رواية آدم ونور الفصل الخامس 5 بقلم منار العتال
رواية آدم ونور الجزء الخامس
رواية آدم ونور البارت الخامس
رواية آدم ونور الحلقة الخامسة
حابه اقول حاجه بس قبل ما ابدا اسفه جدا على التاخير واوعدكم مش هيتكرر ان شاء الله ♥️
آدم بحب :انا جنبك و هفضل جنبك و مش هسيبك مهما حصل و اوعدك انى هرجع علاقتك ب مامتك تانى انا عاوزك طول ما انا جنبك متخافيش
نور بحب :انا عارفه ومتأكدة انك بتحبنى
آدم : طب وانتى اى ؟
نور :انا اى ازاى ؟
آدم:بتحبينى؟ فعلا عاوزه تكملي حياتك معايا ؟
نور بكسوف ووشها احمر: ايوا
آدم:لا انا عاوز اسمعها منك
نور بكسوف اكبر:ما انا رديت اهو وبعدين سيبها لوقتها هقولهالك فى الوقت المناسب
آدم بضحك على شكل نور إللى اتحول لطماطم:خلاص خلاص اتفقنا ومتاكد ان الوقت المناسب ده هيكون قريب اوى
……………………
عاصم كان فى المستشفي فاقد الوعي و اهله كانوا بيشوفوه و مامته حلفت انها هتجيب حق عاصم فى اقرب وقت و مش هتسيب نور تتهنى لحظه
………………..
آدم خد نور ل بيت العيله
آدم:ادخلي يا نور
ام آدم”سحر”:مين دى يا آدم؟!
آدم بتوتر:دى نور مراتى يا ماما
سحر بصدمه:انت قولت مرات مييييين؟! مراااتك!! اتجوزت من غير ما تعرفنا ؟دى تربيتى ليك تروح تتجوز بنت من الشارع وتقول مراتى؟!
والد آدم”ادهم”:اهدى يا سحر خلينا نفهم آدم عاوز يقول اى
آدم :نور مش بنت من الشارع يا ماما و مسمحش لحد مع احترامى ليكى طبعا انه يقلل من نور لا قدامى ولا حتى فى غيابي
سحر بصدمه:ا انت بترفع صوتك عليا و بتتحدانا علشان البنت دى؟؟
آدم بعصبيه:نور اسمها نور
سحر:انت واعي للى انت بتعمله ده ؟؟ انت اكيد اتجننت
آدهم:اتكلم مع مامتك بأدب يا آدم
آدم:بابا لو حبي ل نور جنون من وجهه نظركم ف هو جنون انا مش هسيب نور مهماحصل حتى لو هاخدها و امشي ونروح نعيش فى اى حته تانيه
نور كانت بتبص ل آدم و عيونها فيها دموع و خوف و حب فى نفس الوقت
عز”اخو آدم”:طب يا آدم فهمنا انت اتجوزتها امتى وازاى وليه و معرفتناش ليه طالما بتحبها؟
آدم:كل حاجه جت بسرعه والموضوع كبير هبقي افهمكم بعدين المهم انى جاى و طالب منكم أنكم تتقبلوا نور فرد من العيله و تعاملوها كويس والا هسيب البيت و امشي انا وهى
سحر بدموع:انت عاوز تبعد عنى علشانها ؟ خلاص كرهت مامتك !
آدم بتعاطف:يا ماما انا نفسي تفهمينى مش انتى دايما كنتى عاوزانى احب وبتحلمى باليوم إللى هكون فيه مبسوط مع البنت إللى اختارها قلبي؟ ماهر جت نور و هى البنت إللى قدرت تخلي قلبي ينبض بحبها و مش هقدر اسيبها
نور كانت واقفه و مستغربه ان آدم بيحبها كل الحب ده ..
سحر :بس انت حرمتنى حتى من لحظه انى اشوفك عريس!!
آدم بابتسامه:بسيطه نعمل فرح لو ده هيفرحك وعاوزك تثقي فى اختيارى ل نور
سحر بحب ل آدم :طالما دى البنت إللى هتسعدك واختيارك يبقي مش هقف فى طريق سعادتك و هجهز للفرح هنعمل اكبر فرح ليك و ل نور
سحر بصت ل نور و قامت حضنتها :انا هتقبلك لان انتى اختيار ابنى وانا عارفه ان عمره ما يكون اختياره غلط
نور بصتلها و سكتت
آدهم:مبروك يا آدم و مبروك يا نور
عز:مبروك يا آدم و مبروك يا مرات اخويا
آدم بضحك:خلااااص كفايه تبريكات الفرح بكره عاوز الكل يكون موجود و أصحابنا وبص ل نور إللى واقفه ذي ما يكون بتحلم و قرب منها وقال “بكره هتبقي اجمل عروسه فى الكون مبروك لينا يا حرم آدم آدهم الرفاعي”
نور قلبها دق جامد و ضحكت لا ارادى وحاولت تغير الموضوع :ممكن اعرف انا هنام فين النهارده؟
آدم بضحك:مع انك بتغيرى الموضوع بس ماشي انتى هتنامى فى أوضة الضيوف علشان تكونى على راحتك
نور بابتسامه:شكرا
آدم بغمزه وابتسامه:محدش بيقول ل جوزة شكرا ولا اى
نور جرت بسرعه و هى بتبتسم و مش عارفه هى فى حلم ولا دى حقيقه
آدم لنفسه:اوعدك انى هسعدك طول ما انا فيا نفس البسمه مش هتفارق وشك وبكره هيكون اكبر فرح فى العالم علي عالمى
يا دكتور المريض فاق و شكله استعاد وعيه اخيرا
الدكتور:طيب انا رايح اشوفه
عاصم كان ماسك دماغه بوجع:هو أى إللى حصل
الدكتور:اهدى علشان ده غلط انت إللى حصلك معجزه و احمد ربنا انك قومت
عاصم :نور فين؟؟؟
الدكتور:نور مين ؟
عاصم بوجع من دماغه :لو إللى فى دماغي صح مش هرحمك ولا هرحم آدم
الدكتور:اهدى يا عاصم بيه انا اعطيك حقنا مهدئه دلوقتى لازم ترتاح
عاصم خد الحقنة و هو بيكرر ومفيش على لسانه غير هنتقم منك يا آدم لحد ما راح فى النوم بسبب الحقنه
………….
تانى يوم ..
نور كانت غيرت هدومها بهدوم ادتهالها سحر و نزلت تحت كان آدم قاعد و شافها و غمزلها و هو بيقول بصوت واطى:قمر
نور اتكسفت و مردتش
آدهم:تعالى يا نور افطرى
نور بتمثيل:لا انا مش جعانه يا آدهم بيه
آدهم بضحك: آدهم بيه ؟! قوليلي يا بابا بلاش بيه دى هكون مبسوط لو قولتى بابا انا من زمان كان نفسي انى اخلف بنت
نور بابتسامه:حاضر يا بي اقصد يا بابا
آدهم:ايوا كده تعالى افطرى بقي
نور:لا لا مش جعانه
آدم:خلاص سيبوها على راحتها …
نور طلعت فوق اوضتها و آدم طلع وراها
نور لفت لقت آدم فى وشها و فى ايده صينيه فيها اكل :اى ده ؟ انا قولت مش جعانه
آدم بحب:انا عارف انك اكيد كنتى مكسوفة تقعدى تحت مع اهلي وتاكلي و متوترا و عارف انك كدبتى وقولتى انك مش جعانه مع ان عصافير بطنك بتصوصو
نور بضحك:بتصوصو؟؟! وعرفت ازاى بقي
آدم بفخر :انا بعرف كل حاجه
نور برفعه حاجب:والله ؟
آدم:ايوا يا بنتى انتى محظوظة انك هتتجوزينى
نور :اممممم طيب برا بقي يا عم شاروخان
آدم بضحك:خلاص هخرج بس كلي كل الاكل ده و اه متنسيش انا هجيب هنا الكوافيره فى البيت مش هتخرجى و الفستان خلال دقايق هيكون عندك
نور ظهر على وشها التوتر
آدم:مالك يا نور؟
نور:خايفه
آدم:من اى بس؟
نور بدموع:افرض عاصم استعاد وعيه تفتكر هيعمل اى؟ انا خايفه يعمل حاجه و قلبي مش نطمن
آدم مسك وشها بحب:نور اهدى انا هنا و قدامك اهو و مش هيحصل حاجه طول ما انا موجود عاوزك تثقي فيا مفيش مخلوق هيقدر يعمل حاجه طول ما انا عايش
نور و مسحت دموعها و بصتله بحب:انا محظوظة انك فى حياتى
آدم بضحك:ما انا لسه قايلك انك محظوظة بيا
نور بضحك:خلاص بقي يا عم شاروخان كفايه تواضع
آدم :خدى بالك من نفسك انا مش هتاخر
نور هزت رأسها بالموافقه وكانت على وشها ابتسامه بس من جواها خايفه على آدم
………………..
يتبع…
لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا
لقراءة الرواية كاملة اضغط على : (رواية آدم ونور)
