رواية غزل الفصل السابع 7 بقلم هايدي أحمد
رواية غزل الجزء السابع
رواية غزل البارت السابع
رواية غزل الحلقة السابعة
كانت غزل قاعده مع حماها فى الجنينه بيتكلموا وبيضحكوا سوى
– يا خبر ده انتى دمك خفيف اوى يا غزل
=تسلملى يا بابا والله انت الى دمك زى السكر
وقربت واتكلمت بهمس بصراحه عكس ابنك خالص انا مش عارفه ابنك ده طالع لمين
-هههه فى دى معاكى حق.. جاسر مبيهزرش ولا بيضحك خالص ماشى جد ،ضبط ربط التزام ههه
=ليه احنا فى الجيش ده ناقص يعملنا الطابور الصباحى والله انا خايفه يأثر على داوود الصغير ويطلع زيه
-ده بقى الى انا خايف منه فعلا الولد لانه مبيشوفش غيرى انا وباباه بدأ يتعقد وهو لسه يدوب خمس سنين
=بصراحه معاك حق انا مشوفتوش بيجرى ويلعب زى الاطفال ولا بيتنطط ده انا خاله يجى لست عيال من اعمامى وخالاتى وباقى العيله، بيجننونى لما بيجوا عندنا لغاية الى فى سن ١٢ و١٤ سنه ده غير ان داوود لبسه كله بِدل طفل يلبس بِدل
-اااه ..انا كنت لواء سابق فى الداخليه وطلعت على المعاش من فترة مش كبيره
اتفاجأت غزل ووقفت وهى بتحييه زى العساكر
=تمام يا فندممم
-ههه اقعدى يا بنتى بتعملى ايه بس انا خلاص طلعت على المعاش ، جاسر واخد طبعه شويه منى لما كان صغير كنت بعامله بطريقه ناشفه عشان يطلع راجل وناشف كده بس كان وقت الجد جد ووقت الهزار اقعد انا ومامته معاه كعيله ونقعد نهزر ونضحك سوى بس من وقت ما مامته اتوفت مبقيناش نقعد سوى خالص كنت بطحن نفسى فى الشغل عشان مروحش البيت واقلب على نفسي المواجع ويمكن ده الى أثر فى جاسر اكتر بس لما جيت اصلح غلطتى كان الآوان فات عشان كده بقولك انتى الى هتقدرى بس أول بدايتك لازم تبدأ من عند داوود الأول وبعد كده جاسر
-فعلا يا بابا معاك حق انا لو بدأت بجاسر طاقتى هتخلص واحتمال بعدها أكره الدنيا ومش بعيد اسيبلكم البيت وأهج ههه
قاطع كلامهم دخول حارس الامن الى برا ومعاه أهل غزل
غزل اول ما شافتهم قامت بسرعه وجريت عليهم وحضنتهم جامد وهى مبسوطه
=وحشتوني وحشتوني اويي
– يا بنتى ده احنا لسه سايبينك امبارح
=ولو برضه وحشتونى ومش هتمشوا النهارده
ضحكوا عليها واخدتهم وراحوا سلموا على حماها وهو بيرحب بيهم ترحيب حار
-اهلا اهلا وسهلا بيكم نورتونا اتفضلوا خديهم يا غزل على لما اتصل بجاسر
-هو العريس مش هنا فى يوم صباحيته
غزل حاولت تدارى توترها : لا يا ماما ده بس راح يوصل داوود الصغير الحضانه يعنى متعود على كده وبرضه عشان داوود ميزعلش وبعدين هنقعد نتحبس فى البيت نعمل ايه ها يلا ست الكل تعالى اما افرجك على البيت
– ادخلى يا بنتى انتى ومامتك وانا هقعد هنا مع والدك شويه على لما جاسر يجى وناكل كلنا سوى
– لا والله ملوش لزوم اكل ايه بس احنا جايين نشوف العرسان ونباركلهم ونمشى
– لا انت بتقول ايه يا ابو غزل يعنى اول مرة تشرفنا انت والمدام وتمشوا من غير ضيافه ده حتى تبقى قلة ذوق مننا يرضيك يرضيكى انتى يا غزل اتصرفى مع ابوكى بقى
=ايوه يا بابا ليه تمشوا دلوقتى انتم مش جايبن تشوفونى يعنى مش هتمشوا من هنا الا لما اشبع منكم ها
-شكلها هتحبسكم ومش هتطلعكم النهارده خد بالك هههه
ضحكم كلهم سوى وبعدين غزل اخدت مامتها ودخلت ووالدها قعد مع حماها يدردشوا شويه
دخلت غزل المطبخ تقول للشغالين على الاكل الى هيعملوه وباركولها على الجواز وبدأو يعملوا الاكل
– ما شاء الله دول كلهم هيعملوا الاكل
= لا تقريبا كل واحد مسئول عن حاجه والاكل اتنين بس
– اتنين بس هيملوا السفرة دى كلها لا اخش اساعدهم
تساعدى بس يا ماما انتى جايه هنا يتعملك كل الى انتى عايزاه زى الملكات بالضبط وانا الى هدلعك
سبحان الله الرزق بيجى للعبد من حيث لا يحتسب الحمدلله يا بنتى انا مبسوطالك اوى
= اهو سوفتى عشان تبقى تسمعى كلامى لما كنت بقولك انا هجيب خدامين يعملواى كل حاجه
– ههه ااه يانى شوفى الخظ يا فاشله ..المهم يا بنتى طمنينى عامله ايه مع حوزك كله تمام
= طبعا يا ماما كويسين مع بعض متقلقيش انتى
– متاكده يا غزل ولا بتضحكى عليا عشان ترضينى قولى الحقيقه انا عرفاكى كويس
= يا ماما والله ما فى حاجه من الى فى بالك قولتلك متقلقيش بقى وبعدين ده انا غزل بنتك يعنى مش تخافى
-اهو ده الى مخوفنى منك طب تعالى كده احكيلى
=احكيلك ايه ها
-تطمنينى ها سبع ولا ضبع
=ايه يا ماما الكلام ده عيب دى حاجه خاصه بيا
-والنبى شكله قرع تعالى تعالى
****** بعد شويه
-ايوه يا جاسر انت فين
=انا عديت على الشغل وبعدين هجيب داوود واجى
-شغل لا ده انت اتجننت انت يا ابنى مش واخد اجازه
=ايوه اجازه يومين بس
-لا ده انت اتجننت رسمى تجيب داوود وتكون فى البيت حالا سامع حماك هنا تيجى فورا ومش هعيد كلامى
خلص والده المكالمه وحاول يبان عادى عشان اهل غزل ميحسوش بحاجه
– جاسر جاى غى الطريق اهو مش هيتأخر على لما يحطوا الاكل هيكون وصل اتفضلوا
حست غزل بالحيرة شويه ومبينتش قدام اهلها حاجه واخدتهم ودخلوا اوضة الاكل قعدوا يتكلموا ويضحكوا سوى وبعدين غزل دخلت المطبخ تشوف الاكل
= ها يا جماعه خلصتوا
-مدام غزل …ايوه حضرتك خلصنا عملنا كل الاكل الى طلبتيه تقدرى تعملى عليه تشيك
= لا ده كفاية ريحو الاكل بتتكلم مش محتاجه المهم اجهزوا يلا ربع ساعه وحطوا الاكل
بعد شويه جه جاسر وداوود الصغير دخلوا عليهم
وجاسر سلم على اهل غزل وباركوله وقعدوا عشان ياكلوا
راحت غزل قعدت جمب جاسر وتغرفله الامل قدامه وهى بتعامله بحب قدام اهلها عشان يطمنوا عليها
بصلها جاسر بسخريه وقرب منها
-مش لازم تعملى التمثيليه الى ملهاش لازمه دى
= بصتله غزل بصدمه وبعدين بصت قدامها بغيظ
وبعدها جاسر عمل صوت تحت السفره وكلهم بصوله وهو بص لغزل بغضب وغزل بصتله بإنتصار لإنها داست على رجله بجزمتها جامد وقالت ببراءه وهى بترمش بعينها
= ايه مالك يا جاسر فيه حاجه وجعاك
*ولسه دى البدايه يا جاسر بيه *
يتبع….
لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا
لقراءة الرواية كاملة اضغط على : (رواية غزل)
