رواية محدش هيتجوز بت عمي غيري الفصل الحادي والثلاثون 31 بقلم سلطانة القلم
رواية محدش هيتجوز بت عمي غيري البارت الحادي والثلاثون
رواية محدش هيتجوز بت عمي غيري الجزء الحادي والثلاثون
رواية محدش هيتجوز بت عمي غيري الحلقة الحادية والثلاثون
يعنى اى متعرفيش حاجه
مهره :يا ماما معرفش والله وبعدين سبينى اكل
زهره بسخرية:على أساس انك مش عارفه تاكلى يعنى ده انتى يا بارده جوزك بايت برا وانتى صاحيه عامله تاكلى
كدا مهره ان ترد عليها ولكن قطعها صوت صراخ فى المطبخ
هبت زهره من على الكرسي واتجهت إلى المطبخ :فى اى اى اللى. حصل انت قمرين انكم فين
صفاء بجدية:البت دى لازم لسانها ينقطع دى بنت قليله الادب
زهره بجدية:اى اللى حصل
صفاء:بتقول يعنى أن مهران بيه مسك ست ليل فى واضع مش ولا بد
زهره بغضب وصوت عالي:اى اللى انتى بتقولى ده يا جليله الحياء انتى بتتكلمى على ستك كدا
مهره بتوتر:وأطى حسك يا امى لحسن جدى يسمع ده ممكن يطب فيها
زهره بسخرية:انتى مش سامعه بتقول على بتى اى يا مهره ثم نظرات إلى الخادمه انتى تطلعي برا انا مش عاوزه اشوف وشك هنا تانى
قالت ذلك وخرجت من المطبخ و تمسك هاتفها و تتصل ب ضرغام
عند ضرغام كان يجلس فى السياره مع ليل التى كنت تشعر بخوف كبير من امها و جدها ولكن قطعها صوت ضرغام وهو يضع يده على يدها :انا مش عاوزك تخافى من اى حاجه يا ليل انا معاكى
ليل بحب :ربنا يخليك ليا يا ضرغام يارب
كدا ان يرد عليها ضرغام ولكن أوقفها صوت الهاتف نظر ضرغام الى هاتفه وجد ولدته المتصله نظر الى ليل ورد على ولدته
زهره بغضب:اى اللى انا سمعته ده ياضرغام
ضرغام بجدية:اى اللى انتى سمعتى الاول يا امى
زهره بغضب:انت عارف انا قصدى اى يا ضرغام لكن هعمل نفسي هبله وقولك اى الى انا سمعته عن اختك ده يا ضرغام هو مهران اتهم ليل بكده فعلا
ضرغام بهدوء وهو يحاول أن يهداء الموضوع:اسمعنى يا امى ليل اختى اشرف من الشرف وهو هيندم عليها انا مش عاوزك تشكي فى بنتك لو لحظه واحده
زهره بجدية: فين اختك يا ضرغام
نظر ضرغام الى ليل وهو يقول:معايا يا امى
زهره بهدوء:افتح الصوت يا ضرغام انا عاوزه اقول ل بنتى حاجه وانت تكون سامع
فتح ضرغام المكبر :مفتوح يا امى
زهره بجدية و قوه:ليل انا عاوزكى تدخلى بيت ابوكى و راسك مرفوع مش عاوزه اشوف الكسره فى عينك يا بنتى انا متاكده و واثقه فى تربيتك وعارفه ان بنتى عمرها ما تعمل حاجه غلط انا عارفه ان هو ظلمك وانا متاكده ان اخوكى و جدك هيكون فى ضهرك صح يا ضرغام
ضرغام بسعاده من كلام أمه:صح يا امى عندك حق
نظر ضرغام الى ليل وجدها تبكى بصمت
اخذها فى حضنه و واضع القبله على رأسها حاول أن يهدأ من روعها
كنت تجلس صفاء أمام مراد بهدوء تنظر داخل عينه تحاول أن تكتشف الحقيقة هى متاكده أنه هو من أخبر ضرغام
مراد بجدية:انتى بتشكى فيا يا امى
صفاء بسخرية :لا طبعا مين قال كدا ده انت ابنى يا مراد عشان كدا انا متاكده انت اللى قولت ل ضرغام
مراد بجدية :اه انا اللى قولت يا امى مكنش ينفع اسكت
صفعته صفاء على واجهه بغضب :انت غبي عارف يعنى اى غبي انا بعمل كل ده على شأنك وانت فى الاخر تقول اه انا اللى قولت انت عارف انت ضيعت من ايدك قد اى
مراد:يعنى اى فلوس و بنتك مش معاكى يعنى اى فلوس وكل حاجه متدمره انتى عارفه انا كنت مصدق فعلا انك عاوزه ترجعى بنتك لحضنك بس لم عرفت انتى عاوزه تعملى اى انا قرفت
نظرات له صفاء داخل عينه وهى تقول:انا عاوزه ارجع بنتى و حقي إلى ضرغام خده منى و عشان كدا انا هاخد كل فلوس ضرغام منه وانت الى هتعمل كدا
يتبع….
لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا
لقراءة الرواية كاملة اضغط على : (رواية محدش هيتجوز بت عمي غيري)
