رواية متيم بحبها الفصل الثالث عشر 13 بقلم كنزي ناصر
رواية متيم بحبها الجزء الثالث عشر
رواية متيم بحبها البارت الثالث عشر
رواية متيم بحبها الحلقة الثالثة عشر
•
نيار: ازاى
يوسف:انا هحكيلك
“و بدا يوسف يحكى ليه عن كل حاجه ”
ــــــــــــ عند وسام و ميان 🦋🤎 ــــــــــــــــ
بقلمى/ كنزى ناصر
ميان: ممكن افهم اى اللى انت عماتو دا و ازاى تشدنى كدا هو انت فاكر نفسك مين
وسام: فاكر نفسى جوزك
ميان: انت مش جوزى و ملكش حاجه عندى
وسام : لو على اللى ليا فا انا ليا كتيرر
“ميان كانت نازله”
وسام:اتحركى خطوه كمان علشان وربنا اربطك هنا
ميان: والله كا تقدر
وسام: بلاش تتحدينى
ميان: انا هنزل و ورينى هتمنعنى ازاى هات اخرك
وسام: طيب
“وسام قرب منها و شالها و كان داخل بيها على اوضه الملابس ”
ميان: انت بتعمل ايه يا حيوان نزلنى
“وسام مهمهوش و خدها جوه كتفها بحبل ”
وسام: ها يا قطه
ميان:فكنى والله ما هسيبك
وسام:ورينى
ميان بطفوليه : انت بتتشطر على واحده نسوان
“وسام وهو بيضحك بأخر ما عندو على رياكشنات وشها و ميان سرحت فى ضحكتو ”
وسام :لسه مبطلتيش الكلمه دى
ميان بسرحان : هاااا
وسام:انا اول مره اعرف انى قمر كدا
ميان:قمر بالستر
وسام:استنى اما اخدلك كام صوره و انتى متكتفه كدا هتبقى قمر اوى
ميان:عاااا فكنى يا وسام
وسام:والله ابدا
ميان:عاااااا يا ماامى يا جدووو عاااا
وسام:متقلقيش الاوضه كاتمه للصوت يعنى مهما تعملى محدش هيسمعك يعنى لو قتلتك هنا محدش هيحس بيكى
“وسامزخدلها صورتين ”
ميان:خلاص فكنى
وسام:لاء
ميان:علشان خطرى
وسام:لاء علشان تبقى تجرى عليه علشان تحضنيه كويس فكرانى ايه كيس جوافه هقف اتفرج على مراتى و هى بتحضن واحد
ميان:انا مش مراتك غير على الورق يعنى اعمل اللى انا عوزاه كدا كدا كلهة فتره بابا هيعدل شغلو هنا و هطلقنى و هرجع تركيا
وسام بضحك :دا بجد
ميان:اها
وسام:و مين قال اتى هطلق
ميان:يعنى ايه
وسام:يعنى انا معنديش طلاق و اللى عندك اعمليه
ميان:انا
“وقفت كلامها لما لقت وسام بيجيب لزق و بيقرب منها ”
ميان:انت بتعمل ايه
وسام: هخيطك
ميان: سبنى يا وساام عااااا اممامامتيننااااى
“و بدات تقول حاجات مش مفهومه بعد ما وسام حطلها لزق على بوقها”
وسام:افصلى يا شيخه بقا دا انتى وشاشه يلا بقا انا هنزل علشان عندى شغل اه و هقفل عليكى علشان متنزليش ل نيار دا
ميان:اماماناماااا
وسام:والله لولا انك بتخافى من الضلمه ل كنت زمانى حبسك جوه
“ميان استغربت ازاى هو عارف كدا الباب خبط و وسام فتح و كانت واحده من الخدم جيبا الاكل اللى وسام طلبو و دخل اوضه الملابس و حطلها الاكل ”
وسام:انا خلتهم يحضرولك اكل لان عقبال ما تفكى نفسك هيكون عدى وقت فا هتكونى جوعتى يلا انا ورايا شغل
“قرب منها و باسها فى خدها و ميان وشها احمر ”
وسام:يلا باى باى يا فرولتى
“ميان كانت سرحانه مفاقتش غير على صوت قفل الباب اما وسام فا نزل و قالهم ان ميان لسه واخده علاج و نايمه و محدش يزعجها و ان ياكلو هما و انو خلا الخدم يجبولها اكل و بعدها خرج و راح قابل احمد ”
مالك:تفتكرو ميان لسه عايشه
ليان:ربنا يسترها
نيار:هو فى ايه
ليان:لاء متشغلش بالك يا تركى انت يا عسل
نيار:نعم
مالك:لاء مفيش.، ما تتلمى و تلمى لسانك يا بت
ليان:و انا مالى يا لمبى الله
نيار بضحك:اختك دى سرسجيه
مالك:انت بتقول فيها
ليان:انت متاكد انك من تركيا دا كلامك ولا اللى جاى من حاره
نيار: حاره؟
مالك و هو جايبها من قفاها:قدامى يا مصيبه قدامى بدل ما اخلص عليكى
“نيا كان قاعد يضحك على الطفله دى ”
ــــــــــــــــ عند وسام🦋🤎ــــــــــــــــ
بقلمى/ كنزى ناصر
احمد:ايوه بقا يا عم
وسام:اقعد ساكت
احمد: ايه يا عم دا انت حتى لسه عريس
وسام:ما اهو نبر امك دا اللى جايبنى ل ورا
احمد:اخص عليك بقا كدا دا انا حبيبك قولى بس عملت ايه
وسام:سايبها متكتفه فوق
احمد:ايوه بقااا…. ايه سايبها ايه يا اخويا
وسام:ايه
احمد:جاتك اوه اقول فيك ايه
وسام:طب غور يلا من وشى
احمد:اهدى بس ايه اللى حصل
“وسام بدا يحكى اللى حصل”
وسام:مش سهله زى ما كنت مفكر دا عقبال ما اغيرها هتكون قضت عليا
احمد: بس انت قدها و كل ما تتعب هى هتتغير مفيش حاجه بالسهاهل يا وسام متخلهاش تبقا زى كيان
“وسام زعل جدا انو فكرو بحببتو ”
وسام: احم معلش يا صحبى حقك عليا
احمد و هو بيغير الموضوع :ها هنعمل ايه مع بيرى
وسام:عيد ميلادها بكره و هنروح اكيد
احمد:ماشى
وسام:الظباط هيجو بعد بكره علشان هضربهم
احمد: تمام
ــــــــــ عند ميان🦋🤎ــــــــــ
“فعدو تفك ايدها لحد ما لاحظت مبرد على التسريحه فضلت تتحرك لحد ما وصلت ليها و خدت المبرد و قعد تعمل فى الحبل لحد ما اتفك و شالت اللزق اللى على بوقها ”
ميان: اه ماشى يا وسام وربنا ل اوريك بقا انا تعمل فيا كدا طيب
“و طلعت علشان تفتح الباب معرفتش لان وسام كان قفل الباب بالمفتاح قعدت تدور على اى مفتاح فى الدراج بس لقت كارت ل وسام و هى بتدور و كان فى رقمو ”
ميان: يا ربى طب فين التلفون
“بعد خمس دقايق لقت الفون و خدتو و رنت عليه ”
وسام:الو ايوه مين
ميان:بقا انا تعمل فيا كدا و تربطنى فوق واللع ما هسيبك يا وسام
وسام:حمد لله على السلامه يا فرولتى
“ميان اول ما قلها فرولتى اتكسفت لان هى هارفه قصدو ايه ”
ميان:انجز فين المفتاح
وسام:فى جيبى
ميان:انت تيجى دلوقتى حالا تخرجنى من هنا
وسام: و دا علشان ايه
ميان:علشان خطرى
وسام بضحك:لا والله
ميان:وسام بجد انا بخاف اقعد لوحدى فا تعالى خرجنى
وسام: خلاص خلاص ثعبتى عليا نص ساعه و جاى
ميان: ماشى
وسام:يلا باى يا فرولتى
ميان باحراج :باى
” احمد كان مبسوط ان وسام بيضحك يمكن مشفهوش مبسوط كدا ابدا “
يتبع…
لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا
لقراءة الرواية كاملة اضغط على : (رواية متيم بحبها)
