رواية مصيبة اقتحمت حياتي الفصل السادس عشر 16 بقلم الكاتبة سارة سمير
 |
| رواية مصيبة اقتحمت حياتي الفصل السادس عشر 16 بقلم الكاتبة سارة سمير |
رواية مصيبة اقتحمت حياتي الفصل السادس عشر 16 بقلم الكاتبة سارة سمير
بالليل فى فيلا الصياد كانت خطوبه رامى وسيرين لان رامى اسر انه الخطوبه تتعمل فى الفيلا عندهم
كانت الخطوبه معموله فى الجنينه
كان مالك واقف هو جى جى جنب بعض
جى جى:الخطوبه ممله وتقيله جدا
مالك:اممم انا مبيحبيش الحفلات عشان كده….تجى نمشى ونروح اى مكان تانى
جى جى مسكت ايده:مينفعيش دى خطوبه اخوك اه ممله وتقيله بس لزمن تكون جنبه
مالك: منتى عارفه الفيها دا هيخطبها شويه وقت وهسيبها
جى جى:برضه لزمن تكون جنبه
مالك:حاضر يا جى جى
ريم كانت داخله من باب الفيلا ورامى لمحها لانه كان عنيه على البوابه ومستنيها ابتسم لا بعض اول معنيهم اتلاقت ببعضها
جات عليهم وهى راحت عليهم قابلها الجرسون اخدت
منه كاس عصير
ريم:مبيوك(مبروك)يا مستى(مستر)يامى(رامى)
رامى ابتسم:احمم الله يبارك فيكى
ريم ابتسمت ابتسامه صفراء:مبيوك (مبروك)ييكى(ليكى)
سيرين ابتسمت بنصر:شكرا ….عقبالك ولا انتى اصلا من هيعبرك
ريم:كتييى(كتيير)واييه (والله )واخيهم(واخرهم) واحد انهايده(انهارده) جاى وطالب ايدى وبفكيى(وبفكر)اوافق
رامى بصلها بغضب
ريم:بعد اذنكم اسيبك تفرحو ببعض
سيرين:بنى ادمه زباله ومفكره نفسها واحده
رامى بغضب:سيرين انا مبحبيش حد يتكلم عن ريم كده
سيرين بغضب:ليه يعنى انا اتكلم عنها زى ما انا عايزه
رامى بحده:سيرين انا لما اقول كلمه تتسمع ومش عايز نقاش
سيرين وديت وشها الناحيه التانيه بغضب وقعدت تبرطم بكلام مش مفهوم
***
ريم ابتسمت :مايك(مالك ) عامى(عامل) ايه
مالك:كويس يا ريم انتى عامله ايه
ريم:انا كويسه…مراتك صح
مالك:امم جى جى مراتى ….جى جى ريم مرات رامى
ريم:انت عيفت(عرفت)
مالك:اه عرفت
ريم مديت ايدها لى جى جى:مبروك
جى جى سلمت عليا:الله يبارك فيكى…..مبروك ليكى
ريم:شكيا(شكرا )…يخياشى(يخراشى)يولاد انا عندى سيفه(سلفه)حيوه(حلوه) كده
جى جى ابتسمت :انتى احلى يا ريم
ريم:هو انا ممكن اطيب(اطلب) منك طيب(طلب)
جى جى بصت لى مالك ومالك هز راسه:اه اكيد اطلبى
ريم شدتها لبيعيد وشوشتها فى ودانها وجى جى ابتسمت
ريم مشيت وجى جى رجعت لعند مالك:طلب منك تعمل حاجه فى سيرين مش كده
جى جى:دى مجنونه خالص
مالك:اممم…هتساعديها
جى جى:وليه لا
مالك:بجد هتساعديها
جى جى:انا حبيته انا كمان هى من النوع البتجبر ان الناس تحبها وهساعدها
مالك ماسك ايدها وباسها:اسف
جى جى باستغراب:على ايه
مالك:على انى بحب واحده تانيه اتجوزتك وان….
جى جى:ششش مش عايزه اسمع حاجه انا راضيه ومبسوطه ودا اكتر من الكنت بحلم بايه
مالك ابتسم:ياريت الحب باختيارنا كنت اخترت انى احبك
جى جى ابتسمت بفرحه:طب هسيبك شويا هساعد ريم وهرجعلك تانى
مالك:ماشى روحى بس متاخريش عليا
جى جى:مش هتاخر
سبيتها ومشه
شويا ولقا جى جى بتدى سيرين عصير واقفه معاها بتضخك ومن غير محد شافه وقعت العصير بتاعه قصد على سيرين
جى جى:اوبس اسفه
سيرين:عادى ولا يهمك انا كنت جايبه فستان تانى هروح اغير دا وهرجعلك تانى
جى جى:اسفه مره تانيه
سيرين:حبيبى هغير الفستان ورجعه
رامى بخنقه:براحتك
سبيتهم ومشيت
رامى: احم …ريم فين
جى جى ابتسمت:مستنياك وراء الفيلا روحلها
رامى مشيه وراح لريم القها واقف بغضب
رامى:ريم
ريم لفت ليه وقعت تضربه على كتفه:كنت ماسك ايدها وانت بتيبسها(بتلبسها) ايخاتم(الخاتم) كده ها عجبك ايدها صح يا خاين
رامى ابتسم ومسك ايدها:بس يا مجنونه شويه …وانا هفهمك شويا
ريم بغضب:مش عايزه اسمع منك حاجه
رامى:ريم حبيبتى انا مش بحب غير انتى الساكنه القلب انا عنيى مبتشفويش غيرك انتى
ريم:اه ضحك عييا(عليا)بكتمتين(بكلمتين )
رامى:مش بضخك عليكى حبى صادق من جويا وانت عرفه كويس ظروف خطوبتى منها ولا كنت ملبيستيش الخاتم لحد غيرك تانى…خلص كلامه….وطلع علبه من جايب البنطلون وفتحه وكان فيه خاتم الماس فوق الروعه
ريم بصدمه:ايه داه
رامى:خاتم ولما هعلن جوازى بقيه شبكتك هتكون عندك….لبسها الخاتم وباس ايدها بحب… بحبك
ريم حضنته بحب:وانا كمان اسفه بس انا بغير عليك قوى
رامى:انا عارف ومقدر غيرتك عليا
****
رامى رجع الحفله وبعيدها بشويه رجعت ريم
ريم راحت لى جى جى:شكيا (شكرا)ييكى(ليكى) بجد يا جى جى
جى جى:متقليش كده احنا بقنا اخوات ومفيش بين الاخوات شكر
ريم حضنته بحب:حبيبتى تسلملى يارب….يارب كده اشوفقك محققه كل البتمنه يارب
جى جى:انا وانت يارب
رامى:مالك فيكى ايه
سيرين بتهرش فى جسمها زى الجربناين:مش عرفه فى ايه ومش عرفه ابطل هرش فى جسمى
رامى بصدمه لقا ايدها بتحمر:ايدك مالها اتلونت كده ليها
سيرين واقفت بصريخ من جسمها البقا احمر ومن كتر الهرش انجرح وبقا بينزف دم:اااااه يا مامى اعااا…طلعت تجرى على الفيلا وهى بتصرخ زى المجنونه
عاصم راح لرامى:فى ايه يا رامى
رامى:مش عارف فجاءه لقته بتهرش وجسمها احمر
عاصم سابها وراح واره بنته يشوفها مالها
هدى:فى ايه يا رامى….وسيرين مالها بتصرخ وجريت على جوه ليه
رامى: شكلها تعبت….اعتزرى من المعازيم وفضى الحفله دى
هدى:حاضر …بس روح شوف خطبتك مالها
رامى بضيق:حاضر
هدى اعتزارت من الضيوف وقالتهم ان العروسه تعبت فجاءه والكل مشى حتى ريم
***
تانى يوم ريم بتصحه من النوم وبتفتح عينها لقت فى وشها….
يتبع ..
لقراءة افصل السابع عشر : اضغط هنا
لقراءة باقي حلقات الرواية : اضغط هنا
نرشح لك أيضاً رواية ملكة قلبي للكاتبة ريهام سعيد
