رواية حنين واحمد الفصل الثالث والعشرون 23 بقلم هايدي أحمد
رواية حنين واحمد البارت الثالث والعشرون
رواية حنين واحمد الجزء الثالث والعشرون
رواية حنين واحمد الحلقة الثالثة والعشرون
: خبيت ايه بس يا ماما
الام : قبل ما تكدب عليا عايزه اقولك ان هنا قالتلى كل حاجه
احمد حط راسه فى الارض وسكت
الام : ليه كده خبيتوا عليا موضوع زى ده ليه بنتى يحصلها كده ومعرفش لا وكمان انت الى تقولها تخبى
احمد: انا خبيت خوف عليكى يحصلك حاجه
الام : برضه هتجيبوها فى انكم خايفين عليا خايفين عليا فتكدبوا مش كده هى دى تربيتى ليكم انا ربتكم على الكدب
احمد: يا امى اسمعينى بس ارجوكى انتى فاهمه غلط ثم خلاص الموضوع اتحل متقلقيش
الام : اتحل ..اتحل بالحبس مش كده وافرض طلع منها مانتم سكتوا عن حقكوا فى الاول
احمد: لا مسكتناش ده حقى قبل ما يكون حقها والحمد لله جبته فخلاص اقفلى على الموضوع ده بقى
قرب منها وباس ايديها : خلاص حقها رجع ومتقلقيش طول ماحنا موجودين محدش هيلمس منها شعرايه واحده
نامى و ارتاحى انتى وانا هجيلك كمان شويه ماشى
الام : ربنا يهديكم يا ابنى
خرج احمد من عندها وراح لهنا
: هنا انتى فين
هنا : انا اهو يا ابيه فى حاجه
احمد: ايه الى خلى ماما تتعب
هنا اتوترت : ايه مفيش انا لقيتها بتاخد فى نفسها بصعوبه وطلبت ميه واما رجعت كان مغمى عليها
احمد: امم يعنى مش بسبب الموضوع اياه
هنا : لا د.. قاطعها
احمد: هناا انا عرفت خلاص ..ليه ليه قولتيلها انا مش حذرتك انها متعرفش عاجبك الى حصلها ده
هنا ببكاء : انا مقصدتش والله اقولها عشان ده ميحصلش وفى نفس الوقت ضميرى بيأنبنى انى خبيت عليها انا اسفه والله بس غصب عنى
خدها فى حضنه : طب اهدى انا برضه مكنتش عايز اخبى عليها بس ده فى مصلحتها يمكن لو كانت عرفت قبل كده كان جه مضاعف عليها المهم انتى ارتاحى وركزى فى امتحاناتك ماشى ومتقلقيش خلاص الموضوع خلص
هنا : حاضر ..ربنا يخليك ليا
احمد: ويخليكم ليا يلا شوفى انتى العلاج بتاع ماما وانا هنزل كمان شويه سلام
احمد سابها وطلع عشان يشوف حنين
_______
: احمد
احمد : خير يا جماعه ده يوم النداء العالمى ده
محمد: تعالى عايزك
احمد: خير فى ايه يا ابنى
محمد قرب منه وحط ايده مكان الكدمه الى فى وش احمد
احمد: اااه يا ابنى خف ايدك مش كده
محمد: يعنى زى ما توقعت لو ماما وهنا نظرهم ضعيف فأنا لا مش الى حاطه ده هيداريها
احمد: ماشى يا عم المحقق كشفتها
محمد: قولى ايه الى حصل الى فى وشك ده وان حسن الى جايبك يبقى حصل حاجه كبيره ومراتك فين
احمد اخد نفس وحكى لمحمد كل حاجه
محمد: انا اسف ده كله بسببى انا مستحملتس الى حصل وقولت لازم اقولك مع انى كنت رافض انك تيجى اصلا
احمد: ايه يا ابنى الى بتقوله ده انت عارف لو مكنتش قولتلى مكنتش كلمتك تانى اصلا وبعدين الى حصل ده قضاء وقدر انت ملكش ذنب المهم انت متجبش سيره للجماعه الله يسترك استر على اخوك
محمد: ههه ماشى سرك فى بير
احمد: يا خوفى من البير ده يطلع الكل بيشرب منه يلا هستأذن انا اخوك مفرهد ومش قادر يتحرك اصبح على خير
محمد: وانت من اهله يا عم يا حبيبي
___________________________
: ايه وصلوا
محمد: اه ياختى وصلوا مشوفتكيش نزلتى قابلتى امى يعنى هى مش جاية من مستفشى وتعبانه
ريهام : لا يا حبيبي كفاية انتم عليها هنزل اعمل ايه
محمد: تعملى ايه تنزلى تتطمنى عليها وتشوفيها محتاجه حاجه
ريهام : لا والله هو مفيش غيرى ينزل يشوفها عايزه ايه امال مرات اخوك فين ولا جايه على رجليها نقش الحنه
محمد: لا يا اختى عامله ح..وانتى مالك هى فين الكلمه الى اقولهالك تسمعيها وبس تنزلى دلوقتى تعملى اكل عشان امى وعشان اخويا وهنا تحت هتساعدك
ريهام : لا كده زادت بقى هو انا هعملها اكل كمان اكونش الخدامه الى امها جابتهالها
محمد اتعصب و قرب من ريهام ومسك دراعها جامد: وطى صوتك ده والكلام ده ميتقالش تانى ..تنزلى دلوقتى تعملى الى قولتلك عليه يا ريهام والا ليلتلك مش معديه النهارده سمعتييي
ريهام بوجع :ااه اوعى سمعت سمعت اما اشوف اخرتها
محمد بصلها ومشى
ريهام : ااه ضربه فى ايدك ..ماشى إما وريتكم
______________________
:اااه حاسب
احمد: ايه فى ايه يا حبيبتي ايه الى حصل
احمد راح جاب ميه و قرب منها واخدها فى حضنه وشربها وهى بتاخد فى نفسها
احمد: مالك شوفتى ايه
حنين : ش.شوفت نفس الحادثه بس..بس المره دى العربيه دخلت فينا
احمد قعد يمشى ايده على شعرها : استعيذى بالله ده حلم عادى تلاقيكى كنتى بتفكرى فى الى حصل كتير عشان كده حلمتى بيه قولى الحمدلله انها عدت على خير
حنين وهى بتاخد نفسها براحه : الحمدلله..ماما عامله ايه
احمد: الحمدلله بخير وزى الفل
حنين : طب انا عايزه اشوفها
احمد: مهو مش هينفع دلوقتى خالص لازم نستنى شويه لانها طالعه من صدمه اصلا فمش مستعد اصدمها تانى
حنين: صدمة ايه
احمد: ماما دخلت المستشفى بسبب موضوع هنا
حنين : ايه الى بتقوله ده وهى عرفت منين
احمد: هيكون منين يعنى من هنا
حنين : طب ليه تقولها مهى عارفه ان ماما مبتستحملش
احمد: مش عارف بس مش دى المشكله المشكله ان انا كنت فاكرك انتى الى مش هتستحملى وهتقوليلها شوفى لعبة القدر
حنين بصتله شويه وبعدين ضربته على صدره
احمد: ااااهههه ايه ده ورينى ايدك دى كده
..امال لو مش طالعه من حادثه
حنين : على صوتك كمان وسمع ماما
احمد: طب ايه مش جعانه
حنين : ايوه هقوم احضر اكل تلاقيك جعان
احمد: رايحه فين بس تعالى مفيش حركة لمدة اسبوع تفضلى نايمه كده
حنين بصدمه : اسبوع ازاى مش هينفع انا لازم اشوف ماما عايزه اطمن عليها
احمد: يا حبيبتي والله كويسه واستنى بس لما الامور تهدى وهتصرف مش تخافى
حنين : طب انا هعملك اكل انت مأكلتش من ساعة ما كُنا عند عم على
احمد: اكل ايه بس بإيدك دى اقعدى انا هجيب اكل متقلقيش يا حبيبتي المهم انتى ارتاحى ماشى
حنين : طيب ..هم مخادوش بالهم من حاجه صح بخصوص الحادثه
احمد: لا متقلقيش كنت عامل حسابى
حنين : ازاى
احمد: مش واخده بالك انها مش باينه اصلا
حنين : ايوه صح انا عماله اقول فى حاجه غلط
احمد: ههه ولا انتى واخده بالك من حاجه اصلا دى تظبيطات حسن حطلى من الكريم ده ومبانتش بس
محمد اخد باله عشان وارمه
حنين : امم بيفكر برضه حظك ان ماما تعبانه ومش واخده بالها
احمد: الحمدلله انا هنزل اجيب اكل وانتى خليكى مكانك متتحركيش ماشى
حنين : تمام متتأخرش
احمد: عنيا حاضر ..سلام
حنين : مع السلامه
______________________________
:استغفر الله العظيم انتى يا ست هنا
هنا : نعم يا ريهام
ريهام : تعالى ياختى ورايا على المطبخ عشان نعمل اكل
هنا : اكل لمين
ريهام :اكل لحماتى ولاخوكى اصل مراته جاية تعبانه من السفر
هنا : اااه لا متتعبيش نفسك انا عملت لماما هضار مسلوق واكبت واخدت العلاج ونامت وبالنسبه لاحمد فراح يجيب اكل عشانى انا وحنين اطلعى انتى اعملى اكل للولاد
ريهام اتغاظت : طيب كلوا اكل من بره .. انا الى جبته لنفسى مكنتش عبرتهم اصلا ولا نزلت
هنا بصت عليها بقلة حيله و كانت داخله اوضتها بس سمعت الباب بيخبط راحت تفتح ولقيته حسن
:احم السلام عليكم
هنا : وعليك..م السلام
حسن حك راسه : ايه احمد بس نسى شوية حاجات معايا فى العربيه ونسيت انزلهم من اللخبة الى كنا فيها
هنا : اه شكرا
حسن : العفو
هنا : هو انت الى جايب احمد و حنين
حسن : ايوه اصل ..العربيه بتاعتهم عطلت فى الطريق وانا روحت جبتهم ..هى مامتك بقت كويسه
هنا : اه الحمدلله اتحسنت عن امبارح
حسن : طب الحمدلله هو ايه الى حصلها بالظبط
هنا : ايه ..مفيش ضغطها على بس شويه وكده
حسن : امم طب الحمدلله انكم اتطمنتم عليها استأذن انا
هنا : ايه رايح فين قصدى نسيت اقولك اتفضل تعالى اتفضل احمد زمانه جاى
حسن : احم لا همشى انا ابقى اجى بعدين ازور والدتك واحمد يكون موجود ..سلام
هنا : مع السلامه
حسن ابتسم وشاورلها وهى ضحكت وشاورتله وبعدين اخدت بالها من ايديها ونزلتها بكسوف وبعدين مشى وهى فضلت متبعاه بعنيها
: امم مع السلامه ايه شايفاكى سرحتى يعنى
هنا :ها لا مفيش حاجه يا ريهام ده كان ..كان بيدينى حاجات لاحمد نسيها معاه
ريهام : اه مانا اخدت بالى ورينى الحاجات دى كده
هنا شدتهم منها : مينفعش دى مش حاجتنا وبعدين افرض حاجات خاصه ليه نشوفهم وبعدين انتى مش كنتى طالعه ايه نزلك
ريهام : نزلت اشوف البيه كان عايز ايه بس انتى قومتى بالواجب يا ست هنا وزياده
هنا : قصدك ايه يعنى
ريهام : ولا قصدى ولا مقصديش بكره كله يبان يا اختى بالإذن
هنا : يا شيخه ربنا يهديكى بقى ايه ده
ريهام طلعت وهنا دخلت تستنى احمد جوه
_____________________________
حسن نزل من عند هنا وركب العربيه
: ااه هتفضل كده لعند امتى عبيط والله عبيط مش عارف هاخد خطوه امتى ما تجمد بقى
شغل العربيه وطلع بيها
_________________________
احمد رجع وجاب الاكل وعدى على هنا ادالها الاكل واخد الحاجه وطلع شقته فتح الباب و دخل حط الاكل على السفره ودخل يشوف حنين بس اتصدم من الى شافه
: ههه ايه ده ايه الى انتى عاملاه فى نفسك ده
حنين : متضحكش عليااا الله ايه كنت بحاول اغير هدومى بس معرفتش
كانت حنين بتحول تغير هدومها بس معرفتش من دراعها فحاشت نص وسابت النص التانى مغطى دراعها ومغطى راسها وشعرها هايش
احمد: يا ربى مش قادر ههه شبه الفار المتعلق كده ليه طب كنتى استنى اما اجى
حنين : الله ما انت اتاخرت وانا عايزه اخد شاور مش مستحمله
احمد: انا اتاخرت ده انا مكملتش نص ساعه
احمد قرب منها وحاول يحوش الهدوم براحه عشان متتوجعش
احمد: ها كده احسن مش كده
حنين ضربته بغيظ على صدره : حوشهم وانت ساكت
احمد : ااههه يا ربى انتى بقيتى مفتريه كده ليه اهو خلصت ايه الخطوه الجايه
حنين : انا هدخل اخد شاور وانت جهز الاكل
احمد: طب استنى اما اكمل جميلى واساعدك فى الشاور
حنين : لا يا قليل الادب انا هساعد نفسي بنفسى فاهم
احمد: طيب يا استرونج وومن ورينا
حنين : هوريك اهو
قامت حنين وجابت هدوم وخلت الحمام ظبطت الميه وحاولت تشيل باقى الهدوم معرفتش
خنين : يووه هى صعبه كده ليه ولسه عايزه احط حاجه على الجبس عشا ميتبلش
احمد كان نايم و فاتح التليفون
:احممممد
احمد: ايه فى ايه
حنين بصت من ورى الباب واتكلمت برقه زياده عن اللزوم
: اي ..ممكن تيجى تساعدنى شويه
احمد وهو بيقلدها : ها بتقولى ايه مش سامع
حنين اتغاظت : ممكن تيجى تساعدنى
احمد: يا ساتر يا رب معقوله الصوت ده والى قبله من نفس الشخص مش مصدق
حنين : تعاالى خلص
احمد: حاضر حاضر جاى ما كان من الاول ها
حنين : يلا
دخل احمد وحط كيس على دراعها وقفله كويس من الميه وبعدين ساعدها فى شيل باقى هدومها وهى كانت حاطه راسها فى الارض ومكسوفه واحمد كان بيضحك على شكلها
احمد: تعرفى
حنين : امم
احمد قرب منها وهمس جمب ودنها : لو مكنش دراعك كنت خليته شهر عسل تالت لو عايزه
حنين ضربته على كتفه بكسوف : بطل قلة ادب الكلام ده ممنوع لعند ما افك الجبس
احمد: بتهزرى هستنى كل ده
حنين بانتصار: ايوه بالظبط اشرب بقى
احمد همس جمب ودنها بمكر : لا يا قلبى مش هيحصل ومتعاندنيش ها عشان لو حطتها فى دماغى مش هيحصلك كويس ماشى يا قطه وطبع قبلة خفيفه على شفتيها تلحقها عضه خفيفه فى كتفها السليم
حنين : اااه يا عضاض
احمد: طب يلا خلصت والميه جهزت
شالها وحطها فى البانيو وساعدها تاخد الشاور بتاعها وطبعا مخلاش من مضايقات احمد ليها وغيظها منه
خلصوا وطلعوا من الحمام وهو شايلها واخدها فى حضنه وقعد ينشفلها شعرها ولبسها هدومها وبعدين جاب الاكل واكلوا سوى واخدت علاجها عشان تنام
حنين : طب مش هتنام انت منمتش كويس من امبارح
احمد اتاوب : ااه انا ميت من التعب
حنين سندت ضهرها ومدتله ايديها السليمه : طب تعالى وارتاح شويه
قرب منها ونام على كتفها السليم وهى قعدت تلعب فى شعره لعند ما نام و نامت هى كمان فى هدوء بس يا ترى هيدوم لامتى الهدوء ده …
يتبع….
لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا
لقراءة الرواية كاملة اضغط على : (رواية حنين واحمد)
