رواية فيروز وفهد الفصل الثالث عشر 13 بقلم نجلاء عبدالظاهر
رواية فيروز وفهد الجزء الثالث عشر
رواية فيروز وفهد البارت الثالث عشر
رواية فيروز وفهد الحلقة الثالثة عشر
سارة و فتح الباب
سارة بغضب : مين بوظ شكل الورد اللى كان على السرير كده
فهد بصلها و مردش عليها و جيه يدخل الحمام لقى فيروز بتغسل وشها و بتعيط و اتخضت اول ما بصت فى المراية و شافته واقف وراها
فهد : انتى بتعملى هنا ايه
فيروز بكسوف و احراج: راحت عليا نومة أنا هخرج حالا
فهد : تخرجى فين سارة بره
فيروز بصوت واطي : و هعمل ايه دلوقتى أنا
فهد : خليكى هنا أنا هتصرف
خرج فهد لسارة
سارة : ايه ده لسه بالبدلة
فهد : اصل الحمام طلع بايظ عندى
سارة : بايظ ؟!
فهد : أيوة و كمان انتى طلعتى معايا الاوضة بس علشان كان فى معازيم و ناس لكن انتى اوضتك الاوضة اللى جنب ماما
سارة : بتهزر صح
فهد ببرود : لاء … تحبى اجبلك حد يساعدك فى نقل حاجتك
سارة : و منظرى قدام مامتك
فهد : انتى هتمثلى ما هى عارفة كويس انى مكنتش عايز الجوازة ديه
سارة خرجت من الاوضة و هى متعصبة جدا
و اول ما خرجت سارة من الاوضة فيروز خرجت من الحمام و جت تخرج من الاوضة
فهد : انتى رايحة فين
فيروز : هروح انام
فهد : كده ممكن حد يشوفك و انتى خارجة من هنا
فيروز : و المفروض اعمل ايه
فهد : استنى شوية لحد ما الكل ينام
فيروز : أنا مش هقعد معاك فى مكان واحد أنا خارجة
فهد شد على ايديها جامد : مش علشان بكلمك بهدوء دلوقتى تفكرى نسيت اللى عملتيه
فيروز : سيب ايدى احسنلك
فهد و يقترب منها : و الله هتعملى ايه
فيروز بدأت تتوتر
فهد ضحك على منظرها و انها عاملة زى العيلة
فهد : فيروز أنا عمرى ما قعدت نتكلم سوا يعتبر معرفش عنك حاجات كتير
فيروز : والله و عايز تعرف ايه يعنى
فهد : كل حاجة تعالى نسأل بعض شوية
فيروز : ماشى ابدا
و فضلوا يتكلموا محسوش بالوقت
_________________________________
عند عشق قاعدة بليل فى اوضتها و قاعدة بتعيط و بتفكر تتصل بفيروز تحكى ليها كل حاجة بس حسيت معندهاش الجراءة تقول و قطع كل ده صوت الباب و هنا عشق خافت اكتر و فى سرها مش عايزة تفتح و بتدعى ميكونش معتز و بتفتح الباب بتردد و خوف و لقيت معتز
معتز : مش بتردى عليا ليه لما بكلمك على الزفت
شوق بخوف : مسمعتوش
معتز : هتستعبطى
عشق : لا و الله
معتز: البسى يلا
عشق: ليه
معتز : متخفيش البسى بس هاخدك مشوار
عشق : دلوقتى الساعة 2
معتز : عادى
و عشق لبست و نزلت معاه
و أخدها معتز على النيل
معتز : أنا عايز اعترفلك بحاجة
عشق : حاجة ايه
معتز : انتى لسه بنت على فكرة
عشق 🤨😳
عشق 🤨😳 بجد اومال ليه عملت كده لحظة طيب ازاى
معتز : أنا فعلا كل مرة كنت بحاول اقر*بلك بس مكنتش بقدر و كنتى تصحى بعد المنوم بس كنت عايز
عشق بمقاطعة : كنت عايز تفضل تخلينى مك*سورة قدامك و تقول ايهى عيلة تتسلى شوية يا معتز بيه
معتز : لاء مش كده
عشق : اومال ايه عملت كده ليه انت واحد مريض أنا كنت بفكر بجد انت*حر بسببك و انت اصلا و لا همك انت اصلا ليه دخلت حياتى أنا بك*رهك و مش بكر*ه حد ادك و جت تمشى
معتز : خلصتى كلامك أنا كل مرة كنت مش بقر*بلك كان بمزاجى يا حلوة و علشان بس تعرفى أن فى اى وقت انتى ليا
عشق : انت مريض يا معتز بجد أنا عايزة امشى حالا
معتز : ممكن نتكلم كأى اتنين كبار يا آنسة اوزعة انتى
عشق : مش عايزة اتكلم معاك
معتز : هجبلك ايس كريم بس تقعدى تسمعينى
عشق بصتله بطرف عينها : أنا مش عيلة علشان تضحك عليا عايزة اروح حالا
عشق و هى قاعدة فى كافية ووطلبت ايس كريم كتير جدا
معتز : واضح فعلا انك مش عيلة
عشق : اسكت علشان بجد متعصبة و مش طايقك و مش طايقة اسمع صوتك
معتز : انتى عارفة لو حد غيرك قالى الكلمتين دول كنت عملت ايه
عشق : ايه يعنى 😒😒
معتز : انتى يا بت ايه لسانك و طريقتك ديه بجد عايز نتكلم يا عشقى
عشق : اخرك معايا عشر دقايق و مش عايزة اشوفك تانى يا معتز
معتز : أنا عايز اتجوزك
__________________________________
عند فيروز و فهد فضلوا يتكلموا طول الليل و يتعرفوا على بعض اكتر لحد ما فيروز نامت فى اوضة فهد منغير ما تحس و فهد مرضاش يصحيها و حس أنه عايز يض*مها و بدأ يقترب بتردد و كأنه اول مرة يشوف بنت فى حياته و بهدوء اخدها فى ح*ضنه و نام
فى الصبح فيروز صحيت قبل فهد و نزلت فى هدوء و دخلت أوضتها و فضلت طول اليوم فيها
و على بليل نزلت الجنينة تشم هوا لأنها حاست انها مخنوقة و كان فهد بيبص عليها من شباك اوضته منغير ما تحس لحد ما فجأة شافها بتحضن السواق بتاعه
فهد نزل زى المجنون و شد فيروز قدام الكل و طلع بيها اوضته
فيروز : فى ايه يا فهد ازاى تشدنى كده و والدتك و سارة و كل الناس كانوا واقفين و كمان … و لسه هتكمل كلامها لقيت فهد ضر*بها بالقلم و شد شعرها
فهد : بقى أنا على اخر الزمن مراتى تتحضن ليه شايفنى ايه يا ر*و*ح ا*م*ك
فيروز : انت بتقول ايه يا حيو*ان
فهد و هو يشد على شعرها اكتر فى أيده : حيو*ان مين يا 🤬🤬🤬
فيروز : طلقنى يا فهد
فهد : ده نجوم السما اقربلك
فيروز : أنا بكر*هك و بقر*ف منك جدا
فهد : أنا هخليكى تكرهى نفسك يا فيروز
و رماها على السرير و هنا حصل حاجة غريبة
___________________________
معتز : أنا عايز اتجوزك
عشق ضحكت بصوت عالى جدا
معتز و هو بيبصلها و مضايق أنها بتضحك و بتضحك على ايه اصلا
عشق : بص يا معتز انت لو اخر راجل أنا مش موافقة و لا عايزك و حتى لو كان حصل بينا حاجة برده مش عايزك و لا عايزة اشوف وشك يا معتز
معتز : لاء شكلك يا حلوة نسيتى أنتى كنتى من خمس دقايق تحت رحمتى و خايفة امشى و اسيبك شكلى علشان عملتك حلو تفتكرى انك تقدرى تقولى لمعتز الخطاب كده و فجأة شد أيدها فى نص المكان و ركبها العربية غصب عنها و ساق و هو ينوى على شر
و وصل بيته
معتز و هو يسحب ايديها بع*نف: اتحركى يا بت انهاردة مش هتبقى نايمة علشان تبقى تصدقى المرة ديه أنه حصل بجد
عشق : هصوت و لم عليك الناس
معتز و هو بيشلها : وفرى صويتك ده لبعدين
يتبع…
لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا
لقراءة الرواية كاملة اضغط على : (رواية فيروز وفهد)
جميل
ممتاز جدا