رواية أحببتها وكفى الفصل الأول 1 بقلم آية جمعة
رواية أحببتها وكفى الجزء الأول
رواية أحببتها وكفى البارت الأول
رواية أحببتها وكفى الحلقة الأولى
• الحق يا باشا العروسة هربت
لينتفض من مكانه وهو بيقول بصدمة : أنتِ بتقولى ايه يا غبيـ”ــة أنتي
الخادمة بخوف : يا حسين بيه عليا هانم مش فى أوضتها ولقيت الورقة دى على سريرها
لتعطيه الورقه ويفتحها ليجد : ” أنا آسفه يا بابا مش هقدر أكمل فى الجوازة دى علشان كده هربت ويا ريت متدورش عليا لأنك مش هتلاقينى ومش هرجع خلاص تانى “
ليصرخ بغضب : راحت فين الزفته فارس بيه مش هيرحمنا وهيميحنا تماماً من على وش الأرض
ليلتفت للخادمة الواقفة أمامه ويسألها : فين الزفتة التانية رحمه
لترد الخادمة بر”عب : فوق فى أوضتها يا باشا
ليصعد لأعلى بسرعة وهى ينادى بعصــ”ـبية مفرطة: رحمه… رحمه
لتخرج رحمه من أوضتها بسرعة وهى بتقول بخوف : فيه ايه يا بابا حضرتك بتزعق ليه
حسين بغضب : يعنى ما تعرفيش المصيبة اللى أختك عملتها
رحمه بتوتر : مصيبة ايه بس يا بابا ايه اللى حصل
حسين بصراخ : أختك المحترمة هربت يوم فرحها… هربت وسابتنا تحت رحمة فارس الهوارى
ليقترب منها ويمسك شعرها بين ايديه قائلاً بغضب : انطقى يا بت أختك فين ولا راحت فى أى داهيه
رحمه بعياط : معرفش يا بابا معرفش
حسين : انت بتكدبى عليا يا رحمه ما أنا عارف إنك الوحيدة اللى ساعدتيها وخوفك دا دليل على كدا
رحمه : معرفش حاجه صدقنى
ليزيحها بعنف من أمامه وهو بيقول بغضب : هلاقيها وساعتها مش هرحمها… خلينى دلوقتى أتصرف مع فارس
——————————–
… .. .. فى مكان تانى عند فارس الهوارى .. .. …
• فى مكالمة هاتفية
فارس بغضب : يعنى ايه بنتك هرب يا حسين… هو لعب لعيال…. هى مش عارفه هتتجوز مين ولا ايه
حسين : والله يا فارس بيه اختفت فجأة من البيت
فارس : اقفل وأنا جايلك حالاً على بيتك
ليغلق المكالمة ويسيب بيته ويروح لبيت حسين النجار ليصل بعد وقت قصير لهناك
فارس : ممكن أعرف بنتك المحترمة راحت فين
حسين : معرفش أنا بعتلها الخدامة تشوفها لقيتها اختفت وسايبه ورقه بتقول إنها مش عايزه تكمل فى الجوازه دى ومش هترجع هنا تانى
فارس بغضب : وأعمل ايه أنا فى الفرح ده والناس دى كلها اللى جايه تحضره وسمعتى اللى هتبقى فى الأرض بسبب بنتك
حسين بتوتر : معرفش ما انا متضرر زيك بالظبط
ليظل فارس يدور حول نفسه بعصبية مفرطة وهو بيفكر فى حل اللى حصل دا
لتدخل رحمه فجأه : بابا لو سمحت
حسين : عايزه ايه يا رحمه مش وقتك
ليلتفت لها فارس ويشرد بها لثوانى ليهز رأسه فجأة برفض وهو بيقول لنفسه : مستحيل دا يحصل مش يوم ما أتجوز… أتجوز أبله فاهيتا دى
لتعدل رحمه نضارتها على عينيها وهى بتقول بتوتر : كنت عايزه أعرف بس هنعمل ايه فى موضوع عليا
حسين بتنهيدة : مش عارف يا رحمه
فارس ببرود : هو للأسف فى حل واحد بس علشان ننقذ نفسنا وسمعتنا النهاردة
حسين بسؤال : واللى هو ايه
فارس ببرود : الجوازة هتم زى ما هى بس العروسة مش عليا هتبقى رحمه
رحمه بصدمة : لاا مش ناقصنى غير فارس تلاجه أتجوزه
فارس بغضب : نعم أنت تطولى يا بت
رحمه : ليه يا أخويا كنت توم كروز وأنا مش عارفه
فارس بعصبيه : مش كفايه عليا هتجوز واحدة شكلها وحش جداً وكمان مشوهه
يتبع…
لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا
لقراءة الرواية كاملة اضغط على : (رواية أحببتها وكفى)
