رواية اليتيمه والوحش الفصل الرابع عشر 14 بقلم مجهول
رواية اليتيمه والوحش الجزء الرابع عشر
رواية اليتيمه والوحش البارت الرابع عشر
رواية اليتيمه والوحش الحلقة الرابعة عشر
قومى ياختى قومى يا حيلت امك هو انتى هتخلصي الموضوع على كدا
طب اعمل اى بس يا ماما ده انا عاوزه اولع فيه و في نفسي
فضه بهدوء :بصي يا بت انا حسه ان حماتك حربايه وعمله نفسها بنت برن ديلوا
هند :لا يا ماما دى باين عليها طيبه
فضه بسخرية:ونبي مافى حد طيب غيرك بصي بقا يا عين امك ……….
توسعت عين هند من الكلام مش مصدقه اللى امها بتقولها عليه
هند بجدية:ازاى بس يا ماما اللى انتى بتقولى ده
فضه بجدية:اسمعي كلامى و بلاش كلام كتير
حركت هند راسها بيجاب
فى صباح اليوم التالى كنت تنزل هند من على الدرج بركض بسبب بكاء صغيرها
هند بحب وهى تاخذ زين من حضن دولت:مالك يا حبيب ماما فيك اى يا روحي
دولت بهدوء:انتى واحده قليل الذوق المفروض تستاذنى الاول وتقولى صباح الخير بس العيب مش عليكى العيب على ابنى لانه جاب واحده من صفيحه الزباله
لم تتحمل هند ذلك الكلام واخذت تبكى بحزن وتقول:حرام عليكم انا عارفه انى غلط و عارفه انى مجرمه بسبب انى اتخليت عن شرفي بسبب الظروف بس خلاص انتوا ليه مش بتعملوا حاجه غير انكم بتكسروا فيا كانى انا المخطأة الوحيده فى العالم وكلكم ملائكة بس لا مفيش حد ملاك الغلط فيكم كلكم بس مشكلتي انى ربنا كشف ستري مش اكتر من كدا بس خلاص
شعرت دولت بالحزن على تلك الفتاه ولكن حاولت ان تمثل الشجاعه وقالت:وانتى فكره ان الكلام العبيط ده هيدخل عليا بصي بقا يا بتاعه انتى ، انتى هنا مجرد صوره مش اكتر وده مش عشان خاطر سواد عيونك لا بالعكس هو عشان خاطر العيل الصغير اللى على ايدك لانك من غير متسوايش حاجه بنسبه لينا واعرفي انك هنا زوجت ابنى ادام الناس فقط لا غير
اى اللى انتى بتقوليه ده يا ماما انا مقبلش انك تكلمى هند كدا يا ستى بلاش عشان خاطرها لا عشان خاطري انا وبعدين هند مراتى ادام الناس و ادام اى حد
دولت بسخرية: والله يا حبيبي انت و هي فى الجزمه انا كل اللى فارق معايا العيل الصغير غير كدا مفيش ويلا غور من واشي انت و هى ولا اقولك انا اللى هسبهلك مخضره
قالت كدا وطلعت اوضتها وسبت كل من عزت و هند مصدومين
عزت بصدمه:امى بتردحلى دولت السلحدر بقت كانها قعده فى السوق بتبيع خضار
قال كدا وبص لهند اللى كنت دموعها نزله وقالها :امى اتعلمت من امك
هند بغضب:بقولك اى يا عزت انا لازم اطلق الولد وخلاص اتكتب باسمك وكمان بقا فى قسيمه جواز يبقا خالص مفيش حاجه تانى
عزت بسخرية:فى اى يا بنت فضه انتى حبيتى موضوع الجواز و الطلاق ولا الماوزن قالك هيعملك خصم وانا معرفش
هند بغضب:وانت مالك يا شيخ ابعد عنى قرفتنى كتك نيله
قالت كدا ومشيت وسبت عزت ينظر لها هى الاخره بصدمه
كتك نيله وانت راجل مهزء كدا ملكش كلامه حته مش عارف تحكم على بيتك
عزت بصراخ:لا كدا كتير يا عم صابر حته انت يا راجل يا كيوت بتشتم فيا في اى هو حد مصلتكم عليا
صابر بسخرية:يابنى افهم الست عاوزه الراجل اللى يحكمها يبقا دكر مش كيس جوافه
عزت بسخرية:ونبي اسكت انت ، انت عاوز تفهمنى انك بتقدر على فضه
صابر بسخرية: يا بنى فضه دى بتخاف منى بس انا الى عامل ليها برستيج
عزت بضحك :طب الحق دى بقالها ساعه بتنده عليك
قال كدا وساب صابر لوحده
فى منزل عمار كان يجلس مع ولدته على طولت الفطار
وفاء بسخرية:اى يا بيه مش ناوى تقولى اى سبب الجوازه دى و الطلق
عمار بهدوء:يا ماما انسي الموضوع ده خالص بقا لانى زهقت منه
وفاء بغضب:انساه اى بس و هباب اى بقولك اى انا زهقت منك ومن قرفك انا هروح اقعد عند خالتك يومين وكمان احضر خطوبه نجمه بنتها
توسعت اعين عمار بغضب:اى اللى انتى بتقولى ده يا ماما خطوبه اى وقرف اى
وفاء بسخرية:ليه يا عين امك انت فاكرها هتفضل قعده مستنيه حضرة جنابك ولا اى وبعدين البنت فضلت راهنه نفسها و حياتها عشانك لكن لم انت اتجوزت واحده تانيه خالص الموضوع خلص وانا مش هقدر اتكلم مع خالتك او اقول ليها حاجه وانا ابنى ساب بنتها واتجوز واحده تانيه
عمار بغضب:طب بصي بقا يا وفاء عشان تبقي عارفه لو نجمه اتخطبت هيبقا يوم مواتها هى و عريس الغبره بتاعها
قال كدا وخرج من الفيلا وذهب تجاه قصر محمد التهامي وترك وفاء تنظرا الى اثره بابتسامه
كان يدخل عمار قصر محمد بغضب كبير حته انه خبط فى عزت واكمل طريقه
عزت بسخرية:طب قول صباحيه مباركه او اى حاجه
لم يرد عليه عمار ودخل الى القصر واخذ يصرخ
محمد يا تهامى انت فين تعال يا كبير قعدت تقولى انا البص وانا التوت فروت لما قلبت تنج
محمد بغضب:فى اى يلا مالك
عمار بغضب:فى كارثه فى مصيبه
لاحظ محمد خروج كل من فى القصر حته هند
محمد :تعال المكتب يا حمار عشان نعرف نتكلم بدل مخلى الامن يجي يرميك برا
دخل عمار المكتب و قال :البت هتروح منى بسبب لعبك انت و ابنك طب انت واحد بتربي ابنك انا مال اهلى البت تروح منى ليه
محمد بسخرية:بت مين دى اللى تروح منك يلا عيب عليك ده انا اجبهالك فى شوال
عمار بسخرية:بلا شوال بلا رجب انت دلوقتي تكلم صاحبك وتقولوا ان لو فكره يجوز نجمه هقتلها و قتل العريس وهقتل نفسي اه ماهو مش كل الطير اللى يتاكل لحمه
يتبع….
لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا
لقراءة الرواية كاملة اضغط على : (رواية اليتيمه والوحش)
