رواية إمتلاك بالإجبار الفصل الرابع والأربعون 44 بقلم هاجر عبدالحليم
رواية إمتلاك بالإجبار الجزء الرابع والأربعون
رواية إمتلاك بالإجبار البارت الرابع والأربعون
رواية إمتلاك بالإجبار الحلقة الرابعة والأربعون
فى المستشفى<br>
فاطمة:هى عاملة ايه دلوقتى<br>
بسملة بعياط:بابى عيون معانا دلوقتى لا..بسملة عايزة عيون دلوقتى اه<br>
جاسر حضن بسملة وقال:حبيتى ان شاء الله عيون هتبقى كويسة انتى ادعى ربنا وان شاء الله هيستجيب<br>
بسملة:بسملة تدعى لعيون اه….ربنا يرجع عيون لينا تانى اه<br>
فاطمة:بس ايه حصل….معقولة معرفتوش تاخدوا بالكم من البنت<br>
جاسر:ستى ابوس ايدك مش قادر اتكلم انا كل اللى عايزه اطمن عليها…عن اذنك<br>
فاطمة:رايح فين يبنى<br>
جاسر بوجع:فى مسجد قريب من هنا…انا هروح اقعد فيه شوية امانة عليكى ياستى لو فى جديد طمنينى<br>
فاطمة:من غير متقول يبنى…حاضر ربنا يتقبل صلاتك ودعاك…يانين عين ستك<br>
فى قصر الصمدى<br>
فى اوضة مارينا<br>
مارينا:انا عايزة ارن عليه<br>
ميرفت:يخربيتك…انتى جيبته رقمه منين<br>
مارينا:مش معقولة يعنى من سليم..انا خته من ايات<br>
ميرفت:طب لو كلمتيه…عندك كلام ولا لا<br>
مارينا:اه عندى…متقلقيش هفتح الاسبيكر اوك<br>
ميرفت:تمام<br>
فى شقة ما<br>
ترن ترن<br>
احمد:الو<br>
مارينا:الو يااحمد انا مارينا<br>
احمد:اهلا يامارينا ازيك…هو انتى جيبتى رقمى منين<br>
مارينا:ايدة هو انت مش مبسوط علشان كلمتك<br>
احمد:لا لا والله ابدا…انا بس مستغرب..طب تصدقى انا فرحان علشان انتى كلمتينى<br>
مارينا:بجد<br>
احمد:وحياتك عندى بجد<br>
مارينا:هو انا ليا قيمة عندك علشان تحلف بحياتى<br>
احمد:اتمنى تملى الفراغ اللى جوة قلبى…انا تعبان اوى<br>
مارينا:احمد هو انا ينفع اسالك سوال<br>
احمد:اه طبعا <br>
مارينا:انت لسة بتحب عيون<br>
احمد:عيون بقت واحدة متجوزة منكرش انى اتضايقت وقلبى واجعنى وان هى السبب فى حالتى دلوقتى بس انا اتعلمت وعايز ابتدى حياه جديدة مع واحدة تحبنى<br>
مارينا:هو انت مش المفروض تحبها بردو<br>
احمد:منا هحبها والله…مارينا انتى انسانة كويسة ومش هلاقى حد احسن منك…ممكن اطلب منك طلب واتمنى متخذلنيش وترفضى<br>
مارينا:لا مش هرفض<br>
احمد:نحاول نقرب من بعض عايز اعرف كل حاجة عنك وانا بردو هحكيلك علشان لما نقول ياجواز نكون عرفنا بعض وهنعرف نتفاهم فاهمانى يامارينا<br>
مارينا ضحكت وقالت:فاهمة<br>
فى المستشفى<br>
جاسر بصدمة:ايه اللى انت بتقوله دة…يعنى عيون مش هتقدر تمشى تانى<br>
الدكتور:للاسف هى دى الحقيقة<br>
جاسر:مينفعش اخليها تسافر برة وتعمل العملية هناك<br>
الدكتور:اه طبعل الطب اتطور…متقلقش هى دلوقتى بخير..وفاقت كمان تقدر تخشلها<br>
جاسر بفرحة حضن سته وقال:انا كنت عارف انها بخير…ربنا استجاب لدعايا…<br>
فاطمة:ان شاء الله…تقوم بسلامة….روحلها واسيها يبنى هى اكيد محتاجة وجودك جمبها دلوقتى<br>
جاسر:حاضر ياامى<br>
فى اوضة العناية<br>
جاسر:عيون حبيتى انتى بخير<br>
عيون اترمت فى حضنه وعمالة تعيط بصوتها كله<br>
جاسر بقلق:فى ايه ياعيون…بتعيطى ليه…..قضا اخف من قضا ان شاء الله هتعملى العملية وهتبقى بخير<br>
عيون بعياط:انا مش عارفة اعمل عملية تجميل لجسمى ولا اعمل عملية علشان اقدر تمشى تانى…انا تعبت ياجاسر…مبقتش قادرة استحمل<br>
جاسر:ارجع واقولك قولى الحمد لله…مش هنكفر ياعيون…محدش بيهرب من المكتوب<br>
عيون باسته ف خده وقالت:انا رجعتلى الذاكرة ياجاسر…افتكرت كل حاجة….مكنش متوقعة انك هتحبنى الحب دة كله…انا عيشت معاك ايام عمرى م هنساهم…انت جوزى وحبيبى <br>
جاسر بصدمة:يعنى انتى حاليا مش ناسية حاجة<br>
عيون:لا مش ناسية اى حاجة…بس تعرف انا مبسوطة علشان لو مفقدتش الذاكرة مكنتش هتعرف قد ايه انت بتحبنى<br>
جاسر باس راسها وقال:يعنى خلاص عيون المجنونة والعسل هترجعلى تانى<br>
عيون حضنته وقالت:ايوة ياقلبى عيون هترجعلك تانى<br>
بعد مرور 5 شهور<br>
فى فرح احمد ومارينا<br>
عادل:على فكرة انا مكنتش مقتنع بالجوازة دى….بس عملت كدة علشانك انت ومارينا<br>
سليم:بابا صدقنى الخمس شهور فرقوا ف حيات احمد ومارينا انت مش شايف فرحانين ازاى<br>
عادل:عقبالك انت كمان لما تكون فرحان<br>
سليم:خلاص يابابا والله مبسوط<br>
عادل:دلوقتى انت وايات اتفقتوا انك تكونوا صحاب مش اتنين متجوزين لحد امتى هتفضلوا كدة ممكن اعرف<br>
سليم:هى خلاص كانت بتروح لدكتور نفسى علشان تتخطى اللى حصلها…وانا بصراحة حاسس انها هتتقبلنى كزوج قريب…بس ادعى خطتى تنجح<br>
عادل:اما نشوف <br>
عند جاسر وعيون<br>
جاسر:ها ياست عيون مش ناوية تقوليلى الحقنى ياجاسر انا بولد<br>
عيون:اصبر شوية ياجاسر انا دلوقتى فى الرابع….وبعدين انا فرحانة اوى علشان خاطر احمد…هو تعب كتير…واهو بقا واحد محترم حابب شغله ومراته كمان<br>
جاسر:مع انى متصايق منه اوى ياعيون…ازاى يكدب عليكى ويفهمك ان الرحم بتاعك متشال<br>
عيون:احمد كان بيحبنى ياجاسر….وربنا بيسامح …اهم حاجة هو اتغير دة اللى يهمنا..بقولك ايه تعالى نسلم على العروسة والعريس <br>
جاسر:اوك يلة بينا<br>
فى الكوشة<br>
احمد:بس ايه الحلاوة دى يابت<br>
مارينا:بعد عجبك الفستان<br>
احمد:انتى اللى بتحلى الفستان مش هو اللى بيحليكى<br>
مارينا:انا بحبك اوى<br>
احمد:وانا بعشقك دة انا طلع عينى علشان اهلك يوافقوا بيا<br>
<br>
<br> مارينا:معلش مفيش حد بياخد حاجة ببلاش….اهم حاجة تكون راضى على اللى بتعمله<br>
احمد باس ايدها وقال:ربنا يخليك ليا<br>
مارينا:ويخليكى انتى كمان ليا<br>
عيون وجاسر راحوا سلموا على احمد ومارينا…وبعد كدة نزلوا تانى<br>
عند ايات وعيون<br>
عيون:جرا ايه يابت انتى….لحد امتى هتفضلى كدة مع سليم…دة انا لو منه الطشك قلمين<br>
ايات:صدقينى سليم بقا حاجة مهمة اوى بالنسبالى…الخمس شهور دول فرقوا معايا كتير<br>
عيون:دقيقة معلش جاسر بينادى عليا<br>
ايات:تمام روحى<br>
ومشيت<br>
ايات عمالة تبص يمين وشمال<br>
سليم:بتدورى على مين<br>
ايات:عليك….انت كنت فين<br>
سليم:كنت واقف مع بابا…بقولك ايه ياقطتى مش نعدى مرحلة الصداقة بقا ونخش المرحلة الاهم….مش قولتى نشوف موضوع احمد ومارينا الاول…واهو ياستى خلص…يلة قوليلى الكلمة اللى انا مستينها منك<br>
ايات لسة ساكتة مش عارفة تتكلم…فجاه لقت نفسها بتهرب منه بس وقفت لما <br>
سليم راح ومسك الميكرفون ووقف قصادها وقال:ايات انا عارف انك بتحبينى….انا اهو قدام كل الناس قاعد على ركبتى قدامك..وبقولك لو سمحت اقبلى بيا…انا بحبك ومقدرش اعيش من غيرك…يلة ابوس ايدك قبل مرجلى توجعنى<br>
ايات ضحكت وقعدت على حجره وقالت:انا بحبك يااحلى حاجة حصلتلى<br>
سليم قام ودوخها والناس عمالة تسقف فرحانين علشانهم<br>
فى شقة مارينا واحمد<br>
احمد شال مارينا وقال:نورتى بيتك ياعروسة<br>
دخلوا غيروا هدومهم وصلوا ركعتين…بعد كدة احمد شال مارينا ودخل بيها الاوضة…لتكون زوجته امام الله<br>
بعد مرور خمس سنوات<br>
فى فلة الالفى<br>
عيون:بسملة هاتى اخوكى ويلة علشان الفطار<br>
بسملة:حاضر ياماما جايبن اهو<br>
جاسر:منورين والله ياجماعة<br>
عيون:مال البت دى ملحلقة فيا كدة ليه…على اساس انها اول مرة تشوفنى<br>
ايات:سلمى انتى مالك مبحلقة فى خالته كدة ليه<br>
سلمى:مامى انا عايزة العب<br>
سليم:نفطر الاول…بعد كدة روحى العبى مع بسملة ومحمد<br>
سلمى:اوك بابى<br>
بعد مفطروا الولاد راحوا يلعبوا <br>
بسملة ومحمد ولاد عيون وحاسر<br>
وسلمى بنت ايات وسليم<br>
عيون:انا مش مصدقة انى بقيت ام…انا كنت متخيلة انى مش هعرف احس الاحساس دة ابدا<br>
جاسر:الحمد لله ربنا يباركلنا فيهم اهم حاجة<br>
عيون:ان شاء الله…تعرفى ياايات انا مكنتس متوقعة انك تحبى سليم خالص<br>
سليم حضن ايات بدراعه وقال:لا ياست عيون دة امتلاك بالاجبار…ويلة خلينا نتصور صورة…علشان تبقى للذكرى<br>
وفعلا اتصوروا صورة مع بعض وبقت فعلا للذكرى<br>
وعاشوا حياه كلها هنا وسعادة…هيواجهوا مشاكل اكيد..بس هيعرفوا يحلوها بحبهم لبعض<br>
تمت بحمد لله<br>
لقراءة الرواية كاملة اضغط على : (رواية إمتلاك بالإجبار)
