رواية لم انساكي يوما الفصل العشرون 20 بقلم آية محمد الفرجاني
رواية لم انساكي يوما الجزء العشرون
رواية لم انساكي يوما البارت العشرون
رواية لم انساكي يوما الحلقة العشرون
الاجتماع خلص والموظفين كلهم خرجو
-حسن
كده كل واحد عرف شغلو ايه صح
-حسام
تمام ي جماعه هبدا شغل من بكره باذن الله
-حسن
الموقع الى هنشتغل فيه بعيد عن المنطقه شويه
-احمد
بس انا عندى محضرات وكذالك ريم ومنقدرش
نسبها انا كده هبقى بهمل شغلى الاساسي
-حسن
متخافش انا عارف دا كويس وريم قالتلى انك محضرات مش كتر وريم هتحضر المحضرات المهمه
والشغل ده انتو مش هتبقو مقيدين بيه زى الباقى
بس بكره لازم كله يجى الموقع عالشان تشوفو المكان
– احمد
تمام مفيش مشكله انشاءالله هكون موجود بكره
بس فين المكان ده
– حسن
المكان——
– احمد
حسن انت عارف المكان ده كويس دا مكان مقطوع
مين هيروح المكان ده انا سمعت انو
الشرطه قبضو على ناس كتير من هناك بيبعو مخدرات يعنى اكيد المكان
فيه حراميه وقطاعين طرق وانت عايز تشتغل هناك
-حسن
اهدى ي عم فى ايه واه انا كل كويس بس متخافش
فى دوريات شغاله هناك والمكان مش زى الاول متخافش
-احمد
تمام مفيش مشكله عن اذنك بقى
-حسن
اتفضل
-حسام
طيب ي جماعه كده تقريبا كل حاجه جاهزه نتقابل بكره وبص على ريم بابتسامه ومشى
___-
– ايمى كانت مندمجه جدا مع نور وبتحاول تتعلم كل حاجه بسرعه
شافت احمد خارج
ايمى ي بشمهندس ممكن لحظه
– احمد بابتسامه
اكيد اتفضلى
– ايمى
حضرتك تخصص برمجه صح
– احمد
اولا اسمى احمد مش بحب حد يقولى حضرتك
واكمل بابتسامه
واه ي ستى انا تخصص برمجه
قولى
– ايمى بابتسامه
كنت عايزه اتعلم برمجه يعنى لو ممكن انا
اطلب من حضرتك تعلمنى اكون شاكره جدا
-احمد
تانى حضرتك
عموما شوفى اى وقت تحبى تتعلمى فيه وانا هبقى معاكو على طول
– ايمى بكسوف
متشكره جدا لحضرتك
قصدى ي احمد
– احمد بص عليها بابتسامه لما قالت اسمو
وقال
مفيش شكر بينا وتقدرى تعتبرنى صديق ليكى فى اى محتاجه حاجه انا موجود تمام
– ايمى بابتسامه
اوك
-حسام كان جاى وشاف ايمى وهيا واقفه مع احمد واستغرب واحمد مشى
-حسام
ايه خير شايفك اندمجتى يعنى من اول يوم مع كل الموجودين
-ايمى بابتسامه
ايوا فعلا الناس هنا غير امريكا خالص كلو بيتعامل بحب مش شبه هناك رسميات
-حسام بابتسامه
فعلا اكيد هتحبى المكان قوى ولما تتعملى مع الناس اكتر هتحسى بالفرق فعلا
-ايمى
معاك حق المهم انت خلصت شغل
-حسام
ايوا وانت ايه اخبارك اتعلمتى حاجه
-ايمى
عيب عليك انت تعرف عنى كده
-حسام بابتسامه
الله دا انتى فعلا بداتى تتغيري اهو مين بقى صاحب الفضل
-ايمى
بصراحه نور دى طيبه جدا انا كنت فاكره الناس كلها مظاهر وكنت بتعامل زيهم
-حسام بصدمه
انت ايمى بجد انا مش مصدق دا دا يوم واحد بس
الى اشتغلتى فيه لحقتى
-ايمى بكسوف ومسكت فى دراع حسام
خلاص بقى انت عارف انو مكنش عندى صحاب بنات
ومعرفش طريقه
-حسام بفرحه
لا انا بجد مبسوط جدا دا انا مش هسيبك لازم اجيبك هنا كل يوم
-ايمى بابتسامه
بجد واكملت بس انتو مش هتشتغلو فى الشركه يعنى هكون لوحدى هنا
-حسام
لا متقلقيش احنا هنحتاج حد يكون معانا ولانو نور
مش هينفع تجى معنا فاه رايك تجى معنا
-ايمى بفرحه
اكيد موافقه
– حسام
طب نمشى
-ايمى
اكيد
_—
ريم كانت قاعده وباين انها نعسانه جدا
حسن بص بضحك وقال
يلا بينا انا مش حمل شيل والله
-ريم بنوم
قصدك انى تقيله يعنى ولا بتلمح لايه بالظبط
-حسن بضحك
وانا قلت حاجه بتلبسينى مصيبه يلا يلا
-ريم
على فكره بقى اناعمرى مانمت قبل كده وانت شلتنى عالشان تقول كده
-حسن بزهول
لا والله
-ريم بتوتر
ايوا وانا هكذب ليه يعنى
-حسن بغيظ
لا انا الى كداب
_________ ايه الفرجانى__________
وصلو البيت وريم كانت نايمه حسن بص عاليها بضحك وقال
لا واضح جدا انك عمرك ما نمتى
وشلها ودخل
——
تانى يوم حسن اخد ريم ووصل المكان الى هيشتغلو
فيه وكذالك حسام وايمى وصلو بعدهم
ريم لما شافت حسام مع ايمى بصت عليهم بحزن
وحاولت تتجاهلهم
-حسام
صباح الخير
– حسن
صباح النور وبص لايمى
-ايمى
حسام قالى انكم محتاجين حد يسجل الملاحظات ونور مش هيفع تجى فجيت انا
– حسن
ايوا فعلا واكمل ريم هتكون معاكى وهتعرفك
وبعدين احمد لسه مجاش
احمد من وراه
سمعتك بتجيب سرتى ي ابونسب
– حسن بابتسامه
لسه بقول مجاش اهو وصل
– احمد
لا يعم انا احب اجى الشغل اول واحد
كلهم ضحكو عليه
وهوا بص على ريم بحب وحسام شافو قبض ايدو بغل
-احمد
ها ي جماعه فين الموقع الى جهز انا شايف انو مفيش حاجه لسه
– حسام بغل
اصلك مبتشوفش
كلهم بصلو وهوا اكمل
قصدى يعنى انو المعدات كلها وصلت بس لسه هنبدا
– حسن
بص انا امبارح طلبت من المهندسين يجهزو مكان ليكو وهيكون فيه المعدات الخاصه
بشغلنا
وهيتم توصيل الكاميرات للمراقبه ودا طبعا انت المسؤل عنو اظن عندك خبره ولا ايه
– احمد
قصدك ايه يعنى
– ريم
خلاص ي جماعه هتقضوها كده انا دماغى ورمت من الشمس دى
– ايمى
ايوا انا معتش قادره ي حسام
– حسام
طب روح جنب فى المقر الى جهز ده
ايمى وريم مشيو وهما مش طايقين بعض
كانو قاعدين بيبصو على بعض وكل واحده بتظهر
انها مشغوله فى فونها
بس ايمى عملت حاجه
وريم بصت عاليها بصدمه
حسن حسام كانو قاعدين وبيتكلمو على رسمه المكان واحمد واقف جنبهم وباقي المهندسين
وفجاه سمعو صوت ايمى وهيا بتصوت
باسم ريم
—–
لم انساكى يوما
يتبع…
لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا
لقراءة الرواية كاملة اضغط على : (رواية لم انساكي يوما)
