رواية قضيه رأي عام الفصل الحادي عشر 11 بقلم بسملة حسن
رواية قضيه رأي عام الجزء الحادي عشر
رواية قضيه رأي عام البارت الحادي عشر
رواية قضيه رأي عام الحلقة الحادية عشر
قعدت وهى مبتسمه ان اخيرا الحياه ضحكتلها ومفيش مشاكل ولكن اختفت ابتسامتها تدريجياً وهى شايفه سامح بيطلع من البحر ومتجه نحيتها
صرخت بقوه وهى بتعيط:اسلااام..بصت حواليها كانت الناس بتبصلها وناس كتير موجوده لكن اسلام لا
وجهت نظرها للبحر كان سامح ماسك سك’ينه فى ايده ومبتسم ب ش’ر.. أغمى عليها من الرعب
الناس جرت عليها وحاولوا يفوقوها…كان اسلام ماسك كيسه فى ايده لكن رماها على الارض وهو شايفها مغمى عليها وواقعه على الارض جرى عليها بعد الناس عنها شالها وهو هيم’وت من الخوف عليها مش فاهم اى اللى حصلها
طلع الاوضه بتاعتهم حطها ع السرير وجاب مياه ورش قطرات على وشها لكن مفاقتش جاب بيرفيوم ورش شويه ف بدأت تفتح عينها
اسلام:شروق انتى كويسه
شروق بدأت تعيط:هو رجع..رجع يا اسلام رجع
اسلام شدها ل حضنه بحنيه:اهدى ياحبيبتى مفيش حد
شروق:انا شوفته ده كان عايز يقت’لنى كان ماسك سك’ينه
اسلام:كل دى تهيؤات اهدى عشان خاطري
دخلت جوه حضنه برعب:متسيبنيش تانى
اسلام:حاضر انا جنبك اهو
‘الساعه٤ الفجر’
كان اسلام نايم وشروق قاعده جنبه بتبصله وبتفكر فى اللى حصل زمان…قطع تفكيرها اذان الفجر قامت اتوضت وصلت ونامت
‘بعد مرور اسبوعين’
كان اسلام وشروق رجعوا بيتهم والنهارده فرح احمد ونيره..كان الفرح كبير وحلو والناس مبسوطه ما عدا..ماعدا العروسه
‘فى بيت احمد ونيره’
كانت نيره قاعده بتوتر بعد ما غيرت لبسها..خرج احمد من الاوضه لقاها قاعده
احمد:مالك؟!
نيره:احم… انا عايزه اكلمك فى موضوع
احمد:قولى
نيره:انت ..انت مش هينفع تقربلى
احمد بإستغراب:لى؟؟
نيره:عشان اصلا الجوازه دى غصب عنى
احمد بضحكه سخريه:انتى بتهزرى..انتى بجد متجوزانى غصب؟
اومأت له نيره بخوف من رد فعله
احمد:انا مش فاهم حاجه عمى قالى انك موافقه
نيره بعياط:كدب بابا كدب عليك انا مكنتش موافقة لكن هو اجبرنى
شدها احمد نحيته ومسحلها دموعها:طيب متعيطيش واهدى
نيره:انا اسفه بس ده اللى حصل
احمد:عموما مش انا اللى اجبر واحده عليا
سابها ودخل اوضه الاطفال قعد على السرير وهو مخنوق كان فاكر انها بتحبه زى ما بيحبها لكن …
نيره دخلت اوضه النوم ونامت على السرير بإرتياح ولكن جزء منها بيأنبها انها عملت فيه كده
‘فى صباح يوم جديد’
اسلام:شروق شروق
شروق جات من المطبخ:نعم
اسلام:انا ماشى ومتنسيش انى هاجى الساعه ٣ هنروح للدكتور
شروق :حاضر بس انت مش هتمشى الا اما تفطر
اسلام:لا مليش نفس
شروق حاوطت رقبته بإيديها:وعشان خاطرى
اسلام:بجد مليش نفس
شروق باسته من شفا’يفه بوسه خفيفه:عشان خاطرى كل سندوتش واحد
اسلام حاوطها بإيديه من ضهرها وهو متجهه للمطبخ:طب ماشى بس سندوتش واحد بس
اومأت له شروق وهى بتديله السندوتش
‘عند نيره وأحمد’
كانت نيره بتخبط على باب اوضه الاطفال
احمد:نعم
نيره:مش هتفطر؟
احمد:مش عاوز
نيره كانت هتعترض لكن سكتت ومشت
“الساعه ٥”
كانت شروق خارجه من اوضه الدكتور هى واسلام
اسلام:تعالى بقى نجيب بسبوسه عشان ناكلها لما نروح
بصتله شروق بحب لانه عارف انها بتحب البسبوسه
بعد شويه كانوا وصلوا البيت…
شروق:اسلام
اسلام وهو بيخلع التيشيرت بتاعه:نعم
شروق:انا حامل
اسلام:اى!!!
شروق:اى؟
اسلام بابتسامة:انتى بتهزرى صح
شروق:والله بتكلم بجد
اسلام حضنها بقوه:انا هبقى اب!فى حته منى ومنك
شروق بضحك:ايوه
اسلام باسها بحب:الف مبروك ياحبيبتى
شروق حاوطت وشه بحب:الله يبارك فيك يانن عينى
يتبع….
لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا
لقراءة الرواية كاملة اضغط على : (رواية قضيه رأي عام)
