رواية ترويض الأسد الفصل الرابع عشر 14 بقلم شيماء عبده
رواية ترويض الأسد الجزء الرابع عشر
رواية ترويض الأسد البارت الرابع عشر
رواية ترويض الأسد الحلقة الرابعة عشر
حمزه دخل على مروان المكتب والغضب تملكه وعينه بتطق شرار .
مروان بأستغراب : مالك ياحمزه حصل حاجه .
حمزه بغضب : انت اللى هاتقولى حصل ايه . وايه اللى شفته فى تسجيلات الكاميرات خلاك تجيب المصنع والاتيليه على الارض .
مروان بتمويه : انا هدمت المحل والمصنع . هابني مكانهم مول صغير . استثمار يعني .
حمزه بيغمض عينه بغضب : مروان .احكيلى بنفسك . اوعا تكون فاكرني مش واخد بالي… انا عارف نورهان حاكتلك اللى حصل معاها…انا سكت بس عشان خاطر ليلة عمار تعدى على خير .. فانت مجبر تحكيلى كل حاجه …
مروان : هاقولك .بس انت المره ديه مش هاتتحرك ولا حتي تفكر فى اي حاجه غير وانا معاك .
حمزه بقلة صبر : احكي يامروان لو سمحت .
مروان حكى لحمزه على كل حاجه حصلت مع نورهان .وحكاله انه عاقب صاحب الاتيليه وهدله الاتيليه والمصنع .وخلاه ساب البلد كلها . بس بعد ما اداله تعويض بسيط . عن خسارته الكبيره .حمزه بيسمع من مروان وبركان غضب بيغلي جواه .وخلاص هو حدود تفكيره وقف عند .عاصم انه لمس نورهان .حط ايديه عليها .ديه فكره كفيله تخلي حمزه يحرق فيلا القاضي وكل شخص فيها . خرج زي المجنون من المكتب .لنورهان اللى كانت قاعده مع شروق وسلطانه . ..حمزه بصوت جهوري وغضب قرب على نورهان ومسكها من دراعها بعنف .
حمزه بغضب : انتي بتضحكي عليا .بتستغفليني ياهانم ..
سلطانه بهلع : فى ايه ياحمزه ….
نورهان بتبص لمروان بتستغيث بيه ..حمزه لسه قابض على ايد نورهان بعنف
نورهان بخوف ودموع : فى ايه ياحمزه انا مش فاهمه حاجه .
حمزه بنفس نبرة الغضب : لا انتى فاهمه كل حاجه .فاكره لما قولتلك صارحينى .عشان انا كده ولا كده هاعرف . حذرتك من غضبي .وقولتلك مش هاتعرفي تستحملى غضبي .
مروان بعصبيه : حمزه اهدى شويه مش كده (نورهان بتتوجع من قبضة حمزه)
حمزه جن جنونه لما افتكر ان عاصم لمس وش نورهان .
حمزه بغضب : لمسك ازاي . (نورهان بتحرك رأسها بأستنكار ومش مصدقه اللى حمزه بيعمله ) واكمل حمزه بنفس الغضب .حط ايده على جسمك .كان مقرب منك ازاي . انطقي .ردى .
مروان بغضب : حمزه انت مجنون .ايه اللى بتقوله ده .
سلطانه بزعيق لحمزه : سيب ايديها ….حمزه لسه ماسكها بعنف .سلطانه خلصتها من ايديه .وهي بتقوله . بقولك سيب ايديها .
مالك فى ايه بتتعصب عليها كده ليه . كنت عايزها تعمل ايه . تصرخ ..هاتصرخ ازاي وهو كاتم نفسها ..
حمزه بص لسلطانه وبسخريه : انتى كمان عارفه .وبص لشروق . كلكم عارفين . وانا المغفل الوحيد
هنا الهانم اللى المفروض مرراتى .حكيلكم.كلكم . الا انا .
نورهان بدموع : خفت .اقولك
حمزه بغضب : مش عايز اسمع منك ولا كلمه . وافتكري .انك كدبتي عليا مرتين . مره لما سألتك وانكرتى .ومره لما ألفتي الحوار ألاهبل بتاع عفاف ده .
حمزه بغضب لمروان : فين تسجيلات الكاميرا .
مروان : اطمن ياحمزه .انا شفتها بنفسي . مفيش حاجه من اللى فى دماغك ده …
نورهان عنيها اتسعت بصدمه : ايه اللى فى دماغك ياحمزه . والله العظيم ما قرب منى . حمزه تجاهل كلام نورهان
حمزه بأصرار وغضب : مروان قولتلك فين الزفت الفلاشه . مش هرتاح الا لما اشوفهم بنفسي .
نورهان بدموع : انت مش واثق فيا ياحمزه .
حمزه بصلها بغضب : لا مش واثق فيكى . طالما كدبتي عليا فى الاول . يبقا كلامك عندى ملهوش اهميه … وحسابك معايا لسه منتهاش .. وافتكري انك انتى اللى جبتيه لنفسك … نورهان غمضت عيونها بحزن وألم . وحست بكسره وقهر . حست نفسها فعلا وحيده . مين ليها تلجأله .وتترمي فى حضنه ..حمزه اهانها وكسرها . اترمت فى حضن شروق وفضلت تبكى .وشروق كمان كانت بتبكى على بكائها … حمزه دخل مع مروان المكتب تاني . وشغل الفلاشه فى اللاب توب … وحمزه شاف دخول عاصم .بعد مانورهان كانت غيرت الفستان ولبست هدومها وطرحتها …. يعنى عاصم ماشفش حتى طرف شعرها …وشاف لما قرب عليها وكتم نفسها . وشاف وهي بتقاومه .وشاف لما هددها بالمسدس .وشاف خوف ورعب نورهان منه. شاف كل حاجه حصلت مع نورهان …حمزه كان قاعد فى منتهي الغضب والتوتر .وجسمه كله بيتهز بطريقه غير طبيعيه .وضوافره اللى عمال يقرقض فيها ..واخر حاجه لما عاصم ساب نورهان .وهي كانت قاطعه النفس تحت ايديه . هنا حمزه مقدرش يتمالك نفسه اكتر من كده .رمي اللاب توب على الارض بعنف . وفضل يدوس عليه برجله .بمنتهي العصبيه ..
مروان : اهدا . اديك شوفت بنفسك كل حاجه اهو. واتأكدت انه مشفش شعره منها . وكان ماسكها غصبا عنها .
حمزه بغضب : كدبت عليا يامروان . سألتها ومرضيتش تقولي .
مروان : خافت عليك ياأسد .لازم تعذرها
حمزه بعصبيه : انا مش عيل صغير عشان تخاف عليا … ولا يمكن الدم حن وخافت عليه هو .
مروان بصله بغضب : ايه الهبل اللى انت بتقولوا ده .اعقل ياحمزه مش كده .. نورهان صغيره .خافت من تهدديه ليها بقتلك .الحيوان .قالها هااخلص عليه عشان ميبقلكيش حد غيرى ……
حمزه بغضب وتوعد : مش هاقتله لا . انا هخليه يتمنى الموت ما يلاقيهوش هخليه يترجاني اموته عشان يترحم من اللي هعمله فيه..
مروان بتوعد : وحياه غلاوتك عندي انا كمان مش هرحمه بس واحده واحده وبتفكير.
حمزه هدى نوعا ما .خرج من المكتب مع مروان .لقى سلطانه قاعده مع شروق لوحدهم و نورهان مش معاهم.
سلطانه بلوم وعتاب : اللى عملته ده مش كويس ياحمزه
حمزه لسه غضبان : واللى الهانم عملته هو اللى كويس مش كده .
شروق بزعل : نورهان متقصدش . يمكن ماكنتش عارفه تتصرف . اعذرها .
حمزه : وحضرتك داريتى عليها .ولما سألتك اكدتى على كلامها …. شروق اتحرجت وسكتت
سلطانه : ومسكتك ليها بالعنف ده .غلط .ده انا مخلصه ايديها من ايديك بالعافيه . متخليش غضبك يعميك .
حمزه بغضب : تحمد ربنا انى تمالكت نفسي ومتهورتش عليها .
سلطانه بغضب : اسمع ياحمزه .نورهان مراتك اه . لكن هي امانه عندى . لما وفاء جبتها للبيت ده .مكنتش تعرف انك من اصاحبه . وانا هاوفي بالوعد وهاحافظ على الامانه .مش من عاصم وبس .ومنك انت كمان .
حمزه بص بغضب : اللى انتى بتتكلمى عليها دي مراتى ومن حقي اعاقبها لما تغلط …
مروان بتحذير : حسك عينك .تفكر تزعلها حتى بالكلام . هتلاقينى انا اللى واقفلك . انت عارف غلاوتك عندى . وهي كمان اعتبرتها اختي الصغيره. وكفايه انها لجئتلي ووثقت فيا .
حمزه بصلهم كلهم بغضب : وانا مش هانسي .انها كذبت عليا . وديه عندى حاجه كبيره اوى .
خرج حمزه بغضبه وكان متنرفز .طلع يتمشي بره الفيلا . وكان بيتمني يشوف عاصم .. بس مروان كان مشدد عليه .مش هايتحرك من غيره …رجع حمزه البيت متأخر . طلع اوضته وكانت نورهان .لسه صاحيه ومبطلتش بكاء . دخل من غير ولا كلمه وكأنه مش شايفها . قعد على الكنبه .قربت نورهان قعدت قصاده .وهي لسه مش مستوعبه ردة فعله .
نورهان بحزن ودموع : حمزه .انا اسفه .انا مقصدتش اكدب عليك صدقنى . والله العظيم انا كنت خايفه ومرعوبه .
حمزه متجاهل كلامها ومش بيرد عليها …….هو ده الاسد زي ما عنده بحر حنان .عنده بركان غضب .لما بيثور .مش بيفرق معاه. وعادى ممكن اوى يحرق اللى بيحبهم ….حمزه مش عايز يبص لنورهان .عشان ميضعفش من نظره عنيها . لازم يهدا ويروق . عشان يسمعها .
نورهان بحزن: حمزه انت مش ها ترد عليا .متعقبنيش كده . ماتبعدش عني . انا ماليش حد غيرك ..ولا عندى حد اروحله .
حمزه خاف يضعف من كلامها اللى نزل فى قلبه بوجع وقهر على حالها .هي فعلا ملهاش غيره. ..قام بسرعه دخل الحمام .
نورهان غمضت عنيها بحزن ووجع .حست بقهر وقلبها وجعها . نزلت تجري وهي منهاره من البكاء .معرفتش تروح فين دخلت خبطت على سلطانه .واترمت فى حضنها .وفضلت تبكى بحرقه . لحد لما نامت من كتر البكاء والتعب … حمزه خرج من الحمام .ملقهاش فى الاوضه مهتمش اوى . لعدم وجودها .نام …. ولما صحي الصبح برضو ملقهاش . افتكر انها نزلت قبله … نزل وهو لسه غضبان .قعد معاهم عند السفره . شروق .فاكره ان نورهان جايه وراه .لكن مشفتهاش ..
شروق بتساءل : نورهان نزله وراك ياحمزه عشان تفطر .ولا اخلى صالحه تطلع لها بالفطار.
سلطانه بلؤم : لا ابعتيلها الفطار فوق ياشروق.
حمزه بعدم فهم : هي فين . ديه مش فوق .محدش فيكم شافها
مروان بقلق : مراتك فين
حمزه بخوف : معرفش انا فاكرها نزلت قبلي .
سلطانه كملت عليه .واستحلفتله انها لازم تخضه عليها : لتكون سافرت مصر ولا اسكندريه لوحدها .
حمزه هنا عينه برقت واتنفض من مكانه .طلع يجري على الاوضه .فتح لقى شنطتها وهدومها زي مهما . دخل اوضه ولاد مروان .ملقهاش .فتح اوضه عمار برضو ملقهاش . نزل يجرى على تحت .وبقلق هاتكون راحت فين ديه
مروان خرج للحراسه بره يسألهم .الحراسه قالوا له محدش خرج من الفيلا .حمزه خرج لمروان يسأله
مروان بنرفزه : انت عملتلها ايه تاني .لما طلعت .مش قولتلك ماتتكلمش تاني
حمزه بيمسح وشه بأديه وكله غضب. انا متكلمتش فى حاجه ….. شروق شكت فى سلطانه .اللى قعده بمنتهي الهدوء وبتفطر عادى ولا كأن فيه حاجه
شروق بشك : سوسو . انتى عارفه نورهان فين مش كده
سلطانه ضحكت بخبث : اسكتى .خليه يتأدب ….شروق كمان ضحكت وغمزتها …..دخل مروان وحمزه .حمزه هايموت من القلق .. مروان بص لشروق اللى رمقته بغمزه .فهم .قعد هو كمان بمنتهي الهدوء .حمزه بص لسلطانه .لقيها قعده ومش قلقانه .
حمزه بشك : هي فين ياامي .
سلطانه : هي مين ديه
حمزه : مرراتى .نورهان فين
سلطانه ببرود : انت اللى لازم تعرف . مش انا .
حمزه دخل اوضه سلطانه لقي نورهان نايمه فى سابع نومه وشعرها مغطي وشها . استند على الحائط واتنهد بأرتياح .وقفل الباب وخرج حمزه راح قعد معاهم
حمزه لسلطانه : ليه مقولتليش من الاول انها نايمه عندك فى الاوضه . خلتينى اطلع ادور عليها زي المجنون .
سلطانه بصتله بعتب : عشان انت محسبتهاش كويس . لو كنت حسبتها كنت عرفت ان مراتك ملهاش حد غيرنا تروحله . لو كان ليها حد تلجأله من الاول . ماكنتش جتلنا هنا تتحامي فينا .تتحامي فيك يا اسد .. وانا قولتهالك وهقولهالك تانى .نورهان امانه عندى . وطالما انت مش هتاحفظ عليها . سيبهالى انا هاعرف احافظ عليها …..
مروان بغضب : متزودهاش يا أسد بقا .
عدا كام يوم على ابطالنا والحال زي ماهو . حمزه لسه زعلان من نورهان . سلطانه حبت تعلم حمزه الادب .قعدت نورهان فى اوضه جنب اوضتها . وخلت شروق تجبلها بعض حاجتها وكتبها . وطبعا حمزه بيه هايتجنن مبقاش بيشوفها حتى الاكل .بتاكل لوحدها ……. حمزه بالاتفاق مع مروان . كسروا مناخير عاصم . وجهولوا عدت ضربات فى شغله . وقفلوا تصاريح لمباني كان بيبنيها . وجابلوا مخلفات كتير ….. خسروه فلوس كتير اوى فى شغله ….والموضوع لسه منتهاش على كده .
سيد وثابت نفذوا اتفاقهم مع بعض . سيد باع كل اللى يقدر عليه بشكل سري وسريع . وقدر يجمع فلوس كانت ليهم بره وبالاتفاق مع ثابت .قرر يدى رجاء وصفيه حقهم . وطبعا عاصم بيه غرقان فى مشاكله مع ولاد الجارحي . مش مركز .وساب البيت ومشي قاعد فى مكان لوحده …
سيد فى بيت صفيه ومعاهم رجاء …
سيد : انا عارف ان ده اقل من حقكم . بس ده اللى قدرت عليه دلوقتى . باقي حقكم هيكون حصصكم فى الاراضي . جزء منها هنعمل بيه مخالصه وهجبلكم العقود المحامي بيخلصها . والجزء التانى فى ايد عاصم للاسف .بس هحاول معاه تاني وان شاء الله ارجعلكم باقي حقكم كامل .
صفيه : بصراحه ياسيد انا خايفه عليك من عاصم .
سيد ضحك بثقه : عاصم اخويه ياعمتي . ومستحيل يأذيني سيبك من كلامه اللي بيقوله وهو غضبان هو بس متضايق اني بكلمه وبواجهه بالحقيقه.
رجاء بغموض : وابوك يا سيد عارف باللي انت عملته ولا هو كمان ما يعرفش.
سيد بحب : عارف يا عمتي وبيقول لكم تسامحوه
رجاء : طب وحق نورهان عملته فيه ايه
سيد : هروح لها هي كمان عشان دول اكتر ناس اتظلموا وهي بالذات اتظلمت بسبب اللي عاصم عملوا فيها.
رجاء : فيك الخير ياولدى . ربنا يقدرك على فعل الخير . ماجتش من ابوك .مع أن ده واجب عليه .
سيد بتأكيد : لعلمك ياعمتى كل حاجه حصلت بعلم ابويه وبأمره ..وانا معملتش كده تحدى لعاصم . انا بحاول اصلح مسار غلط ابويه مشي فيه من البدايه . وربنا يقدرني . واقدر ارجع لكل واحدة فيكم حقها كامل .. بس انا ليا رجاء عندكم . اذا مقدرتش ارجع بقيت حقكم .سامحونى وسامحوا ابويا ..
صفيه بخوف : متوقفش قدام عاصم ياسيد .واذا كان على باقي حقنا . انا عن نفسي مسمحاك .ا.(ابتسم لها سيد وقبل يداها ويد رجاء . معتذرا منهم على مافعله عاصم لهم ) واستئذن منهم وخرج
في فيلا الجارحي …وبعد ماعدا اسبوع اخر .وبكده يكون عدا على فرح عمار اسبوعين كاملين . عمار وضحي رجعوا من شهر العسل. وكا اي عروسين .طايرين من الفرح والسعاده . وقعدوا بعد الترحيب كلهم لم ينقصهم الا نورهان . اللى كانت طول الوقت قعده فى الغرفه اللى سلطانه خصصتهالها . تجنبا لرؤيه حمزه . هي عارفه انه زعلان منها اوى . بس هي حاولت معاه كتير تصالحه . بس الاسد مش بيتصالح بسهوله . زعلت على كرامتها وقررت متحاولش تانى .لحد لما يروووق لوحده . حمزه قاعد معاهم بيسمع حكايات عمار ….بس عقله وتفكيره مع نورهان اللى بعدت عنه ومبقتش جنبه .رغم انها معاه فى نفس البيت . بس مش بيشوفها .
عمار بتساءل : اومال فين نورهان .من وقت ما جينا مشوفتهاش ….حمزه بص للارض وسكت .
شروق : اصلها نايمه . انتوا عارفين بقا الحمل والوحم جيلها بالنوم .
ضحي بعفويه : الفتره ديه مهمه جدا . لازم ترتاح جسمنيا ونفسيا .عشان بيأثر جدا على الحامل وكفايه عليها تقلب هرموناتها
سلطانه بصت لحمزه بعتاب …
سلطانه : خد عروستك ياعمار واطلع ارتاح . وانزلوا على العشا ….طلع عمار ومعاه ضحي
سلطانه بصت لحمزه بلوم : ماكنتش اعرف انك قاسي كده ياحمزه . ليه ياولدى ليه كل ده
حمزه بغضب : مش قادر انسي اللى حصل . نورهان كدبت عليا .
مروان بتأكيد : لا يا أسد . انت بتفكر نفسك بلي شوفته فى تسجيل الكاميرات . ومحمل نورهان الذنب . بس هي ملهاش ذنب
مكنتش عارفه انها هاتشوفه هناك . غيرتك عمتك يااسد ومبقتش قادر تفرق بين الجاني والمجني عليه …
مروان حط حمزه قدام الحقيقه . وحمزه الغضب والغيره تملكوه . هي فعلا ديه الحقيقه . كل مايجى فى باله اللقطات اللي شافها . بيفور جواه بركان غضب . وتلقائيا بينصب على نورهان
شروق : انت جيت عليها اوى ياحمزه وكسرتها .
حمزه بحزن : تأكدى ياشروق . انها كسرتنى الاول .لما خبت عليا .
مروان : ياسيدى هي غلطت . وحست بغلطها . وجت اعتذرتلك اكتر من مره . وحضرتك مش عايز حتى تبص فى وشها .
حمزه بغرور : وهو اللى حصل ده هايعدى كده بأسف واعتذار .
شروق بأستفزاز : يبقا هي عندها حق على فكره ..هي قالتلي انها حاسه انك اتسرعت فى جوازك منها .ويمكن تكون ندمت .وقالتلي كمان . هتفضل رخيصه فى نظرك عشان امها اللى طلبت منك تتجوزها … حمزه بيسمع كلام شروق ..وقلبه وجعه مش ديه الحقيقه . ديه نورهان اللى من اول ماشافها انغرم بيها .
حمزه اتنهد بحزن وغمض عينه بألم : ده كلام فاضي وانا مش عايز اسمعه .
مروان بعتاب وحزن : شايف انت عملت ايه . وخليتها تفكر ازاي …
شروق بأستفزاز اكبر . : فى حاجه كمان .هي قالتلي عليها . وانا متردده بصراحه اقول ولا لاء …حمزه بص لشروق بأستفهام .
(سلطانه متفقه مع شروق على الحوار ده بس عملت نفسها متفجأه)
سلطانه بتمثل القلق : قولي ياشروق . قالتلك ايه .
شروق : نورهان عايزه ترجع اسكندريه عند مامتها . ….شروق قالت كده وهي خايفه من رد فعل الاسد ضد نورهان . بس هي وسلطانه ألفوا الكدبه ديه عشان يصلحوا مابينهم .
حمزه ضحك بسخريه وملامحه احتدت بغضب : تروح فين ….طب تفكر كده تطلع من البيت من غير ماعلمى . وتابع بسخريه .
الهانم فاكره نفسها متجوزه طرطور بقا .
مروان : ما تلم الموضوع بقا ياأسد . بدل الكلام ده كله .
حمزه قام بغضب وبينفخ . دخل الأوضه عند نورهان .(سلطانه ضحكت لشروق لنجاح الخطه )
حمزه فتح باب الغرفه على نورهان كانت قعده بتذاكر . اول ما انتبهتله .قلبها بدء يدق بسرعه وعنيها لمعت بفرح وحب .قامت وقفت فى مكانها . هو كمان كان بيبصلها بحب .لو عليه ياخدها فى حضنه لانها وحشته .كل حاجه فيها وحشاه . بس عناد الاسد وكبريائه . خلوه يدخل الاوضه بمنتهي الهدوء . على عكس اللى كان حاسس بيه وقتها . قفل الباب ووقف من غير ولا كلمه . بيبص لنورهان بس .
نورهان اتنهدت بحزن : فى ايه انت بتدور على حاجه …. حمزه كان نفسه يقولها انه بيدور عليها .بس الكلام مش عايز يطلع منه .مستتقل الكلام .جدا .
نورهان استغربت حالته وقربت عليه بقلق : مالك ياحمزه انت كويس . حمزه مردش عليها …. هزت راسها بخيبه امل وحزن .ولسه بتلف عشان ترجع مكانها . مسكها حمزه من ايديها . بصتله والدموع فى عنيها . شدها لحضنه . حضنها بحب حضنها بأحكام ..وهي كمان تمسكت فيه بلهفه وبلا اي كلام او عتاب .نورهان دموعها نزلت . حمزه مسح دموع عنييها . ورجعها لحضنه تانى . وبعدين بجمود : خدى حاجتك .واطلعي اوضتك . واياكى اللى حصل ده يتكرر تانى لاي سبب فاهمه
نورهان بدموع وحب : حرمت يا أسد
حمزه بغرور : بتقولي ايه مش سامع .
نورهان بحب : بقولك عمرى ما هاخبي عنك اي حاجه تانى …. حمزه مسك ايد نورهان وخرج وكلهم لما شافوهم فرحوا جدا
مروان بحب : اخيرا . ده انت نشفت ريقنا معاك .
شروق بصت لنورهان بحب وغمزتها .ونورهان ابتسمتلها .
نورهان بصت لحمزه بحب : ماكنتش اعرف ان الاسد زعله وحش اوي كده .
حمزه بعتاب : ابقى كرريها تاني بقا ..
نورهان : خلاص حرمت عمرى ما هزعلك تانى ابدا .
مروان بأبتسامه : شفت طيبتها واحده غيرها . كانت خدت الموضوع اوى على كرمتها وسابتلك البيت كله ومشيت .
حمزه : ما الهانم كانت بتفكر تعملها .
نورهان بعدم فهم : بفكر اعمل ايه
حمزه : مش كنتي بتفكرى تروحي اسكندريه عند مامتك .
نورهان بأستغراب : لاء طبعا محصلش . انا مقدرش ابعد عنك يا أسد .
حمزه بص لشروق بأستغراب . شروق ارتبكت واتوترت .حمزه ضحك بسخريه . يا ولاد اللازينه بتضحكوا عليا .
شروق بصتله وضحكت : عديها يا أسد بقا .
سلطانه : انا اللى قولتلها تقولك اكده . ولا كان عجبك حالك زي اللى ميتله ميت .
نورهان بعدم فهم : هو في ايه انا مش فاهمه اي حاجه . …
نزل عمار وضحي وقعدوا مع بعض واتعشوا وبقوا يتكلموا ويهزروا . وعمار فتح سيره عاصم .واللى حصل وعلى طول قفلوا على السيره . والوقت كان لذيذ وعمار رجع يحكي عن مغامراته فى شهر العسل . واتفرجوا على الصور .واتشاركوا مع بعض الاحاديث المختلفه .
فى فيلا ثابت ****
سيد بيبص لثابت بحب بعد ما اخد منه اوراق ورث نورهان
سيد : اوعاك تندم يابوى .اللى بتعمله ده هو عين العقل . وكان لازم يحصل من زمان .كان لازم كل واحد ياخد حقه بعد وفاة جدى الله يرحمه .
ثابت بندم : انا ندمت فعلا انى زمان كبرت عاصم عليك وخليته هو دراعي اليمين واديته اسرار كل حاجه وفى الاخر غدر بيا .وطعني فى ظهرى . ..كان لازم انت اللى تبقا مكانه ..كنت فاكر ان الطيبه ضعف .
سيد : الحمد لله يا بوي ان ربنا نورلك بصيرتك قبل فوات الاوان . واديك اهو بتحاول تصلح الغلط .وتابع سيد .مش عيب يابوى ان الواحد يغلط . لكن العيب انه يستمر فى غلطه وميحاولش يصلحه .
ثابت : عندك حق ياولدى . عندك حق . روح لبنت عمك وسلملها حقها .وقولها تسامحنى . ومتعوجش عليا ياسيد مش هاتعشي غير لما تاجي…..سيد باس ايد والده وخرج ومعاه حق نورهان متجها نحو فيلا الجارحي …..
وسمعت عفاف كل حاجه دارت بين سيد وثابت .
عفاف بخبث : بقا كل ده يحصل وعاصم نايم فى العسل نوم . طلعت سوسه ياسيد ومانتاش سهل كلت بعقل الراجل حلاوه وخدت منه فلوسه .وقال إيه رجعت لكل واحد حقه …فينك ياعاصم تيجي تشوف اللى بيحصل من ورا ضهرك …
في فيلا الجارحي ***** كلهم قاعدين مع بعض بيتكلموا وبيضحكوا . دخلت صالحه عليهم .
صالحه : حمزه بيه
حمزه : فى ايه ياصالحه
صالحه : سيد بيه القاضي .عيزك
حمزه : خليه يستني فى المضيفه وانا خارجله .
صالحه : بس يابيه هو واقف قدام .الباب اهنا .
حمزه قام وقف فى مكانه مستغرب ….مروان : خليه يدخل ياصالحه .وشاور لستات البيت .ادخلوا انتو جوا دلوقتى .
وفضل حمزه ومروان وعمار .. دخل سيد بأحترامه وادبه وعينه اللى مش بتترفع من الارض .
سيد : السلام عليكم ورحمه الله وبركاته …كلهم ردوا السلام
حمزه بترحيب : اهلا وسهلا ياسيد بيه
سيد : من غير بيه . ياحمزه بيه .
حمزه : اتفضل .ياسيد…. سيد قععد
سيد لعمار : الف مبروك يادكتور عمار . لو أنها متأخره
عمار بأبتسامه : الله يبارك فيك
سيد بخجل : في البدايه انا حابب اعتذر لكم عن اللي حصل من عاصم اخويا
حمزه سمع اسمه فورا ملامح الغضب سيطرت عليه
مروان بجديه : يا سيد انت كبير كفايه وعارف ان اللي اخوك عمله ده ما فيهوش اعتذار وحتى لو اعتذر هو بنفسه مش هنقبله برده مش هقول لك لو انت مكاننا كنت عملت ايه واللي احنا عملناه فيه ده اقل من اللي المفروض يحصل بكتير
و خسارته الكبيره دي برده ما شافتش غاليلنا منه خد بالك احنا ماسكين نفسنا عنه بالعافيه لو فكر بس مجرد تفكير انه يعترض طريق نورهان تاني اقسم لك بالله ساعتها بس ما حد هيقدر يخلصه من ايدينا.
سيد بتأكيد : انا عارف ان عندكم حق في كل كلمه بتقولوها وانا ما عنديش رد على كلامكم ومش ده اللي انا جايه علشانه من الاساس
حمزه بص بأستغراب .سيد اتبسم .وطلع الدوسيه اللى فيه ورق ورث نورهان .وحطه قدامهم على الترابيزه .
حمزه لسه مستغرب وبتساءل : ايه ده يا سيد .
سيد : ده حق عمي ورث نورهان هي وامها واختها.
حمزه بأستغراب : ليه . واشمعني دلوقتى .
سيد بتسم : هو ايه اللي ليه يا اسد حق وبيرجع لاصحابه.. دلوقتي ليه ….يمكن ده وقته كان غلط من البدايه اللي ابويا عمله وانا ما كنتش موافق بس يمكن ابويا ما كانش مستوعب حجم الغلط اللي عمله غير لما عاصم اخويا وقف قدامه …انا مش هخبي عليكم ابويا اتغير كتير عن الاول وربنا جعلني اكون سبب من اسباب تغييره اختلافه الكبير مع عاصم اللي كان ابويا واثق فيه ومؤمنه على كل حاجه وتذكيرى الدائم ليه ان اللي عمله ده غلط وخوفه من ربنا دلوقتي كان دافع قوي ان ابويا يرجع في قراره اللي كان غلط زي ما قلت.
مروان : ديه خطوه كويسه
سيد بتردد وبأحراج : ممكن اشوف بنت عمي يا حمزه بعد اذنك…
حمزه بس لمروان بتردد ومروان اشار لحمزه بالموافقه عن طريق هز راسه.
سيد تابع : انا عارف انك متحفظ عن مقابلتها لينا بس ما تنساش ان نورهان في الاخر بنت عمي وتعتبر اختي الصغيره.
حمزه : حاضر ياسيد … وقام حمزه عشان ينده لنورهان …رجع حمزه وفى ايديه نورهان .
نورهان : مساء الخير
سيد بص للارض ورد التحيه على نورهان . حمزه قعد ونورهان جنبه وهو ماسك ايديها عشان يطمنها ويقل توترها.
سيد : كيفك يا بنت عمى .
نورهان .الحمد لله ياأبيه اناكويسه …سيد مسك الدوسيه اداه لنورهان .
نورهان بعدم فهم : ايه ده يا ابيه
سيد : ده حقك انت ووالدتك واختك
نورهان : ازاي يعني.
سيد بحزن : انا عارف من الاول ان اللي حصل كان غلط وما كانش لازم يحصل لكن اديني فرصه اصلح الغلط ده واخفف عن ابويا حسابه يكون في علمك ابويا هو اللي باعتني ليكي هو معترف انه غلطان واهو اديه بيحاول يصلح غلطه
نورهان ابتسمت بسخريه وتكلمت بحزن : بس في حاجه تانيه حصلت غلط . وما اعتقدش هيقدر يصلحها عمي كسرني يوم وفاه ابويا مش عشان اخذ مننا حقنا كسرني لما حسيت منه انه ما يقدرش يبقى سند لينا ما هو ما فيش سند يهدك ما فيش سند يحطمك..( مروان وعمار وحمزه كانوا بيسمعوا نورهان بتأثروحمزه حس قد ايه هو جه على نورهان وزودها معاها قوي شد على ايديها بحب.)
وتابعت نورهان انا عشت عمري كله في حمى بابا وكنت مكتفيه بيه بس لما شفت عمي في المستشفى افتكرته جه لوحده يقف مع اخوه الوحيد يطمنوا ويطمني افتكرته هياخذني لحضنه ويطبطب عليا ويقول لي ما تخافيش انا معاكي انا ابوكى التاني لقيته كل اللي فارق معاه حق بابا ولما حصل اللي حصل في بيتكم كان عندي امل يحميني من شر ابنه لكن بمنتهى البساطه فتح لي الباب وقال لي ارجعي من مكان ما جيتي قفل كل باب في وشي حتى باب الحمايه مش قادره اتخيل لو ما كانش حمزه موجود في الليله دي كان ممكن يكون حصل لي ايه…. انا اسفه يا ابيه مش عايزه الحق ده لو رجوع حقى ليا هيخليني اسامح والدك على اللي عمله فيا مش هقبل حقي يرجع .
سيد بحزن : اقسم لك يا نورهان ان عمك اتغير كتير وزعلان من نفسه وكل همه انه ما يروحش من الدنيا وهو شايل ذنبكم
نورهان بجمود : قوله يطمن مش هيروح من الدنيا غير لما هيدفع ثمن ظلمه لكل اللي ظلمهم……
سيد بخيبة امل : كان عندي امل اصلح ولو جزء من اخطاء ابويا لكن يظهر ما حسبتهاش كويس بس عايزه اقول لك حاجه انا مش زعلان من كلامك انتى معاكي حق في كل كلمه قولتيها بس انا كان نفسي اقدر اصلح غلطه ابويا في حقك انتى بالذات لانك اتظلمتي مننا قوي…(. سيد قام وقف استعداد لذهابه ) وتابع نورهان حقك هيفضل معايا في الحفظ والصون وقت ما تحبي هيرجعلك تانى ..
نورهان بهدوء : ابيه سيد انا مقدره موقفك النبيل ده وما غيرتش رايي فيك من اول مره شفتك فيها فهمت انك تشبه بابا الله يرحمه في طيبته بتمنى ما تزعلش مني..
سيد بأبتسامه : انا مش زعلان منك انا عارف انك لسه واخده على خاطرك واكيد هيجي اليوم اللي هتنسي فيه عشان الدنيا مش مستاهله احنا اللي بنصعبها على نفسنا رغم ان احنا ضيوف فيها حمزه انا مش هوصيك على بنت عمي خد بالك منها انا عارف انها في حماك ودخلتك وانت ماسك ايديها طمنتني عليها في الحقيقه انا اطمنت عليها من يوم جوازك بيها . بس انهارده زادت طمئنينتى . وسلم سيد على مروان وحمزه وعمار بكل حب . وقال لنورهان
_ ما اعرفش هيبقى لي نصيب اشوفك تاني ولا لا بس عايزه اقول لك حقك امانه عندي واللي عندي مش هيروح حتى لو هدفع روحي ثمن اني احافظ لك عليه اشوفك على خير يا بنت عمي ….
وخرج سيد تحت نظرات احترام واعجاب الموجودين…
يتبع…
لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا
لقراءة الرواية كاملة اضغط على : (رواية ترويض الأسد)
