رواية داخل المشرحه الفصل الثامن 8 بقلم زينب رشدي

رواية داخل المشرحه الجزء الثامن

رواية داخل المشرحه البارت الثامن

رواية داخل المشرحه الحلقة الثامنة

وققها احمد: استنى
لينا بضيق: ي نعم خ
قطعها احمد بكب ميه عليها: العين بالعين والبادى اظلم بعد كده تحترمى الناس وتكلمى باسلوب كويس لولا ان مش فاضي لكنت علمتك الادب
مشي وسابها في صدمتها وازاى اتجرا وعمل كده ولي مردتش
منيره:كنتى فين واي غرق هدومك كده
لينا:روحت كافيه
منيره:ومضايقه ليه
لينا:اتخانقت مع واحد قلي”ل الاد”ب تتصورى هو اللى كب عليا ميه لا واي بيقول ان لو كان فاضي كان علمنى الاد”ب
منيره بضيق:هو انتى كل مكان تروحيه بمشاكلك
لينا بضيق:هو اللى غلطان
مونى: وفين يقين
لينا:راحت تجيب اسلام وبتقولك لو جاه وملقاش مكرونه بشاميل ممكن يكلنا
منيره:كنت عارفه انه هيجي عشان كده عملتها
رجعت انا وإسلام البيت
مونى:اسلاااام وحشتنى
اسلام:وانتى اوى يا خالتو عامله ايه
مونى:بردو متسالش عليا ي ولا
اسلام:انا اقدر بس ي مونى بس انا كنت مشغول الايام إلى فاتت دى
مونى:بتسبتنى ي ولا ربنا يكرمك يارب
اسلام:فين لينا وحشتنى
لينا بصراااخ:انا اهووووو
اسلام:ي خربيتك طرشت بسببك
لينا:ظابط يلا
اسلام بخبث:ي بختك المايل ي مونى بنتك ظابط عامله زى الغفر وبنت اخوتك دكتوره تشر”يح كل شغلها مع الميتي*ن لا وايه مع المجرم”ين زى لينا
منى بحزن:شوفت ي اسلام مليش حظ فى اولادى
لينا بضيق:لا ولااااا اظبط كده لا اظبتك جاي تولع الدنيا
مونى:بت اتكلمى مع حبيب قلبى كويس
لينا:اشبعى بيه
مونى: طب عشان قله أدب”ك دي ادخلى انتى حضرى السفره والعصاير واغرفى الاكل
لينا بضيق وهي متجهه للمطبخ: كل اللى يشوف وشي يقول قليل”ه ادب يعني ظابط اعمل اي تانى عشان يحترمونى
مونى: اخلصي وبطلى برتمه
يقين:يلا ي لينا متتاخريش
مونى:يلا ي بت معاها
يقين:انا دكتوره محترمه مليش انا فى الكلام ده
مونى:يلا ي بت وملكيش فيه ابقى قولى لجوزك الكلام ده
بعد الكلام ده حسيت ان اسلام اضايق واستأذن يتكلم فى التلفون فى البلكونه كان متعود لما مونى تقول كده يقول انا رادى ان مكلش خالص المهم اكون معاها اول مره اكون السبب فى زعل حد بس اعمل ايه مفيش حاجه بيدى
يقين:ليه كده ي مونى
مونى:مقصدش روحى انتى وانا هصرف
دخلت انا اساعد لينا وراحت خالتو ل اسلام
~~~اسلام~~~
اول لما مونى قالت كده زعلت مكنتش متخيل ان يقين تكون لحد غيرى استأذنت ودخلت البلكونه عشان محدش ياخد بالله وبعدها جات مونى
مونى:فى ايه ي اسلام
اسلام بابتسامة:مفيش ي مونى مشاكل فى الشغل
مونى:فى الشغل بردو ولا مع يقين
اسلام:انتى عرفتى اللى حصل
مونى:اسلام ي حبيبى انا مربياك مع لينا ويقين وفهماك اكتر من نفسك
اسلام بدموع:بحبها ي مونى
مونى:اللى متحبكش ي اسلام انسها ومتفكرش فيها ثانيه واحده وعيش حياتك وحب واتجوز وانسها وهتيجى فى يوم وتقول انا مبسوط مع الانسانه دى اكتر لو عشت مع يقين
اسلام:ازاى بتقولى كده
مونى:عشان يعنى يقين بنت اختى عايزه اقولك حاجه لو كنت اتجوزت يقين مكنتش هترتاح معاها عارف ليه عشان انتوا الاتنين مش متفقين انت رافض شغلها هى رافضه اسلوبك مش هتتفقوا ي اسلام صدقنى مش عشان صحاب من صغركم وتعرفوا بعض كويس يبقى تتجوزوا صدقنى اللى انت فيه ده مش حب ده حب تعود وعشره مش اكتر
اسلام:تفتكرى
مونى:هتحب وهتجوز وهتقول مونى قالت بس المهم خرج يقين من قلبك عشان متظلمش اللى بعدها
اسلام:حاضر ي مونى
دخلت يقين:ايه المكرونه هتبرد
اسلام:لا الا المكرونه يلا ي مونى
خرجنا ناكل وإسلام كان بيضحك ويهزر ودا ضايقني اكتر اسلام مبيحبش يبان ضعيف قدام حد بيحب يبان قوى لو جواه الف وجع وبيضطر يرجع لضحك والهزار عشان يخرج من اكتئابه عدا الأسبوع وانا ولينا و اسلام بنخرج كل يوم والنهارده اول يوم شغل
~~~غيث~~~
بقالى اسبوع مشوفتش ولا سمعت اخبار عن يقين والنهارده هشوفها ونشتغل مع بعض بس مش عارف اتقبل ازاى تشتغل معايا انا واحمد مع بعض
~~~يقين~~~
روحت عند احممد على طول
يقين:احمد باشا
احمد:يقين تعالى وبعدين ايه باشا دى
يقين:كده اقدر اشتغل مع حضرتك
احمد: بصى ولا حضرتك ولا باشا تمام عشان انا كمان اقدر اقولك يقين على طول اتفقنا
يقين:اتفقنا نبدأ شغل
احمد:غيث جاى اهو ونبدأ
غيث:اتاخرت
احمد:لا ابدا اصلا الانسه الجديده دي لسه مجتش
يقين:طيب انا هخرج اعمل مكالمه وجايه عن اذنكم
احمد:مالك ي غيث
غيث:مفيش
العسكرى:حضرت الظابط لينا برا وبتقول انك مستنيها
احمد: دخلها
لينا :اف…..
احمد:انتى بتعملى ايه هنا
لينا:انت جاى لحد هنا ي بارد
احمد بصدمه:بارد اتكلمى كويس ي بت معايا
لينا:بت؟
بت لما تبتك يلاااا
غيث:هو فى ايه
احمد:البت دى قلي”له الادب
لينا:لا انت زوتها اوى والله مفيش حد قليل”ه الاد”ب غيرك احترم نفسك عشان مغلطش فيك
احمد:ليه هو انتى لسه مغلطيش
يقين:هو فيه ايه ….لينا بتعملى ايه
لينا واحمد بصوت واحد:انتى تعرفى الأشكال دى منين
يقين:مالكم فى ايه لينا فى ايه ي احمد
لينا:يقين ده الحي”وان اللى قابلته فى الكافيه
يقين بصدمه: اللى دلقتى عليه القهوه
احمد بابتسامة: وانا دلقت عليها الميه
لينا بضيق: مستفز
احمد:ايوه تعرفيها منين ي يقين
يقين:بنت خالتى
احمد:دي بنت خالتك دى بنت خالتك
لينا:ايه دي مال دى
مين ده بقا؟
احمد:قوليلها ي يقين مين ده
لينا:اكيد الاوفس بوى صح
غيث بضحك: هههه يعنى قريب من كده
لينا :انا قولت هو ده آخره
احمد بضيق:انا احمد باشا اللى هتشتغلى معا
لينا بصدمه:صحيح الكلام ده
يقين:ده احمد
لينا:اللى كنتى شغالة معا
احمد:ايوه
لينا:عايزنى بعدين اعمل ايه اقولك انا اسفه ولا أبكى واقول ونبى متزعلش منى انا غلطانه ما هو انت تستاهل
احمد بصدمه:يخربيت لسانك بت انتى احترمى نفسك معايا
لينا:انا محترمه غصب عنك
يقين بضيق:خلاص بقا ي لينا انا اسفه بنيابة عنها ي احمد
احمد: عشان خاطرك بس
غيث بغضب:طب مش كفايه لعب العيال ده ونبدأ بقا
احمد:يقين في شغل داخلين عليه صعب
يقين:متقلقش انا قدها
لينا:وانا قدامك كيس جوافه ولا مش هشتغل معاكم
احمد:انتوا قرايب ازاى وبعدين انا بكلمها على شغل يخصها انتى شغل تانى خالص
يقين:المطلوب ايه
احمد:يقين فى قضيتين انتى هتمسكى واحده مع غيث اما انا همسك التانيه مع لينا باشا وده مش هيمنع انك برضو هتشتغلى معايا
لينا:لا انا مش عايزه اشتغل معاك
احمد:دا امر ي حضرت الظابط
يقين بضيق :لينا كفايه بقا
غيث:فى وحده لقينها مقتوله فى شقتها جوزها كان مسافر واول لما رجع يخلص اجرءات الدفن بمجرد دخوله البلد بساعتين اتقتل
يقين:بنفس الطريقه
غيث: لا انتى المفروض بقا تشوفى ليهم علاقه ببعض ولا لإ وانا عليا اجيب معلومات
احمد بخبث: اما انتى بقا ادرسى الملف ده كويس وقولى رايك فيه
لينا:ايه ده ما تقول القضيه بتقول ايه ليه اقرها واتعب نفسي ما يقين عرفت هتشتغل فى ايه من غير متقرأ ولا تتعب
احمد:يقين دكتوره مش المفروض تقرأ ولا تشوف مجرمين كل شغلها تشوف سبب القتل اما انتى ظابط ولا انتى بتحبى تستسهلى
لينا:استسهل طب انا فين مكتبى
احمد:لا ما انتى هتقعدى معايا عشان اعرف شغلك ايه اخباره
لينا بصوت واطى:انا حملاك ساعه عشان اقعد كمان معاك
احمد:بتقولى ايه
لينا:بقول انا مش حملاك ساعه اقوم اقعد معاك كمان
احمد باعجاب من صراحتها وكلامها :طب اشتغلى
~~~يقين~~~
روحت على المشرحه وبدأت اشتغل واكتشفت كرثه روحت على طول ل غيث اخبره
يقين:غيث مصيبه
غيث:مصيبة ايه
يقين:الجثه
غيث: مالها انتى بتقطرينى
يقين:فى ايه ي غيث اتكلم معايا كويس
غيث بهدوء:مالها الجثه
يقين قعدت:نفس القاتل الجثتين ايوه كل واحد ميت بموته بس كل واحد مرسوم على ايده نفس الوشم
غيث:دول ازواج ي يقين يعنى طبيعى مروشنين زي بعض
يقين:لا مش الرسمه اللى في بالك اقصد مرسوم رسمه مالانهايه يعنى الست مدبوح”ه مرسوم مالانهايه الراجل جنب مكان الطل”قه مرسوم مالانهايه
غيث: طب ليه العقد دي بقا
يقين:تفتكر مين اللى عمل كده
غيث: مش عارف هجمع معلومات واشوف اي اللى ممكن يعملوا يوصلهم يعملوا كده
يقين:وانا هشوف لو في حاجه تسعدنا
يقين: ما تشوف البواب هي اتقتلت في البيت مستحيل يبقى مشفش حد غريب او حتى في كميرات
غيث: طلبت كده فعلاً
يقين: ممكن يكون حد يعرفهم كويس
غيث:بقولك ايه انا مبحبش الاحتمالات
يقين:يووووه لا بجد انت مستفز يعنى انا بقدملك حلول وانت ي تتعصب ي تقول مفيش احتمالات انا مبحبش الطريقه دي عن اذنك
~~~~~
احمد:لينا
لينا:نعم ي احمد
احمد رفع حاجبه:احمد؟
لينا :مش انت قولت لينا يبقى انا كمان اقول احمد احسن منى فى ايه انت عشان اكلمك بالقاب
احمد:بس بس بكبورد اتفتح
لينا ببرود:عايز ايه
احمد:هو انا شغال عندك ايه عايز ايه دى
لينا:اومال اقولك ايه
احمد:درستى القضيه
لينا: ايوه بس اللى فهمته انها خلصانه
احمد:ايوه ما انا عارف
لينا بضيق:يعنى سيبنى بقالى سعتين بدرس ام القضيه وفى الاخر تكون خلصانه
احمد: باخد رايك فيها
لينا:بتاخد رأي ولا عايز تخلص حقك
احمد:مش مهم ليه
يقين:ايوه ي احمد طلبتنى
احمد:خلصتي اللى معاكى
يقين:بقولك ايه انا مش عايزه اشتغل مع البنادم ده
احمد:ايه ده انتى اتعديتى من قربتك ولا اي
لينا بضيق: ي صبر ايوب ابقى كافيه خيرى شرى والتهم تتحدف عليا
احمد: ي لهوى على البراءه
عملك ايه غيث ي يقين؟
يقين:مش مهم المهم ايه المطلوب
لينا:اه ياريت تخلص وتقول ايه اللى مطلوب
احمد: اخلص؟
غيث:ايوه ي احمد
احمد:تعالا ي غيث
احمد:خلصت اللى معاك
غيث:لسه والله مدربكه اوى
احمد:عارفين رجل الاعمال *****
لينا:اللى اخد مساحه ارض كبيره وقال هيعمل مشروع ينفع البلد
احمد:ما هو بتفهمى اومال مالك
لينا:بقولك ايه انا بفهم احسن منك
احمد:ب…..
غيث بعصبيه:ممكن كفايه بقا
احمد:اتقت”ل النهارده خدي دي صور الجري”مه
يقين بصدمه: مستحيل
وحشتونى ي قمامير اولا حابه اعتزر على التاخير بس غصب عنى والله مشغوله جدا وياريت تدعولى عشان بكره معايا امتحان ثانيا الروايه بدات تسخن قلولى رايكم فى البارت ده وتوقعاتكم عن القاتل ولي غيث بيتعامل كده مع يقين وليه يقين مصدومه من صور الجريم”ه