رواية حنين واحمد الفصل العشرون 20 بقلم هايدي أحمد
رواية حنين واحمد البارت العشرون
رواية حنين واحمد الجزء العشرون
رواية حنين واحمد الحلقة العشرون
حنين : ايه فى ايه مالك
احمد : قومى يلا خلينا نرجع القاهره
حنين : ليه حصل ايه
احمد : ماما تعبت جامد وودوها المستشفى
حنين : ايه ..طب يلا بسرعه
قاموا وراحوا الفندق بسرعه عشان يلموا حاجتهم
حنين: طب يا احمد ماما عندها ايه طيب ايه الى حصلها
احمد : مش عارف محمد مقاليش قالى انهم فى المستشفى وماما تعبانه
حنين بسرعه : طب انا هجهز الحاجه بسرعه
احمد : وانا هنزل اعمل تشيك فى الاستبقال تحت
________________
كانت هنا قاعده فى المستشفى بتعيط وسلمى بتطبطب عليها
سلمى: خلاص بقى يا هنا ما الدكتور طمنك عليها وانها كويسه بتعيطى ليه خلاص اهدى
هنا :انا السبب انها هنا انا مش مسامحه نفسي انا السبب
سلمى : طب اهدى ليه بتقولى كده ايه الى حصل
هنا حكت لسلمى كل حاجه
فلاش باك
:ماما
الام:مالك اتخضيتى كده ليه هو مين ده يا هنا وعمل معاكى ايه
هنا بتوتر :ايه لا انتى فاهمه غلط يا ماما ده واحد ..واحد زميلى كان هيتعملى محضر غش بسببه بس اتمسك واتعمله محضر عشان كده انا او وسلمى كنا بنهزر وقلتلها كده
الام بشك :زميلك ومحضر غش
هنا بقلق :ا..ايوه
الام بتهكم :هنا انا مش عبيطه عيب لما تكدبى على امك انا سمعت كويس انتى قولتى ايه ولتانى مره مين ده يا هنا وعمل معاكى ايه واظن مش هتكدبى على امك يبقى انتى متعوده تكدبى عليا علطول بقى
هنا :لا لا والله انا مبكدبش عليكى علطول
الام :خلاص قوليلى الحقيقه مش انا صاحبتك قبل ما اكون امك ومبتخبيش عليا حاجه وانا عارفاكى لما بتكدبى
هنا حست بالذنب وانها خبت على والدتها بس كانت محتاره تقول ولا لا حطت راسها فى الارض وقالت
:هحكيلك كل حاجه ..اسمعينى للاخر
الام : قولى انا سامعاكى
حكت هنا لأمها كل حاجه حصلت لعند دلوقتى
الام : يالهوى ده كله حصل ومخبية عليا بتخبى على امك
يا هنا وموضوع كبير زى ده دلوقتى بس فهمت كلامك يومها عن الدكتور عشان كده جاب الماده صعبه
هنا ببكاء : ا..ايوة بس تقريبا اتقبض عليه بسبب احمد وحسن
الام بوهن : حتى احمد كان عارف وخبى عليا انا مش مصدقاكم يا ولادى مش مصدقه انكم تخبوا موضوع زى ده ..حتى حسن مقاليش كملت بإنفعال كنتم هتقولوا امتى ها امتى.. لما تطردى من الكليه وحقك يروح ردى
هنا : انا بس كنت خايفه عليكى خايف..
الام : لو خايفه عليا كنتى جيتى حكيتيلى بدل ما كنت اعرف من بره ..ليه ..ليه يا ه.نا
هنا بقلق : فى ايه مالك
الام : اه صدري واجعنى او.ى فى ايه هاتيلى شوية ميه بسكر
هنا بلهفه : حاضر
جت الام تقوم فقدت توازنها ووقعت على الارض
جت هنا وجابت الميه بسكر ودخلت الاوضه واتصدمت لما شافت امها فاقده الوعى وواقعه على الارض
: ماما ..ماما مامااا ماما مالك يا محمممد يا ريهااام
باك
سلمى : طب ليه بس يا هنا انتى عارفه انها بتتعب بسرعه ليه قولتيلها كنتى قوليلها اى حاجه تانيه
هنا : مقدرتش اخبى عليها بعد كلامها انا فعلا مكنتش بخبى عليها اى حاجه يمكن لو كنت قلتلها وقتها كنت ارتحت
سلمى : اهو الى حصل مقدر ومكتوب المهم انها كويسه دلوقتى وان شاء الله تقوم بالسلامه
هنا : يا ترى هتسامحنى
سلمى : اكيد يا بنتى دى امك وبعدين انتى مغلطتيش فى حاجه ده انتى ليكى حق وعشره كمان
هنا : يارب تسامحنى وتقوم بالسلامه
سلمى : يارب
كان على الجمب التانى ريهام ومحمد
ريهام : ها كلمته
محمد : اه يا ريهام ارتحتى انا مش عارف كلمته ليه ده ماما ضغطها على شويه بس مكنش لازم اقلقهم
ريهام : خايف على مشاعرهم اوى وايه يعنى عشان يخلوا عندهم دم وييجوا بقى
محمد : مبسوطه اهو زمانهم فعلا جايبن على ملا وشهم
ريهام : احسن خليهم ينزلوا ما هو امك مش تبقى فى المستشفى هنا وهم هناك بيتفسحوا
محمد بصلها بضيق
ريهام : حاضر سكت بس ايه الى خلى امك تتعب كده
محمد: ما انتى عارفه ان قلبها ضعيف ومبتستحملش حاجه اكيد سمعت او شافت حاجه
ريهام : لا اكيد فى حاجه غلط حصلت لازم اعرفها
لفت نظرها هنا وسلمى وراحت عندهم
ريهام :ما خلاص يا ست هنا ما الدكتور قالك انها كويسه ورفعة ضغط بس ايه هتقتلى نفسك من العياط ولا ايه
هنا بصتلها ومردتش عليها اتغاظت منها وبصت ناحية سلمى : وانتى يا حبيبتي اهلك مش قلقانين عليكى ولا ايه ده الوقت اتاخر
سلمى بضيق : لا انا قايله لاهلى وعارفين انى هنا حتى اخويا الى موصلنى هستنى اشوف طنط وبعدين همشى
ريهام بلوية بق : طيب يا اختى اطمنى على طنط
وانتى يا هنا انتى الى كنتى مع والدتك الى جرالها خلاها تقع
هنا اتوترت لما سالتها تحت نظراتها ونظرات محمد وسلمى بصتلها عشان تتكلم وريهام متشكش فيها
هنا : مش عارفه كنا بنتكلم سوى وفجأه لقيتها بتقولى انها مش قادره تاخد نفسها وعايزه ميه روحت اجبلها ورجعت لقيتها مغمى عليها
محمد : اهدى يا هنا خلاص هى بقت كويسه بطلى عياط
هنا : حاضر
ريهام : ايوه يا اختى حاضر وقعدت تبصلها بشك مش مصدقه انها ممكن تتعب فجأة من غير سبب
عدى كذا ساعه محمد روح ريهام و رجع قعد هو و هنا وسلمى مستنين والدتهم تصحى
هنا : محمد انت كلمت احمد و حنين
محمد. ايوه قربوا يوصلوا
هنا: يارب يوصلوا بالسلامه
محمد : يارب
بعد شويه جت ممرضه وقالتلهم ان والدتهم فاقت محمد وهنا راحوا بسرعه يشوفوها بس هنا وقفت وخافت تدخلها تتعب تانى محمد بصلها
محمد :واقفه ليه تعالى ادخلى
هنا : لا انا هستنى شويه عشان النفس وكده ومنبقاش كتير
محمد بإستغراب : طب استنى هشوفها وادخلك
هنا بتوتر : طيب
سلمى : ايه يا بناى فى ايه
هنا : مش عارفه خايفه ادخلها
سلمى : يا بناى دى امك يعنى محدش هيحبك ويخاف عليكى قدها
محمد دخل لوالدته
محمد : عامله ايه دلوقت يا ماما
الام بوهن : بخير يا حبيبي
محمد :كده تقلقينا عليكى
التم :معلش يا حبيبي سامحنى
باس ايديها :ربنا يخليكي لينا يا ست الكل يلا شدى حيلك كده
الام:ربنا يقدم الى فيه الخير هى هنا فين
محمد: هنا بره اهى بس مدخلتش عشان النفس ومتتعبيش تبقى تدخل كمان شويه واحمد زمانه فى الطريق
الام :احمد.. انت كلمته
محمد :ايوه
الام :ليه يا محمد قلقتهم ده حاجه بسيطه ليه كده بس
محمد :معلش بقى يا امى غصب عنى وعشان ميزعلش انى مقولتلوش ما انتى عارفاه
الام :ربنا يخليكم ليا يا حبايبى
محمد :ويخليكى لينا انا هطلع دهدخلك هنا
الام: طيب يا حبيبي
محمد : تعالى يا هنا ادخلى
هنا: هى كويسه
محمد:ايوه بقت عال العال يا ستى متقلقيش
هنا:طب الحمدلله
دخلت هنا براحه ووقفت على الباب
الام: تعالى يا هنا
راحتلها هنا وقعدت قدامها : حمدالله على سلامتك يا ماما
الله يسلمك
مسكت ايديها : انت عارفه انا ربيتك ازاى ربيتك انك متخافيش من حد تعملى حساب لغيرك بس متسبيش غيرك يجى عليكى وانا عتبانه عليكى فى سكوتك المفروض كنتى تعلى صوتك وتيجى حقك بالعدل مش تسكتى وتستنى حقك يروح
هنا : مقدرتش اعمل حاجه وخصوصا بعد ما كلمت العميد كنت خايفه ومش عارفه اعمل ايه
الام :انا جمبك لو الدنيا دى كلها سابتك انا امك مسبكيش
هنا :ربنا يخليكي لينا انا اسفه انك هنا بسببى
الام :لا يا حبيبتي مش بسببك انا مش زعلانه منك يمكن زعلت عشان خبيتى عليا عشان حقك كان ممكن يروح بسكوتك ده متعمليهاش تانى واى حد يجى عليكى متسكتيش فاهمه يا هنا
هنا :فاهمه
الام : يلا قومى روحى و ارتاحى شويه ونامى عشان
امتحاناتك
هنا : لا انا هفضل معاكى هنا ونروح سوى
الام : لا اسمعى الكلام مش اتطمنتى عليا يلا روحى واخوكى معايا هنا يلا ياحبيبتي
هنا : حاضر عايزه حاجه
الام : سلامتك يا حبيبتي
________________________
:امال محمد مبيردش ليه
حنين :يمكن نايم شويه او بيعمل حاجه ومشافوش
احمد : لا انا مش مطمن يا ترى فيه ايه
حنين : خير إن شاء الله يا حبيبي اكيد هى كويسه متقلقش ركز بس فى الطريق
احمد : ربنا يستر احنا خلاص شويه وهنوصل القاهره بس مقالش فى مستشفى ايه
حنين: طلاما اسعاف يبقى المستشفى الى قريبه مننا
احمد:ايوه صح يمكن هى
كمل احمد سواقه بس الطريق كان ضلمه وفجأة في عربيه جت عليه ومنورة الكاشافت بنور عالى
حنين : احمد حاسب العربيه الى داخله علينا دى ..
احمد : مش شايف الطريق منه
حنين : ااه حاااسب ..
يتبع….
لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا
لقراءة الرواية كاملة اضغط على : (رواية حنين واحمد)
