رواية جاسري الفصل العاشر 10 بقلم كاتبتي الجميلة
 |
| رواية جاسري الفصل العاشر 10 بقلم كاتبتي الجميلة |
رواية جاسري الفصل العاشر 10 بقلم كاتبتي الجميلة
توقع الخدم ان يذهب اللى تلك الغرفه التى كانت حبيثتها منذ ايام ولكنه صدمهم حينما توجه الى جناحه
دخل اللى الجناح ثم اللى غرفته الخاصه اللتى لا يدخلها احد سواه والخادمه
فى الغرفه
ليلى : ايه يا اخ انت استحليتها ولا ايه كل شويه تشيلنى انا مش شوال بطاطس
جاسربلا مبالاه :بس يا اوزعه اسكتى الصداع هيفرتك دماغى
ليلى : ما يفرتك ولا يهبب انا مالى انا حرام االى انت بتهببوا ده وبعدين
جاسر مقاطعا : ايه ايه هو انا اللى عامل العمليه ولا انتى دا انا تعبت وانتى لا
ليلى بتمثل وتسبيل : حتى انت يا فوزييييي
جاسر بصراخ : يا لهوي شيلوا البنت دى من.قدامييي
ليلى : ما انا بقول كده رجعنى لاهلى
جاسر بزعيق : انا قلت لا يعنى لا انت مبتفهميش
لبلى ببكاء. وصوت عالى :لا مبفهمش ومش هفهم الا لما ترجعنى لاهلى
جاسر بخوف حين لاحظ الامها اهدى اهدى انتى لسه طالعه من العملية
ليلى : لا مش ههدى سامع انا مش ههدى ودينى لاهلى
جاسر بخوف وهدوء خلاص خلاص هوديكى
ليلى : احلف
جاسر بضحك : طيب افرض حلفت ومودتكيش
ليلى : انت حلفت وحلفانك ده هتتحاسب عليه ده اتهز له سبع سموات مش هزار يعنى
جاسر بهدوء : هحلف بس لما اتفق معاكى على حاجه
ليلى بفرحه : ايه هيه
جاسر:نامى. واول ما تصحى هقولك
ثم حملها مره اخرى ووضعها على الفراش وقبل جبينها. وانصرف
ذهب جاسر اللى الغرفه المجاوره
واغلق الباب
ورمى بنفسه على الفراش قائلا
جاسر : اول مره انام بعيد عن اوضتى بسببك يا طفله
واستسلم بعدها الى سلطان النوم
فى الصباح استيقظ جاسر على كفين ناعمين ولكن بطريقه غريبه
انت انت يا اخ اصحى بقولك
جاسر بنوم : فى ايه
ليلى : كل ده نوم قوم عاوزه اروح لاهلى وبعدين انا بيقولوا عليا نومى تقيل دا انت طلعت غيبوبه فى حد ينام 17 ساعه
جاسر بفزع ايه الشغل
ليلى : شغل ايه احنا باليل
جاسر : يالوكل بطلى طريقتك دى
ليلى : انا اصلا مروحه سبنى اتكلم بالطريقه اللى عجبانى
جاسر : لا مهو انتى مش تتروحى
ليلى : نعمم
جاسر : اهدى بس بقولك ابه وامسكها من زراعيها
ليلى : شيلهم بدل ما اقطعهم
جاسر : نعم
ليلى وهيه تزيل كفيه
بقولك شيلهم بدل ما اقطعهم
وبعد ذالك قالت كمل بقا مش هروح لاهلى ليه
جاسر : بصى ذى ما قلتلك انتى هنا علشان تتعلمى وبس هتقعدى لحد ما تخلصى ثانويه عامه وبعدين ترجعى لاهلك
ليلى : وانا ايه اللى يضمنى
جاسر : انا وهحلف اهو علشان تصدقى بس اذا فيه سنه من السنين جبتى درجات وحشه او سقطى انسى انك ترجعى لاهلك
ليلى : يا سلام ومين هيمنعنى انت فاكر ان واحد ذيك انت يقدر يمنعنى ازور اهلى لا تبقى غلطان
جاسر ؟؟؟؟
ليلى: انت فاكر ان واخد زيك انت يقدر يمنعنى من انى ازور اهلى لا تبقى غلطان انا اهلى عندى بالدنيا وما فيها وان كنت انت عايش فى حكايه اننا متجوزين دى ف لا فوق كده يا حبيبى وصحصح
جاسر بهدوء متجاهلا حديثها: يلا نفطر او نتعشى على حسب الوقت بقا انا هاخد دش وننزل
ثم توجهه اللى المرحاض لو مالعطيش هفهم ان دى دعوه صريحه منك انا هطلع
لم يكمل حديثه بسبب هروبها خارجا
ليلى فى نفسها
ايه ده طلع قليل الربايه
ثم قالت
وانا مالى هو انا كنت امو يلا خلينا نخلص
وتوجهت اللى الاسفل قائله فى صوت منخفض
هو البيت ده مفيهوش حد ولا ايه يلا مش مش مشكله اهم حاجع التلاجه
توجهت اللى المطبخ وفتحت الثلاجه وجدتها فارغه
فذهبت اللى غرفته
فتحت الباب وهيه تقول
انت يا اخ هو مفيش عندكم اكل ولا ايه بيت طويل عريض زى ده مفيهوش اكل
صدمت حين وجدته خارجا من الحمام عاريا لا يغطيه سوا المنشفه الموضوعه على خصره
اغمضت عينيها بطريقه طفوليه
ايه انت يا عم مش هينفع كده احنا شكلنا مطولين مع بعض احترم نفسك شويه
جاسر: حطى ٣٠٠ خط تحت شكلنا مطولين دى وفهمينى
قالها وهو يقرب منها
بعدت قليلا قائله انا مش بعرف افكر او اتكلم وانا جعانه وانتو شكلكم بخله ومفيش اكل فى التلاجه
جاسر: اوبس النهارده الجمعه و عم محمد بيفضى الثلجات النهارده لا وكمان مفي حد من الخدم هنا
ليلى: طيب وهنعمل ايه
جاسر بغباء بتعرفى تطبخى
ليلى:هو البغيد اعما لا بجد البعيد اعما هو انت مش شايف انى متنياه عمله عمليه
جاسر: تصدقى صح وهنعمل ايه
ليلى: باتيه او احيه فى ابه ركز كده والنبى
يا تعمل اكل
جاسر بكبرياء مقاطعاً: انا جاسر الدمنهورى اعمل اكل مستحيل طبعا
ليلى: خلاص يا عم المستحيل انت حر
سكتت قليلا ثم اكملت بحماس
خلاص خدنى اكلنى بره ولكن اكملت بحزن
بس انا مش عندى لبس هنا
جاسر: نص ساعه ويكون جيلك اجمل طقم فى مصر كلها ويلا بقا اخرجى ولا انتى عاوزانى نفضل وقفين كده
خرجت مسرعه وانتظرت بالخارج
اما هو فبدل ملابسه وارتدى تيشيرت اسود مع بنطال اسود فكان فى قمه الجمال
وخرج اليها
نظر فى ساعته قائلا
فاضل حوالى عشر دقايق عقبال ما اللبس يوصل تعالى نتكلم شويه فى المكتب
ذهب اللى المكتب وذهبت خلفه
جاسر: بصىىبقا ومن غير مقاطعه كل اللى قلتوا هيتنفز من غير كلام واعلى الدرجات كل سنه ده اذا كنتى عاوزه تشوفى اهلك اه ويريت محدش يعرف حكايه اننا متجوزين دى تمام
ليلى: بعد اذن حضرتك قولى انا ازاى هقدر اعيش ثلث سنين مشفش اهلى ولا حتى اكلمهم + ان انا عاوزه افهمك انى عمرى ما كنت هقول موضوع ان احنا متجوزين ده لحد
جاسر: ده الى عندى وروحى افتحى الباب
ليلى: نعم ولم تكمل كلمتها بسبب جرز الباب الذى
ذهبت وقتحت الباب اعطاها الرجل صندوق ???? ذهبت به اللى جاسر
ليلى: اتفضل
جاسر ده بتاعك
ليلى: ايه ده
جاسر لبس
ليلى وانت تشتريلى لبس ليه انا مستحيل اقبل منك حاجه
جاسر بذهق: ليلى احنا لسه قعدبنىمع بعض ٣ سنين يا ترا هتقعدى فيهم بنفس الطقم
اخفضت راسها اللى الاسف ووبدات دموعها فى الهبوط
ذهب اليها وحضنها دفنا رايها فى صدره العريض
اياكى تنزلى راسك ابدا ولا حتى ليا فهمه يا ليلتى
ليلى بطاعه: حاضر
جاسر بهزار: يلا بقا ولا انتى مش جعانه
ليلى: ده انا هموت
جاسر بخضه: اوعى تجيبى سيرت الموت ده تانى فاهمه
ليلى حاضر ثم اخذت ابصندوق وذهبت اللى غرفتها
بعد حوالى نصف ساعه
نزلت ليلى بعيئتها الخاطفه رغم انها لاذالت صغيره الا انها كانت قادره على خطف انظار من حولها
اخذها جاسر وذهب
اللى السياره انطلاقا اللى اقرب مطعم
وضل المطعم نزل هو وفتخ لها باب السياره بطريقه كلاسيكيه
قائلا ladies First
نزلت وهى تضحك بلاش والنبى الشويتين دول علشان مليش فيهم
قالتها وهيه تتجه الى المطعم
نظر لها بصدمه مالبس ان قال استنى يا بت
ولكن هيهات فهى قد سبقته واوشكت على الدخول
ولكن قانت هناك يدين قويتين كادت ان تمنعانها فقد اوشك الحرس الخاص بالمطعم على وضع يديه عليها
ولكن هناك احد سبقه وازال يديه
الحرس: ممنوع يا استاذ
جاسر: هو ايه اللى ممنوع
الحارس بزهق: ممنوع دخول اقل من ١٨ سنه
جاسر: تمام دى معايا
الحارس: بقولك ايه ايه معايا دى خلاص مفيش دخول يعنى مفيش دخول
جاسر: جاسر الدمنهورى
الحارس بخوف نعم
جاسر انا جاسر الدمنهور ثم اكمل بتتريقه ينفع ادخل بعد اذن البيه ولا ده كمان ممنوع
الحارس باسف انا اسف يا فندم مكنتش اعرف حضرتك
جاسر: انا ليا كلام مع مديرك
ليلى بخوف من ان تكون سببا فى قطع عيش احدهم
خلاص يا جاسر هو معملش حاجه هو كان بيطبق شغلوا
انا اسفه يا حضرتك يلابقا يا عم جاسر
نظر لها جاسر نظره ناريه ثم قال يلا قدامى
دخلا المطعم بعد ذالك جلسا وجاءwaiter
جاسر تكلى ايه
ليلى اى حاجه
جاسر لل waiter هات اتنين بوفتيك
اشار النادل برأسه بمعنى حاضر وذهب
جاسر لليلى دون النظر لها وبنبره لا تحتمل النقاش: من بكرا هتبدئى دروس فى الاتيكيت وكمان هتخدى كورسات Einglish And French
تمام
ليلى تمام
جاسر: وعم دى اوعى اسمعها تانى
ليلى: امال قول ايه يا uncle
جاسر: ايه uncle دى
ليلة بهفهفه: امال اقول ايه
جاسر بغضب من تصرفاتها: قولى اى حاجه اقولك قولى ابيه
لبلى: ابيه اببه وانا مالى
قطع حديثهم قدوم النادل وصع الكعام وانصرف
اكلا هما الاثنين وبعد ذالك توجها الى البيت
دخل اللى المنزل وتوجها اللى الجناح
كانت ذاهبه الى غرفتها وهيه تقول
يلا بقا تصبح على خير
ولاكن تفاجئه به يحملها ويتوجه اللى غرفته
يتبع…..
لقراءة الفصل الحادي عشر : اضغط هنا
لقراءة باقي فصول الرواية : اضغط هنا
نرشح لك أيضاً رواية غيث ومرام للكاتبة منار رضا
