رواية وردة يونس الفصل السابع عشر 17 بقلم رانيا عبدالعليم
رواية وردة يونس البارت السابع عشر
رواية وردة يونس الجزء السابع عشر
رواية وردة يونس الحلقة السابعة عشر
اكرم سكت لما سمع الناس بتصر*خ وشاف منه واقفه عند باب القاعه وماسكه مسد”س موجهاه ناحيه ورد
منه بجنو’ن: مش هسيبك تفرح يوم واحد يا يونس وهخليك تم’وت بحسر’تك على السنيورة. صوت رصاصة طلعت من مسد’س منه
يونس بصدمه: ورد
جه ظابط تبع أكرم وحاول ياخد من منه المسد’س بس جات فى منى وهو سحب منها المسد’س وقبض عليها
منى وقع’ت بين ايدين عامر بعد ما الرصاص’ه جات فيها
عامر بصرا’خ : حد يطلب إسعاف
أكرم: اهدى هى هتكون كويسه دى فى كتفها
بعد شوية وقت كانوا فى المستشفى وكلهم حوالين منى
آمال بحزن : سلامتك يابنتى
منى بتعب: الله يسلمك يا طنط
عامر بقلق نزل لمستواها وهمس: انتى كويسه ؟ حاجه بتوجعك ؟
منى بهمس مماثل : عامر انا واخده رصا’صه ف اكيد موجوعه
عامر: سلامتك ياريتنى كنت أنا
منى : ياسيدى بعد الشر روح اقعد فى حته بقا
عامر بهمس: ولا ليها فى الرومانسيه
ماجد: انا بقول تروحوا عشان ورد وياسمين لوحدهم فى البيت
منى: اها يا جماعه يلا وانا كمان مروحه
فهد : مروحه فين!
منى: بيتى يا فندم
فهد : انتى واخده رصا’صه يا ماما
منى : معلش عايزة اروح
نبيل: خلاص تعالى معانا على الأقل اليومين دول لحد ما تتحسنى
منى باعتراض: لا مش هي…..
عامر : ده اللى هيحصل يلا اسبقوا وانا هجيبها
الكل بص لعامر باستغراب.
عامر: خلص إجراءات الخروج يا يونس
يونس : ماشى
كلهم خرجوا وفضل عامر ومنى
عامر: شوفتى لو كنتى وافقتى عليا كان زمانك اتجوزتى قبل ما يحصل فيكى كده
منى : هو حضرتك واقى رصا’ص يعنى ولا ايه
عامر: قومى انتى لسانك عايز يتقط’ع
منى سندت على عامر وقامت وقفت
عامر : يلا
منى : على فكره انا موافقه يلا
عامر : موافقه بجد
منى هزت راسها بخجل
عامر كان هيحصن’ها
منى : اثبت يا عسل انت رايح فين ؟
عامر : هحضن’ك
منى : قدامى يا نحنوح قال هحضن’ك قال
الاتنين وصلوا البيت ومكنش موجود غير آمال وماجد ونبيل
عامر : الباقى فين
نبيل : اختك راحت مع جوزها ويونس وورد سافروا
عامر : نعم
نبيل : سافروا بالطيارة بتاع اخوك ياسيدى
عامر : ماشى.
عند ياسمين وفهد
فهد : وأخيراً
ياسمين: فرحان ؟!
فهد : حاسس انى همو’ت من كتر الفرحه
ياسمين بسرعه: بعيد الشر ربنا يخليك ليا
فهد با’س راسها: ويخليكى ليا يا عمري
ياسمين بعدت: انا جوعت اوى انت مش جعان ؟
فهد بخبث: جعان أوى والله
ياسمين: بتقر’ب ليه انت
فهد : هقولك
يونس: يا ورد بالله عليكى خلاص انا كويس
ورد بقلق : بس هي….
يونس بمقاطعة : بقولك ايه انسيها خالص هي طلعت من حياتنا ومش هيكون ليها أثر بعد كده
ورد حضنت’ه بقوه: حاضر
يونس ضمه’ا ليه اكتر واتكلم: ادخلى غيرى هدومك وتعالى عايز اتكلم معاكى كلمتين
ورد : حاضر
ورد غيرت هدومها ويونس كمان وبعدها قعدت قدامه
ورد : نعم
يونس: انا آسف
ورد باستغراب: على ايه
يونس بحرج : على كل حاجه يعنى فى الأول كنت بقول انك ..
يونس سكت وورد كملت بابتسامه: جاهل’ه تقصد ؟
يونس بصلها: غضبى كان عامينى وخصوصاً أن جدك كان بيغص’ب عليا وانا كنت مرتب حياتى على حاجات تانيه وكمان آسف عشان معاملتى معاكى و….
ورد : انا نسيت كل ده
يونس: عارف ان اسفى مش هيعمل حاجه بس صدقينى انا بحبك وحابب ابدأ معاكى من جديد
ورد : يبقا ننسى بقا وانا كمان بحبك ويلا عشان تاكل
يونس : قولتى ايه ؟
ورد : يلا عشان تاكل
يونس : وردد!
ورد بخجل: انا كمان بحبك
يونس حض’نها بفرحه وبعدها ميل باس’ها بهدوء وو….
بعد ٧سنين
ورد بصرا’خ : يا بنتى اقفى بقا هديتى حيلى
وردة: مش عايزة
ورد : انتى متعبه ليه كده
جاسر: سيبيها يا ماما دلوقتي بابا يجى ويأكلها
ياسمين: انا مش عارفه ايه السر فى انها تسمع كلام ابوها وانتى لا
منى : البنت دايما حبيبة ابوها معروفه
آمال: خلصتوا يا ولاد
ورد : ايوه خلاص كده
آمال: ماشى يلا نحطه على السفره هما وصلوا بره
منى : ماما كارما صحيت ؟
آمال: اها يا حبيبتى مع جدها نبيل متخافيش
اتجمعوا كلهم على السفره فى جو دافى وبعد ما خلصوا أكل يونس وورد طلعوا اوضتهم
يونس : مالك يا حبيبتى
ورد بضيق حطت حاجه فى ايد يونس
يونس بفرحه: انتى بجد حامل ؟
ورد : انت فرحان
يونس حضن’ها : لازم اكون فرحان .
ورد : بس احنا قولنا اتنين بس و….
يونس : انا لو عليا عايز ٢٠ عيل طالما منك
ورد بتساؤل : لسه بتحبنى ؟
يونس : لا طبعا
ورد بقلق: بجد!
يونس : بقيت بعشقك
ورد : وانا كمان بعشقك
تمت ❤️
لقراءة الرواية كاملة اضغط على : (رواية وردة يونس)
