رواية يختلف عن الجميع الفصل الرابع عشر 14 بقلم مريم محمود
رواية يختلف عن الجميع البارت الرابع عشر
رواية يختلف عن الجميع الجزء الرابع عشر
رواية يختلف عن الجميع الحلقة الرابعة عشر
ندى بصدمه: ياسر 😳😳😳
وجريت عليه بلهفه وخوف وبقت تهز فيه جامد عشان يفوق ولاكن بدون اى فيده وطبعا الناس اتلمت عليه
ندى: سعدونى بسرعه ادخله العربيه دى
وخدت المفتاح من جيبه وراحت على العربيه فتحتها والناس حطو فى العربيه من ورا وهى ركبت وساقت العربيه بأسرع ما عندها ورنت على نور
ندى بدموع: الحقنى يا نور
نور بخضه وخوف عليها: فيه ايه يا ندى انتى فين
ندى: ياسر خبطته عربيه يا نور وانا رايحه المستشفى اهو دلوقتى
نور: طب أهدى طيب أن شاء الله هيكون بخير
ندى بخوف على ياسر: يارب يا نور يارب
نور: أهدى وانا جيلك اهو انتى رايحه أنهى مستشفى
ندى: اللى أنا شغاله فيها
نور: تمام أنا جى
ونور نده على ابو وامه عشان يعرفهم
وطبعا ام نور كانت مخضوضه عليه جامد وبتعيط جامدونور وابو نور بيحولو يهدو فيها ولاكن مافيش فايده ومازالت فى عيطها لحد ما وصلت وكان ياسر فى العمليات وندى وقفه منهاره من الخوف عليه ابو نور: هو ايه اللى حصل
ندى لسه هتحكى اللى حصل زاى ما حكت لنور راح نور اتكلم عشان ابو ميجبش الوم عليها
نور: اصل هو كان بيعدى الطريق العربيه خبطته وندى شافته وبس
ام نور بدموع: ربنا يحفظه ويطلعو منها سليم يارب
وبقت منهاره هى كمان وبعد حوالى نص ساعه الدكتور خرج
وكله جرى عليه بس نور مجريش عشان طبعا مش شايف ومش عارف اتجاه الدكتور اصلا فا وقف مكانو
ابو نور: طمنى يا دكتور ابنى كويس
الدكتور: ايوه الحمدلله طلع منها كويس بس طبعا فى كسر من عند الركبه جامد وكان محتاج عمليه وعملتها ونجحت الحمدلله
ابو نور: طب هيفوق من البنج امتا
الدكتور: بعد ربع ساعه
ابو نور: تمام وبعد كده نقلو نور لاوضه عديه وطبعا دى المستشفى اللى شغاله فيها ندى فا ده اصلا شغلها وطبعا هى اللى بقت مسؤوله عن حاله ياسر وهى اللى بقت وخده بالها منه ومع خطوه بخطوه وأبو دخل عشان يطمن عليه وهو صحى من البنج
ابو نور: عامل ايه
ياسر: أنا تمام الحمدلله
وام نور دخلت قعدت جنبه ومسبتهوش خالص
ندى: حضرتك لو حابه تباتى مع ده مسموحلك
ابو نور: لا هى مش هتقدر تبات بره البيت خليكى انتى مع وانا هاخد نور ومراتى وروح
ندى: اللى تشوفه حضرتك
طبعا ندى بتدت تتكلم بحدود مع ابو نور وام نور حتى نور وياسر كل وحد تتعامل مع بحدود
ام نور: مالك يا بنتى بتتكلمى معنا بجديه كده ليه
ندى: انا اسفه لحضرتك جدا بس ده هيبقى اسلوبى على طول واطمن أن ياسر بقى كويس وهمشى من الفيله أن شاء الله
ام نور بدموع: انتى بينتى وانا اللى ربيتك ومش هقدر تبعدى عنى بعد العمر ده كله
ندى: محدش ميقدرش على بعد حد اعتبرينى موت ومش هتشوفى وشى غير وانا بديكو الفلوس إلى دفعتهالى وانا قعده معاكو وبس وبعد كده مش هتشوفونى تانى
ام نور: وانا لا يمكن اوافق على حاجه زاى كده انتى بنتى وانا مش هوافق انك تبعدى عنى غير وانتى فى بيت جوزك الأم اللى رابت مش إلى خلفت
وندى بصت فى الارض وبدون رد ام نور ابتسمت وخدتها فى خضنها: استحاله اوافق انك تمشى وشنتتك أنا دخلتها تانى بعد ما رميتها لى فى الشارع عشان ياسر
ندى ابتسمت: شكرا لحضرتك
ام نور: اتعدلى كده يابت وقولى ماما بتاعت زمان دى
ندى ابتسمت: حاضر يا ماما
ام نور: قلب ماما ولله عايزه حاجه طيب قبل ما امشى
ندى: لا سلامتك يا عيونى
ام نور: طيب باى
ندى: باى
وبعد كده التلاته مشيو متبقاش غير ياسر وندى لوحدهم وهى كانت بتشيل المحلول عشان خلاص خلص
ياسر: ندى
ندى: نعم
ياسر: أنا اسف
ندى: اسف على ايه
ياسر: على اللى عملته امبارح حرفيا أنا مكنتش فى واعى بجد أنا آسف مش عارف ازاى أنا كنت بفكر كده
ندى: ولا اكن حصل حاجه أنا مسمحاك لان عارفه انك مكنتش فى واعك والحمدلله انها عدت على خير
ياسر: الحمدلله
وبعد كده شالت المحلول من مكانو وقعدت على الكورسى اللى جنت السرير
ندى: حابب تاكل ايه
ياسر: مش جعان
ندى: ليه
ياسر: مش عارف ولله بس مليش نفس
ندى: مهو فيه علاج ولازم تخده
ياسر: مش مهم دلوقتى شويه كده
ندى مردتش
ياسر ابتسم: نور قالى انك كنتى بتعيطى وخايفه عليا
ندى اتكسفت ونزلت وشها فى الارض
وياسر مسك أيدها ولاول مره ندى تحس ان لمسه ايد ياسر ليها بتوترها ونبضات قلبها بقت سريعه متعرفش ليه
ندى فى نفسها: معقول اكون حبيتك لا لا مستحيل
يتبع….
لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا
لقراءة الرواية كاملة اضغط على : (رواية يختلف عن الجميع)
