رواية صغيرة العاصي الفصل السابع والعشرون 27 بقلم ندى أحمد
رواية صغيرة العاصي البارت السابع والعشرون
رواية صغيرة العاصي الجزء السابع والعشرون
رواية صغيرة العاصي الحلقة السابعة والعشرون
عاصى باندهاش لاقى هند و هاشم
عاصى : انت ايه اللى جابك انت و هى
هاشم : انا جاى لوحدى و عايزك فى حاجة مهمة
هند : انا كنت جاية اطمن عليك يا عاصى
عاصى : انا مش عايز اشوف حد منكم تانى
هاشم : عاصى افهمنى انا بعتذرلك و بجد مكنتش اعرف موضوع مريم و انك ملكش علاقة بيه
عاصى : خلص الكلام يا هاشم مش عايز اسمع حاجة
هاشم : يا عاصى ده احنا عشرة عمر هنتكلم على الباب
عاصى : انت اللى بعت و هانت عليك العشرة
هاشم : و انت كمان غلط مش انا لوحدى و انا سمحتك ليه انت كده متسؤش فيها و تعيش الدور
عاصى : بغل و رخم بس بحبك ادخل اتفضلوا يا جماعة
هاشم خد عاصى على جنب : هو انت مش خلاص قطعت علاقتك مع هند ايه جابها
عاصى : مش عارف ايه اللى جابها و مش عارف فيروز لما تشوفها هتعمل ايه ربنا يستر
هاشم : طب اطلع لفيروز و انا هخرج اقعد معها عيب
عاصى طلع لها
فيروز باستهزاء و وشها احمر من الغيرة : بجد و الله يا عينى قلبها حنين اوى هند ديه
عاصى : و انا مالى اصلا بيها
فيروز : و طالما مالك ايه اللى جابها يا عاصى
عاصى : يلا ننزل عيب كده نسيبهم دول ضيوفنا مهما كان برده
فيروز بخبث : حاضر طبعا
فيروز لبست اشيك حاجة عندها كانت بسيطة بس جميلة جدا و راحت جابت عصير و قدمته
هند ببرود : شكرا مش هقدر اشرب حاجة
فيروز بزعل مصطنع : ليه يا هند كده
و بعدين فيروز قعدت جنب عاصى و مسكت ايده بتملك
عاصى فهم انها بتغيظ هند بس كان مبسوط
هاشم : يا بختك يا عاصى لما تتعب تلاقى اللى يهتم بيك و ياخد باله منك
عاصى : كفاية عينك فى الجوازة من الاول و بعدين بكرة تتجوز انت كمان
هاشم : بما انك جبت السيرة ديه فأنا بدور على بنت الحلال ادعيلى الاقيها بقى
عاصى : يارب
فيروز بحب : يارب يا هاشم نفسى اشوف فرحك
هاشم : ربنا يخليكى ليا يا روز
عاصى بغيرة : ايه يا هاشم جوزها واقف قدامك مش مالى عينك انا
هاشم: انت هتغير على فيروز منى ولا ايه
هاشم : ساكتة ليه يا هند
هند : عادى بسمع عاصى انا اصلا جاية اطمن عليه بس
فيروز بصت لهند بذهول و غضب 🤨🤨 و كان نفسها تجبها من شعرها
عاصى : انا كويس طول ما فيروز جنبى
فيروز بصت بحب لعاصى و عاصى بصلها برده
هاشم : ايه عصافير احنا قعدين
هند : استأذن انا وقامت بسرعة
هاشم قام وراها : ممكن تسمحيلى اوصلك
هند : لاء شكرا معايا عربيتى
هاشم : انا عارف بس انا عايز نقعد نتكلم شوية ممكن
هند وفقت و راحوا قعدوا فى مكان عام
اما ميسون عرفت فين اختها و سافرت لها
عند عاصى
فيروز : انا فى رحلة مطلعها المدرسة يومين فى دهب عايزة راحوا
عاصى : نعم دهب ايه اللى تروحيها ديه لاء مش موافق
فيروز : كل صحابى رايحين اشمعنا انا
عاصى : مليش دعوة بحد قولت لاء يعنى لاء
فيروز : هو كل حاجة لاء ديه حاجة تزهق
عاصى : طب ايه رايك نطلعها سوا انا و انتى بعد ما اخف شوية
فيروز: بجد يا عاصى شكرا اوى
عاصى : مفيش حاجة لعاصى كده مقابل انى وفقت نسافر
فيروز : زى ايه
عاصى قرب من خدها و باسها : زى ديه مثلا
فيروز اتكسفت و بعدت وشها : عاصى اتلم
عاصى : و اتلم ليه فيروز انا عايز نتمم جوازنا
فيروز بكسوف و تغير للموضوع : ياه الوقت اتأخر لازم انام تصبح على خير يا عاصى
عاصى بزهق : وانتى من اهله
عاصى بليل معرفش ينام و مضايق من رفض فيروز له
عاصى بزهق : الو يا ز*فت بقولك ابعتلى واحدة على شقة الزمالك ماشى
يتبع….
لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا
لقراءة الرواية كاملة اضغط على : (رواية صغيرة العاصي)
