رواية متيم بحبها الفصل الخامس والعشرون 25 بقلم كنزي ناصر
رواية متيم بحبها الجزء الخامس والعشرون
رواية متيم بحبها البارت الخامس والعشرون
رواية متيم بحبها الحلقة الخامسة والعشرون
“ميان و ليا راحو الحفله و سلمو على ميرا و ادوها الهدايا و راحو قعدو بعدها ليان و فريظه قامو يرقصو و ميرا جت ل ميان “
ميرا: ميان
ميان: ايوه يا ميرا
ميرا: ممكن اطلب منك طلب
ميان: اكيد
ميرا: ازازه الدواء فى العربيه بتاعتى هتلاقيها فى الدرج لانى دايخه جدا و مش قادره
ميان:حاضر دقيقه و هجبهالك اقعدى انتى هنا
ميرا:حاضر
“فعلا ميان طلعت و خدو مفتاح عربيه ميرا”
ميرا:الو
الشخص:هااا
ميرا:هى طلعت اهى
الشخص:تمام
ميرا:مش هوصيك عليها هاا
الشخص:عيب عليكى
ـــــــ عند وسام ـــــــــ
بقلمى/ كنزى ناصر
وسام:انا كدا خلاص فصلت
احمد:طب هتعمل ايه
وسام:انا هروح بس هعدى اخد ميان و ليان فى الطريق
احمد:ماشى
“و فعلا وسام خرج و رن على ميان بس مبتردش فا رن على السواق اللى معاهم و بعتلو اللوكيشن و وسام بدا يتحرك و راح على هناك “
اما عند ميان فا هى فتحت العربيه و قعدت تدور على الدوا فى الدرج بس ملقتش حاجه و طلعت تلفونها علشان ترن على ميرا بس لقت وسام رن عليها لسه هترن لقت حد خد خبط فيها
زياد و هو بيقوم ميان : احم انا اسف مخدتش بالى
ميان:لاء عادى ولا يهمك
زياد:هو اما شفتك قبل كدا
ميان:مش واخده بالى والله
زياد:اه افتكرت انتى اللى كنتى مع وسام صح
ميان:اه انا مراتو
زياد:اهلا انا زياد صاحبو او كنت صاحبو
ميان:كنت؟
زياد:اها
ميان:و دا ليه
زياد:لان
“الفون بمقاطعه “
ميان:يلهوى نسيت ميرا عن اذنك انا همشى لان بجيب دواء لصحبتى الو يا ميرا
ميرا:ايوه يا ميان خلاص لقيت الدواء
ميان:طب الحمد لله لان انا ملقتهوش
ميرا:تمام يلا ارجعى
ـــــــــــ عند ميرا ــــــــــــ
الشخص:انا طلعت بس لقيت فى حد واقف معاها بره
ميرا:حد مين انت غبى
الشخص:والله بتكلم جد
ميرا:طب هم بيعملو ايه طيب
الشخص:معرفش هم قاعدين يتكلمو
ميرا:طب حلو اوى عاوزه صورتين حلوين كدا ينفعو يودوها فى داهيه
الشخص:تمام
ـــــــــــــــ عند ميان ـــــــــــــــــ
زياد:هااا
ميان:خلاص لقتو
زياد:تمام
ميان: عن اذنك
“ميان مشيت و زياد فضل فى مكانو و خد بعضو و مشى “
زياد: والله ل اندمك عليها يا وسام و احسسك اضعاف اضعاف اللى انا حسيتو
“و بعدها جالو تلفون”
زياد: ايوه يا بص
البص: انت قلت ان وسام ساب القضيه
زياد: اه ليه
البص: بس وسام لسه بيدور ورانا
زياد: اممم بس انا خلاص عرفت اى اللى هيخليه يبطل يدور ورانا
البص: و ايه هو
زياد: السنيوره بتاعتو انا عارفها و بفكر اخليها تشرفنا و ان طلب الامر نخلص عليها و بكدا نكون علمناه درس عمرو ما هينساه
البص: ميضرش
زياد: تمام سيب الموضوت دا عليا و متقلقش خالص
البص: تمام
“و قفلو مع بعض”
زياد: اهى نهايتك قربت يا وسام و هجيب حق امنيه
ـــــــــــ عند ميان ــــــــــ
“رجعت العيد ميلاد مره تانيه و مكملتش خمس دقايق و وسام جالها و خدنا هى و ليان و و مشيو “
وسام: ها اتبسطى يا قطه
ميان: اه جدا
ليان:يلا بقااا روحونى انا خلاص مش قادره
وسام: بس بس خلااص مروحين اهو
“و رجعو الڤيلا و اتعشو كلهم و بعدها كل واحد طلع على اوضته”
ميان:وسام كنت غاوزه اقولك على حاجه
وسام:ميان:مش قادر بجد اجلى اى حاجه لبكره و دلوقتى يلا ننام
ميان:بس
“وسام خدها فى حضنو و راحو فى النوم جى تانى يوم على ابطالنا “
وسام: انتى انتى بتعملى ايه
ميان: هاا انا انا انا ا ا
وسام: انتى ايه
ميان: بنظره طفوليه كنت بحلقلك دقنك
وسام: نهاارك اسود اى دا
ميان: ايه يا حبيبى
“وسام قام بسرعه على الحمام يشوف وشه “
وسام: اى اللى انتى عملتيه دا
ميان: ما ما ماهو بص انا هقولك
وسام: هتقوليلى هتقوليلى اى بس الله يخربيتك
ميان: الله شنبك طول فا قلت احلقهولك
وسام: و انتى مالك يا ستى الله
ميان: ما هو بيخربشنى
وسام: لا والله
ميان: اه والله
وسام: تقوليلى و انا احلقو دا انتى عورتينى يا شيخه
ميان: مكنتش اقصد
وسام: اروح الشغل انا ازاى بقااا دلوقتى
ميان: عاااااااااااااااا
وسام: اوف خلاص خلاص بس
ميان: لاء
وسام: يعنى انتى اللى غلطانه و كمان زعلانه
ميان: ما انت بتزعقلى
وسام: ما انتى غلطى
ميان: ما انت اللى سايب شنبك اللى عامل زى القنفد دا يشوكنى
وسام: طب اعمل ايه انا دلوقتى
ميان: صالحنى
وسام: كمااان
ميان: اه
بقلمى/كنزى ناصر
وسام: يا رب صبرنى
معلش يا حببتى انا غلطان انا حيوان انى محلقتش شنبى بعد كدا هحلقو حاجه تانى
ميان: لاء
وسام: مش عارف انا بس اى اللى وقعنى الوقعه دى بس يا ربى ما انا كنت
ميان: كنت اى؟
وسام: كنت عايش حياه بائسه يائسه من غيرك والله يا روحى
ميان: اها حصل
وسام: روحى يا شيخه روحى بدل ما اساوى وشك بالبلاط اللى واقفه عليه دا
ميان: بقا كدا
وسام: اه
ميان: طيب
” طلعت و قلت عليه باب الحمام من بره “
وسام: يا بنت المجانين
ميان: اغلط اغلط شوف مين بقا هيخرجك من عندك
وسام: حبيبتى افتحى
ميان: لاء
وسام: انا متأخر على الشغل
ميان: احسن
وسام: طب عشانى طيب
ميان: برضو لاء
وسام: دا انا جوزك حبيبك
ميان: محصلش
وسام: افتحى بدل لو طلعتلك هغزك افتحى يا بت
ميان: جاتك بته اما تبتك هو انا بلعب معاك فى الشارع
وسام: طب حببتى افتحى و اعملك اللى انتى عوزاه
ميان: مهما كان
وسام: اه
ميان: طب طلقنى
وسام: نعععععم
ميان: اه طلقنى
وسام: افتحى يا بنتى و ارحمينى
ميان: مش هفتح
وسام: طب يلا يا روحى بقا علشان الشغل
ميان: هااا هطلقنى ولا
وسام: حاضر افتحى و انا هطلقك اول ما اطلع من هنا على طول
ميان: طب انا مش مصدقاك
وسام: طب اعملك اى طيب
ميان: طلقنى دلوقتى
وسام: مش هينفع و انا فى الحمام حرام
ميان: امممممـ خلاص ماشى بس اول ما تطلع طلقنى
وسام: حاضر
ميان: عاااااااااااااااا
وسام: يلهواااااااى بتعيط لى دلوقتى
ميان: علشان انت هطلقنى
وسام: مش انتى اللى عاوزه كده
ميان: عااااااا اخص عليك اهئ اهئ اهئاهئ بعد كل اللى عملتو علشانك عاوز ترمينى فى الشارع يخسارت سنينى اللى عشتها معاك
وسام: سنين ايه يا ام سنين احنا لسه متجوزين من شهر
ميان: و عاوز تسبنى و تنزل
وسام: تعالى يا ركان شوف ابوك
وسام: ابو مين و ركان مين
ميان: انت ابو ركان
وسام: لا والله
ميان: اه خليه يجى يشوف ابوه اللى هينزل و يسيب امو فى الشقه لوحدها
وسام: دا على اساس ان انتى يتخاف عليكى اوى يعينى
ميان: لا والله
وسام: دا الخدم يخافو منك يا شيخه
ميان: انا عاااااااااا
وسام: خلاص خلاص مش هنزل بس افتحى بقا علشان انا سقعت
ميان: اممممـ خلاص خلاص صعبت عليا هفتحلك
“وسام و هو مشعلقها من قفاها “
وسام: بقا انا يتعمل معايا كدا
ميان: عااا معملتش بريء يا بيه
وسام: امممممـ عاوزه تطلقى صح
ميان: يلهوى دا مين اللى قال كدة دا
وسام: امى
ميان: لاء مقدرش ابعد عنك دا انت جوزى حبيبى ابو عيالى
وسام: امممممـ هسامحك المرادى بس
ميان: حبيبى تسلم يا رجولك
وسام: يلا انجرى بقا اعمليلى كبايه قهوه لحد ما اخلص هدومى
ميان: و دا لى ان شاء الله فاكرنى الخدامه الفلبينيه اللى
جبهالك
وسام: انا قلت لسان امك دا مش هيتعدل غير لما اقصهولك
ميان: لاء و نبى خلاص
وسام: تعليلى يا ام ركان
“و طلع يجرى وراها و يضربها بالمخده و بعدها تعبو و جهزو و نزلو فطرو مع العيله “
الجد:مالك جاى انهردا هو و مليكه
وسام:بجد
الجد:اها و عاوزكو تكونو موجودين انهردا
وسام:بس انا عندى شغل هحاول اجى بدرى انهردا
الجد:تمام
يتبع…
لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا
لقراءة الرواية كاملة اضغط على : (رواية متيم بحبها)
