
ملك:زياد انا حاسه انى اتجننت بقيت بتخيله فى كل مكان هنا
زياد: متقلقيش ده عشان بس وحشك
ملك:طب مانا وحشنى الكل اشمعنا هو إلى بتخيله
زياد:مش عارف يمكن عشان بتحبيه
ملك:يمكن المهم انت قولى عملت ايه مع انجل اتجوزتو وله لسه
زياد:اكيد ومستنى اخبار حلوه جايه فى الطريق
ملك:لا بتهزر
زياد بضحك:لا والله باين عليها الأعراض بس هى مش عارفه وانا عارف وساكت
ملك:يا لئ’يم
زياد ضحك:طيب ما تيجى نخرج نغير جو
ملك:عارف وحشنى الميتم اوى
زياد:نجيبهم هنا
ملك:لا لا مش عايزه حد يعرف مكانى
زياد:ليه يا ملك كل ده انا معرفش عنك انك جبانه
ملك:مش جبانه بس تعبانه
زياد:ومين عارف مش يمكن حمزه كمان تعبان
ملك:مظنش اكيد هو دلوقتى مرتاح عشان انا مش قدامه ومش بيفتكر كدبى عليه هو كويس
زياد:انتى بتحاول عقنعينى وله تقنعى نفسك
ملك ضحكت:احنا الاتنين بقولك ايه تيجى نروح الميتم سد رد كده
زياد: تعالى
ملك قامت بحماس:هعرفك على كل اطفال الميتم وعلى نادر وحلا وهناعب هننبسط اوى
زياد:طيب مستنيه ايه يالا
شدها لعربيته
ملك وقفت:وله بلاش احسن يكون هناك
زياد ركبها:يالا يا ستى
بعد عده ساعات
ملك فى العربيه
زياد:هنفضل قاعدين كده مش هندخل
ملك:مش عارفه متوتره
زياد:طيب خدى ديه تخفف التوتر
ملك بصيت للكمامه فى ايديها وابتسمت بسخرية:حقيقى كده يعنى مش هيعرفونى
زياد:يا ستى جربى وحدة ديه كمان
ملك بضحك:لا كده تمام
زياد:اى خدمه نضاره وكمامه وشغل أشباح يعنى
ملك ضحكت ونزلت مع زياد
ملك دخلت الميتم
حسين:ملك انتى ملك مش كده
ملك ابتسمت:حسين
حسين بصوت عالى:ديه ملك يا جماعه ملك جت
الكل خرج وهو بيضحك ومبسوط
حسين:انا لازم اكلم حلا بسرعه
حلا:انا جيت اصلا ايه المفاجأة الحلوه ديه
زياد:يالا الكل يشكرنى انا اقنعتها
مازن:وده مين ده كمان
زياد:هنبتديها احراج طيب يا جماعه سلام عليكم
ملك مسكته بضحك:ده صديق الكفاح زياد
زياد: اتشرفت بمعرفتكم
ملك:حلا فين نادر
حلا:بيركن العربيه من ساعت ما عرفت وانا جايه بجرى
ملك:اوعى يكون عرف حاجه
حلا:متقلقيش محدش يعرف غيرى انا ونادر
عند نادر
نادر:يا حمزه رد رد مش بترد ليه مش فاهم
عند ملك
سلمت على أطفال الميتم ولعبو كتير
نادر:اهلا بالاند’ال
ملك راحت وحضنته:وحشتنى يا نادر والله
زياد:انها الخ’يانه بحد ذاتها ازاى تحضنيه قدامى كده يا انسه
نادر:انسه مين ملك مدام وبعدين وانت مالك تحضنى وماحضنيش انت هتحكم عليها
زياد:ياما
ملك بضحك:ده زياد يا نادر مالك أكلته كده ليه
نادر:ايوه يطلع مين زياد ده
زياد حط أيده على كتفها:انا صديق الكفاح يا باشا
ملك بضحك: حصل يا باشا
نادر:اه طيب انا نادر
ملك:اخويا وابن خالتى
زياد:اتشرفت بمعرفتك
ملك:زياد يالا عشان نلحق نرجع ده وقت المراوح
زياد:ليه خلينا شويه
نادر بتوتر:اه يا ملك خليكى ليه نتمشى بسرعه كده
ملك:معلش هيفا اجيلكم وقت تانى
سلمت عليهم ومشيت وهى مضايقه
زياد:تحبى نفضل شويه كمان
ملك:لا خلينا كده احسن مش عايزه حد يشوفنى
زياد:قصدك حمزه
ملك:ايوه يالا بينا
ركبت ملك العربيه فى نفس الوقت الى وصل حمزه فيه وجرى على الميتم
زياد:ها نطلع
ملك لما لمحت حمزه دمعت:لحظه واحده
وصلته بعينيها لجوه الميتم ودمعتها نزلت
ملك: دلوقتى اطلع وبأسرع سرعه فى العربيه يالا
زياد اتحرك وهو مش فاهم حاجه
حمزه:مشيت ازاى
نادر:زى الناس لو كنت جيت بدرى دقيقه واحده كنت لحقتها
حمزه:طيب معرفتش مكانها
نادر:لا للأسف
حمزه تتنهد وحرك شعره بضيق ولف وشه عشان يمشى
نادر:بس لحظه
حمزه لف ليه تانى
نادر:كان معاها واحد
حمزه بغيره:واحد واحد مين
نادر:بتقول صديق كفاحها تقريبا كده اسمه زياد
حمزه ضرب جبهته:زياد طيب ماشى سلام يا نادر وشكرا يا صاحبى عشان واقف جمبى سلام
مشى حمزه وهو بيحاول يتصل على زياد بس هو مش معاه الرقم المصرى معاه الرقم الايطالى ولما اتصل انجل إلى رديت عليه وقالتله أنه فى مصر وهى متعرفش رقمه لأنها بتكلمه من على النت.
عند ملك كانت باصه الطريق الفاضى ومبتسمه ومدمعه
زياد:برو انتى كويسه
ملك هزيت راسها
زياد بص قدامه بضيق بس فجأة داس فرامل جامد
ملك راسها خبطت فى العربيه وزياد بص بصدمه لقدامه
كانت ملاك بس وشها كله دم بصيت ليهم لما سمعت حد بينادى على اسمها
…:دنيا اقفل عندك يا دنيا
بصيت وراها وكملت جرى
ملك:ايه بيحصل
زياد:مش عارف
لقو واحد بيجرى وراها ووراه رجاله كبيره الحجم
زياد:انا شايف اننا نمشى من هنا
بس ملك فتحت العربيه ونزلت
كانت ملك جبهتها بتجيب دم
بقيت بتجرى ورا الرجاله وبتنادى:انتو انتو بتجرو وراها ليه سيبوها فى حالها
جالها صوت الزعيم وهو ماسك البنت وساحبها من شعرها والبنت بتعيط وبتتألم ورجالها بتجيب دم وحافيه:الاحسن ليكى يا حلوه أهدى بعضك وتمشى من هنا
ملك بعصبية وصوت عالى:سيبها ياله لو راجل سيبها
ضحك:انتى مش بتخافى بقا
زياد مسك كتفها:يالا يا ملك
ملك بعصبية:زياد ارجع العربيه حالا واتصل بالبوليس حالا يالا
زياد:ملك
ملك:بقولك يالا
الراجل:لو خايف على صحبتك بلاش
ملك:انا مش هخاف من شويه ستات زيكم
الراجل:انتى زودتيها
شاور لرجالته يهج’موها
واحد قرب ملك مسكت أيده ولوتها ورا ضهره وحطيت إيديها على ضهره وخلعت دراعه كله
الراجل وقع فى الارض يصوت من ألالم دراعه
واحد تانى مسكها من كتفها ملك هبدته فى الارض وضربته برجلها فى صدره جامد كس’رتله القفص الصدري
زياد:يا ملك
ملك بصيت ليه لقيت واحد ماسك رقبته من ورا
الراجل لو قربتى هموتلك حبيبك
ملك مسكت طوبه من الأرض وضربها فى دماغه فتحتها
بصيت للراجل الى المفروض الزعيم وهو ماسك البنت
ملك بصوت عالى :سيبها حالا
الراجل:مش هسيبها والى عندك اعمليه
زياد:وربه يا ملك انت. تقدرى تعملى ايه
ملك جريت عليه بسرعه هو اتصدم وملحقش يستوعب غير لما وقته فى الارض ونزلت عليه ضرب بالبوكسات فى وشه لحد ما وشه كله جاب د’م ومبقاش قادر يتحرك
قامت وهى بتضربه برجلها على صدره:كتك الق’رف
بصيت للبنت ولسه هتقرب ليها لقيتها وقعت من طولها
ملك:بسرعه يا زياد ايديك معايا
زياد:ودول
ملك: يغو’رو فى داهيه يستاهلو يفضلو كده
زياد شال معاها ودخلو البنت العربيه واتحركو
زياد كلم الاسعاف فى التليفون وقالهم عن مكان الرجاله
ملك:والله قلبك الطيب ده الى هيوديك ورا الشمس
استووووووب
مين دنيا ديه وايه الحكايه هتعرف البارت الجاى كان معكم الكاتبه منار مجدى
يتبع…
لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا
الرواية كاملة اضغط على : (رواية زواج عنيف)
