رواية الانسة مراتي الفصل الرابع عشر 14 بقلم هايدي ناصر
رواية الانسة مراتي الجزء الرابع عشر
رواية الانسة مراتي البارت الرابع عشر
رواية الانسة مراتي الحلقة الرابعة عشر
نور صحيت وكانت مستغربه ليه عمر كان قاعد جنبها وهى نايمه وقاطع تفكيرها خبط الباب راحت فتحته
نور : اي ياشهيره فى ايه
شهيره : صباح الخير يا هانم فى واحد تحت عايز عمر بيه
نور : ماشي روحى انتى
عمر كان واقف قدام المرايا وجواه مشاعر متلخبطه مش فاهم ليها حاجه
عمر : ازاى أنا مستحيل اقدر احب بعد اللى حصل
قاطع تفكيره نور وهى بتنادى عليه خرج
نور : فى واحد عايزك تحت
عمر : مين
نور : معرفش هو أنا مخبر انزل وانت تعرف مين
عمر : ايه مش بتعرفي تردى عدل
نور : اييه بتقول ايه انت شكلك مش ناوى تجبها لبر
عمر : بت انتى اسكتى مش ناقصك
نور : يعنى أنا اللى هموت عليك أنا عايزه اخلص منك باسرع وقت
ذهب عمر دون أن يبالى لها بعد أن ارتدى ملابسه ونزل واتفاجأه لما شاف
عند مليكه كانت هتتجنن وبطق شرار
فرح : ممكن اعرف انتى مضايقه ليه
مليكه : لا انت مش مضايقه
فرح : اومال مالك حساكى هتقتلى البنت بعنيكى
مليكه بغضب : أنا وانا اضايق منها ليه دى حتى سحليه
فرح : مليكه احنا هنا فى مهمه مش علشان حاجه تانيه
مليكه : حاجه تانيه قصدك ايه
فرح : قصدى اننا لازم نركز فى تدريبنا
ثم ذهبت فرح وتركت مليكه
مليكه : هى مالها بقت كده ليه
وذهبوا للتمرين ومليكه مش عارفه هى مضايقه ليه من البنت دى هل لانها مسهوكه ولا علشان حاجه تانيه
عمر نزل واتفاجأ بقدوم اللواء محمود
محمود : اهلا ياعمر ولا نقول ياعريس
عمر : اهلا بيك يافندم
هو حصل حاجه فى القضيه ولا ايه
محمود : لا القضيه مافيهاش حاجه كله تمام عامل ايه ياعريس الف مبروك
عمر : الله يبارك فيك يافندم
محمود : اخبار عروستنا ايه واتفاجأ لما شافها نازله ببنطلون جينز وبلوزه بوى فريند واسعه ونظارة شمس وشنطة التدريب
عمر هى دى العروسه
التفت عمر وخبط بايده على وشه
نور : السلام عليكم ورحمه الله وبركاته انكل محمود
محمود : وعليكم السلام ورحمه الله وبركاته نور عامله ايه وحشتينى
نور : وانت كمان ياانكل مريم عامله ايه
محمود : بخير الحمدلله بس زعلانه منك اوووى كل ده ومتسأليش
نور : معلش بس انت عارف التدريب
محمود : لسه مستمره فى التدريب
نور : اه دى الحاجه اللى بحبها
هى مريم لسه فى لندن
محمود : اه نسيت اقولك هتنزل على اخر الاسبوع
نور : بجد لا ده احنا لازم نرحب بيها
كل ده وعمر قاعد باستغراب للى بيحصل ومش فاهم حاجه ازاى نور تعرف اللواء محمود وازاى اللواء محمود يعرف نور
بعد أن انتهى محمود من زيارته قام وقال
محمود : انت محظوظ ياعمر وعرفت تختار نور دى اجمل بنت واوعى تزعلها فاهم يلا عايزين حاجه اه النهارده مافيش شغل ياسيادة الرائد معاك اجازه علشان شهر العسل
عمر : تمام يافندم
ثم انصرف محمود ونور أيضا كانت ذاهبه ولكن أوقفها صوت صفاء وهى تقول
على فين ياعروسه وانتى لسه في شهر العسل
نور فى نفسها : دا انت عفريت بتطلعى امتى مش عارفه ربنا يريحنى من دى عيله
نور التفت لها ثم قالت : بتقولى حاجه ياطنط
صفاء : طنط طنط ايه دى ده انا اكبر منك بكام سنه
نور فى نفسها : انت شكلك خرفتى خالص ده انتى فاضلك كام يوم وتتوكلى على الله
ايمن : يلا ياولاد على الفطار
الكل ذهب على سفرة الفطار ونور مكانتش بتبص لحد خالص
ايمن : أن شاء الله هتسافروا بكره لشرم تقضوا شهر العسل
نور شرقت وهى بتاكل ايمن أداها مياه وقال : خدى اشربي
نور : شكرا ياعمى
ايمن : أنا حجزتلكم التذاكر اللى هتسافروا بيها الطياره بكره الساعه 9 مساءا
نور : طيب عن اذنكم
صفاء بقرف : على فين
نور : أنا رايحه على النادي يااكبر منى بكام سنه
ثم ذهبت
عمر : يعنى ايه هسافر وشهر عسل ايه اللى بتقول عليه انت ناسي انى مش موافق على الجوازه اصلا
ايمن : والصحافة تقول ايه لما تلاقى ابن صاحب شريكات الاستيراد والتصدير اتجوز ومسافرش شعر عسل
عمر : يعنى لسه بتفكروا فى صورتكم ومش هممكم أنا طبعا انتوا لازم وعمر مش مهم ولا ايه
صفاء : عمر بابا مش قصده كده
ايمن : سيبيه ياصفاء في ايه ياعمر كنت عايزنى اسيبك فى حالة الاكتئاب اللى انت فيه بعد اللى حصل ابقى غلطان انى كنت عايز تخرجك من اللى انت فيه
عمر : أنا مطلبتش مساعده من حد ومجاش اشتكيت انى تعبان ومكتئب أنا كويس ومش محتاج حاجه من حد ثم قام ومشي
فى المساء
كان كل الفريق بيحضروا الاكل وبياكلوا ومليكه ماكنتش حابه أنها تأكل ومرضيتش تأكل
فرح : يابنتى قومى كلى
مليكه : مش قادره ممش جايلي نفس خالص للاكل
فرح : مالك يامليكه فى ايه ومسكت ايديها لاقتها سخنه
انتى سخنه اووى تعالى هدى علاج وكلى ونامى
مليكه : لا لما نخلص باقى التدريبات هنام
فرح : يعنى ايه انتى لازم ترتاحى تعالى معايا وفرح سندتها لأنها كانت دايخه ودخلتها خيمتها والدتها علاج ينزل السخونة بعد ما فاست حرارتها بالترمومتر ولاقت حرارتها 39 ومليكه بعد ماخدت الدوا نامت
عدى : يلا ياشباب كده خلاص الكل يروح ينام
وفى الصباح الكل قام بدري وفرح قاست حرارتها لاقتها 38،5
وسأبتها نايمه وذهبت للتمرين
عدي كان بينادى على أسماء الحاضرين وجه اسم مليكه ومحدش رد
عدى : فين الانسه مليكه
فرح : معلش ياكابتن بس هى تعبانه ونايمه
عدى : يعنى ايه تعبانه ونايمه هو تهرب من التدريب وقبل مافرح تتكلم ذهب عند خيمتها فضل ينادى بس محدش رد حاب مياه ودلقها عليها وهى قامت مفزوعه من المياه
مليكه : هااااااااااا
عدى : كل ده ايه مش عارفه أن وراكى تدريب ولا متعرفيش القواعد
مليكه : انا بعتذر
عدى : ورايا ياانسه بسرعه ثم خرج ومليكه قامتولبست وخرجت وراه
عدى : بما انك صحيتى متاخر وخالفتى القواعد لازم تتعاقبى
وجزاءك انك هتعمل 100 ضغط
فرح جات بسرعه وقالت : بس حضرتك اسمعنى هى فعلا تعبانه ومش هتقدر تعمل اي تمرين
عدى : انسه فرح ممكن تخليك فى حالك
فرح : بس
عدى بمقاطعه وشاور بايدن تسكت وقال : اظن كلامى واضح ياانسه ورايا على التدريب وشد مليكه جامد من ايديها وراه وخلاها تعمل التمرين ضغط
فضلت مليكه تتمرن بصعوبه
عدى : ايه البطء ده سرعى شويه.
كل التمرينات دى تحت الشمس وهى بتتمرن كانت بتاعي اكتر
عدى اضايق من بطءها راح قام وشدها وفجأه مليكه داخت ووقعت و
يتبع…
لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا
لقراءة الرواية كاملة اضغط على : (رواية الانسة مراتي)
