رواية سيوف الفارس الفصل الخامس عشر 15 بقلم يارا حسنين

رواية سيوف الفارس الجزء الخامس عشر

رواية سيوف الفارس البارت الخامس عشر

رواية سيوف الفارس الحلقة الخامسة عشر

*سمعته لحد ما خلص كلامه وهى باصة فى الارض كاتمة دموعها و بتجمع كلامها ، اتأكدت أنها بتحبه فى الموقف دا و دى الحقيقة إلى كانت بتحاول تمنع نفسها انها تصدقها لكن مش هتعيد نفس الغلطة تانى دا كان قرارها من زمان*
وعد : انا اسفة عن اذنك
فارس : وعد استنى *وقفت مكانها لما سمعته* انا مش هسمحلك انك تضيعى منى ،وعد انا لما قولتلك بحبك كنت خايف تضيعى منى . يوم ما عرفت أن انتى و اختى مخطوفين انا كنت هتجنن يا وعد مستحملتش فكرة انكوا تضيعوا منى @الكاتبة يارا خسنين
وعد : فارس لو سمحت سيبنى امشى دالواتى *بصوت واطي و مانعة دموعها*
*وقف قصادها و اتكلم*
فارس : ماشى يا وعد براحتك يلا بينا من هنا
*راحوا عندهم*
لمار : يلا بينا بقا اهم جم
فارس : امير وصل لمار للقصر و ابقى عدى عليا عايزك
امير : ماشى ياعم فارس يلا بينا يا برنسيسه
لمار : ايه برنسيسه دى مبتعرفش تدلع حد متتكلمش
امير : لسة لمضة زى ما انتى برضو
فارس : يلا بينا
*منطقتش لحد ما وصلها بيتها شكرته و نزلت وهو هيتجنن من تصرفها لأنه عارف انها بتحبه*
*دخلت بيتها و شافتهم قاعدين ،سارة شافتها قامت حضنتها*@الكاتبة يارا حسنين
سارة : انتى كويسة
وعد : انا كويسة اه ،انتى عرفتى ازاى ؟ اوعى تكون ماما عرفت حاجة
سارة : لا متقلقيش مجبتلهاش سيرة
فاطمة : وعد قربى هنا *وقفت قدامها و بعدين اتكلمت بزعيق* دى اخر مرة تنامى برا البيت يا وعد مش هتكلم فى الموضوع دا تانى وإلا هيبقى فى تصرف تانى
وعد : حاضر يا ماما المهم انتى عاملة ايه دالواتى
فاطمة : كويسة
وعد : طب الحمدلله هدخل انا اريح شوية
سارة : طيب هروح انام بقا تصبحى على خير يا طنط
فاطمة : وانتى من أهلو
*رن تليفونها إلى استغربت أنه بيتصل*
*دخلت اوضة وعد*
سارة : وعد قومى انتى هتنامى قوليلى ايه الى حصل بظبط
وعد : سارة انا عايزة انام سيبينى بقا
سارة : يعنى محدش هيحكيلى ولا انتى ولا امير امال مين هيحكيلى مين الست الغريبة دى قومى يا وعد انا مجنونة والله
وعد : صبرنى يارب*حكتلها كل إلى حصل* سيبينى انام بقا
سارة : مين وصلك لهنا
وعد : فارس
سارة : هو فى حاجة حصلت بينكوا
وعد : لا
سارة : امال سيرته قلبت وشك كدا ليه
وعد : بلاش هبل واطلعى برا بقا
سارة : طيب هسيبك براحتك دالواتى بس مش هسيبك غير لما تقوليلى *فى نفسها اكيد فى حاجة حصلت من العفريت دا*@الكاتبة يارا حسنين
*خرجت من عندها و شافت فاطمة بتتكلم فى التليفون*
سارة : افشتك بتكلم مين يا جميل
فاطمة : طب سلام دالواتى و نتكلم بعدين *قفلت التليفون* انتى مش قولتى هتنامى ايه الى قومك بقا
سارة : متغيريش الموضوع و قوليلى بتكلمى مين الساعة واحدة بليل ها ها *بضحك*
فاطمة : بكلم مين هقولك انا بكلم مين *مسكت المخدة إلى جنبها و ضربتها وهى بتضحك و دخلت جرى على اوضتها*
فاطمة : هتغلبونى معاكوا يا عيال
*افتكرت مكالمتها و اتضيقت من إلى وصلتله بنتها بعد إلى حصلها من حاتم و اتمنت أنها مكانتش تقابله فى يوم من الايام بعد اما شافت حالتها زمان و دالواتى شافتها بنفس المنظر ودا وجع قلبها اكتر ، ابتسمت و حست انه مكدبش عليها فى كلامه و اتطمنت لما اتكلم معاها و حست انه ممكن يسعد بنتها فعلا بس هى لو وافقت….*
*وصلها القصر و وقف يتكلم معاها*
لمار : تعالى اتغدى معايا بابا فوق تعالى ميبقاش انت و فارس
امير : لا انا هتغدى مع فارس احسن يزعل يلا همشى بقا
لمار : بس باين انها بتغير عليك مش هزار
امير : هى مين دى *بهزار*
لمار : إلى بتتكلم عليها هى اسمها ايه
امير : سارة
لمار : بتحبك على فكرة
امير : ما انا عارف انا اتحب اصلا
لمار : امير امشى من هنا لنرش ميا اجرى يلا من هنا
امير : دا أسلوب واحدة جاية من فرنسا برضو انا ماشى يا ختى
*وصل للقصر و شافهم واقفين نزل من عربيته وراحلهم*
حسن : حبيبتى انتى كويسة
لمار : اه انا كويسة انت عرفت يابابا
حسن : فارس عرف الحقيقة خلاص خليه يرجع بقا قولوله يرجع احنا خلاص اتخلصنا منها و نقدر نرجع زى الاول
امير : استاذ حسن انا مقدر كل إلى حضرتك فيه بس انا مينفعش اتدخل بينكوا فارس مبيخليش حد يتدخل في خصوصياته حتى لو مين
لمار : انا هحاول اتكلم معاه بس ممكن يزعل منى
امير : عن اذنكوا الحق مشوارى
قابلوا بعض و اتغدوا*
امير : انا قابلت عم حسن *وقف اكل لما سمع اسمه*
انا مش عايزك تزعل من إلى هقوله بس هو ملوش ذنب فى اى حاجة و بعدين مش هو إلى قتل مامتك سوزان هى إلى قتلتها وانت خدت حقك اهو منها فخلاص …
فارس : هو قالك روح قوله الكلام دا
امير : لا يا فارس انا بقولك كدا عشان حسيته أنه ندمان أنه عرف سوزان فى يوم من الايام و أن هى السبب فى كل حاجة دا الاكيد
فارس : انت عايز ايه دالواتى يا أمير عشان انا مش فاهم الكلام دالواتى ملوش لازمه اصلا ولا الكلام هيصلح إلى فات ولا هيصلح إلى جاى
امير : هو ايه الى جاى
فارس : معرفش يا أمير كل الى اعرفه ان ابويا ليه ايد فى موت امى هتقولى لا هقولك طلاما اتجوز عليها و دخل سوزان بيتنا يبقى هو السبب فى موتها بالنسبالى ياريت متفتحش الموضوع دا تانى @الكاتبة يارا حسنين
امير : حاضر يا فارس
*كل واحد روح بيته*
*دخل بيته واتفاجئ بيه قاعد*
حسن : اذيك يا فارس هتفضل واقف عندك كتير
فارس : جاى ليه
حسن : جاى ليه جاى اتطمن على ابنى
فارس : ابنك ابنك اه طيب انا كويس
حسن : انت ليه مش عايز تصدق انى مليش ذنب فى موتها سوزان نفسها قالتلك وانت مش عايز تصدق
فارس : فى فرق بين مش عايز و مش عارف ، انا مش عارف اصدق
حسن : يا ابنى حاول تصدقنى انا مبقاش ليا غيرك انت و اختك فى الدنيا انتوا لو بعدتوا عنى اكتر من كدا ممكن يجرالى حاجة
فارس : انا بحاول فعلا انت متعرفش انا حاولت قد ايه عشان استحمل اقف و اتكلم معاك دالواتى
حسن : للدرجادى كارهنى و مش مستحمل تتكلم معايا خلاص يا فارس انت حر انا هسيبك فى حالك *مشى وسابه و هو قعد مكانه و عينيه متعلقة مكان ما خرج حس بقلق و خوف لأول مرة *
*خرج من عربيته و دخل القصر سمع صوت غريب بيتحرك جوا القصر*
حسن : لمار انتى هنا لمااااار *سمعت صوته و خرجت جرى لقيته مرمى على الأرض و سايح فى دمه*