رواية ذات 17 عاما ولكن الفصل التاسع والعشرون 29 بقلم آية طه

رواية ذات 17 عاما ولكن الجزء التاسع والعشرون

رواية ذات 17 عاما ولكن البارت التاسع والعشرون

رواية ذات 17 عاما ولكن الحلقة التاسعة والعشرون

وتساؤلات كتير تكتر عليا وابقى انا تريند المدرسه وكل اللى هيبقى حواليا هيبقى بس علشان يعرف انا ليه اتجوزت بدرى كدا وايه اللى حصل وصور الفرح وهفتح لكلام مش عاوزاه يفتح عرفت.
جاسر:اه ومين بقى اللى كنتى واقفه معاه دا.
رهف:دا زميلى اخد باله انى تايه فى المدرسه علشان فى دروس فاتتنى عرض عليا انه يساعدنى فيها.
جاسر:اللى هو ازاى بقى.
رهف:كنا لسه بنتكلم فى الموضوع هنشوف نقعد مع بعض فى البريك او فى حته بعد المدرسه كافيه مثلا وكدا.
جاسر:ياسلام شوال بطاطس انا.
رهف:تانى الاسلوب دا على العموم انا موفقتش وشكرته وقولتله انالو عوزت حاجه هبقى اساله على الواتس او لما اقابله فى المدرسه.
جاسر:كمان اخد رقمك من غير ماترجعيلى ولا تسالينى ولا تشوفينى موافق ولا لا.
رهف:فى ايه اهدى شويه بقى علشان تفهم انا اخدت رقمه ولسه كنت هديله رقمى لاقيتك واقف استاذنت منه وجاتلك.
جاسر:طب مش لازم تتواصلى معاه وانا هبقى اجبلك مدرسين خصوصي هنا علشان تعرفي تلم المنهج وبعدين طالما انتى محتاسه كدا وتايه مقولتليش ليه علشان اجبلك مدرسين هو انا مش قولتلك لما تعوزى حاجه تقوليلى.
رهف:الموضوع مش مستاهل مدرسين انا بس عايزة مراجعه سريعه كدا على اللى فاتنى انا واخده معظمه قبل كدا بس طبعا طريقه مختلفه وحاجات زايده وكدا فعادى يعنى الموضوع ميستهلش علشان اتكلم معاك فيه.
جاسر:ويستاهل تتكلمى معاه هو.
رهف:اولا عمر مش انا اللى رحتله هو اللى جانى وعرض عليا مساعده وانا مش بعمل حاجه غلط بطل بقى تتحكم اوفر فيا علشان بتختق كدا.
جاسر:متجبيش اسم حد تانى على لسانك فاهمه.
رهف:دا ليه يعنى هقول عليهم ايه يعنى س وص ورموز ولا ايه يعنى.
جاسر:لا بس ميبقاش اسمى انا الوحيد اللى تقيل على لسانك وبقيت الاسامى بتقوليها عادى وسهوله.
رهف:اسمك مش تقيل بس متعودتش اقوله من غير القاب وبعدين انا بنادى عليك وبقولك ياعثل ودى كفايه ولا ايه.
جاسر:لا مش كفايه علشان الكلمه دى مش بتقوليها غير قليل اوى وساعات مش بتقوليها اصلا وبتتكلمى معايا رسمى اما لما تكلمتى على زميلك مع انك لسه متعرفه عليه النهارده بتتكلمى عليه بارتياح واسمه طلع كدا بسهوله وانا طول عمرك عرفانى مش بتعملى معايا كدا يبقى من حقى.
رهف:ممكن يكون معاك حق بس بردو سبنى براحتى وانا هتعود اقول اسمك كدا على طول.وبعدين الموضوع دلوقتى بقى اسمك واسمه.
جاسر:لا طبعا الموضوع اللى انتى هببتى الصبح.
رهف:منا قولتلك عملت كدا ليه.
جاسر:بالنسبه لى مش مبرر خالص اولا انا عمرى ماهروح فى داهيه بسبب كلب زى دا انا من حقى لما اشوفك بتتعرضي لحاجه احميكى مش علشان جوزك علشان انتى بنت عمى فى الاول وفى الاخر ودا وجبى والمفروض اعمله مش اقف اتفرج عليكى.
رهف:وانا عارفه كدا كويس انك هتفضل تحمينى وتدافع عنى بس انت مشفتش نفسك كنت عامل ازاى مش واخد بالك منى ولا من اللى حواليك ولا اى حاجه كنت عايزنى اعمل ايه.
جاسر:ولا حاجه ياتقفى على جنب كدا ياتستني فى العربيه.
رهف:يا سلام ليه بقى ان شاء الله لو مكنتش هخاف عليك انت هخاف على مين ودا مش علشان انا مراتك لا علشان انت ابن عمى فى الاول والاخر وصديق طفولتى كمان.
جاسر:ايوة بس خوفك دا اتعبر عنه غلط وكمان اعترافك انك قاصده تعملى كدا دا معصبنى اكتر.
رهف:انت مسبتليش حل تانى انا حولت معاك بكذا طريقه انت لاكنت سامع ولا شايف حد خالص.
جاسر:متكررش تانى مهما كانت الظروف ايه علشان مضمنش رد فعلى هيكون عامل ازاى خلاص.
رهف:يبقى توعدنى انك تسمعنى وتهدا وتقلل عصبيه واللى عملته دا ميحصلش تانى علشان مضطرش اعمل كدا تانى.
جاسر:انا كلامى قولته مره واحده متكررش تانى يبقى متكررش تانى مهما كانت الظروف فاهمه.
رهف:ايوة بس….
جاسر:فاهمه.
رهف تنفخ من قله حيلتها:فاهمه فاهمه ارتحت كدا.
جاسر:شاطره.دا بقى اللى حصل الصبح ايه بقى اللى حصل هنا دا.
رهف:انت مشفتش نفسك كنت عامل ازاى.
جاسر:كنت عامل ازاى يعنى.
رهف:من غير ماتزعل كنت عامل زى الطور الهايج وعينك بطلع شرار كدا.
جاسر:قله ادب تانى هتتربي قسما بربي.
رهف:اللى اقصده انك كنت عصبي جدا ومش عارف كنت بتعمل ايه بص وكشفت رهف عن دراعها وهو عليه علامات اصابع جاسر عندما كان ممسك بها عند المدرسه
رهف:بص عملت ايه وانت مش واخد بالك ولا سمعنى وانا بقولك بتوجعنى وكنت بكلمك فى العربيه مش بترد عليا عايز بقى بعد دا كله مقلقش منك واخاف.
جاسر وهو يتحسس ذراعها:دا بسببى انا.
غطت رهف ذراعها:ايوة بس دا مش مهم المهم عرفت ليه دخلت اوضتى وقفلت الباب علشان كنت خايفه تزيد عن كدا فاكر لما اتخنقت معايا فى البيت هناك اليوم اللى اتخنقت فيه مع اخوك ولما جيت تصالحنى قولتلى ايه انك لما تتعصب بتبقى مش شايف ادامك ولا بتعرف تتحكم فى تصرفاتك علشان كدا كنت بتجنبك لحد ماتهدا.بس انت دخلت اوضتى ازاى.
جاسر:من البلكونه منا بلكونه اوضتى جنب بلكونتك.
رهف:يانهار ابيض نطيت ومخفتش تقع متعملش كدا تانى.
جاسر:ايه خايفه عليا اقع واموت.
رهف:اه طبعا خايفه عليك لو مخفتش عليك يعنى هخاف على مين.
جاسر:بجد يارهف.
رهف:انا مليش غيرك ياجاسر انا بحس بالامان معاك انت وبابا وجدو وبس وبما ان مفيش غيري انا وانت هنا يبقى انت امانى كفايه عندى انى انام وانا مطمنه وعارفه انك هتحمينى من اى حاجه بنزل وبروح وباجى وعارفه انى لو حصلى حاجه هلاقى حد الجأله واتسند عليه.
جاسر شدها له وحضنها:وانا اسف لو اذيتك متزعليش منى وانا كمان مليش غيرك يارهف.
رهف:انا مش ناسيه انت عملت علشانى ايه وانك زعلت مامتك بس علشان توفرى الراحه والسكينه انا مش ممكن ااقول عليك اى حاجه وحشه ولا حتى اعاملك وحش بس انا كمان عندى عتاب ليك.
جاسر:علشان خوفتك ووجعتك صح.
رهف:لا وخرجت من حضنه ونظرت له علشان مسمعتنيش واتعصبت عليا من غير ماتفهم ولا تسمعنى واخد موقف على الاساس دا كمان.واحنا كان في بينا اتفاق لما رجعنا صحاب وكنا عارفين اننا مختلفين عن بعض بس انت وعدتنى اننا هنلاقى نقط مشتركه وهتخفف عصبيه والحاجات دى معايا.
جاسر:انا عارف حقك عليا بس انا مش بستحمل اشوف حد يلمسك حتى لو لمسه اى حد وخصوصا وائل دا قوليلى صحيح هو كان جاى ليه.
رهف بتوتر:كان جاى يشوف احنا فعلا متجوزين ولا كنا بنضحك عليه.