رواية ذات 17 عاما ولكن الفصل الرابع عشر 14 بقلم آية طه

رواية ذات 17 عاما ولكن الجزء الرابع عشر

رواية ذات 17 عاما ولكن البارت الرابع عشر

رواية ذات 17 عاما ولكن الحلقة الرابعة عشر

مكنتش خليتك تقعدى هنا ثانيه واحده ودا مش هيحصل اطلعى يلا لمى هدومك علشان هترجعي تعيشى معايا تانى يلا بسرعه.
هنا تدخل الجد:انتى جايه تاخديها باماره ايه تعيش معاكى.
منال:يعنى ايه يازين بيه دى بنتى ايه هتمنعونى منها ولا ايه.
الجد:لا طبعا منقدرش نمنعك من بنتك بس بنتك مش عايشه هنا فى بيت ابوها بس لا فى بيت جوزها كمان.
منال:نعم جوزها جوزها مين ان شاء الله.
الجد:ايوة رهف اتكتب كتابها على جاسر ابن عمها من فتره قريبه فدلوقتى والله ملكيش الحق تاخديها الا بموافقه جوزها.
نظرت منال للجد ورهف بذهول وعصبيه وخرجت
ونظرت رهف للجد:انت قولت كدا علشان تمشي صح مفيش حاجه من دى حصلت صح ياجدو.
الجد:اهدى يابنتى وانا هفهمك كل حاجه.
رهف:تفهمنى يبقى الكلام بجد تفهمنى ايه ياجدو انت ازاى تعمل هو انا مليش راى مليش. ولم تكمل كلامهاووقعت على الارض مغما عليها
استيقظت رهف ووجدت نفسها نائمه على السرير والجد وفريد والدكتورة حوالين منها.
الدكتورة:هى كويسه بس اتعرضت لضغط نفسي قوى ويلزملها راحه ودى شويه مهدئات هتساعدها.
وخرجت الدكتورة واعطى الجد الروشته لفريد وطلب منه انه يجيب الادويه وخرج فريد ولم يبقى فى الغرفه غير الجد ورهف
رهف:ابيه جاسر يعرف بالموضوع دا.
الجد:اهدى يابنتى وبعدين نبقى نتكلم فى الموضوع دا ارتاحى علشان متتعبيش.
رهف:لو سمحت ياجدو رد عليا.
الجد:حاضر هرد عليكى وهعمل كل اللى انتى عايزاه بس مش دلوقتى.
رهف:ابيه جاسر هنا.
الجد:لا لسه مجاش من الشغل.
رهف:تمام.
وقامت من على السرير وذهبت للدولاب لتغير ملابسها.
الجد:انتى بتعملى ايه ورايحه فين انتى لازم ترتاحى الدكتورة قالت كدا.
رهف:طالما انت مش عايز تقول حاجه انا رايحه لابيه جاسر افهم منه ودى راحتى ياجدو مش النوم على السرير
وسبته وخرجت ولم تبالى بكم الهائل اللذى يقوله الجد ليمنعها من الخروج ركبت السياره وبلغت السواق انه يوصلها لشركه جاسر.
وصلت رهف دخلت الشركه سالت احد على مكتب الاستاذ جاسر وصف لها الطريق وصلت رهف لمكتب السكرتيره.
رهف:لو سمحتى عايزة اقابل الاستاذ جاسر ضرورى.
السكرتيره نظرت لها وجدت طفله بالنسبه لها ترتدى سلوبت جينز ورابطه شعرها ديل حصان.
السكرتيره:انتى جايه مع مين ياشاطره انتى تايه ولا ايه.
رهف:شاطره حضرتك شيفانى بمص فى صوابعى ولا معايا مصاصه احترمي كلامك معايا بقولك عايزة ادخل للاستاذ جاسر ضرورى.
السكرتيره:انا محترمه غصب عنك وممنوع الدخول وبعدين بطلو رخص بقى كل يومين وتلاته تنطلى واحده عايزة تقابله ياحلوة من هنا هو مش بيحب النوع الرخيص دا.
رهف:لا مهو واضح بيشغلهم عنده بس.وهى تربع يدها اما صدرها وتنظر لها نظره استحقار.
السكرتيره:انتى قليله الادب ولو ممشيتيش من هنا هطلبلك الامن يرموكى برا.
رهف:انا مش همشي من هنا غير لما ادخل للاستاذ جاسر فاهمه.
تركتها رهف وتوجهت لباب مكتب جاسر لتدخل ولكن اوقفتها السكرتيره ومسكت يدها وطلبت لها الامن.
عند جاسر فى المكتب سمع صوت عالى ولكنه اتغاضا عنه ولكن استمر الصوت العالى فتره فقرر يخرج ليرى ماذا يحدث.
جاسر:ايه المهزله والصوت العالى دا ايه دا انتى بتعمل ايه.
السكرتيره:الاستاذه جت وعماله تعمل دوشه وتزعق وعايزة تدخل لحضرتك بالعافيه.
رهف:لا كملى كنتى بتقوليلى ايه وكنت بتعملى ايه وانك كنت بتطلبى الامن علشان يرمونى برا.
جاسر:ايه الامن.
لسه مخلصش الجمله وجد افراد الامن مسكو رهف وهى بتنادى عليه: جاسر ياجاسر.
رق قلب جاسر فهو اول مره يشعر بدفء اسمه منها ولكن سرعان ما مسكها من يدها وشدها نحوه ويوجهه كلامه لافراد الامن :انتو اتجنتتو انتو ازاى تمد ايديكم عليها.
الامن:جاتلنا تعليمات بكدا من مكتب السكرتيره يافندم.
جاسر:انا هعرفك ازاى تمد ايديكم على مرات جاسر ثابت ياكلاب.
سمعت رهف تلك الجمله وتاكدت انها الوحيده التى كانت لم تعرف واعصابها لم تتحمل ووقعت على الارض.
جاسر بخوف مال عليها وشالها وبص لسكرتيره وقالها اطلبى دكتورة حالا ودخل بيها ووضعها على كنبه واتت الدكتورة واعطتها حقنه.
جاسر:هى كويسه.
الدكتورة:اه كويسه بس اتعرضت لضغط عصبى وشكلها ماكلتش حاجه من الصبح فضغطتها وطى وعملها هبوط انا اديتها حقنه وشويه وهتفوق بس لازم تاخد بالها من اكلها وتبعد عن اى ضغط وتوتر عصبي الفتره دى.
جاسر:سههههى.
دخلت سهى مرعوبه من جاسر.
سهى:نعم ياجسر بيه.
جاسر:وصلى الدكتورة واستنى متمشيش لا انتى ولا الامن اللى براعلشان لسه حسابى معاكو مخلصش بس هى تفوق واطمن عليها.
سهى:والله ماكنت اعرف انها مرات حضرتك.
جاسر:بعدين الكلام دا ياسهى وصلى الدكتورة الاول وادعى انها تفوق وتبقى كويسه والا انا مش عارف اعمل فيكم ايه.
جاسر:شكرا يادكتورة.
ذهبت سهى والدكتورة من المكتب واحضر جاسر كرسي وقعد جمب رهف وماسك يدها وظل يفكر فى اخره جمله قالتها رهف يعنى هى عرفت بس ازاى بس جدو قالى النهارده الصبح.
…………….نرجع لورا بالاحداث……………….
الجد:ممكن اعرف ايه اللى حصل دا وازاى تسمح لنفسك تعمل كدا انت ناسي ان دى امانه عندنا وحتى لو مش امانه احنا بنعمل كدا مع بنات الناس.
جاسر:ياجدو والله هى نامت وهى بتتفرج على الفليم جيت علشان انقلها مسكت فى تيشيرت بتاعى ومكنتش راضيه تسيبه مهنتش عليا اصحيها قولت هقعد جمبها لحد ماايديها تفك لوحدها نمت ومعرفش ازاى والله دا اللى حصل بالظبط.
الجد:حتى لو مرحتش تنام فى اى حته تانيه ليه.
جاسر:ياجدو بقولك هى كانت مسكانى ومش عايزة تسبنى حتى بص التيشرت مكان ايديها متكعبل ازاى انا مستحيل اغلط معاها ياجدو او مع اى واحده تربيتى متهلخنيش اعمل كدا.
الجد:انا كنت عايز اصارحك بحاجه عملناها انا وعمك محمودمن كام يوم كدا علشان يبقى عندك علم بس هتفضل الحياه والدنيا ماشيه زى ماهى مفهوم.
جاسر:انا مش فاهم حاجه ياجدو حاجه ايه دى اللى عملتوها انت وعمى.
الجد:كتبنا كتب كتابك على رهف.
جاسر:نعم ايه عملتو ايه ازاى.
الجد:انا وكيلك وعمك وكيل رهف وجوزناكم.
جاسر:اللى هو ازاى يعنى هو انا عيل صغير ياجدى علشان تجوزنى من غير ماعرف ومن ورايا دا اللى هو ازاى يعنى.
الجد:مكنتش عندنا حل تانى غير كدا من ساعه ما وقفنا الحساب بتاع رهف وامها رفعت علينا قضيه حضانه ولكن خسرتها علشان متجوزه وكانت رهف خلاص اتايدت فى مدرسه هنا فى مصر وامها ساعتها رفضت تنزل