رواية لا تتحرك اتجاه الكذب الفصل العاشر 10 بقلم بسبوسة

رواية لا تتحرك اتجاه الكذب الجزء العاشر

رواية لا تتحرك اتجاه الكذب البارت العاشر

رواية لا تتحرك اتجاه الكذب الحلقة العاشرة

دخل تميم من باب الشقه كان لسه جاى من المدرسه
تميم:لارا عامله اى
بصتله لارا بصدمه:اااا انا كويسه
تميم بإستغراب:مالك فى اى وبابا وماما فين
لارا بتوتر:جوه فى اوضتهم قولهم انك جيت عشان ناكل
تميم:تمام خدى جبتلك شيكولاته معايا
لا را بإبتسامه متوتره:شكرا ياتميم
خبط تميم على الباب ودخل
ادا بخوف:تميم انت جيت امتى
تميم:لسه جاى
بصله فارس بضيق وبص النحيه التانيه
تميم:هو فى اى ياماما حاجه حصلت وانا معرفش؟
ادا بتوتر:لا محصلش حاجه هيكون فى اى يعنى
تميم بشك:معرفش اصل لارا بردو خايفه زيك كده
ادا قامت من مكانها بخوف:ايه؟لارا؟ هى فين
تميم:دخلت جوه اوضتها
خرجت ادا جرى ل اوضه لارا
تميم:هو فى اى يابابا
فارس بحده:مفيش حاجه ادخل غير هدومك
تميم:يعنى اى مفيش كلكم فيكم حاجه غريبه حتى لارا الصغيره اكيد حصل حاجه
فارس بزعيق:محصلش حاجه قولت ادخل اوضتك
اتنفضت ادا بخضه:فارس بيزعق
جرت على اوضتها:فى اى بتزعقله لى
عدى تميم من جنبها دخل اوضته وهو متعصب
ادا بصت ل فارس بعتاب ودخلت تانى ل لارا
ادا:لارا قوليلى انتى سمعتينى انا وبابا بنتكلم؟
لارا بخوف:لا
ادا:لارا حبيبتى لو سمعتى حاجه قوليلى وانا والله ما هعملك حاجه
لارا بعياط:ماما هو تميم مش اخويا؟
ادا بتوتر:مش اخوكى ازاى لا طبعا اخوكى
لارا بعياط:انتى قولتى ل بابا ان عمو محمد مش بيحب تميم وبابا قالك أن امه الحقيقيه مش بتخاف عليه زي ماانتى بتخافى عليه ده معناه أن تميم مش اخويا؟
ادا حاوطت وش لارا بحنيه:اسمعى ياحبيبتي انتى صغيره على الكلام ده مش هكدب عليكى واقولك ان الكلام اللى سمعتيه ده غلط بس عايزه افهمك حاجه تميم ده نور عينى وبحبه زيك بالظبط هو ميعرفش الكلام ده اوعى اوعى يالارا تميم يعرف الكلام ده او تقعى بلسانك وتقوليله يعنى انسى اللى سمعتيه اتفقنا؟
لارا بطفوله:اتفقنا ياماما
ابتسمت ادا وباستها ودخلت الاوضه ل تميم
كان تميم قاعد حزين على سريره واول ما دخلت غمض عينه بسرعه
ادا:تميم ..تميم قوم انا عارفه انك صاحى
فتح تميم عينه:نعم فى اى روحى ل جوزك اللى بيزعقلى ومفكر نفسه ابويا بجد
ادا بغضب:تميم انت بتقول اى فارس بباك اللى رباك وانت عارف انه بيحبك
تميم بخنقه:يوووووه بيحبنى منا عارف انه بيحبنى بس مش من حقه يزعقلى
قعدت ادا جنبه وخدته فى حضنها
ادا:انت عارف انك حبيبى ياتميم وانت اول عيل ليا وانا وفارس ولارا بنحبك ومهما حصل من فارس ف هو اكيد مش قصده يزعلك وانا ياسيدى هخليه يجى يكلمك بنفسه متزعلش بقا
تميم:مش زعلان ياماما بس سيبينى انام شويه
ادا:طب نام على اما اجهز الغدا
طلعت ادا من الاوضه وقفلت الباب وراها اما تميم ابتسم على حب امه له ونام بإرهاق
فى اوضه ادا وفارس
ادا كانت واقفه مربعه ايدها قدام صدرها:ممكن اعرف زعقت ل تميم لى
فارس:عمال يسأل فى اى عايزانى اقوله فى اى؟
ادا:كان ممكن تتصرف وتقوله اى حاجه غير انك تزعقله وتكسر بخاطره بالشكل ده
فارس بتنهيده:اللى حصل حصل هو زعلان؟
ادا بغضب:شوف انت بقا
فارس حط ايده على وشه:يووووه يوم نكدد هتقلبيها نكد على دماغى انا عارف عشان خاطر سى تميم بتاعك
ادا بضيق:تميم ده اغلى حد على قلبى
شدها قربها منه:اممم طب وانا مش اغلى حد على قلبك
اتنهدت وبصتله فوق نتيجه فرق الطول بينهم:انت عارف انى بحبك انت حاجه وتميم حاجه تانيه متقارنش نفسك بيه
فارس بتعب:طب وانتى اى يرضيكى
دخلت جوه حضنه وهو حضنها بإحتواء؛ادا:تدخل تصالح تميم لانه زعلان جامد شكله مضايق
فارس:وانا مين يصالحنى؟
ابتسمت ادا وهى حضناه:انا هصالحك
رفعت راسها وبعدت عنه شويه وباسته بوسه رقيقه على شفايفه ابتسم فارس وهو بيضمها له مره تانيه
فارس:ادخلى جهزى الاكل وانا هجيب تميم واجى
بصتله بحب وهو بيطلع من الاوضه متجهه ل اوضه تميم
بعد ربع ساعة
ادا:فاااارس لارااا تميم يلا عشان الغدا
فى الاوضه
فارس:جايين اهووو..قوم بقا ياض امك هتيجى تاكلنا
تميم:مليش نفس
فارس:اما انت نكدى بصحيح عمال اتحايل عليك بقالى ساعه
تميم شد البطانيه:انا عايز انام
فارس شال البطانيه من عليه:هو فى حد بيزعل من ابوه هو انا يعنى كان قصدى ازعلك ؟
تميم:بس انت مش ابويا
فارس كشر:والله ياتميم
اتنهد تميم:خلاص متزعلش
شده فارس باسه من خده بحب:خلاص انا مش زعلان وانت كمان متزعلش وبطل حزن بقا
تميم بابتسامة: حاضر يابابا
قرصه فارس من خده:بقيت دلوقت بابا
حضنه تميم:ايوه طبعا بابا على فكره بحبك بس انت مش واخد بالك
فارس:طب ما انا كمان بحبك وانت بتزعلنى
تميم:ميبقاش قلبك اسود
فارس:طب يلا ياخويا هموت من الجوع
تميم:يلا عشان ماما هتاكلنا
__________________________________________
بعد مرور ١٠ سنين
كان تميم فى تالته كليه” صيدله”ولارا فى اولى ثانوى عام
الفرق بينهم ٥ سنوات
الساعه ١١ بليل فتح تميم باب الشقه ودخل كان البيت هادى مفيهوش حد فتح اوضه ادا كانت نايمه وفارس مش موجود عرف انه وراه شغل وبات فى المستشفى؛فتح اوضه لارا خبت لارا الفون بتاعها بسرعه
لارا بتوتر:تميم انت جيت
تميم بشك:اه جيت بتعملى اى
لارا:ولا حاجه قاعده عادى
دخل وقفل الباب وراه قعد جنبها
تميم:انتى مخبيه عنى حاجه
لارا:لا
قام تميم:طيب انا هدخل عشان تعبان عايزه حاجه
لارا:لا شكرا
لسه تميم هيفتح الباب وقفته لارا:ايوه مخبيه عنك حاجة
لفلها تميم:مخبيه اى
لارا:بس اوعدنى مش هتضربنى
تميم:يابنتى اتكلمى مخبيه اى
لارا:انا فى ولد بيحبنى وبنتكلم بقالنا فتره هو اكبر منى ب سنه بس مش قايله لحد
اتنهد تميم لانه شايفها لسه صغيره اوى مسك ايدها وقعدها جنبه
تميم:انتى بتحبيه؟
لارا:لا بس عشان هو بيحبنى وافقت اكلمه
اتنهد تميم براحه:طب بصى الولد ده ابعدى عنه هو لو بيحبك بجد هيستنى لما تكبرى ويجى يتقدملك
لارا مسكت الفون وبالفعل عملتله بلوك؛باسها تميم من خدها
تميم: شاطره يارورو
حضنته لارا:انا بحبك اوى ياتميم خليك دايما جنبى ماشى؟
تميم حضنها هو كمان:وانا بحبك يالارا ومش عايز حد ياخدك منى عشان انتى شخص غالى عليا
لارا بعدم فهم: مين هياخدنى منك؟
تميم بعدها عنه:ولا حاجه بصى يالارا اوعدينى انك متكلميش اى ولد لحد ما تخلصى ثانوى
لارا:اوعدك
تميم ابتسم بفرحه:طب يلا نامى بقا وانا هدخل اغير هدومى وانام
دخل تميم اوضته غير هدومه وقعد على السرير واول ماغمض عينه راح فى النوم على طول
فى الصباح
فتح تميم عينه ومسك فونه كان فى مسدج من شخص غريب “اهلك مخبين عنك سر ..سر انت متعرفهوش وهو أن ادا مش امك الحقيقية”
ضم تميم حواجبه بإستغراب:ماما!