رواية مريض نفسي الفصل الحادي عشر 11 بقلم بسملة حسن
رواية مريض نفسي البارت الحادي عشر
رواية مريض نفسي الجزء الحادي عشر
رواية مريض نفسي الحلقة الحادية عشر
الدكتور:هى للاسف عندها اللتهاب فى المعده وده طبعا ممكن يخليها تر*جع اى حاجه تدخل بطنها
ماما:طب هتاخد دوا ولا اى الحل
الدكتور:اكيد طبعا هتاخد دوا وتستمر عليه لحد ما الالتهاب ده يختفى خالص..اتفضلى ده العلاج اللى هتاخده وطبعا فتره العلاج ممكن تطول شويه لان الظاهر انها تعبانه من زمان ومكنتش تعرف
ماما:تمام شكرا يادكتور
الدكتور:الاعاده يوم***الجاى ان شاء الله
ماما:عن اذنك يادكتور
مشينا من عند الدكتور مكنتش قادره ماما راحت تجيب الدوا وانا طلعت شقتى غيرت هدومى وقعدت على السرير بتعب بعد شويه ماما جات وخدت الدوا وفضلت قاعده
كيان:ماما روحى انتى عشان متتعبيش
ماما:واسيبك وانتى تعبانه كده؟
كيان:هبقى كويسه متقلقيش
ماما:لا هقعد معاكى وبكره هروح عشان ابوكى وابقى اجيلك تانى
كيان بتعب:ماشى ياماما
ماما:كيان هتعملى اى فى حكايه جوزك ؟
كيان:مش عارفه ياماما والله انا تعبت ومتلغبطه
ماما:انا مقدرش افيدك فى الموضوع ده دى حياتك وانتى اللى لازم تاخدى قرارك ياكيان
كيان: عارفه ياماما ان شاء الله ابقى كويسه واشوف
ماما:طيب انا هنام لانى صاحيه من بدرى وانتى لو عوزتى حاجه صحينى
كيان: تصبحى على خير نامى فى اوضه الاطفال براحتك
ماما:وانتى من اهل الخير
دخلت ماما تنام وانا فتحت فونى اتفرج على صور فرحى لفت نظرى صورة كان بيضحك فيها وهو باصصلى ابتسمت بسخريه وان كل حاجه حلوة مبتدومش
قفلت فونى وكنت هقوم اقف فى البلكونه لكن لقيت فونى بيرن كانت حماتى
كيان:الو
حماتى:كيان
كيان:نعم
حماتى:بكره عاوزه اروح ل ليل ممكن توصلينى
كيان:ايوه بس هو مش عايزنى اروحله تانى
حماتى:تانى؟؟انتى روحتيله اصلا
كيان:ايوه روحتله ومكنش عاوز يشوفنى
حماتى:طب وصلينى ومتدخليش بس استني ونروح سوا
كيان:تمام
قفلت الفون ودخلت البلكونه بصيت على الشارع كانت الناس قليله فيه هوا كتير وساقع راحه نفسيه قعدت على كرسى لحد مانمت وانا قاعده
صحيت الصبح على صوت ماما وهى بتصحينى
ماما: انتى نمتى هنا ياكيان كده تاخدى برد وتتعبى اكتر
كيان:معرفش نمت هنا ازاى نمت على نفسى
ماما:طب قومى حماتك اتصلت وانا رديت وبتقولك هى جايه فى الطريق هى جايه لى؟
كيان:عشان هوصلها المستشفى اللى ليل فيها
ماما:هو مش طردك وقالك متجيش تانى
كيان:مش هخليه يشوفنى هقف بره لحد ما الزياره تخلص
ماما:طيب لو حسيتى انك تعبانه روحى على طول
كيان:حاضر
دخلت غسلت وشى وصليت ولبست ونزلت قابلت حماتى..شويه ووصلنا المستشفى
حماتى: اقفى هنا وانا مش هتأخر جوه
كيان:تمام
فتحت الباب ودخلت وانا كنت بره بس طبعا مش قدام الباب عشان ميشوفنيش…عدى حوالى ربع ساعه وهى لسه جوه الباب اتفتح ووو
حماتى: تعالى ياكيان
بصيتلها بإستغراب وووو…!!
يتبع….
لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا
لقراءة الرواية كاملة اضغط على : (رواية مريض نفسي)
