رواية قدري الاسود الفصل السابع 7 بقلم غادة
رواية قدري الاسود الجزء السابع
رواية قدري الاسود البارت السابع
رواية قدري الاسود الحلقة السابعة
نزلت ف يوم مع احمد هو طلب اكل كالعاده اكلنا يعني هو جاي من المنوفيه فطبيعي اول حاجه نعملها بناكل لكن اللى حصل مكنش متوقع جه الشيك لقي الحساب 500 اه انا دايما اللى بدفع
احمد: مي معلش ادفعي الحساب علشان نسيت الفلوس ف جيب البنطلون
مي: حاضر يااحمد هدفع ولا يهمك
احمد: ربنا يخليكي ليا
مي فضلت تدور ع الفلوس لكن مالقتش فلوس: نهار اسود يااحمد انا شكلي نسيت الفلوس ف الشطنه التانيه ومش معايا يكمل
احمد بعصبيه: يعني ايه لازم تطمني ع حاجاتك قبل ماتنزلي هنعمل اى دلوقتى انتي غبيه
مي بعياط؛ انت بتزعقلي ليه دلوقتي طيب
احمد: اتصرفي ياهانم
مي: طيب ماتدفع انت لحد مارجع البيت
احمد: مش معايا غير فلوس المواصلات
احمد سابني ومشي لانه قالي هتاخر لو قعدت اكتر من كدا ادفعي وارجعي
فضلت اعيط لاني اول مره اتحط ف الموقف دا لكن قررت اتصرف اتصلت ب رحمه
مي:الو ايوه يارحمه الحقيني بسرعه
رحمه بخضه:ف ايه يامي مالك انتي فين
حكيتلها وانا هعيط لاني اول مره اتحط ف الموقف دا لكن من حظي ان رحمه كانت مسافره عند اهل حاتم
رحمه:طيب اهدي انا هبعتلك فلوس مع رحاب دلوقتي
وبالفعل جات رحاب ونقذت الموقف
رحاب:ع فكره مش راجل
مي بستغراب:هو مين دا
رحاب:الشاب اللى انتي كنتي معاه وسابك وخلع دا مش راجل لانه لو راجل مش هيسيبك ف موقف زي دا
مي وهي بتحاول تداري:لا انا كنت لوحدي محدش كان معايا اصلا
رحاب:اممم هحاول اصدق بس راجي حسابك هو مش راجل ولا بيحبك
سبت رحاب ورجعت البيت اعيط هستيري ليه يااحمد تعمل كدا كل يوم بتثبتلي انك مايعتمدش عليك ف حاجه ولسه بعاتب نفسي لقيت الفون بيرن
احمد:الو عملتي ايه
مي بعصبيه:انت جاي دلوقتي بتسألني عملت ايه طيب كنت استني معايا مش يمكن كان حد ضايقني بكلمه او حاجه انت بجد مخلوق من ايه انت متخلف يابني
احمد:اهدي بس محصلش حاجه وانا عارف انك هتتصرفي
مي:احمد تصبح على خير علشان متعصبش عليك
احمد:هقولك علي حاجه الساعه وقفت مني مش عارفه مالها
مي:اقفل يااحمد وانا اعملها اي دي كمان ابقي انزل هاتلها حجر
احمد:طيب ماتعملي خير وتجيبي انتي الحجر
مي بعصبيه:٠اقفل ياااحمد لو سمحت اقفل
____
سافرنا انا وحاتم عند اهله ف الصعيد هما كانوا ناس طيبين اوي ويتحبوا لكن كانوا مش شبهه حاتم هما كانوا متواضعيين اوي وبيحبوني وانا كنت بحب اروح عندهم اوي
طنط: ايه يارحمه يابنتي مفيش حاجه
رحمه بستغراب: حاجه زي ايه ياطنط
طنط: يعنى انتي مش حامل ولا فيه حاجه جايه ف السكه
رحمه: لا ولله ياطنط مفيش حاجه لسه شويه
طنط. بصت لحاتم كدا ووجهت ليه الكلام يلا يابني شد. حيلك عايزين نفرح بعيالك انت ورحمه
لكن حاتم اتنهد وقال لا مامته اللى عمري مكنت اتخيل اني اسمعه منه قالها اني…
يتبع…
لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا
الرواية كاملة اضغط على : (رواية قدري الاسود)
