رواية سيوف الفارس الفصل الثامن عشر 18 بقلم يارا حسنين
رواية سيوف الفارس الجزء الثامن عشر
رواية سيوف الفارس البارت الثامن عشر
رواية سيوف الفارس الحلقة الثامنة عشر
*دخل الاوتيل و جهز شنطته لكن وقفه رنت تليفونه برقم غريب و اتفق انه يقابله فى مطعم الاوتيل بعد خمس دقايق*
ناصر : استاذ نادر مش كدا
نادر : أيوة مين انت
ناصر : انا ناصر سباعى من صاحب اكبر شركات الشحن اكيد سمعت عنى
نادر : اه طبعا سمعت اقعد اتفضل *قعد و بدأ يتكلم*
ناصر : انا عرفت ايه الى حصل معاك اقصد إلى عمله فارس نور الدين حركة وحشة اووى منه طبعا مكنتش فى صالحك
نادر : مش فى صالحى ازاى مش فاهم واحد و رجع فى اتفاقه قبل ما نمضى الورق
ناصر : نادر بيه اخبار ادويتك المغشوشة ايه ولا نقول المخدرات إلى كنت عايز تطلعها من برا برا تحب اكمل ولا ادخل فى الموضوع
نادر : انت عايز ايه
ناصر : كدا بدأنا نتفق
*دخل عليهم و هو بيجرى و بيضحك*
فارس : فى ايه خير
امير : لا مش خير تعالى معايا
*نزلوا و هو مش فاهم حاجة شاف ناس بتتخانق فسكتوهم *
فارس : ممكن اعرف فى ايه يا سيادة الرائد
زياد : الاستاذ بيقل أدبه و بيقول كلام ملوش لازمة
امير *بصوت واطي*: كان بيعاكس مراته الى هى الرائد شهد فأكيد مش هيسكت
فارس : عشان كدا طب هو انت سايب البنات كلها و جاى عليها
: والله ما اعرف انها تبعه
زياد : دى مراتى يالا
امير : اهدى يا زياد خلاص اديك ضربته
فارس : طيب روقوا كدا و صحصحوا لان لو حصل حاجة انا إلى هضربكوا امير حصلنى على فوق
امير : حاضر زياد روق كدا ها
*طلع و شافها جايبة الاكل و بتحطه على السفرة مقدرش يكتم لسانه*
امير : يالهوى
لمار : فى ايه
امير : القمر طلع فى موجود معانا ولا ايه
لمار : لا يا شيخ
امير : اه انتى إلى مش حسة *خطته ماشية صح و شايف وشها بيتغير, واقفة مكانها و مش مصدقة أنه بيتكلم كدا مع كل الناس جات فكرة فى دماغها و ابتسمت واتحركت مسكت كوباية ماية فى اديها و راحة على المطبخ اتكعبلت فى رجل الكورسى و وقعت الكوباية على الأرض*
امير : سارة انتى كويسة
سارة : رجلى اتلوت رجلى رجلى *بعياط*
امير : متعيطيش لمار شوفى مرهم و لمى الازاز بدل ما حد يتعور
لمار : حاضر
وعد : سارة فى ايه مالك
امير : رجليها اتلوت
وعد : حاولى تمشى عليها طب
سارة : مش قادرة
وعد : هاتى ايدك بس *قومتها لكن كانت هتقع و هو لحقها*
امير : خلاص اقعدى و لمار هتجيبلك مرهم هيريحك
سارة : المشكلة انى مش هعرف امشى عليها و هنزل السلم ازاى و الاسنسير عطلان ياربنا
امير : متقلقيش هتصرف انا متعيطيش بس
حسن : فى اي مالك يا قمر بتعيطى ليه
سارة : رجلى وجعانى شوية
حسن : اتخبطى فيها ولا ايه
سارة : اه
حسن : سلامتك ابقى خالى بالك يا بنتى
لمار : حاولى تقومى معايا عشان نأكل بقا ساعديني يا وعد
*قعدوا ياكلوا و كل واحد مع تفكيره لكن حسن قطعهم كلهم*#ياراحسنين
حسن : يام وعد انا عايز اكلمك فى موضوع بصى انا مبعرفش اتكلم فى مواضيع دى خالص بس ادينى بقول
فاطمة : خير يا استاذ حسن
حسن : خير ان شاء الله انا طالب ايد بنتك وعد لابنى فارس انا مش هلاقى حد بأخلاق و ادب بنتك زى ما انا شوفت متستعجليش فى الرد يابنتى
فاطمة : إلى فيه الخير ربنا يقدمه
حسن : خدى وقتك يا عروسة
امير : الحق دا بيقولها خدى وقتك*بيكلم فارس بهمس*
فارس : هتبقى مكانى و هقولك جملتك دى *بيبصلها و هى بتهرب من عينيه بس هو عارف هيعمل ايه*
امير : أما نشوف
*خلصوا اكل و قعدوا و استناها تبعد عنهم و راحلها وهى اتفزعت لما شافته*
فارس : شوفتى عفريت ولا ايه
وعد : عفريت اه
فارس : وعد
وعد : نعم *لقيت نفسها على الحيطة و هو بيقرب*
والله لو قربت اكتر هصوت أو هموت ايهما اقرب
فارس *ضحك*: طب تعالى نشوف
وعد : فارس ابعد والله هلمهم عليك
فارس : متقدريش #يورا
وعد : انت عايز ايه
فارس: بحبك يا وعد مفيش وانا كمان
وعد : هو لازم تفزعنى عشان بتحبنى و بعدين أبعد عنى متبقاش قليل الادب
فارس : طب هبعد بس بشرط قوليلى انك بتحبينى
وعد : هو انت مجنون صح
فارس : اه
وعد : يالهوى سارة *بص وراه مشافش حد رجعلها ملقاش وعد كمان اول مرة يضحك جامد زى الموقف دا*
فاطمة : وعد سارة يلا بينا بقا عشان منتأخرش
امير : خليكوا شوية وانا هوصلكوا فى طريقى
فاطمة : لا يا ابنى خليك انت احنا هنروح يلا يا وعد سندى الأستاذة
وعد : ساعدينى يا سارة *بضحك*
سارة : اساعدك ايه بس
امير : طب سلام يا عم حسن سلام يا برنسيسه و سلام يا فارس بالمرة
فارس : خليكوا كلكوا شوية مستعجلة ليه يا طنط
فاطمة : معلش يا حبيبي مرة تانية
وعد : اصل دا معاد الدوا بتاعها
فارس : اه سلامتك يا حبيبتي امير روح مع السلامه
امير : تمام يلا بينا وعد خدى مفتاح العربية كدا
*عدل نفسه و يصلها و ضحك و اتفاجئت أنه شالها لحد ما دخلها العربية و هى مستغربة جرئته وسط ابتسامة الناس و ضحك فارس و لمار بعد ما ركبها اتفاجئ بضربة على قفاه*
فاطمة : اخر مرة تعملها يا زفت انت انا متكلمتش لان فعلا مكناش هنعرف ننزلها غير وهى بتصوت و دى سارة بقا
امير : حاضر دى اخر مرة ماشى *بضحك*
*ركبوا العربية و روحهم*
*بعد ما روحت لمار و حسن*
زياد : استاذ فارس احنا حاطين تليفونك تحت المراقبة عشان لما يتصل بيك تانى
فارس : تمام يا سيادة الرائد
زياد : تمام عن اذنك
فارس : صابر خالى الرجالة تقسم نفسها و يروحوا القصر و على بيت وعد كمان
صابر : يحرسهم يعنى
فارس : امال هيعملوا ايه اصحى معايا يا صابر و النبى
صابر : حاضر يا فارس بيه
*أخدها و روحوا و دخلوا البيت*
زياد : بصى انا ساكت طول الطريق مش عايز اتكلم بعد كدا مش هتيجى معايا نفس المكان انا مش عارف ازاى سمحتيله يتعدى حدوده من الأساس
شهد : ما خلاص بقا يا زيزو متبقاش اوفر
زياد : أسمى زياد مش زيزو انا مش عيل صغير
شهد *بدلع*: احلى زيزو دا والله
زياد *ضحك*
شهد : يا خواتى عسل
ناصر : يا راجل حد يزعل من القمر دا بردو
شهد : يالهوى ايه دا
زياد : ايه الى جابك هنا
ناصر : هقولك ايه الى جابنى
*صوت الرصاصة و صوتها رعبوه*
ناصر : عرفت فى ايه
يتبع….
لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا
لقراءة الرواية كاملة اضغط على : ( سيوف الفارس )
