رواية ورد الفصل العشرون 20 بقلم ندى أحمد
رواية ورد الجزء العشرون
رواية ورد البارت العشرون
رواية ورد الحلقة العشرون
الخاتمه
فارس صحى الصبح قبل ورد و كان حضنها بتملك و قعد يتأمل ملامحها
ورد بدأت تصحى
ورد : صباح الخير يا فارس
فارس : صباحية مباركة يا وردتى و راح با*سها فى خدها
ورد اتكسفت و نزلت راسها
فارس مسك دقنها رفع راسها
فارس : انا مش مصدق يا ورد اننا تممنا جوازنا
ورد : بطل تكسفنى بقى يا فارس
فارس : بجد انا مبسوط اوى يا وردتى
ورد بكسوف : و انا كمان يا فارس مبسوطة و راحت حضنته اكتر و كملت انا عايزة افضل فى حضنك علطول اوعدنى
فارس : ده انا اللى مش هقدر استغنى عن حضنك يا وردتى و جيه يقرب منها
ورد راحت جريت بالملاية على الحمام
فارس : ماشى يا ورد ادلعى براحتك
ورد خرجت و كانت لابسة بيجاما ستان لونها نبيتى و نزلت تحت
ورد : هو مفيش حد
فارس شدها على رجله و هو بيلعب فى شعرها : لاء انا ادتهم اجازة علشان نبقى على راحتنا
ورد : انا هقوم احضر الفطار
فارس راح شالها لحد المطبخ و راح نزلها و فارس بدا يساعد ورد فى الفطار
قعدوا يفطروا و بدا يأكلها بيده و هى كمان بتاكله
على الظهر كده
مراد جيه يزورهم مع مراته
ورد : فارس الباب بيخبط
فارس و هو مش مركز غير معها : مش وقته شوية اللى بيخبط يزهق و يمشى
ورد : عيب يا فارس انزل
فارس : مش قولتلك نسافر بدل الازعاج ده اروح بيكى فين تانى
ورد ضحكت على طريقته و كلامه
فارس لبس و نزل
مراد : ايه يا فارس سنة بتفتح
فارس : ازيك يا مراد
نهى مرات مراد : ازيك يا فارس
فارس : اتفضلوا
مراد و نهى قعدوا
فارس : عن اذنكم ثانية بس اقول للمدام
نهى : اتفضل يا فارس هو احنا ضيوف
ورد لابسة طرحة
ورد : مين يا فارس انا نزلة
فارس لاء مراد تحت البسى النقاب
ورد : ايه ده بجد مكنتش اعرف حاضر
ورد لابسته و نزلت معاه
ورد ضايفتهم
نهى : ولازمته ايه اتعب يا ورد ده احنا أهل ده احنا كنا جاين نتعرف عليكى مش عايزين نتعبك
ورد :لا تعب ولا حاجة ده انتو تعبكم راحة و بعدين ده لسه الغدا
نهى : غدا ايه لا مش عايزين نتعبك
ورد: لا تعب ولا حاجة
مراد و هو بيبص لورد : هى ورد كده طول عمرها بتحب تشوف اللى حوليها مبسوط و مش مهم هى طول عمرها طيبة و رقيقة … يا ورد مش عايزين نتعبك
ورد : لا تعب ولا حاجة يا مراد
نهى : تعالى نطلع نتكلم براحتنا و نعمل الغدا سوا
ورد و نهى طلعوا
مراد : انت لسه يا فارس مصمم
فارس : مصمم على ايه
مراد : انت فاهم قصدى كويس قصدى على ورد يا فارس انت مش ناوى تخليها تشوف حالها و طلقها
فارس : انت بتقول ايه يا مراد ازاى اصلا تدخل فى حاجة زى ديه المفروض تتمنى لاخوك حياة سعيدة مش تقولى تطلق و بعدين يا مراد ورد زى اختك و هى مرات اخوك
مراد : و علشان ورد اختى انا خايف عليها
فارس : محدش هيخاف على ورد ادى يا مراد و ادعلنا احسن
ورد نزلت هى و نهى و كانوا خلاصوا الغدا
و اتغدوا و قعدوا شوية و مشيوا و كل ده و فارس كان بيحاول يثبت قدامهم ان ورد ملكه و عمال كل شوية يحضنها قدامهم
ورد : مالك يا فارس كنت كل شوية تحضنى كسفتنى قدامهم
فارس : تكسفى من ايه انا جوزك يا وردتى
ورد : بس بجد كانوا بيبصوا علينا يا فارس
فارس : و ماله ايه المشكلة
فارس راح شالها
فارس : بقولك ايه ما تيجى نكمل كلامنا فوق بدل ما قطعوا علينا كده
ورد اتكسفت و خبت وشها فى صدر فارس
فارس : اموت فيكى وانتى مكسوفة بس متتكسفيش منى ده انا فارس حبيبك يا وردتى
ورد بصتله فى عينه : انا بحبك اوى يا فارس و عضت على شفايفها للى تحت بكسوف
فارس بص لها و جرى بيها على اوضتهم
و بعد عام
للمزيد من الروايات أدخل هنا 👈 الدنيا روايات
فارس فى المستشفى قلقان على ورد و سماع صريخها و هى بتولد جوه
الممرضة خرجت و كانت شايلة توأم ولاد
فارس شالهم و مكنش مصدق نفسه من الفرحة
و بعد شوية ورد خرجت
فارس اول ما دخلت أوضة عادية دخل و كان شايل الولاد
فارس : مبروك يا وردتى و الف حمدلله على سلامتك
ورد : الله يبارك فيك يا فارس ، الله يسلمك…عايزة اشيلهم
فارس ساعدها و خلاها تشلهم
ورد شالتهم فى حضنها و مكنتش مصدقة و بتدمع فارس اخدها فى حضنه و باس دماغها
فارس: ربنا يخليكم ليا يا ورد
ورد : ربنا يخليك لينا يا حبيبى بجد انا مش مصدقة يا فارس
فارس : انا سمتهم زين و صقر
ورد: حلو الاسمين دول انا بحبك يا فارس
فارس : ده انا اللى مش عارف كنت هعيش ازاى لو حياتى مكنش فيها وردتى ده انا بعشقك يا ورد
الولاد بدأوا يعيطوا
فارس : ابتدينا بقى
ورد بدأت تاكلهم
و فاتت الايام و السنين و ورد خلفت بنتين كمان خديجة و رقية و فارس كل يوم بيزيد حبه لورد عن اليوم اللى قبله
تمت
لقراءة الرواية كاملة اضغط على : (رواية ورد)
