رواية وردة القاسم الفصل السابع عشر 17 بقلم جنات
رواية وردة القاسم البارت السابع عشر
رواية وردة القاسم الجزء السابع عشر
رواية وردة القاسم الحلقة السابعة عشر
صباح يوم جديد ليلى فاقت وكانت راسها بتوجعهاا فتحت عينيها لقت نفسها فى اوضه فى المستشفى وغسان قاعد قدامها على الكنبه ليلى قلبها دق من كتر الخوف:غسان ..انى اهنه ليه انت عملت ايه
غسان مش بيرد عليها
ليلى بدموع:ابنى .. انت مبتردش ليه..عملت ايه فى ابنى..اياك تكون عملتها عمرى ماهسامحك ابدااا
غسان بردو مش بيرد ليلى قامت من على السرير اتكلمت بعصبيه:انطج انت عملت ايه فى ابنى
الباب خبط ودخلت دكتورة:بدام فوقتى خلينا نبدا فى العمليه
ليلى:عمليه ايه
الدكتورة:مش حضرتك جايه عشان تنزلى الطفل
ليلى بخوف ومسكت بطنها:لالالالا مش هنزله غسان اتكلم عشان خاطرى اتكلم جولها لا مش هنزل ابنى
غسان ببرود:يلا يادكتورة ابدأى بالعمليه
ليلى بدموع وعياط هستيرى مسكت دراعه:ونبي ياغسان متعملش اكده انا رايداه عشان خاطرى بلاش انى مش هجدر اموته بيدى ونبي متعملش اكده بلاش تخلينى اكرهك ياغسان بلاش تهد الحب اللى جواتى ليك غساااااااااان
غسان:يلا خدوها
ليلى بصتله بصدمه وشاف فى عينيها نظره عمره ماهينساها
ليلى كانها بقت فى عالم تاني الممرضه جت واخدتها وهى ماشيه معاها وبصتله:انا بكرهك ياغسان بكرهك
ليلى اغمى عليها بعد ماقالت كدا وغسان جرى عليها وشالها ونيمها على السرير
••••••••••••••••••
فى قصر عيله المنشاوى ورده صحت كان قاسم لسه نايم قامت دخلت الحمام غيرت ونزلت دخلت المطبخ كانت فاطمه ونجيه بيحضرو الفطار
ورده:صباح الخير
نجيه وفاطمه:صباح النور
ورده:ممكن اساعدكو
نجيه:طبعاا يابتى تعال
بعد شويا حضرو الفطار وحطوه على السفرة والكل نزلوو واتجمعو على السفره وثريه ونوراة نزلوو
ثريه:صباح الخير
الكل:صباح النور
سالم:كريمه فين
حمدان:كريمه تعبانه شوى مش هتجدر تنزل يابوى
سالم:ربنا يشفيها ياولدى
ثريه:يابوى انى اليوم هخرچ انى ونوراة
سالم:على فين ياثريه
ثريه:واحده جريبه جوزى المرحوم تعبانه شوى هنروح نزورها
سالم:روحى يابتى
ثريه بتتكلم وورده بتبصلها اوى وبتفتكر صوت الست اللى كانت لابسه نقاب وان ده نفس صوتها معقول هى
ثريه اخدت بقالها منها:مالك يابت مصطفى بتبصيلى اكده ليه
ورده لما قالتلها بت مصطفى اتاكدت انها هى اللى كانت لابسه نقاب:لا ابدا مافيش
قاسم عينه على ورده وعارف هى بتفكر فى ايه وبص لبدر اللى فهم نظرته وبص لورده
بعد شويا خلصو فطار وورده طلعت اوضتها بتفكر كتير ومش عارفه تقول لقاسم ولا تسكت قاسم دخل الاوضه وشايفها سرحانه قرب منها:مالك ياورده…ورده
ورده:هاااا
قاسم:بقولك مالك
ورده:مافيش انا كويسه
قاسم لسه هيخرج ورده:قاسم
قاسم لف:نعم
ورده:فى حاجه عايزة اقولك عليها
قاسم:عارفها ياورده
ورده:عارف ايه
قاسم:عمتى ثريه هى اللى كانت مع الستات اللى اتهجمو عليك
ورده:انت عارف
قاسم:ايوا عارف ولما شوفتينى وانا جاى من المخزن امبارح انا كنت من عند الستات
ورده:انت مسكتهم
قاسم:ايوا
ورده:عرفت ازاى
قاسم:اللى محدش يعرفه ان فى كاميرات فى كل القصر وعرفنا كل حاجه حصلت منها وخليت رجالتى جابوهم
ورده:طب ماتسلمهم لشرطه
قاسم:فى حد بيساعد عمتى ثريه ولازم نعرفه قبل مانسلمهم كلهم
ورده بصدمه:انت هتسلم عمتك
قاسم:القرار لجدى مش ليا مش عايزك تقولى الكلام ده لحد واتعاملى عادى مفهوم
ورده:حاضر
قاسم مسك ايدها:وانا اسف على اسلوبى امبارح معاكى
ورده ابتسمت:ولا يهمك كنت عارفه ان فى حاجه مضايقاك
قاسم:ربنا يخليكى ليا انا هروح الشركه وانتى اجهزى عشان اوصلك للكليه
ورده بفرحه:حاضر
•••••••••••••••••••••••••
فى شقه ياسين وندى قاعدين على السفره بيفطروو
ياسين:هوصلك الكليه وبعد ماتخلصى هاخدك ونروح نشوف امى
ندى:حاضر وبصراحه ماما زهرة وليلى وحشونى
ياسين:اى رايك اخدك تشوفى مامتك بالمرة
ندى:فكرة حلوة بس خليها يوم تانى عشان نعرف نقعد شويا مع مامتك
ياسين:حاضر ياقمرى وتسلم ايدك على الفطار العسل ده
ندى:بالف هنا ياحبيبي
ياسين:لو خلصتى خلينا نمشي
ندى:هشيل الاكل واجيب شنطتى
ياسين:حاضر
••••••••••••••••••••
فى اوضه بدر وفاطمه كانت بترتب الهدوم فى الدولاب وياسين قاعده فى سريرها تلعب وبدر خارج من الحمام
ياسمين اول ماشافته:باااباا
فاطمه لفت على صوتها وبدر واقف مش مصدق
فاطمه بفرحه:انت سمعتها
بدر قرب من ياسمين وشالها:انتى قولتى بابا ياقمرايه
فاطمه:ياسمينه قولى بابا بابا
ياسمين:با.بابا
بدر باسها:ياروح قلب بابا
بدر حضنها هى وفاطمه:ربنا يخليكو ليا
فاطمه:ويخليك لينا يااحلى بابا
بدر ضحك وباسها راسهاا
•••••••••••••••••••
ليلى فتحت عينيها بتعب وكانت الرؤيه مش واضحه بدات تفتح شويا بشويا لحد الرؤيه ماتوضح لقت نفسها فى اوضتها فى القصر وغسان قاعد جمبها على السرير:انتى كويسه ياليلى
ليلى افتكرت اللى حصل فى المستشفى وقامت قعدت بسرعه ومسكت بطنها:ابنى انت عملت فيه ايه انطج
غسان مسك ايدها:مقدرتش اعمل حاجه ياليلى ضعفت قدام نظرة عينيكى
ليلى بدموع:انت بتضحك عليا صوح
غسان ضحك:الظاهر كدا انى مقدرش اعيش من غير حبك مقدرتش اشوف نظره الكره فى عيونك ياليلى انا اسف
ليلى عيطت جامد ودخلت جوا حضنه:شكرااا ياغسان انك محرمتنيش منيه شكراااا
غسان بعدها عن حضنه:انا عايزك ترتاحى خالص ممنوع تخرجى من الاوضه ده كلام الدكتورة فاهمه ولو لقيتك مش بترتاحى اوعدك انى المره الجايه هنفذ وعدى وانزله
ليلى بخوف:لالا مهخرچ واصل من اوضه بوعدك
زهرة خبطت ودخلت:حمدلله على سلامتك يابتى
ليلى:الله يسلمك ياخالتى
زهرة بصت لغسان:اكده رچعت ابنى لحضنى بس هتعمل ايه فى الحيزبونه التانيه
ليلى بصت لغسان
غسان هرش فى شعره باحراج:مانا ماكونتش متجوزها اصلا
ليلى بشقهه:نهار ابوك اسود وكنت بتبيت معاها كيف من غير چواز اياك
غسان:ف ايه يابنت المجنونه اولا ولا مرة كنت بنام فى الاوضه كنت بستنى لما الكل ينام واخرج وانام فى اى حته
زهرة:اومال چيبها ومعيشها اهنه ليه يابن بطنى
غسان وهو بيشاور على ليلى:كنت عايزة اضايق الهانم مش اكتر
ليلى:لا والله
غسان ضحك:اه والله ومتقلقيش النهارده سهر هتمشي من القصر
زهرة:معيزاكشي يابتى تجومى من مطرحك واصل
ليلى:حاضر ياخالتى
زهرة خرجت وليلى بتبص لغسان بحب
غسان:تعرفى وحشتنى نظرة عينيكى اللى كلها حب دى
ليلى:بجد
غسان مسك ايدها:انا اسف على كل حاجه عملتها معاكى ياليلى انا عرفت انى من غيرك ولا حاجه
ليلى بصتله بصدمه وحطت ايدها على راسه:انت مش سخن اومال فى ايه انت شارب حاچه
غسان:تصدقى انا غلطان انى بتكلم معاكى انا ماشي
ليلى:لا خلاص عشان خاطرى
غسان:تعرفى انك وحشانى اوى بس الحيزبونه قالت مينفعش اقرب منك
ليلى باستغراب:مين الحيزبونه دى
غسان:الدكتورة اللى كنا عندها
ليلى ضحكت:طب انا راسي بتوچعنى وعايزة انام
غسان:نامى يلا وارتاحى شوىا
ليلى:حاضر
ليلى نامت وغسان غطاها كويس وخرج من الاوضه وراح على اوضه سهر ودخل
غسان:جهزى نفسك عشان هتمشي من القصر
سهر:ليه ان شاء الله
غسان:كنتى جايه عشان مهمه وخلصت بح شطبنا وفلوسك بقت فى حسابك خلاص ٥٠ الف جنيه زى ماطلبتى
سهر بدلع:طب ماتيجى نتبسط قبل ماامشي
غسان بعدها عنه:بطلنا الحرام ياسهر هانم يلا جهزى شنطتك عشان تمشي
غسان سابها ومشي وسهر جهزت شنطتها ومشت من القصر وفرحانه بالفلوس اللى حولها غسان لحسابها
•••••••••••••••••••••••••
ثريه خرجت هى وبنتها نوارة وقابلو هنيه ومنصور فى بيت مهجور
منصور:چمعتينا اهنه ليه ياثريه
ثريه:بت اخوك شكلها اكده شاكه فيا
هنيه:ليه بجى
ثريه:النهارده كنت بكلم ابوى وهى مركزة معاى
هنيه:وفيها ايه ديه عاد
نوراة:لان ببساطه ممكن تعرفها من صوتها
منصور:انتى يوميتها اتكلمت جدامها
ثريه بارتباك:ايوا
منصور بصوت عالى:غبيه ليه اكده
هنيه:وجولتيها ايه بجى
ثريه قالتلهم على الكلام اللى قالته لورده
منصور:وهنعمل ايه دلوك
هنيه:ولا ايه حاچه ورده چبانه ومهتعملش حاچه وخليكى انتى طبيعيه عشان محدش يشك فيكى
ثريه:وهنخلص منيهم ميته
منصور:جريب جوى
هنيه:يلا خلينا نرچع
كل واحد مشي وراح فى طريق عشان محدش يشوفهن سوا ويشك فيهم
••••••••••••••••
قاسم وبدر وياسين قاعدين فى مكانهم المعتاد تلفون قاسم رن رد بسرعه وبيسمع اللى بيكلمه ومش بيرد وبعد شويا قفل وجاله رسايل فتحها وحط التلفون قدام بدر وياسين وكانت صور لثريه ونوراة وهنيه ومنصور وهما فى المكان المهجور
ياسين:خالتى وابوى معقول
بدر:انا كنت شاكك بس حبيت نتاكد الاول
قاسم:لازم نتحرك بقي
ياسين:وهتعمل ايه
بدر:الصور دى مش دليل كافى
قاسم:لازم نخليهم هما اللى يكشفو نفسهم
ياسين:عندك خطه
قاسم:ايوا
بدر:طب رسينا عليها
قاسم شرحلهم الخطه وهما كانو بيسمعو وعجبتهم
ياسين:يخريب دماغك الالماز دى
بدر:وهنفذ امته
قاسم:فى اقرب وقت ممكن وانت ياياسين لازم ترجع القصر انت وندى عشان عينك تكون عليهم
ياسين:بس
قاسم:من غير بس وجودك فى القصر هيفرق معانا ولازم كمان تحط الكاميرات اللى قولتلك عليها
ياسين:خلاص انا كنت هروح اخد ندى من الكليه ونروح نشوف امى ونفضل هناك بقي
بدر:حلو اوى خلينى نروح بقي الوقت
ياسين راح يجيب ندى وبدر وقاسم راحو على الشركه وقاسم خلص شغل الشركه وراح يجيب ورده من الكليه ورجعو على البيت كلهم
•••••••••••••••••••••••••
ياسين جاب ندى من الكليه وراح على قصر عيله رضوان ودخل:السلام عليكم
الكل كان متجمع فى الصاله ماعدا ليلى اللى مش بتخرج من اوضتها ابدا
الكل:وعليكم السلام ورحمه الله وبركاته
ياسين قرب باس ايد جده وراس امه وسلم على الكل وندى عملت زيه وحضنت زهرة:اتوحشك ياحبيبه جلبي
ندى:انتى اللى وحشتينى اوى يا زهره ياقمر
ياسين ضحك:بما انكو وحشين بعض كدا انا قررت نفضل هنا
هنيه بصدمه:اهنه فين
ياسين بصلها اوى:فى حاجه يامرات عمى
هنيه:وانت تسيب القصر بمزاچك وترچعله بمزاچك بردك
وهدان:البيت بيته يرچع وجت مايحب
ياسين :تسلم ياجدى
ندى:ماما زهرة فين ليلى
زهرة:فوق فى اوضتها يابتى اطلعيلها
ندى:عن اذنكووو
زهرة:اذنك معاك يابتى
ياسين:هطلع اوضتى اغير وارتاح شويا ياما
زهرة:روح ياضى عينى
••••••••••••••••
فى قصر عيله المنشاوى قاسم وصل ورده وخرج تانى ورده فى اوضتها قلقانه لان الساعه بقت ٦ الصبح وهو لسه مرجعش وبتتصل عليه مش بيرد
ورده لبست اسدال وخرجت من اوضتها وراحت خبطت على اوضه بدر اللى نايم وفى حضنه فاطمه
فاطمه:بدر الباب بيخبط
بدر:ده مين اللى جاى فى الوقت ده استنى هفتح
بدر قام بسرعه يفتح واتفاجأ بورده:خير ياورده انتى كويسه
ورده:انا اسفه انى بخبط عليكو الوقت بس قاسم لسه مرجعتش ومش بيرد على تلفونه
وانا قلقانه اوى عليه
بدر:متقلقش ياورده استنى هرن عليك
فاطمه:متخافيش ياورده اكيد عنده شغل
ورده:الساعه ٦ يافاطمه شغل ايه الوقت
بدر:اهدو انا ارن عليه اهو
بدر بيرن على قاسم وكلهم سمعو صوت تلفونه بيرن والصوت من جوا القصر كلهم بصو لبعض
ورده:هو فى القصر
بدر:تعالى معايا ياورده خليكى هنا يافاطمه
فاطمه:حاضر
بدر وورده مشو ورا الصوت ووقفو الاتنين قدام اوضه نوراة وورده بصت لبدر
بدر:دى اوضه نوراة هيكون بيعمل ايه هنا
ورده خبطت على الباب محدش فتح بصت لبدر بخوف ومدت اديها تفتح الباب ودخلت الاوضه واتصدمت من اللى شافته……
يتبع….
لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا
لقراءة الرواية كاملة اضغط على : (رواية وردة القاسم)
