رواية معشوقتي الفصل السابع 7 بقلم إسلام علي
رواية معشوقتي البارت السابع
رواية معشوقتي الجزء السابع
رواية معشوقتي الحلقة السابعة
مامت فرحه بحب: هتاكلى فى الصالون ولا فى الاوضه
فرحه: مليش نفس
فاطمه: يابنتى انتى مش بتاكلى علشان خاطرى انا هجبلك هنا
وراحت تجيب لفرحه اكل وهى فى المطبخ دخل احمد عند فرحه الاوضه
احمد: اهلا بالعروسه
فرحه: عروسه اى
احمد: هو انا مقولتلكيش مش فى واحد النهارده جى يتقدملك وقريت فتحتك بس اى دفع فيكى تمن ميخطرش على بالك
فرحه بصوت عالى:يعنى اى بعتنى علشان الفلوس
مامت فرحه جات من المطبخ على صوتها
فاطمه: فى اى يابنتى
احمد بعصبيه: تعالى شوفى بنتك الفقر الراجل دافع كد قدا وهى مش عاجبها
فاطمه: راجل مين ودافع اى
احمد: العريس واسمعى يابنت انتى يكون فى علمك الفرح الخميس الى بعد الجاى وهتجوزى يعنى هتجوزى
وسابهم وطلع
فاطمه: اهدى يابنتى هتتحل ان شاءلله
فرحه طلعت تجرى بره البيت
فاطمه: فرحه استنى يابنتى ورحمه ابوكى استنى
ولسه هتكمل كلام لقيت احمد بيضربها بلكلم
احمد وهو بيشد فى شعرها: انا مش قولت متجبيش سيره الراجل ده قدامى
فاطمه برعب: حاضر حاضر
احمد زقها وقعت على الارض وهو دخل نام
عند فرحه فطلت تجرى لحد ماصلت عند البحر فطلت تصرخ ودموعها نازله ومكنش فى ناس عند فرحه علشان كدا عيطت براحتها لان فرحه مش بتحب تعيط قدام حد
وبعد شويه قعدت على الارض وفضلت تتكلم: شايف يابابا من بعدك جارالى اى انا فرحتى ضاعت والراجل ده باعنى علشان الفلوس ده انا حتى مش عارفه باعنى لمين يااارب
وقعددت تعيط وعده الوقت ورجعت البيت
فاطمه وهى حاضنه فرحه: ياحبيبتى يابنتى كدا تقلقينى عليكى
فرحه:..
فاطمه: ردى عليا يابنتى
فرحه سابتها ودخلت اوضتها من غير كلام وفضلت ساكته لحد يوم الفرح
ـــــ
مرت الايام عند طارق
حور كانت فى الحمام وطارق واقف بره حور طلعت لقيت طارق حاضنها
حور: فى اى ياطارق خضتنى
طارق: اى مش خلااص كدا مفيش لمون بقاا يبقا اى وغمز ليها
حور بكسوف: انت بتحسبلى ياطاارق
طارق: طبعا يابطه
وشالها وبس كداا عييييب
ـــــ
عند مراد
كان دايما مع نور فى المستشفى
نور كانت تحت بتجيب حاجه ومراد قعد مع نسمه الى بقيت كويسه نوعا ما
نسمه: تعالى ياابنى
مراد قرب عندها: خير ياطنط
نسمه: انت عارف ان انا بعزك قد اى
مراد: اكيد عارف
نسمه: انت بتحب نور
مراد بااحراج: بصراحه
نسمه بابتسامة بسيطه: بصراحه
مراد: ايوه بحبها
نسمه: وهى كمان بتحبك
مراد بفرحه: والله العظيم
نسمه: اسمع ياابنى نور ملهاش حد وانا خلاص مش هعيشلها
مراد: ربنا يطول بعمرك
نسمه: انت لو بتحب نور فعلا اتجوزها خلينى اموت وانا مرتاحه
مراد: انا كنت ناوى اتقدملها لما حضرتك تقومى بسلامه
نور دخلت وقعد يتكلمو عادى
ـــــ
عده الوقت وجى معاد فرح ادهم الى جهزو مراد وطارق وكان تحفه وادهم كان جميل جدا وكان طاير من الفرح
طول الفتره دى احمد مخلاش فرحه تقابل ادهم لانو كان خايف فرحه تتفشه
ومكنش بيخلى فرحه تطلع من البيت علشان متهربش
ادهم كان بيلبس الساعه ومراد دخل الاوضه: اش اش اش اى الحلوه دى
ادهم: عيب عليك ده انا العريس
طارق الى دخل مع مراد: مبروووك يلاا كدا مش باقى غير مراد
مراد: قريب قوى
ادهم: ادعيلى بقاا انا الى شغلتهالك وغمز له
ونزلو القاعه منتظرين فرحه
عند فرحه ادهم حجزلها اوضه علشان تجهز فيها وجابلها فستان جميل جدا فرحه كانت لابسه فستان ابيض طويل قوى وكانت ملكه فى الفستان والميكب كان رقيق جدا وبسيط فرحه نزلت على السلالم وادهم كان واقف تحت منبهر بجمالها هو كان عارف ان الفستان هيبقا جميل عليها بس مكنش متوقع جمالها ده فرحه كانت باصه تحت والحزن مالى وشها اول لما وصلت لادهم ومسك ايدها بصت عليه واول كلمه تقولها بعد الصمت الى كانت فى
فرحه بصدمه: ادهم
ادهم بحب كبير: مبروك ياعروستى
واخدها وراحو يرقصو ويسلمو على الناس الى بتبارك ليهم
مراد كان بيرقص مع نور الى عزمها هو بنفسو على الفرح بس مامتها مقدرتش تيجى
وطارق بيرقص مع حور الى كانت جميله قوى بفستانها
طارق: انتى عارفه ان انا بقيت بعشقك مش بس بحبك
حور: وانا بموت فيك
وفضل جو الحب ده لحد وقت كبير
نور كانت هتروح بس مراد طلب منها تفضل شويه وهو هيوصلها
ادهم اخد عروستو وراحو على اوضه فى الاوتيل وحور وطارق روحو بيتهم لان طارق كان عندو بيت بتاعو بس عمتو فيروز طلبت منو يفضل معاها وميقعدش لوحدو ولما اتجوز رجع بيتو
ومراد اخد نور ووصلها
نور: ميرسى يامراد تعبتك معايا
مراد: عادى مفيش تعب
نور: باى
ولسه هتنزل مراد مسك ايدها: انا بحبك
نور: هاا
مراد: ماما هتيجى بكره علشان اطلب ايدك
نور نزلت وهى مش مستوعبه حاجه
نسمه: اتاخرتى لى يانور
نور بزهول: طلب ايدى قالى بحبك
نسمه بعدم فهم: اى ده
نور بصويت وهى بطنطت: يلهوووى ياماما قالى بحبك
نسمه: مين ده
نور: مراد مراد
وقعدت تحكى لمامتها كل حاجه واتفقو يجهزو البيت علشان بكره
ـــ
عند العريس بقاا
ادهم: انا مبسوط قوى انتى خلاص بقيتى مراتى
فرحه ببرود مردتش عليه
ادهم لسه هيمسك ايدها فرحه لفت دراعو ولصقت وشو فى الحيطه وكانت بتتكلم جنب ودانو بهمس مرعب
فرحه: اوعاا تفكر تلمسنى لو كنت فاكر ان انت اشترتنى من الراجل ده تبقا غلطان انت جوزى على الورق
وسابتو ودخلت الحمام تغير الفستان
طلعت لابسه بجامه بكم
ادهم: ده اى ده
فرحه مردتش عليه
ادهم بصوت عالى: انا مش بكلمك
فرحه: انا قولت الى عندى
ادهم: يعنى اى
فرحه: انا اقولك يعنى اى انا عجبتك فى الحفله لقيتنى مش هاجى بصحوبيه قولت تشترينى من جوز امى صح
ادهم: جوز امك ده مش ابوكى
فرحه بصوت عالى: لااا دى مش بنادم وانت حيوان اكتر منو فاكر نفسك اشترتنى بفلوسك انسااا
ادهم مسكها من شعرها: اناا حيوان انا سكتلك علشان مش بمد ايدى على ستات ومش عايز يوم لما اضرب ست تكون مراتى
فرحه بضحكه حزن: اضرب اضرب ماانت اشترتنى
ادهم فاق من غضبو وساب شعرها وطلع بره وهى فضلت تعيط فى الاوضه بعد لما قفلت الباب
ـــ
فى اليوم التانى ادهم فاق لقي نفسو نايم
على الكنبه بره وفرحه قافله الباب راح المطبخ عمل قهوه وشرب ورجع نام تانى واحمد منع فاطمه تروح لبنتها
يتبع….
لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا
لقراءة الرواية كاملة اضغط على : (رواية معشوقتي)
