رواية معشوقتي الفصل الحادي عشر 11 بقلم إسلام علي
رواية معشوقتي البارت الحادي عشر
رواية معشوقتي الجزء الحادي عشر
رواية معشوقتي الحلقة الحادية عشر
فيروز: انت كنت عارف كل ده
مراد: مقدرتش اقولك كان مفهمنى انى السبب فى موت مرات عمى بس لما شوفت ان نور لابسه نفس السلسله عرفت انو كداب انا واجهتو ان هو الى قتل بابا بس قالى ان انتى مش هتصديقى وحتى لو صدقتينى الصدمه هتكون كبيره عليكى
فيروز بدموع اخدت مراد فى حضنها
ونور فاقت لقيت البنات معاها
واخدتهم ونزلت تحت
مراد راح عندها
نور: يعنى انا اخت طارق
مراد: ايوه
طارق كان بيحب نور زى اختو لانها طيبه جدا راح بدون مقدمات اخد نور فى حضنو ونور فضلت تعيط
وفرحه وحور واقفين والكل موجود وفى شرطه جات اخدت شريف
وبعدين البنات طلعت ترتاح شويه وطارق لسه هيطلع مراد مسك ايدو
مراد: اسمع بقاا اختك مش اختك لو شفتك قربت من مراتى تانى هدفنك مكانك وصلت
طارق بصدمه: دى اختى ياعم فى اى
مراد: انا حظرتك ياطارق متبقاش تزعل بقاا
وطلع عند نور
مراد دخل الاوضه: اى عجبك الحضن
نور:مش اخوياا
مراد بغيره: اياااك يانور اشوفك بتسلمى على راجل ان شاءالله اخوكى تتكلمى من بعيد
نور قامت حطيت ايدها على كتفو نور بدلع: بتغيرى يابيضه
مراد: انتى الى بداتى مش تزعلى بقاا
وشالها وبس كدا عيييب عيب
بقلمى اسلام
عند طارق حور كانت قاعده زعلانه طارق: مالك ياحبيبتى
حور بعيط: مش تحضن حد غير
طارق راح عندها واخدها فى حضنه: فى اى يامجنونه دى اختى ياحور
حور: حتى طنط فيروز مش تحضنها انت ملكى انا مش تحضن حد غيرى انا
طارق: ملكك انتى وبس
ولسه هيقرب منها حور جريت على الحمام
طارق من بره: انتى كويسه
حور طلعت وهى بتمسح بوقها: ايوه كويسه بس متقربش منى ياطاارق علشان انا بقرف دلوقتى
طاارق بصدمه: نعم بتقرفى من جوزك
حور: مش اناا بنتك هى الى بتخلينى ارجع
طارق: تعالى ياام بنتى ننام احسن
عند فرحه كانت نايمه وادهم قاعد بيفك. ازاى يخليها ترجع تفتكر تانى
ـــ
فى الصباح
ادهم امد فرحه مشوار ونور راحت مع مراد الشركه وطارق رجع بيتو هو وحور وكانت تعبانه جدا بسبب الحمل
عند مراد كان قاعد بيقرا اوراق ونور قاعدن على المكتب بتلعب بورقه فاضيه وبتعمل بيها مركب دخلت السكرتيره وكانت لابسن جيبه قصيره جدا وماشيه بدلع: اتفضل يامستر مراد الورق اهو
مراد مردش
نور بغيره وغضب: اى هتاخدى صوره ماتطلعى بره
السكرتيره مشيت بغضب
نور: مراد
مراد مش بيرد
نور: مراد
مراد برضو مش بيرد
نور بدموع: مراد
مراد بخضه عليها: فى اى مالك فى حاجه بتوجعك
نور: انت مش بترد عليا لى
مراد: يانور قولتلك انا مشغول
نور بدموع اكتر: طب البنت دى بتتمرقع عليك لى
مراد: بنت مين
نور بدموع: السكرتيره
مراد: ماتتمرقع ان شاءالله حتى تتشقلب مفيش فى قلبى غيرك انتى ومش بشوف ست غير حبيبتى ونور عينى وباسها من خدها نور بحب: طب مشى السكرتيره علشان مش عجابنى
مراد: اميرتى تومر وانا انفذ هشوف سكرتير راجل وامشيها كدا مبسوطه
نور بحب: ايوه بس انا جعانه
مراد بضحك: انتى لسه واكله
نور بتذمر: يعنى مجوعش
مراد: خلاص انا هنزل اجيب اكل وناكل سوا هنا
ونزل يجيب ليهم اكل وقعدو ياكلو بحب ومرح
ــ
عند ادهم كان سايق العربيه وفرحه جبنو
فرحه: احنا رايحين فين
ادهم: شويه وتعرفى
وقف العربيه قدام المقابر
فرحه: اى ده
ادهم: تعالى ومد ايده ليها وفتحلها الباب وهى مشيت معاه بكل استسلام
ادهم وقفها عند قبر باباها وهى اول لما وقفت قدامو ابدت تفتكر انها كانت بتيجى هنا وهى بتعيط وافتكرت ظلم احمد ليها وجوازها من ادهم واغمى عليها
ادهم شالها وراح المستشفى والدكتور شافها وهى فاقت
الدكتور: حاسه ب اى
فرحه: انا افتكرت كل حاجه
ادهم بحزن: حمدلله على سلامتك
فرحه بصت لى: انا عايزه امشى من هنا
وهما فى الطريق فرحه منطقتش بحرف وادهم مش عارف يقول اى هو متاكد انها هتطلب الطلاق وصلو البيت وفرحه طلعت اوضتها وادهم قعد تحت مش عارف يعمل اى
فرحه دخلت وقفلت الباب وفضلت تعيط فى صمت وشافت ورقه هى كانت كتبتها وهى فاقده الذاكره كان مكتوب فيها”مهما ادهم كان عمل لازم اسامحو انا بحبو اول لما ترجع ليا الذاكره لازم اكون مراتو فعلا”
قعدت تعيط وقامت غسلت وشها وجابت شنطه وكانت بتلم هدومها ودخل ادهم
ادهم بلهفه جرى عليها: انت بتعملى اى
فرحه بتمثل القوه: همشى
ادهم بعصبيه زقهه فى الحيطه: انتى لى كدااا لى عايزه تسيبينى قولتلك بحبك افهمى بقااا
فرحه: انت خونتنى
ادهم بعد عنها وكان بيتكلم بعصبيه: خونتك انتى حتى مكنتيش قابله انى المسك ولا كنتى بتعتبرينى زوجك وبرغم ده مخنتكيش انا رحت وشربت غصب عنى انا كنت شايفك فى وشهم كلهم ومعملتش معاها حاجه انا كنت طالع وانتى جيتى مديتنيش فرصه اشرحلك
فرحه بدموع: انا بحبك وانا عارفت الى حصليومها من مراد عرف من الاوتيل الى حصل يومها وقالى
ادهم قرب ليها وباسها وشالها وبس كدا
ـــ
عده 8شهور فى المستشفى حور كانت داخله العمليات وعماله تصرخ
حور: طلقنى ياطااارق يامعفن انت السبب
طارق: اهدى اهدى
حور: طلقنننى
ودخلت العمليات وطارق واقف بره جى مراد وهو ماسك نور الى فى الشهر ال7 وقعدها على كرسى وراح عند طارق
مراد:خير انشاءآلَلَهّ
بيبص على نور لقاها بتعيط راح عندها
مراد:مالك حاسه بحاجه
نور بعيط:انا مش عايزه اولد
مراد بضحك عليها:انتى مش هتولدى النهارده يعنى يانور لسه
نور بصريخ:ااه الحق يامراد بطنى اناا هولد
مراد بخضه:اى انتى لسه تولدى اى
نور فضلت تصرخ والدكاتره اخدتها على العمليات
ومراد كان متوتر جدا لان نور لسه باقى ليها شهرين
وجات فرحه وادهم وفيروز ومامت فرحه وعمالين يدعو ليهم
وطلع الدكتور من عند حور: مبروك بنت زى القمر
طارق: طب وحور
الدكتور: الام حالتها تمام
وطلعت ممرضه معاها الطفله وادتها لطارق وهو شالها وادن فى ودنها والكل كان فرحان بيها
وفضلت نور وقت كبير فى العمليات وهو قلق وخصوصا ان الممرضين عماله تطلع وتدخل وبيقولو الحاله صعبه
واخيرا طلع الدكتور:ماشاءالله بنت وزنها كبير علشان كدا اتولدت بدرى والام حالتها كويسه
ونقلو نور فو اوضه جنب حور
نور: وزنها كبير يامراد
مراد: ايوه علشان الشوكلاته الى بتاكليها
نور…
يتبع….
لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا
لقراءة الرواية كاملة اضغط على : (رواية معشوقتي)
